Η στιγμή έμοιαζε πιο δυνατή, πιο «εκκωφαντική» από την 100άρα στον ημιτελικό επί της Team USA, αλλά και από την όψη του χρυσού μεταλλίου που θα φορούσε σε λίγο στο στήθος του.
Ηταν 10 Σεπτεμβρίου 2023 στη Μανίλα των Φιλιππίνων και ο Γκόρντον Χέρμπερτ μόλις είχε καθοδηγήσει την Εθνική μπάσκετ της Γερμανίας στον παγκόσμιο τίτλο, με τον θρίαμβο στον τελικό επί της Σερβίας. Οσο οι παίκτες του χοροπηδούσαν για τον απίστευτο άθλο, ο τότε 63χρονος προπονητής ξέφυγε από το «κάδρο» των πανηγυρισμών. Αυτή, άλλωστε, ήταν μόνιμη συνήθειά του. Πορεία «έξω από το ραντάρ», χαμηλό προφίλ, λέξεις που έβγαιναν πάντα από το στόμα του σχεδόν ψιθυριστά και… δουλειά. Μόνο δουλειά.
Το δικό του ξέσπασμα δεν ήταν χαμόγελο. Δεν ήταν σφιγμένες γροθιές ή γκριμάτσα έκστασης. Χάθηκε πίσω σε έναν αυτοσχέδιο τοίχο πίσω από το παρκέ, κάθισε στο πάτωμα, ξεφύσησε και βούρκωσε…
Δύο κοπέλες, εθελόντριες του Παγκοσμίου Κυπέλλου, τον πλησίασαν και τον ρώτησαν αν είναι καλά ή αν χρειάζεται… τεχνητές αναπνοές. Ο Καναδοφινλανδός κόουτς έχασε αίφνης τη στιγμή απομόνωσης που αναζητούσε απεγνωσμένα σε ένα σκηνικό αποθέωσης, ωστόσο αποφάσισε να σηκωθεί για να μην τις ανησυχήσει άλλο. Το πρωτόκολλο, ούτως ή άλλως, απαιτούσε σε λίγη ώρα και τη δική του παρουσία στην απονομή του τροπαίου και του χρυσού μεταλλίου.
Εκείνη η «παγωμένη στιγμή» του, πάντως, έκρυβε περισσότερα από ένταση, πίεση για επιτυχία και δικαίωση. Ο άλλοτε προπονητής του Αρη και νυν της Μπάγερν Μονάχου, αντιπάλου του Ολυμπιακού στην 20ή αγωνιστική της Ευρωλίγκας, το βράδυ της Παρασκευής (10/1) στο ΣΕΦ, δεν κράτησε για πολύ κρυφό ένα μεγάλο μυστικό και μία σπουδαία προσωπική νίκη του.
🗣️ I’m very proud, it was a good win before the break.
Gordon Herbert commented on setting the Final Four as his team’s goal. 🔥🔴#EuroLeague #FCBB #WeBallTogether pic.twitter.com/Le7z1kY6RE
— Basketball Sphere (@BSphere_) November 22, 2024
Η καραντίνα και η μεγάλη απόφαση
Ο «Gordie» γεννήθηκε στις 16 Φεβρουαρίου 1959 στο Πέντικτον της Βρετανικής Κολούμπια του Καναδά. Αποφοιτώντας από το Πανεπιστήμιο του Αϊνταχο, πέρασε και τα 12 χρόνια της επαγγελματικής καριέρας του ως παίκτης (1982-1994) σε ομάδες της Φινλανδίας. Πριν σταματήσει να παίζει στα 35 του, αρχίζοντας άμεσα την προπονητική στην Κοριχάιτ, τελευταία ομάδα που αγωνίστηκε, κατόρθωσε ως σμολ-φόργουορντ, να κατακτήσει το χρυσό μετάλλιο στην Πανεπιστημιάδα του 1983, κόντρα στις ΗΠΑ των μετέπειτα σταρ του ΝΒΑ, Τσαρλς Μπάρκλεϊ και Καρλ Μαλόουν και έλαβε μέρος και στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1984 στο Λος Αντζελες.
