Το αποστομωτικό 71% του Ντιντιέ Ντεσάν

Η λίστα των 24 ομοσπονδιακών προπονητών που πήραν μέρος στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα της Γερμανίας το περασμένο καλοκαίρι δεν περιλάμβανε ούτε έναν πρωταθλητή Ευρώπης στους πάγκους, μέχρι να κατακτήσει το τρόπαιο ο Λουίς ντε λα Φουέντε.
 
Ο ημι-άγνωστος εκτός Ισπανός τεχνικός, με ετήσιες αποδοχές 1,2 εκατ. ευρώ, ήταν μόλις 13ος στην κατάταξη των πιο καλά αμειβόμενων, με την πρώτη τριάδα να αποτελείται από προπονητές που, όλοι μαζί, μετρούν δύο τελικούς Euro και αυτούς χαμένους.
 
Ο Γκάρεθ Σαουθγκέιτ (ο κύριος των δύο χαμένων τελικών), με 5,8 εκατ. ευρώ στην Αγγλία, ήταν ο πιο ακριβοπληρωμένος, ενώ τον ακολουθούσαν ο Γιούλιαν Νάγκελσμαν με 4,8 στη Γερμανία και ο Ρομπέρτο Μαρτίνεθ με τέσσερα στην Πορτογαλία.
 
Στη σκιά της πρώτης τριάδας και με ετήσιες αποδοχές 3,8 εκατ. ευρώ, είναι ο μοναδικός από τους 24 που έχει αναδειχθεί πρωταθλητής Κόσμου ως παίκτης και ως προπονητής, πρωταθλητής Ευρώπης ως παίκτης και φιναλίστ σε Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα ως προπονητής.
 
Εκείνη η ήττα από την Πορτογαλία του Φερνάντο Σάντος και του Κριστιάνο Ρονάλντο, μέσα στο Παρίσι στον τελικό του Euro2016, πονάει ακόμα τον Ντιντιέ Κλοντ Ντεσάν, αφού του στέρησε ένα ιστορικό νταμπλ ως προπονητή της εθνικής Γαλλίας.
 
«Το καλύτερο σχολείο είναι η επιτυχία, να συνεχίζεις να νικάς και να παραμένεις ψηλά. Αλλά είμαι πεπεισμένος ότι μαθαίνουμε περισσότερο στην ήττα», είχε απαντήσει κάποτε στον Νίκο Αλιάγα, αναφερόμενος πιθανότατα σε εκείνη την ήττα.
 
Ενα ηχηρό χαστούκι, εν μέσω της ανανέωσης που είχε φέρει στην εθνική ομάδα, που του έδειξε τον δρόμο της επιτυχίας για τη διοργάνωση που ακολούθησε: Το Παγκόσμιο Κύπελλο της Ρωσίας, το 2018. Στα υπερσύγχρονα γήπεδα της αχανούς χώρας, η Γαλλία ξεκίνησε συντηρητικά, αλλά όσο περνούσαν τα παιχνίδια ξετύλιγε το αναμφισβήτητο ταλέντο της.
 
Και, στον τελικό με αντίπαλο την μπαρουτοκαπνισμένη Κροατία, η παρέα των Ραφαέλ Βαράν, Πολ Πογκμπά, Νγκολό Καντέ και Κιλιάν Μπαπέ οδηγούσε τους Τρικολόρ στην κορυφή του κόσμου για πρώτη φορά μετά από είκοσι χρόνια.
 
Για πρώτη φορά από το 1998, όταν ο «Ντεντέ» ως αρχηγός σήκωνε μέσα στο Παρίσι το τρόπαιο των πρωταθλητών Κόσμου, για να κάνει ριπίτ δύο χρόνια αργότερα, στο Ρότερνταμ της Ολλανδίας, με αυτό των πρωταθλητών Ευρώπης.
 
Σε μια ομάδα που ξεχείλιζε ταλέντο από παντού, με Ζινεντίν Ζιντάν, Τιερί Ανρί, Πατρίκ Βιεϊρά, Λιλιάν Τιράμ και πάει λέγοντας, ο Ντεσάν ήταν το σημείο αναφοράς, ο αρχηγός και ο ηγέτης που όλοι έψαχναν τη δύσκολη στιγμή.
 
Με εχέγγυο αυτή την προσωπικότητα και την παρουσία του στις μεγάλες επιτυχίες του γαλλικού ποδοσφαίρου σε εθνικό επίπεδο, ανέλαβε τον Ιούλιο του 2012 τα ηνία του αντιπροσωπευτικού συγκροτήματος, με (επικίνδυνη και αβέβαιης αποτελεσματικότητας) αποστολή να την επαναφέρει στον ίσιο, νικηφόρο δρόμο.
 
Το έκανε με τον δικό του τρόπο, πολλοί υποστήριξαν ότι κρατούσε υπερβολικά τα γκέμια των ταλαντούχων παικτών του και δεν εκμεταλλεύτηκε ποτέ όλη τη δύναμη που είχε στα χέρια του, αλλά τα αποτελέσματα μιλούν για εκείνον.
 
Εφτασε στον τελικό του Euro2016 χάνοντας στην παράταση από την Πορτογαλία. Κατέκτησε το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2018, με σταρ έναν ανερχόμενο 20χρονο ποδοσφαιριστή.
 
