Ο Ρονάλντο θέλει να σώσει το βραζιλιάνικο ποδόσφαιρο. Ξανά.

Το βράδυ της Δευτέρας (16/12), η Ιντερ σημείωσε την ευρύτερη εκτός έδρας νίκη της Ιστορίας της επί της Λάτσιο (6-0), η οποία με τη σειρά της γνώρισε τη βαρύτερη ήττα της στη Serie A εδώ και 63 χρόνια.
 
Ενα άλλο Λάτσιο – Ιντερ, επίσης στο πεπαλαιωμένο «Ολίμπικο» της Ρώμης, αυτό πριν από 24 χρόνια, λίγο έλειψε να βάλει πρόωρο και άδοξο τέλος στην καριέρα ενός εκ των κορυφαίων επιθετικών που έβγαλε ποτέ το παγκόσμιο ποδόσφαιρο.
 
Στις 12 Απριλίου του 2000, στον πρώτο τελικό του Coppa Italia, ο οποίος τότε ήταν ακόμα διπλός, η Λάτσιο προηγούνταν 2-1 της Ιντερ, όταν ο τότε προπονητής των Νερατζούρι, Μαρτσέλο Λίπι, έδωσε εντολή στον Ρονάλντο Λουίς Ναζάριο ντε Λίμα να ετοιμαστεί, προκειμένου να μπει ως αλλαγή.
 
Ο Βραζιλιάνος σούπερ σταρ είχε μόλις επιστρέψει ύστερα από μακρά απουσία 144 ημερών εξαιτίας μερικής ρήξης του επιγονατιδικού τένοντα που υπέστη στο δεξί γόνατο, σε αγώνα πρωταθλήματος με τη Λέτσε.
 
Εκανε τον σταυρό του τρεις φορές και μπήκε στον αγωνιστικό χώρο στο 58ο λεπτό. Εξι λεπτά αργότερα, επιχείρησε να κάνει μία από τις γνωστές, απίθανες ντρίμπλες του στον Φερνάντο Κόουτο, όπως αυτή που είχε κάνει δύο χρόνια πριν στον τερματοφύλακα της Λάτσιο, Λούκα Μαρκετζιάνι, στον τελικό του Κυπέλλου UEFA που τελείωσε με θρίαμβο της Ιντερ (3-0).
 
Εκανε προσποίηση με το σώμα στον Πορτογάλο κεντρικό αμυντικό, αλλά άκουσε ένα «κρακ» και έπεσε σφαδάζοντας στον αγωνιστικό χώρο. Αρχισε να κλαίει με λυγμούς, την ώρα που οι συμπαίκτες του έπιαναν το κεφάλι τους με απόγνωση, ενώ προσπαθούσαν να παραμείνουν ψύχραιμοι και να τον παρηγορήσουν.
 
Η διάγνωση, αποκαρδιωτική: Ρήξη του επιγονατιδικού τένοντα στο ίδιο γόνατο και φόβοι ακόμα και για πρόωρο τέλος καριέρας. Ο «Ρόνι» ήταν μόλις 24 ετών, και στα λίγα χρόνια καριέρας του είχε προλάβει να παίξει σε τελικό Παγκοσμίου Κυπέλλου, με την περιβόητη ιστορία της κατάρρευσής του πριν από τον (χαμένο) τελικό με τη Γαλλία, να πάρει «Χρυσή Μπάλα» ως κορυφαίος παίκτης, αλλά και «Χρυσό Παπούτσι» ως πρώτος σκόρερ στην Ευρώπη.
 
Ο Γάλλος γιατρός Ζεράρ Σαγιάντ, ο οποίος εγχείρησε το «φαινόμενο», δεν ήταν πολύ αισιόδοξος για την πορεία του μετά την επέμβαση. «Τα θαύματα δεν υπάρχουν. Χρειάζεται τουλάχιστον οκτώ μήνες αποκατάστασης προτού επιστρέψει στα γήπεδα και, ακόμα και έτσι, δεν μπορώ να πω ούτε εγώ, ούτε κανένας, ότι θα παίξει ξανά» ήταν η σκληρή, πλην ειλικρινής, τοποθέτηση του κορυφαίου ειδικούς σε τέτοιους τραυματισμούς.
 
Ο Ρονάλντο διέψευσε τον Σαγιάντ. Διέψευσε τους πάντες. Αφού πέρασε έναν γολγοθά, όπως τον χαρακτήρισε, αφού δέχθηκε ακόμα και την επίσκεψη του Πελέ για να του δώσει κουράγιο, επέστρεψε στα γήπεδα τον Νοέμβριο του 2001, ήτοι… 19 μήνες (!) μετά τον τραυματισμό του. Αλλά το έκανε όρθιος, αποφασισμένος. Και με αντίπαλο, ειρωνεία, τη… Λέτσε!
 
Λίγους μήνες αργότερα, έστω και με παραπανίσια κιλά από την κορτιζόνη που είχε καταναλώσει για να αντιμετωπίσει τους πόνους, ο Ρονάλντο ήταν ο μεγάλος πρωταγωνιστής στην κατάκτηση του πέμπτου (και τελευταίου μέχρι σήμερα) Μουντιάλ στη θρυλική συλλογή της εθνικής Βραζιλίας. Το τελευταίο και πρώτο τότε μετά από 18 χρόνια «ξηρασίας», τα οποία είναι πολλά για μια ομάδα όπως η πεντάκις παγκόσμια πρωταθλήτρια.
 
22 χρόνια μετά, αφού κρέμασε πρόωρα τα ποδοσφαιρικά του παπούτσια εξαιτίας τριών συνολικά σοβαρών τραυματισμών («αν δεν είχε αυτούς τους τραυματισμούς, θα ήταν ο κορυφαίος όλων των εποχών», είχε πει γι’ αυτόν ο Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα), ο 48χρονος πλέον Ρονάλντο είναι ένας πετυχημένος επιχειρηματίας με προσωπική περιουσία που ξεπερνάει τα 150 εκατ. ευρώ και είναι πατέρας τεσσάρων παιδιών από τρεις διαφορετικές σχέσεις.
 
Ο πρωτότοκος, ο Ρόναλντ, γεννήθηκε την εποχή του πιο σοβαρού τραυματισμού στην καριέρα του και του έδωσε δύναμη για να σταθεί στα πόδια του. «Παιδιά» του, όμως, νιώθει και την Κρουζέιρο με τη Βαγιαδολίδ, με τις οποίες ενεπλάκη μετοχικά, αν και θα πρέπει τους επόμενους μήνες να τις αποχωριστεί οριστικά. Το έκανε ήδη με την ομάδα που τον ανέδειξε, βρίσκεται σε ανάλογη διαδικασία και με τον ισπανικό σύλλογο.
 
Ο λόγος; Οπως είχε διαρρεύσει εδώ και καιρό, ο «Ρόνι» θα κατέβει υποψήφιος για την προεδρία της ποδοσφαιρικής συνομοσπονδίας της Βραζιλίας (CBF), η οποία έχει ταλαιπωρηθεί διαχρονικά από οικονομικά σκάνδαλα και έχει χάσει προ πολλού την αξιοπιστία και το πρεστίζ της.
 
Κάτι ανάλογο, όμως, συμβαίνει εσχάτως και με τη Σελεσάο, η οποία έχει να κατακτήσει ή έστω να φτάσει σε τελικό Μουντιάλ από την εποχή του Ρονάλντο, ο οποίος δηλώνει αποφασισμένος να επαναφέρει συνομοσπονδία και εθνική ομάδα στην πρώτη γραμμή.
 
«Εχω απίστευτα σχέδια», είπε στις προγραμματικές του δηλώσεις, προαναγγέλλοντας κατ’ ιδίαν συναντήσεις με όλους τους προέδρους των τοπικών ομοσπονδιών, αλλά και των ποδοσφαιρικών συλλόγων.
 
Οι εκλογές για την προεδρία θα λάβουν χώρα ανάμεσα στον Μάρτιο του 2025 και τον Μάρτιο του 2026. Και, μέχρι τότε, ο Ρονάλντο θα ταξιδέψει σπιθαμή προς σπιθαμή σε όλη τη Βραζιλία, προκειμένου να κερδίσει την εμπιστοσύνη των παραγόντων, οι οποίοι και θα ψηφίσουν άλλωστε τον διάδοχο του Εντνάλντο Ροντρίγκες στον προεδρικό θώκο. Για να γίνει επίσημα υποψήφιος, άλλωστε, χρειάζεται τη στήριξη τεσσάρων ομοσπονδιών και τεσσάρων συλλόγων.
 
«Εχω εκατοντάδες κίνητρα, αλλά το μεγαλύτερο είναι το βραζιλιάνικο ποδόσφαιρο να κερδίσει και πάλι τον σεβασμό σε παγκόσμιο επίπεδο», εξήγησε ο τρίτος σκόρερ στην Ιστορία της εθνικής ομάδας με 62 γκολ, πίσω μόνο από Νεϊμάρ (79) και Πελέ (77).
 
«Αυτό που περισσότερο μου συμβαίνει στον δρόμο είναι ότι ο κόσμος σταματάει και μου ζητάει να παίξω ξανά, γιατί η κατάσταση της εθνικής ομάδας δεν είναι η καλύτερη δυνατή, τόσο εντός όσο και εκτός γηπέδου», συμπληρώνει ο «Ρόνι», ο οποίος ετοιμάζεται να… παίξει μεγάλη μπάλα, αλλά αυτήν τη φορά στα γραφεία.
 
Στόχος του, άλλωστε, εφόσον εκλεγεί, είναι να προσλάβει για το τιμόνι της Σελεσάο τον άλλοτε συμπαίκτη του στην Μπαρτσελόνα, Πεπ Γκουαρδιόλα, το τωρινό συμβόλαιο του οποίου με τη Μάντσεστερ Σίτι θα έχει λήξει μέχρι τότε. Ο άνθρωπος που χάρισε στη Βραζιλία την τελευταία μεγάλη της χαρά είναι αποφασισμένος να σώσει ξανά το ποδόσφαιρο της χώρας.