Το ιπτάμενο ποδήλατο του Αντόνι Ιραόλα

Ο Ερνέστο Βαλβέρδε δεν είναι Βάσκος εκ γενετής. Η Χώρα των Βάσκων, όμως, τον «υιοθέτησε» από πολύ μικρό, αφού γεννήθηκε στη Βιαντάρ ντε λα Βέρα του Κάθερες, αλλά η οικογένειά του μετακόμισε στη Βιτόρια όταν ο Ερνέστο ήταν μόλις επτά μηνών.
 
Μεγάλωσε ποδοσφαιρικά στην Αλαβές, αλλά εκτόξευσε την καριέρα του στην Αθλέτικ Μπιλμπάο, με την οποία είναι άρρηκτα συνδεδεμένος για πάνω από 15 χρόνια, ως παίκτης και ως προπονητής στη συνέχεια.
 
Είναι ο τεχνικός με τα περισσότερα παιχνίδια και τις περισσότερες νίκες στην ιστορία των Λιονταριών. Και παρότι εργάστηκε με επιτυχία εκτός συνόρων, αφού κατέκτησε τρία πρωταθλήματα και δύο Κύπελλα στην Ελλάδα σε δύο θητείες με τον Ολυμπιακό, ο Τσινγκούρι δεν αλλάζει με (σχεδόν) τίποτα την Αθλέτικ και το Μπιλμπάο, όπου έχει βρει την Ιθάκη του.
 
Στο περίφημο φυτώριο της Λεθάμα, άλλωστε, έκανε τα πρώτα προπονητικά του βήματα, αναδεικνύοντας πολλούς ταλαντούχους ποδοσφαιριστές, οι οποίοι δεν ξεχνούν πόση βαρύτητα είχε στην καριέρα τους ο 60χρονος πλέον προπονητής.
 
«Είναι το μεγαλύτερο σημείο αναφοράς για εμένα. Εκείνος μου έδωσε την ευκαιρία να παίξω στην πρώτη κατηγορία με την Αθλέτικ και τον είχα και στο τέλος της καριέρας μου. Για εμένα ανήκει στην απόλυτη ελίτ των προπονητών», λέει για τον Βαλβέρδε και στάζει μέλι το στόμα του ο Αντόνι Ιραόλα Σαγάρνα, ο οποίος βάδισε στα (προπονητικά) χνάρια του δασκάλου του και φροντίζει να τον κάνει περήφανο με τη δουλειά του στην Premier League.
 
Το απόγευμα της Κυριακής (22/12) η Μπόρνμουθ του προπονητή από το Ουσούρμπιλ, μια κωμόπολη έντεκα χιλιόμετρα μακριά από το Σαν Σεμπαστιάν, θριάμβευσε στο «Ολντ Τράφορντ» της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ (3-0). Και όμως, αυτό το αποτέλεσμα δεν ήταν πρωτόγνωρο, αφού και πέρυσι η Μπόρνμουθ, με τον Ιραόλα και τότε στον πάγκο, νίκησε με το ίδιο σκορ στο σπίτι των Κόκκινων Διαβόλων.
 
Φίλος και συμπαίκτης σε επίπεδο φυτωρίων με τον συνομήλικό του, προπονητή της Αρσεναλ, Μίκελ Αρτέτα, ο Ιραόλα είναι ο νεαρότερος εκπρόσωπος της βασκικής προπονητικής σχολής που έχει την τιμητική της στο αγγλικό πρωτάθλημα, αφού εργάζονται ακόμη σε αυτό ο 58χρονος Γιούλεν Λοπετέγκι (Γουέστ Χαμ) και ο 53χρονος Ουνάι Εμερι (Αστον Βίλα).
 
«Και ο Εμερι αποτελεί σημείο αναφοράς», λέει για τον τεχνικό των Villagers, με τον οποίο μοιράζεται την πέμπτη θέση της βαθμολογίας μετά από 17 αγωνιστικές, με την Μπόρνμουθ να έχει νικήσει μέχρι τώρα, εκτός από τη Γιουνάιτεντ, τη Μάντσεστερ Σίτι του Πεπ Γκουαρδιόλα (διέκοψε ένα αήττητο σερί 32 αγώνων των Πολιτών στην Premier League), την Τότεναμ του Αγγελου Ποστέκογλου, αλλά και την Αρσεναλ του καλού φίλου Αρτέτα.
 
Τα κεράσια, όπως είναι το παρατσούκλι της ομάδας που εδρεύει στην επαρχία του Ντόρσετ, στο νοτιότερο μέρος της Αγγλίας, ιδρύθηκαν πριν από 125 χρόνια, αλλά έχουν μόλις επτά σεζόν στην πρώτη κατηγορία και, βεβαίως, δεν έχουν παίξει ποτέ σε ευρωπαϊκή διοργάνωση.
 
Φέτος, όμως, η Μπόρνμουθ δικαιούται να κάνει (μεγάλα) όνειρα και πως θα πετύχει την καλύτερη βαθμολογική θέση της ιστορίας της στα «σαλόνια» του αγγλικού ποδοσφαίρου, ξεπερνώντας την ένατη που πήρε την σεζόν 2016-17.
 