Επειτα από μία εξαετία σε πάγκους στη Φινλανδία, η Βούρτζμπουργκ, τον έφερε το 2000 στη Γερμανία. Παράλληλα εργάστηκε ως ασίσταντ στην Εθνική Καναδά και το επόμενο καλοκαίρι βρέθηκε στη Φρανκφούρτη, στην οποία δούλεψε συνολικά 11 χρόνια (2001-04, 2010-11, 2013-20). Το 2007-08 βρέθηκε στον πάγκο του Αρη, πριν μετακομίσει στο Τορόντο ως βοηθός στους Ράπτορς και μετά τη νέα γερμανική θητεία σε Αλμπα (2011-12) και την τρίτη παρουσία στη Φρανκφούρτη, φάνηκε να μη βρίσκει τη «χαραμάδα» επιτυχίας που έψαχνε. Την τριετία 2018-21 ήταν πάλι βοηθός στην Εθνική Καναδά και μετά το σύντομο πέρασμα από τη ρωσική Αβτοντορ, ήταν έτοιμος να τα παρατήσει.
Ο Χέρμπερτ παραδέχθηκε πως το 2020, εν μέσω καραντίνας λόγω του Covid-19, αποφάσισε αρχικά να αποχωρήσει από τους πάγκους, μέχρι η γερμανική ομοσπονδία να του προσφέρει μία λύση που αποδείχθηκε λυτρωτική και μέσα του και στο παρκέ…
Τα υπόλοιπα ήταν ιστορία. Χάλκινο μετάλλιο στο Ευρωμπάσκετ του 2022 στο Βερολίνο, νικώντας στον προημιτελικό την Ελλάδα και βεβαίως ο θρίαμβος στο Παγκόσμιο Κύπελλο, έναν χρόνο αργότερα.
👏🇬🇷 Gordon Herbert labeled Giannis “Superman” and gave Greece their flowers for their run in the Olympics! #Paris2024 pic.twitter.com/ExJXPJXIEB
— Eurohoops (@Eurohoopsnet) August 6, 2024
Αλκοολισμός και κατάθλιψη
Το μετάλλιο του ’22 και το τρόπαιο του 2023 μοιάζουν πια λίγο… θολά στην τροπαιοθήκη του Γκόρντον Χέρμπερτ. Τον περασμένο Ιούλιο, τρεις εβδομάδες πριν από τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Παρισιού, ο 65χρονος προπονητής συγκλόνισε με το βιβλίο του, «The boys gave me back my life» (=«Τα παιδιά μού έδωσαν πίσω την ζωή μου»), στο οποίο αναφέρθηκε ανοιχτά στην εξαετία της «μάχης» του με την κατάθλιψη και τον εθισμό του στο αλκοόλ… Ο κόουτς της Μπάγερν δεν έκρυψε και ότι πέρασε δύο εβδομάδες σε ψυχιατρική κλινική, γράφοντας ότι «βρέθηκα σε ένα σημείο όπου δεν θέλω ποτέ να ξαναβρεθώ. Πάλεψα έξι χρόνια με αυτό τον “δαίμονα”. Δεν κατάλαβα ποτέ πώς το έπαθα. Η χειρότερη στιγμή ήταν σε μία προετοιμασία στην Τσεχία. Δεν τα κατάφερα να πάω. Δεν καταλάβαινα τίποτα και δεν μπορούσα να κάνω τίποτα πια».
Ο Χέρμπερτ εξήγησε πως «δεν μπορούσα να επικοινωνήσω με κανέναν γύρω μου. Αισθανόμουν μόνος. Επειτα από αυτό, αποφάσισα να πάω σε ψυχιατρική κλινική, όπου έμεινα για δύο εβδομάδες. Υπάρχουν δύο λέξεις για να ξεκινήσεις να το πολεμάς: “Χρειάζομαι βοήθεια”. Δεν είναι εύκολες, δεν είναι μία απλή πρόταση. Σου φαίνεται αρχικά τόσο δύσκολο, σχεδόν αδύνατο, να την ξεστομίσεις, τόσο από ντροπή όσο και λανθασμένη υπερηφάνεια αλλά και την αντίληψη που θεωρείς ότι θα έχουν οι άνθρωποι κοντά σου. Και όχι μόνο».
Το μπασκετικό όραμά του υπήρχε πάντα. Εκφράστηκε θριαμβευτικά την τελευταία τριετία με την Εθνική Γερμανίας. Το προσωπικό του ήταν η ηρεμία πλάι πλάι με την επιτυχία. Την κατέκτησε, τη «νίκησε» και, όπως έχει τονίσει, σημασία είχε επίσης να μάθει να ζητά βοήθεια και, κυρίως, να είναι ειλικρινής και εξωστρεφής.
Κατάφερε να τιθασεύσει τον ίδιο τον εαυτό του. Σχεδόν όπως, μπασκετικά, λέει γλαφυρά: «Προτιμώ να… εξημερώσω ένα λιοντάρι, παρά να μάθω σε ένα γατάκι να βρυχάται».