Και έφτασε στον τελικό του Μουντιάλ του 2022, χάνοντας στα πέναλτι από την Αργεντινή του Λιονέλ Μέσι την ευκαιρία να κάνει τη Γαλλία την πρώτη εθνική ομάδα, μετά τη Βραζιλία των Πελέ και Γκαρίνσα το 1958 και το 1962, που κατακτά δύο διαδοχικά παγκόσμια στέμματα.
 
Στα πάνω από εκατό χρόνια Ιστορίας της, η εθνική Γαλλίας έχει φτάσει σε επτά μεγάλους τελικούς διεθνών διοργανώσεων, ήτοι Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος και Παγκοσμίου Κυπέλλου. Στα πέντε εξ αυτών, έδωσε το «παρών» ως παίκτης ή ως προπονητής (τρομακτικό ποσοστό της τάξης του 71%) ο άνθρωπος που ανακοίνωσε ότι, μετά το Μουντιάλ του 2026 σε Ηνωμένες Πολιτείες, Μεξικό και Καναδά, θα αποχωρήσει από τους Τρικολόρ.
 
Θα συμπληρώσει 14 χρόνια σε έναν από τους πιο απαιτητικούς πάγκους στον κόσμο, έχοντας βάλει ανεξίτηλη τη σφραγίδα του, για καλό και για κακό, στα 156 παιχνίδια (επίδοση ρεκόρ) ως εκλέκτορας. «Κάποια στιγμή πρέπει να πεις φτάνει. Υπάρχει και άλλη ζωή μετά. Δεν ξέρω τι θα επιφυλάξει, αλλά θα είναι επίσης κάτι πολύ καλό», προέβλεψε ο 56χρονος τεχνικός από το λιμάνι της Μπαγιόν, στη νοτιοδυτική Γαλλία.
 
Μικρός έβλεπε τα καράβια να φεύγουν και να έρχονται, αλλά τα αεροπλάνα έμελλε να έχουν την τιμητική τους, αφού λόγω της δουλειάς του μπήκε σε εκατοντάδες από αυτά, πρώτα ως παίκτης και στη συνέχεια ως προπονητής.
 
Σε ηλικία 19 ετών, έχασε τον αδελφό του Φιλίπ σε αεροπορικό δυστύχημα, σε μια τραγωδία που σημάδεψε τη ζωή του. Στη μνήμη του, πάλεψε και έγινε επαγγελματίας ποδοσφαιριστής (παρότι αρχικά ασχολήθηκε με το ράγκμπι), όντας ένας από τους κορυφαίους αμυντικούς μέσους της γενιάς του.
 
Εξελίχθηκε στην περίφημη ακαδημία της Ναντ, έπαιξε σε υψηλό επίπεδο με Μαρσέιγ, Μπορντό, Γιουβέντους, Τσέλσι και Βαλένθια, σηκώνοντας ως αρχηγός το μοναδικό Champions League που έχει κατακτήσει ποτέ γαλλική ομάδα, αυτό της Μαρσέιγ το 1993.
 
Δεν του αποδόθηκε τυχαία το παρατσούκλι «γούρι του γαλλικού ποδοσφαίρου», αφού ήταν παρών στις περισσότερες από τις διεθνείς επιτυχίες του ποδοσφαίρου της χώρας, σε συλλογικό ή εθνικό επίπεδο.
 
Ως προπονητής, επανάφερε Γιουβέντους και Μαρσέιγ στην πρώτη κατηγορία, κατέκτησε με τη δεύτερη το πρώτο της πρωτάθλημα 18 χρόνια μετά τη «χρυσή» εποχή του Μπερνάρ Ταπί (με τον ίδιο παίκτη και αρχηγό), ενώ έφτασε μέχρι τον τελικό του Champions League με τη Μονακό.
 
Οχι, τόσες επιτυχίες δεν μπορεί να είναι σύμπτωση για έναν χαρισματικό άνθρωπο του ποδοσφαίρου ο οποίος, εφόσον το επιθυμεί, μπορεί να αποσυρθεί από τους πάγκους και να απολαύσει μια παρατεταμένη συνταξιοδότηση, αφού έχει δημιουργήσει περιουσία που ξεπερνάει τα 250 εκατ. ευρώ.
 
Οσο για την εθνική Γαλλίας; Ο άλλοτε συμπαίκτης και φίλος του «Ντεντέ», ο Ζινεντίν Ζιντάν, απέρριψε δεκάδες προτάσεις τα τελευταία χρόνια, περιμένοντας να αδειάσει η θέση του ομοσπονδιακού προπονητή των Τρικολόρ.
 
Πιθανότατα ήρθε η ώρα του «Ζιζού», ήρωα του Μουντιάλ του 1998, να καθίσει στην άκρη του πάγκου, φιλοδοξώντας να αποδειχθεί το ίδιο αποτελεσματικός με τη Ρεάλ Μαδρίτης, την οποία οδήγησε στην κατάκτηση τριών διαδοχικών Champions League.
 
Η κληρονομιά που θα παραλάβει είναι αναμφίβολα πολύ βαριά. Το 71% του Ντεσάν, άλλωστε, διαψεύδει (ή, αν θέλετε, αποτελεί εξαίρεση στον κανόνα) όσους υποστηρίζουν πως εκεί που ευδοκιμούν οι αριθμοί δυστυχούν οι άνθρωποι…