Τη Δευτέρα ο Ντόναλντ Τραμπ ορκίζεται ως ο 47ος πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών. Στην πρώτη του θητεία, έχοντας εκλεγεί χάνοντας τη λαϊκή ψήφο και έχοντας, αρχικά τουλάχιστον, περιστοιχιστεί από στελέχη του κατεστημένου του GOP, αντιμετωπίστηκε ως μία παρέκκλιση, από τους Δημοκρατικούς αλλά και μεγάλο μέρος των Ρεπουμπλικανών. Η ήττα του το 2020 από τον Τζο Μπάιντεν επιβεβαίωσε αυτή την εκτίμηση, ενώ η άνευ προηγουμένου εκστρατεία του να ανατρέψει το εκλογικό αποτέλεσμα, καταλήγοντας στο άγος της 6ης Ιανουαρίου και στη δεύτερη διαδικασία καθαίρεσής του, έπεισε τους πάντες ότι η πολιτική του σταδιοδρομία είχε ολοκληρωθεί, ατιμωτικά και αμετάκλητα.
Κι όμως… Στις 20 Ιανουαρίου, ο Τραμπ θα επιστρέψει στο Οβάλ Γραφείο – και θα είναι πολύ πιο ισχυρός από ό,τι πριν οκτώ χρόνια. Είναι πλέον ο απόλυτος άρχοντας στο κόμμα του, και έχει διορίσει παντού πρόσωπα της απολύτου εμπιστοσύνης του – ιδιότητα στην οποία δίνει προτεραιότητα έναντι της εμπειρίας, των προσόντων και του χαρακτήρα που απαιτεί το κάθε χαρτοφυλάκιο. Οι Ρεπουμπλικανοί ελέγχουν τη Βουλή των Αντιπροσώπων και τη Γερουσία, ενώ στο Ανώτατο Δικαστήριο η συντηρητική πλειοψηφία είναι ισχυρή (6-3, εκ των οποίων τρεις δικαστές έχουν διοριστεί από τον ίδιο τον Τραμπ). Τα παραδοσιακά ΜΜΕ δείχνουν σαστισμένα και αναζητούν διαύλους συνεννόησης με τη νέα κυβέρνηση και οι ολιγάρχες της τεχνολογίας επιχειρούν κι αυτοί με κάθε τρόπο να καλοπιάσουν τον νέο πρόεδρο (και να αποτρέψουν τη μονοπώλησή του από τον Ελον Μασκ).
Τι θα κάνει λοιπόν ο Τραμπ με τα τέσσερα χρόνια που έχει στη διάθεσή του; Θα είναι όσο ανατρεπτικός όσο υποδήλωνε η προεκλογική του ρητορική; Θα επιδείξει πραγματισμό, μετατρέποντας το κίνημα MAGA και την America First εξωτερική πολιτική του στο νέο κυρίαρχο ρεύμα της αμερικανικής πολιτικής ζωής; Ή θα φτάσει τα άκρα και θα σκοντάψει, χάνοντας τον έλεγχο του Κογκρέσου το 2026 και μαζί τις όποιες προσδοκίες για βαθιές αλλαγές στην πολιτική και κοινωνική φυσιογνωμία της Αμερικής;
→ Σε αυτό το νέο newsletter, θα εστιάσουμε κυρίως στη διεθνή σκηνή και στο πώς ο Τραμπ 2.0 θα αλλάξει τη στάση των ΗΠΑ στον κόσμο: σε σχέση με το ΝΑΤΟ, τη Μέση Ανατολή, τη Ρωσία, τους συμμάχους στην Άπω Ανατολή, το διεθνές εμπόριο, την εμπλοκή στους διεθνείς οργανισμούς. Παράλληλα, ωστόσο, θα έχουμε το βλέμμα μας και στις εγχώριες επιπτώσεις της δεύτερης, ανόθευτης εκδοχής του Τραμπισμού. Άλλωστε μία βαθιά συνταγματική κρίση στο εσωτερικό, ή μία πιθανή αυταρχική στροφή υπό τον Τραμπ, αναπόδραστα θα επηρεάσουν και τη συμπεριφορά της υπερδύναμης στο παγκόσμιο πεδίο.
Ας ξεκινήσουμε λοιπόν, θα έχουμε πολλά να πούμε. Οπως και με το «270», μπορείτε να στείλετε σχόλια, ενστάσεις και ό,τι άλλο σας προκύψει στο [email protected].
ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ, ΚΑΤΑΠΑΥΣΗ ΤΟΥ ΠΥΡΟΣ (ΜΑΛΛΟΝ). Επετεύχθη επιτέλους την Τετάρτη, μετά από πολλά ναυάγια της τελευταίας στιγμής, η πολυπόθητη συμφωνία που τερματίζει – έστω προσωρινά – τον πόλεμο στη Γάζα και επιτρέπει την επιστροφή των εναπομείναντων ομήρων στο Ισραήλ. Αν εγκριθεί από το ισραηλινό υπουργικό συμβούλιο (ο Μπενιαμίν Νετανιάχου το πρωί της Πέμπτης ανέβαλε τη σχετική ψηφοφορία, επικαλούμενος αθετήσεις της τελευταίας στιγμής από τη Χαμάς, κάτι που η παλαιστινιακή οργάνωση διέψευσε) η συμφωνία θα τεθεί εν ισχύι την Κυριακή, μία μέρα πριν την ορκωμοσία του Τραμπ, ο οποίος δεν έχασε χρόνο να διεκδικήσει τις δάφνες για τη θετική εξέλιξη. 
Από την πλευρά του, ο Τζο Μπάιντεν, ο οποίος περίμενε την επίσημη επιβεβαίωση από τους Καταριανούς διαμεσολαβητές πριν μιλήσει, είπε ότι η συμφωνία ήταν προϊόν της συνεργασίας της ομάδας του με την ομάδα του διαδόχου και προκατόχου του. Η συμφωνία ήταν ουσιαστικά η ίδια που είχε θέσει στο τραπέζι ο Μπάιντεν τον περασμένο Μάιο. Η απειλή του Τραμπ ότι «θα ανοίξουν οι πύλες της κολάσεως» αν δεν βρισκόταν λύση πριν επιστρέψει στο Λευκό Οίκο θεωρείται ότι έπαιξε καταλυτικό ρόλο στο να ωθήσει τον Μπενγιαμίν Νετανιάχου να αγνοήσει τους εξτρεμιστές στο υπουργικό του συμβούλιο και να συναινέσει. Πάντως μετά την ανακοίνωσή της, ισραηλινές αεροπορικές επιδρομές προκάλεσαν το θάνατο περισσότερων από 20 ατόμων στη Γάζα.
Βάσει της συμφωνίας, στην πρώτη φάση της κατάπαυσης του πυρός, διάρκειας έξι εβδομάδων, θα απελευθερωθούν 33 από τους 94 ομήρους (εκ των οποίων οι 34 εκτιμάται ότι είναι νεκροί), με αντάλλαγμα την απελευθέρωση Παλαιστινίων που κρατούνται σε ισραηλινές φυλακές, την απομάκρυνση των IDF από πολυπληθείς περιοχές της Γάζας και την αύξηση της ροής ανθρωπιστικής βοήθειας. Στη δεύτερη φάση θα απελευθερωθούν οι υπόλοιποι όμηροι και ο ισραηλινός στρατός θα ολοκληρώσει την αποχώρησή του από τη ρημαγμένη περιοχή. Το κρίσιμο στοίχημα για τη νέα αμερικανική κυβέρνηση στις επόμενες έξι εβδομάδες θα είναι να αποτρέψει τον Νετανιάχου από το να υποκύψει στις φωνές εκ δεξιών του για επανέναρξη των εχθροπραξιών.
ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΤΡΟΛΑΡΙΣΜΑ (OR IS IT?). Ας στραφούμε τώρα στις επεκτατικές βλέψεις του σε-λίγες-μέρες-προέδρου, τις οποίες περιέργως δεν είχε γνωστοποιήσει στους ατελείωτους μήνες (είχε δηλώσει υποψήφιος τον Νοέμβριο του 2022) της εκστρατείας του για την προεδρία. Σε μία πλέον διαβόητη συνέντευξη Τύπου την περασμένη εβδομάδα στο Mar-a-Lago, επανέλαβε την πρόθεσή του να θέσει υπό τον έλεγχο των ΗΠΑ τη Γροιλανδία και το Κανάλι του Παναμά. Είπε ότι αμφότερα τα μέρη αυτά είναι κρίσιμα για την ασφάλεια των ΗΠΑ, ισχυρίστηκε ψευδώς ότι η διώρυγα βρίσκεται στα χέρια των Κινέζων και ότι υπάρχουν αμφιβολίες για τη νομιμότητα της δανέζικης κυριότητας επί του μεγαλύτερου νησιού στον κόσμο, και αρνήθηκε να διαβεβαιώσει τους συμμάχους των ΗΠΑ στους οποίους ανήκουν ότι δεν θα επιχειρήσει να τα καταλάβει με τη βία. Δήλωσε επίσης διατεθειμένος να χρησιμοποιήσει «οικονομική ισχύ» για να υποχρεώσει τον Καναδά να γίνει πολιτεία των ΗΠΑ, χαρακτηρίζοντας το σύνορο μεταξύ των δύο κρατών «μία τεχνητά χαραγμένη γραμμή».
Ακολούθησε σωρεία αναλύσεων – το εννοεί; προσπαθεί να αποσπάσει την προσοχή των Αμερικάνων από την απόπειρά του να κάνει περικοπές σε δημοφιλή κοινωνικά προγράμματα για να δώσει φοροαπαλλαγές στους δισεκατομμυριούχους φίλους του; πόσο αξιοποιήσιμα είναι πραγματικά τα φερόμενα ως αμύθητα πλούτη που κρύβονται στα εδάφη και στα νερά της Γροιλανδίας; κ.ο.κ. Σχετικά με τις προθέσεις του, θα μάθουμε αρκετά σύντομα (ειδικά η Γροιλανδία δεν είναι νέα εμμονή· είχε αναφερθεί στο ενδεχόμενο αγοράς της και το 2019, κάτι το οποίο είχαμε σχολιάσει ελαφρώς δηκτικά τότε). Προς το παρόν, πάντως, ειδικά οι Ευρωπαίοι δείχνουν ζαλισμένοι, προσπαθώντας να καταλάβουν την ταχύτητα με την οποία η συζήτηση σχετικά με τον Τραμπ πέρασε από το ερώτημα αν θα τους υπερασπιστεί έναντι μίας πιθανής εισβολής στο ερώτημα αν θα εισβάλλει ο ίδιος.
ΑΠΟ ΤΙΣ 24 ΩΡΕΣ ΣΤΙΣ 100 ΜΕΡΕΣ ΣΤΟΥΣ ΕΞΙ ΜΗΝΕΣ. Στην ίδια συνέντευξη Τύπου, ο Τραμπ έδωσε στον εαυτό λίγο περισσότερο χρόνο από τις 24 ώρες που είχε πει προεκλογικά ότι θα χρειαστεί για να λύσει το Ουκρανικό (ήταν η δική του εκδοχή του «με έναν νόμο και ένα άρθρο»). «Ελπίζω να έχω έξι μήνες», είπε σχετικά με το χρονοδιάγραμμα μίας ειρηνευτικής συμφωνίας, σπεύδοντας να προσθέσει: «Ελπίζω πολύ νωρίτερα από έξι μήνες».
Την επομένη, στις 8 του μηνός, ο ειδικός απεσταλμένος του για το ζήτημα, ο στρατηγός ε.α. Κιθ Κέλογκ, μίλησε για 100 μέρες. Και οι δύο μοιάζουν να (εξακολουθούν να) λογαριάζουν χωρίς τους ξενοδόχους – τον Βολόντιμιρ Ζελένσκι και (ειδικά) τον Βλαντίμιρ Πούτιν, που δεν δείχνει καμία πρόθεση να διαπραγματευτεί όσο οι εξελίξεις στο πεδίο της μάχης δείχνουν να τον ευνοούν. Ο Κέλογκ ανέβαλλε προγραμματισμένη επίσκεψη στο Κίεβο μέχρι νεοτέρας.