Εφόσον τα καταφέρει, θα το οφείλει πρωτίστως στον προπονητή που ως ένας δυναμικός δεξιός μπακ πέρασε μια ζωή στην Αθλέτικ Μπιλμπάο, εμπλούτισε ποδοσφαιρικές (και όχι μόνο) γνώσεις με μία σεζόν στη Νιου Γιορκ Σίτι FC, ως συμπαίκτης των Αντρέα Πίρλο και Φρανκ Λάμπαρντ, και, όπως και ο Βαλβέρδε, είχε προπονητική εμπειρία σε ομάδα που μιλάει ελληνικά.
 
Εκανε ντεμπούτο στους πάγκους αναλαμβάνοντας την κυπριακή ΑΕΚ Λάρνακας. Και, παρότι έφυγε στους επτά μήνες, χρησιμοποίησε αυτή την εμπειρία για να πετύχει στη Μιραντές, την οποία έφτασε μέχρι τα ημιτελικά του Κυπέλλου, αλλά κυρίως στη Ράγιο Βαγιεκάνο, την οποία ανέβασε στην πρώτη κατηγορία και την οδήγησε στα ημιτελικά του Κυπέλλου για πρώτη φορά μετά από σαράντα χρόνια.
 
Σε αντίθεση με τον Γκουαρδιόλα ή τον Αρτέτα, η φιλοσοφία του Ιραόλα δεν προτάσσει το ελκυστικό ποδόσφαιρο, αλλά το αποτέλεσμα. Ξέρει ότι οι προπονητές είναι οι πλέον αναλώσιμοι σε αυτόν τον κόσμο και πάντα δουλεύει σκληρά για να βρίσκει τρόπους ώστε η ομάδα του να φτάνει στον στόχο της.
 
Ως γνήσιος Βάσκος λατρεύει την ποδηλασία και να «καταπίνει» χιλιόμετρα με το ποδήλατό του, όταν ο ελεύθερος χρόνος του το επιτρέπει. Αυτός μοιράζεται με το ποδήλατο και την οικογένειά του, έστω και αν η σύζυγός του και τα παιδιά του δεν είναι ιδιαίτεροι φαν της μπάλας.
 
Ο ίδιος κουβαλάει πάντα μαζί του στιλό και χαρτί για να σημειώνει οποιαδήποτε ιδέα μπορεί να του έρθει στο μυαλό για το πώς θα αντιμετωπίσει έναν αγώνα, στη διάρκεια του οποίου αρέσκεται να αλλάζει διατάξεις και προσέγγιση, όπως κάνουν κατά κόρον οι προπονητές της γερμανικής σχολής, τους οποίους θαυμάζει.
 
Θήτευσε ως παίκτης δίπλα στον Μαρσέλο Μπιέλσα, από τον οποίο έμαθε πολλά. Κυρίως να είναι συνεπής απέναντι στους ποδοσφαιριστές του, να τους βοηθάει με τη δουλειά του και να διευκολύνει και τη δική τους. Παρότι δεν αρέσκεται στο να γίνεται «φίλος» με τους παίκτες, είναι πάντα ανοιχτός για να τους στηρίξει σε ό,τι χρειαστούν.
 
Στην πρώτη του σεζόν στην Μπόρνμουθ χρειάστηκε να περιμένει μέχρι τις 28 Οκτωβρίου για να πανηγυρίσει την πρώτη του νίκη. Εκτοτε, όμως, δεν κοίταξε πίσω, με τη δουλειά του ήταν στη λίστα των φιναλίστ για το βραβείο του προπονητή της χρονιάς και δείχνει έτοιμος για το παραπάνω βήμα, αν και ξεκαθαρίζει ότι δεν βλέπει τον εαυτό του προπονητή για πολλά χρόνια λόγω της φθοράς που έχει αυτή η ιδιότητα, αλλά και επειδή δεν θέλει να χάσει πολύτιμες στιγμές με την οικογένειά του.
 
«Iraola, Iraola… he drinks Estrella, he eats paella…», ήτοι «Ιραόλα, Ιραόλα… πίνει Εστρέγια (σ.σ. ισπανική μπίρα), τρώει παέγια» είναι ένα από τα συνθήματα που δονούν τις εξέδρες του «Vitality Stadium», χωρητικότητας μόλις 11.307 θέσεων.
 
Του μικρότερου γηπέδου της Premier League, η οποία δεν μπορεί παρά να υποκλιθεί στα κεράσια ενός χαρισματικού Βάσκου προπονητή, ο οποίος μικρός θαύμαζε τον Μίκαελ Λάουντρουπ, υπήρξε συμπαίκτης με τον Αρτέτα και τον Τσάμπι Αλόνσο, δεν μπαίνει σε καλούπια αναφορικά με τη δουλειά του και ζει πολύ πιο ευτυχισμένος επειδή δεν έχει προφίλ στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης…