Ο Ρούμπεν Αμορίμ έγινε ο πρώτος προπονητής που νικάει τον Πεπ Γκουαρδιόλα δύο φορές μέσα σε σαράντα ημέρες με δύο διαφορετικές ομάδες. Κάτι αρχίζει να αλλάζει στο Μάντσεστερ;
«Το Μάντσεστερ είναι κόκκινο και οι βιολέτες είναι μπλε». Κάπως έτσι ξεκινούσε το ειρωνικό ποιηματάκι που αφιέρωσε μέσω social media ο Ράσμους Χόιλουντ στον Κάιλ Γουόκερ για το (κακό) θέατρο του Αγγλου αμυντικού στη διάρκεια του ντέρμπι του Μάντσεστερ, το απόγευμα της Κυριακής (15/12).
Η Σίτι έφτανε στη μονομαχία του «Ετιχαντ» με άμεση ανάγκη νίκης, για να μην χάσει και άλλο έδαφος σε σχέση με τις πρώτες θέσεις της Premier League, παρότι Λίβερπουλ και Αρσεναλ είχαν αποτύχει το Σάββατο (14/12) να νικήσουν στην έδρα τους, Φούλαμ (2-2) και Εβερτον (0-0), αντίστοιχα.
Και η Γιουνάιτεντ, όμως, ευρισκόμενη μόλις στη 13η θέση (ιστορικό χαμηλό των τελευταίων σαράντα ετών), ήξερε ότι έπρεπε να κάνει κάτι για να… ταρακουνήσει εαυτόν, αλλά και το αγγλικό πρωτάθλημα.
Το έκανε αρχικά ο Ρούμπεν Αμορίμ αφήνοντας εκτός αποστολής δύο «μεγάλα ψάρια», όπως ο Μάρκους Ράσφορντ και ο Αλεχάντρο Γκαρνάτσο, τον ακολούθησε ο Αμάντ Ντιαλό, ο οποίος στο φινάλε κέρδισε πέναλτι και σημείωσε το γκολ της νίκης-ανατροπής επί των απογοητευμένων Πολιτών (2-1).
Ο Πορτογάλος έγινε ο πρώτος προπονητής στην Ιστορία που νικάει τον Πεπ Γκουαρδιόλα δύο φορές μέσα σε σαράντα μέρες με δύο διαφορετικές ομάδες. «Δεν είμαι αρκετά καλός» ήταν η δήλωση-αυτομαστίγωμα του Καταλανού, ο οποίος βλέπει την ποδοσφαιρική του αυτοκρατορία να καταρρέει.
Ενα από τα προπονητικά «παιδιά» του, ο Εντσο Μαρέσκα, οδήγησε την Τσέλσι σε πέμπτη σερί νίκη στο πρωτάθλημα (2-1 εντός έδρας την Μπρέντφορντ το βράδυ της Κυριακής) και στο -2 από την πρωτοπόρο Λίβερπουλ, έστω και με ματς περισσότερο.
Η επανάσταση των «μικρών»
Λεγανές, Ράγιο Βαγιεκάνο και Μάιντς έχουν μικρά, μηδαμινά μπάτζετ σε σχέση με Μπαρτσελόνα, Ρεάλ Μαδρίτης και Μπάγερν Μονάχου. Για μια φορά, όμως, έστω και για ένα Σαββατοκύριακο, δικαιούνται απόλυτα να νιώθουν ως οι «μεγάλοι».
Η νεοφώτιστη ομάδα της Μαδρίτης νίκησε για πρώτη φορά στην Ιστορία της στη Βαρκελώνη την Μπάρτσα (1-0) το βράδυ της Κυριακής (15/12) και έβαλε «φωτιά» στη μάχη τίτλου της ισπανικής La Liga, με την Ατλέτικο να πιάνει στην πρώτη θέση τους Μπλαουγκράνα, και μάλιστα με ματς λιγότερο.
Η Ρεάλ έμεινε στο -1 από την πρώτη δυάδα, επειδή το βράδυ του Σαββάτου (14/12) η Ράγιο, επίσης ομάδα από ένα ταπεινό προάστιο της πρωτεύουσας, την υποχρέωσε να κυνηγάει εις βάρος της σκορ με 2-0 και, όταν κατάφερε να το ανατρέψει, της πήρε την μπουκιά από το στόμα, υποχρεώνοντάς την σε ισοπαλία 3-3.
Η Μάιντς, λίκνο σπουδαίων προπονητών όπως ο Γιούργκεν Κλοπ και ο Τόμας Τούχελ, βλέπει ότι και ο 49χρονος Δανός Μπο Χένρικσεν έχει μεγάλες προοπτικές. Το διαπίστωσε, άλλωστε, και η Μπάγερν Μονάχου, η οποία το απόγευμα του Σαββάτου (14/12) γνώρισε την πρώτη της ήττα στο πρωτάθλημα (2-1), όπου πλέον η δεύτερη Μπάγερ Λεβερκούζεν βρίσκεται στο -4.
Πράσινο το 50ό και ραντεβού με τη Βασίλισσα
Ηταν το φαβορί στον τελικό του Λιγκ Καπ Σκωτίας, που έλαβε χώρα το απόγευμα της Κυριακής (15/12) στο «Χάμπτεν Παρκ» της Γλασκώβης. Και το επιβεβαίωσε, παρότι χρειάστηκε να φτάσει μέχρι τα πέναλτι για να λυγίσει τη μεγάλη της αντίπαλο.
Το 5-4 της Σέλτικ επί της Ρέιντζερς από την άσπρη βούλα, μετά από το συναρπαστικό 3-3 που διαμορφώθηκε με έξι γκολ στο 90λεπτο, χάρισε στους Καθολικούς το 22ο Λιγκ Καπ της συλλογής τους (και 50ό αν υπολογίσουμε τα τρόπαια και των δύο). Υπενθύμισε, όμως, ότι οι διαφορές με τους Διαμαρτυρόμενους δεν είναι πλέον τόσο μεγάλες όσο στο πρόσφατο παρελθόν.
Η άσπρη βούλα έκρινε και τον (ημι)τελικό του Διηπειρωτικού Κυπέλλου, το απόγευμα του Σαββάτου (14/12) στην Ντόχα του Κατάρ. Η Πατσούκα, η οποία ως πρωταθλήτρια της Concacaf είχε αποκλείσει στα προημιτελικά τη νικήτρια του Copa Libertadores (Μποταφόγκο), έκανε κάτι ανάλογο και με τη νικήτρια του Champions League Αφρικής, Αλ Αχλί, με 6-5 στα πέναλτι και μετά από 0-0.
Πλέον έκλεισε ραντεβού για την Τετάρτη (18/12, 19:00) με την πρωταθλήτρια Ευρώπης Ρεάλ Μαδρίτης, σε μια κόντρα που έχει επισκιαστεί από το νεοσύστατο Μουντιάλ Συλλόγων-μαμούθ του καλοκαιριού του 2025. Δεν παύει, όμως, να είναι ένας τίτλος, και μάλιστα διεθνής.
«Αντίο» από «αντίο» διαφέρει
Βούρκωσε και, συγκινημένος, έσκυψε και φίλησε το χορτάρι του δεύτερου σπιτιού του. Στα 39 του χρόνια, ο Χεσούς Νάβας κρεμάει τα παπούτσια του στο τέλος του 2024, και το βράδυ του Σαββάτου (14/12) έπαιξε για τελευταία φορά στο «Σάντσεθ Πιθχουάν», το γήπεδο της Σεβίλλης, της ομάδας της καρδιάς του.
Το έκανε ως βασικός και αρχηγός στη νίκη επί της Θέλτα (1-0) η οποία, σημειολογικά, επετεύχθη χάρη σε γκολ ενός παιδιού που, όπως αυτός, βγήκε από τα φυτώρια της ομάδας της Ανδαλουσίας (Μάνου Μπουένο).
Λίγες ώρες αργότερα στο Ρίο ντε Τζανέιρο, σε άδειο επί της ουσίας «Μαρακανά», οι θρύλοι της Φλαμένγκο νικούσαν 4-3 τους Φίλους της Ιταλίας, στον αποχαιρετιστήριο αγώνα του 42χρονου και υπέρβαρου πλέον Αντριάνο, ο οποίος δεν έκανε ποτέ την καριέρα που το ταλέντο του πρόσταζε.
Ο άλλοτε επιθετικός των Φλαμένγκο και Ιντερ έπαιξε για τελευταία φορά επίσημο αγώνα το… 2016 και θυμήθηκαν οκτώ χρόνια αργότερα να του διοργανώσουν αποχαιρετιστήριο αγώνα, με grinch στιγμή της βραδιάς τον αείμνηστο πατέρα του, Αλμίρ Ριμπέιρο, να του «μιλάει» μέσω τεχνητής νοημοσύνης από τα μάτριξ του γηπέδου. Αλλο το «αντίο» και η καριέρα του Νάβας και άλλο αυτά του Αντριάνο. Καμία σχέση…