Τη Δευτέρα, ο νέος σύμβουλος εθνικής ασφάλειας του Λευκού Οίκου, Μάικ Γουόλτζ, είπε ότι θα υπάρξει τηλεφωνική συνομιλία μεταξύ Τραμπ και Πούτιν «στις επόμενες μέρες ή εβδομάδες». Ο Γουόλτζ ανέφερε πως «οι πάντες αναγνωρίζουν ότι [ο πόλεμος] πρέπει να λήξει κάπως μέσω της διπλωματίας» και ότι «δεν είναι ρεαλιστική» η προσδοκία εκδίωξης των Ρώσων «από κάθε σπιθαμή των ουκρανικών εδαφών».
Η Ρωσία τις προηγούμενες μέρες συνέχισε την αργή αλλά αδυσώπητη προέλασή της στο Ντονέτσκ, απέχοντας πλέον μόλις 5 χιλιόμετρα από τη στρατηγική πόλη του Ποκρόβσκ. Οπως σημειώνουν οι πολεμικοί αναλυτές, ο παράγοντας που κάνει τη διαφορά τον τελευταίο χρόνο υπέρ της Μόσχας είναι το ανθρώπινο δυναμικό, με τον Πούτιν να είναι διατεθειμένος να υποστεί εκατοντάδες χιλιάδες απώλειες για να πετύχει τον σκοπό του.
ΤΟ FACEBOOK ΣΤΑ ΧΝΑΡΙΑ ΤΟΥ Χ. Εν τω μεταξύ, ο σκληρός ανταγωνισμός μεταξύ των tech bros για το ποιος θα υπάρξει πιο δουλοπρεπής προς τον μονάρχη του Mar-a-Lago συνεχίζεται. Εσχάτως, ο Μαρκ Ζάκερμπεργκ, εμπνευστής του Facebook και CEO της Meta, δείχνει ότι είναι διατεθειμένος να τα δώσει όλα για να κερδίσει την εύνοια του Τραμπ.
Στις 7 Ιανουαρίου ο Ζάκερμπεργκ, μιλώντας για «επιστροφή στις ρίζες» και κάνοντας ευθεία αναφορά στις εκλογές της 5ης Νοεμβρίου, ανακοίνωσε ότι το Facebook και το Instagram θα καταργήσουν το fact-checking από ανεξάρτητους, εξειδικευμένους οργανισμούς. Αντ’ αυτού, θα ακολουθήσουν το μοντέλο του Χ, που δίνει τη δυνατότητα ελέγχου της εγκυρότητας της πληροφόρησης που διακινείται στην πλατφόρμα στους ίδιους τους χρήστες (με τα community notes). Υπενθυμίζεται ότι το περασμένο καλοκαίρι το Χ έγινε η πρώτη εταιρεία social media που κατηγορείται για ανεξέλεγκτη παραπληροφόρηση από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή στο πλαίσιο του Digital Services Act.
Όπως το έθεσε ο Τζόελ Κάπλαν, ο πρώην Ρεπουμπλικανός αξιωματούχος που στις αρχές του έτους αντικατέστησε τον κεντρώο Βρετανό Νικ Κλεγκ ως chief global affairs officer της Meta: «Οσο καλοπροαίρετες κι αν ήταν αυτές οι προσπάθειες [για fact-checking], έχουν επεκταθεί με την πάροδο του χρόνου στο βαθμό που κάνουμε υπερβολικά πολλά λάθη, προκαλώντας εκνευρισμό στους χρήστες μας και πολύ συχνά καταλήγοντας να γινόμαστε εμπόδιο στην ελευθερία του λόγου που ξεκινήσαμε θέλοντας να διευκολύνουμε».
Προσαρμοζόμενος με ενθουσιασμό στο νέο καθεστώς, ο Ζάκερμπεργκ έβαλε τέλος στα προγράμματα DEI (Diversity, Equity & Inclusion) της Meta. Η αρμόδια αντιπρόεδρος επιβεβαίωσε την είδηση την περασμένη Παρασκευή, επικαλούμενη τις αλλαγές «στο νομικό τοπίο και στο τοπίο πολιτικής» στις Ηνωμένες Πολιτείες. Μιλώντας στον ανυπόφορο Τζο Ρόγκαν την ίδια μέρα, ο CEO του κολοσσού των social media τάχθηκε υπέρ της «αρσενικής ενέργειας» στην επιχειρηματική ζωή, λέγοντας ότι οι αμερικανικές επιχειρήσεις είναι «πολιτιστικά ευνουχισμένες». Οσο κι αν είμαι υπέρ της πάταξης των ακροτήτων της woke agenda, αυτή η εξώφθαλμα άνανδρη στροφή 180 μοιρών διεκδικεί βραβείο κυνισμού.
Η ΕΠΙΜΑΧΗ ΕΚΘΕΣΗ. Σε άλλα νέα, το πρωί της Τρίτης είδε το φως της δημοσιότητας η έκθεση του Τζακ Σμιθ, του ειδικού εισαγγελέα που είχε διορίσει ο Μέρικ Γκάρλαντ για να διερευνήσει (μεταξύ άλλων) τις ευθύνες του Ντόναλντ Τραμπ για τα γεγονότα της 6ης Ιανουαρίου. Το Υπουργείο Δικαιοσύνης παρέδωσε την έκθεση στο Κογκρέσο αμέσως μετά τα μεσάνυχτα της Δευτέρας προς την Τρίτη.
Ο Σμιθ, που τον Αύγουστο του 2023 απήγγειλε κατηγορίες για τρία κακουργήματα που συνδέονται με συνωμοσία για την ανατροπή του εκλογικού αποτελέσματος, σημειώνει στην έκθεση ότι τα αποδεικτικά στοιχεία ήταν επαρκή για να καταδικαστεί ο Τραμπ. Αναγνωρίζει ωστόσο ότι, βάσει της πάγιας ερμηνείας του Συντάγματος από το Υπουργείο Δικαιοσύνης, απαγορεύεται η δίωξη του πρόεδρου, ανεξαρτήτως της βαρύτητας των αδικημάτων στα οποία έχει υποπέσει.
Ο Τραμπ προσπάθησε – ανεπιτυχώς – να αποτρέψει τη δημοσίευση της έκθεσης. Η έκθεση για την έτερη υπόθεση που χειρίστηκε ο Σμιθ (αυτή που αφορά τα απόρρητα έγγραφα από την πρώτη του θητεία που φέρεται να έχει παρανόμως στην κατοχή του ο Τραμπ) ακόμα παραμένει αδημοσίευτη.
ΥΠΟΨΗΦΙΟΙ ΣΤΑ ΧΑΡΑΚΩΜΑΤΑ. Καθώς πλησιάζουμε στην τελική ευθεία για τις ακροάσεις των υποψήφιων και άλλων υψηλόβαθμων αξιωματούχων στη Γερουσία, παραμένει ανοιχτό το ερώτημα πόσοι από τους τέσσερις πιο αμφιλεγόμενους (Τούλσι Γκάμπαρντ για διευθύντρια υπηρεσιών πληροφοριών, Πιτ Χέγκσεθ για υπουργός Άμυνας, RFK Jr. για υπουργός Υγείας, Κας Πατέλ για διοικητής του FBI) θα πάρoυν το πράσινο φως.
Την Τρίτη, ο Χέγκσεθ, που έχει κατηγορηθεί για χρήση αλκοόλ εν ώρα εργασίας, σεξουαλική επίθεση και άλλες μορφές ανάρμοστης επαγγελματικής συμπεριφοράς, και που είχε στο παρελθόν εκφράσει την αντίθεσή του στην εμπλοκή των γυναικών στο πεδίο της μάχης, βρέθηκε ενώπιον της Επιτροπής Στρατιωτικών Υπηρεσιών της Γερουσίας. Παρά τις επιθέσεις που δέχθηκε από τους Δημοκρατικούς στην Επιτροπή (με τους οποίους είχε αρνηθεί να συναντηθεί), δεν υπέπεσε σε κάποιο μείζον λεκτικό ατόπημα. Στον απόηχο της διαδικασίας, η γερουσιαστής Τζόνι Ερνστ, Ρεπουμπλικανή από την Αΐοβα, δήλωσε ότι θα τον στηρίξει, αυξάνοντας θεαματικά τις πιθανότητες να επικυρωθεί η υποψηφιότητά του. (Η Ερνστ, ως η πρώτη γυναίκα βετεράνος των ενόπλων δυνάμεων στη Γερουσία και θύμα σεξουαλικής επίθεσης, είχε εκφράσει σκεπτικισμό για τον Χέγκσεθ και θεωρείτο πιθανό να τον καταψηφίσει).
Τη Δευτέρα έγινε γνωστό ότι η ακρόαση της Γκάμπαρντ δεν έχει ακόμα προγραμματιστεί ακόμα, λόγω ενός «γραφειοκρατικού προβλήματος» (paperwork problem). Η φύση του προβλήματος δεν έχει γίνει διευκρινιστεί – αλλά η αναβολή της ακρόασης είναι κακή είδηση για την πρώην βουλευτή των Δημοκρατικών, που έχει διακριθεί όχι μόνο για τις φιλορωσική γεωπολιτική οπτική της, αλλά και για την απόπειρά της να αρνηθεί την ευθύνη του Μπασάρ αλ-Άσαντ για τις επιθέσεις με χημικά όπλα κατά στον συριακό εμφύλιο.
O Κας Πατέλ, φανατικός λοχαγός του Τραμπ που έχει υποσχεθεί ευρείες εκκαθαρίσεις στο FBI και μία εκστρατεία ρεβανσισμού κατά όσων θεωρεί ότι ενέπλεξαν το αφεντικό σε νομικές περιπέτειες, περιμένει κι αυτός την ημερομηνία της ακρόασής του. Το ίδιο ισχύει και για τον αντι-εμβολιαστή Ρόμπερτ Κένεντι τον Νεότερο.
Μεταξύ των κορυφαίων υποψήφιων στελεχών της νέας κυβέρνησης που βρέθηκαν την Τετάρτη και την Πέμπτη ενώπιον της Γερουσίας είναι o Μάρκο Ρούμπιο (υπουργός Εξωτερικών), η Παμ Μπόντι (γενική εισαγγελέας), ο Τζον Ράτκλιφ (CIA), ο Σκοτ Μπέσεντ (υπουργός Οικονομίας) και ο Ράσελ Βοτ (διευθυντής του νευραλγικού Γραφείου Διαχείρισης και Προϋπολογισμού, γνωστού με το ακρώνυμο OMB).
Οι Ρεπουμπλικανοί έχουν πλειοψηφία 53-47 στη Γερουσία, που σημαίνει ότι οι υποψήφιοι του Τραμπ μπορούν να εγκριθούν ακόμα και με τρεις αυτομολήσεις (ο Τζ. Ντ. Βανς ως αντιπρόεδρος είναι πρόεδρος του σώματος και μπορεί να κάνει τη διαφορά σε περίπτωση ισοψηφίας).
MUSK-WATCH.
Ο πλουσιότερος και πιο αθυρόστομος άνθρωπος στον κόσμο δεν θα μπορούσε να αφήσει κάτι τόσο ειδησεογραφικά καταλυτικό όσο τις φωτιές στο Λος Άντζελες χωρίς την ευεργετική επίδραση της πρόχειρα διαμορφωμένης άποψής του. Αφού κατηγόρησε τις πολιτικές DEI, τους μετανάστες και το Δημοκρατικό Κόμμα για τις φωτιές, ωστόσο, την Κυριακή εμφανίστηκε στο Pacific Palisades και ανακοίνωσε την αποστολή Cybertrucks της Tesla με τερματικά για την παροχή δωρεάν ίντερνετ μέσω της Starlink στην ευρύτερη περιοχή.
Την Τρίτη, εν τω μεταξύ, διέρρευσε ότι το Πεκίνο εξετάζει ως plan B το ενδεχόμενο πώλησης του αμερικανικού TikTok στον Μασκ σε περίπτωση που το Ανώτατο Δικαστήριο επικυρώσει τη νομοθεσία που επιβάλλει την απαγόρευση λειτουργίας της εφαρμογής στις ΗΠΑ ενόσω παραμένει υπό κινεζική ιδιοκτησία. Ο Μασκ είναι από τους λίγους στο περιβάλλον του Τραμπ που έχει καλές σχέσεις με το κινεζικό καθεστώς, καθώς τo εργοστάσιο της Tesla στη Σαγκάη αποδείχθηκε σωτήρια για την εταιρεία του.
Από την άλλη, η αλλόκοτη «συνέντευξη» που του παραχώρησε η επικεφαλής του γερμανικού ακροδεξιού AfD στο X εν μέσω προεκλογικής εκστρατείας τον έχει θέσει στο μικροσκόπιο των ευρωπαϊκών αρχών, που διερευνούν αν παραβίασε (εκ νέου) το ενωσιακό κανονιστικό πλαίσιο για τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Αν η Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν έχει την πολιτική βούληση να βάλει όρια στον ασυγκράτητο μεγιστάνα και εξ απορρήτων του Τραμπ είναι ένα άλλο ερώτημα…
ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΡΙΟ ΑΝΤΙΒΑΡΩΝ.
Την περασμένη Παρασκευή, με οριακή πλειοψηφία 5-4, το Ανώτατο Δικαστήριο αρνήθηκε το αίτημα του Τραμπ για αναβολή της επιβολής ποινής για την υπόθεση Στόρμι Ντάνιελς. Η επιβολή της ποινής είχε αναβληθεί ήδη τρεις φορές από τον περασμένο Ιούλιο. Οι συνέπειες για τον Τραμπ ήταν αποκλειστικά συμβολικές – ο δικαστής είχε ήδη διαμηνύσει ότι δεν θα επιβάλλει ποινή φυλάκισης ή πρόστιμο, γεγονός που ενδεχομένως επηρέασε την ετυμηγορία του Ανωτάτου Δικαστηρίου.
Πέρυσι, σε μία πολύ πιο ουσιώδη απόφαση, οι ανώτατοι δικαστές είχαν κρίνει ότι ο πρόεδρος απολαμβάνει νομική ασυλία για πράξεις που εντάσσονται στα επίσημα καθήκοντά του (official acts), αποδυναμώνοντας σημαντικά την υπόθεση που έχτιζε εναντίον του Τραμπ ο Τζακ Σμιθ σχετικά με την 6η Ιανουαρίου. Μένει να φανεί πώς θα πορευτεί η συντηρητική πλειοψηφία του σώματος μετά την 20η Ιανουαρίου, ειδικά αν ο 47ος πρόεδρος δείξει πρόθυμος να δοκιμάσει τα συνταγματικά όρια της εξουσίας του.
ΕΥΓΛΩΤΤΟΙ ΑΡΙΘΜΟΙ.
46.707
Ο αριθμός των νεκρών στη Γάζα από τις ισραηλινές επιχειρήσεις των τελευταίων 15 μηνών, με την ευρεία χρήση αμερικανικών όπλων. Νέα μελέτη της επιθεώρησης Lancet, μάλιστα, εκτιμά ότι ο πραγματικός αριθμός μπορεί να είναι ως και 40% υψηλότερος.
ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ
ΣΤΟ «PAX TRUMPIANA»
Ο Ντόναλντ Τραμπ είναι ο πρώτος πρόεδρος από την εποχή του Φραγκλίνου Ντ. Ρούζβελτ που δεν πιστεύει στην παγκόσμια τάξη βάσει κανόνων που έχουν δημιουργήσει και της οποίας ηγούνται οι Ηνωμένες Πολιτείες. Οπως είπε ο Μάρκο Ρούμπιο, ο υποψήφιός του για υπουργός Εξωτερικών την Τετάρτη: “η μεταπολεμική παγκόσμια τάξη δεν είναι απλά ξεπερασμένη· είναι πλέον ένα όπλο που χρησιμοποιείται εναντίον μας”. Ο Τραμπ επιδιώκει την επιστροφή στον ανταγωνισμό μεταξύ των μεγάλων δυνάμεων. Βλέπει τον Πούτιν και τον Σι ως ομότιμούς του και αποδέχεται ότι η Ρωσία και η Κίνα έχουν σφαίρες επιρροής (Ουκρανία, Ταϊβάν). Αλλά προσδοκά ότι οι χώρες αυτές με τη σειρά τους θα αποδεχθούν την αμερικανική σφαίρα επιρροής – το Δυτικό Ημισφαίριο. Και το θεωρεί δεδομένα ότι ο Καναδάς, η Γροιλανδία, ο Παναμάς και το υπόλοιπο Ημισφαίριο πρέπει να είναι υπό τον έλεγχο των ΗΠΑ. Στον κόσμο του Τραμπ, βρισκόμαστε στα τέλη του 19ου αιώνα, όχι στον 21ο».
– Ιβο Ντάαλντερ, πρόεδρος του Chicago Council on Global Affairs και πρώην πρέσβης των ΗΠΑ στο ΝΑΤΟ.
Ο Ντόναλντ Τραμπ είναι ο πρώτος πρόεδρος από την εποχή του Φραγκλίνου Ντ. Ρούζβελτ που δεν πιστεύει στην παγκόσμια τάξη βάσει κανόνων που έχουν δημιουργήσει και της οποίας ηγούνται οι Ηνωμένες Πολιτείες. Οπως είπε ο Μάρκο Ρούμπιο, ο υποψήφιός του για υπουργός Εξωτερικών την Τετάρτη: “η μεταπολεμική παγκόσμια τάξη δεν είναι απλά ξεπερασμένη· είναι πλέον ένα όπλο που χρησιμοποιείται εναντίον μας”. Ο Τραμπ επιδιώκει την επιστροφή στον ανταγωνισμό μεταξύ των μεγάλων δυνάμεων. Βλέπει τον Πούτιν και τον Σι ως ομότιμούς του και αποδέχεται ότι η Ρωσία και η Κίνα έχουν σφαίρες επιρροής (Ουκρανία, Ταϊβάν). Αλλά προσδοκά ότι οι χώρες αυτές με τη σειρά τους θα αποδεχθούν την αμερικανική σφαίρα επιρροής – το Δυτικό Ημισφαίριο. Και το θεωρεί δεδομένα ότι ο Καναδάς, η Γροιλανδία, ο Παναμάς και το υπόλοιπο Ημισφαίριο πρέπει να είναι υπό τον έλεγχο των ΗΠΑ. Στον κόσμο του Τραμπ, βρισκόμαστε στα τέλη του 19ου αιώνα, όχι στον 21ο». 
ΔΙΑΒΑΖΟΥΜΕ
ΑΚΟΥΜΕ
ΒΛΕΠΟΥΜΕ
→ Η Αν Απλμπαουμπ γράφει στο Atlantic για το νέο μυστικισμό που συμβαδίζει με την επέλαση του πολιτικού αυταρχισμού ανά τον δυτικό κόσμο. Εδώ.
→ Στο Foreign Affairs, o Νιλ Φέργκιουσον συμβουλεύει τον Τραμπ να ακολουθήσει το παράδειγμα του Ρέιγκαν για να κερδίσει το νέο Ψυχρό Πόλεμο (κατά της Κίνας). Εδώ.
→ Η Τζέιν Μάγιερ γράφει στο New Yorker για την εκστρατεία πίεσης του περιβάλλοντος Τραμπ για να εγκρίνει η Γερουσία τον Πιτ Χέγκσεθ ως υπουργό Αμυνας. Εδώ.
→ Ο Εζρα Κλάιν γράφει για την επάνοδο του Τραμπ και τρεις ακόμα εξελίξεις που θα κάνουν τον κόσμο πολύ πιο τρομακτικό το 2025. Εδώ.
→ Ο απερχόμενος διοικητής του FBI Κρίστοφερ Ρέι μίλησε στην εκπομπή «60 Minutes» για τους λόγους που οδήγησαν στην πρόωρη παραίτησή του – παρ’ ότι είχε διοριστεί από τον Τραμπ ως αντικαταστάτης του απολυθέντος Τζέιμς Κόουμι. Εδώ.
