1. Τον έπιασαν
… Τον έπιασαν. Υστερα από ένα τριήμερο ανθρωποκυνηγητό, οι αρχές συνέλαβαν έναν 26χρονο ως ύποπτο για τον φόνο του CEO της ασφαλιστικής εταιρείας στο Μαχνάταν την περασμένη Πέμπτη. Ηταν ένας φόνος που συζητήθηκε σε ολόκληρο τον κόσμο. Στις ΗΠΑ, τη χώρα με το ακριβότερο σύστημα υγείας στον κόσμο, πυροδότησε μια μεγάλη συζήτηση για τις ληστρικές πρακτικές του ασφαλιστικού κλάδου. Αλλά φαίνεται ότι οι αρχές τον έπιασαν. Κινητοποιήθηκε ολόκληρος ο κρατικός μηχανισμός, επιστρατεύτηκαν όλοι οι πόροι. Ο,τι χρειαζόταν να γίνει, έγινε. Τον έπιασαν.
Την ίδια ημέρα, την περασμένη Πέμπτη, στο Μανχάταν, επτά χιλιόμετρα νοτιότερα, συνέβη και ένας άλλος φόνος. Τρεις τύποι πλησίασαν δυο νεαρά αγόρια που κάθονταν έξω από ένα φαγάδικο. Ρώτησαν τα αγόρια, 17 χρονών το ένα, 18 το άλλο, αν μιλάνε αγγλικά. Οταν αυτά απάντησαν «όχι», οι τύποι έβγαλαν μαχαίρι. Ακολούθησε συμπλοκή. Ο 18χρονος τραυματίστηκε στο χέρι. Ο 17χρονος Γέρεμι Κολίνο έπεσε νεκρός στο πεζοδρόμιο. Οι τύποι έφυγαν τρέχοντας με τα πόδια. Το θύμα δεν ήταν διευθύνων σύμβουλος εταιρείας. Ζούσε σε ένα κέντρο φιλοξενίας προσφύγων. Λέγεται ότι είχε σχέση με συμμορίες. Δεν αφιερώθηκαν υπερβολικοί πόροι, ούτε κινητοποιήθηκε ολόκληρος ο κρατικός μηχανισμός. Αλλά, κυρίως: δεν ασχολήθηκε κανείς. Με μια απλή αναζήτηση μπορεί κανείς να δει ότι οι New York Times από την Πέμπτη έχουν δημοσιεύσει πενήντα τέσσερα (αριθ.: 54) άρθρα για τη δολοφονία του CEO. Για τον μικρό Γέρεμι δεν δημοσίευσαν ούτε ένα μονόστηλο. Ούτε καν το αστυνομικό δελτίο για ένα συμβάν που έγινε στην πόλη όπου εδρεύει η μεγάλη εφημερίδα. Μηδέν.
Μέχρι την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, οι τρεις τύποι διαφεύγουν της σύλληψης.
2. Στην Εκθεση
“World Expo” λέγονται οι «Παγκόσμιες Εκθέσεις» που διοργανώνονται κάθε πέντε χρόνια σε κάποια γωνιά του κόσμου. Σ’ αυτές, αντιπροσωπείες από όλες τις χώρες του κόσμου στήνουν περίπτερα και διαφημίζονται σε ένα κοινό που έρχεται για να δει τα καλύτερα πράγματα που έχει να επιδείξει καθεμία για να διαφημίσει τον εαυτό της, τα προϊόντα της, τους ανθρώπους και τα επιτεύγματά της. Είναι εκδηλώσεις με μεγάλη ιστορία (από τον 19ο αιώνα), πολύ ασυνήθιστες και περίεργες. Κρατάνε ολόκληρους μήνες, και μοιάζουν σαν ένα γιγάντιο, ετερόκλητο συνονθύλευμα λυόμενων αξιοθέατων. Μοιάζει με theme park, αλλά δεν έχει παιχνίδια. Θυμίζει Ολυμπιακούς Αγώνες, αλλά χωρίς τα αθλήματα. Είχα πάει στη “World Expo” του 2015, που είχε διοργανωθεί στο Μιλάνο, και είχα βγάλει μερικά συμπεράσματα. Ωραία είχα περάσει.
Το 2025 θα διοργανωθεί η Expo στην Οσάκα της Ιαπωνίας και θα διαρκέσει από τις 13 Απριλίου μέχρι τις 13 Οκτωβρίου. Ναι, τόσο πολύ διαρκούν αυτές οι εκδηλώσεις. Θα συμμετάσχουν 163 χώρες, από τις οποίες οι 52 θα χτίσουν τα δικά τους ξεχωριστά «περίπτερα». Γιατί η συμμετοχή κάθε χώρας μπορεί να είναι τριών ειδών: στην κατηγορία «Α» είναι οι χώρες που χτίζουν τα δικά τους περίπτερα όπως τα θέλουν, συνήθως μεγάλες πολυτελείς κατασκευές, λυόμενες μεν αλλά ενίοτε σε μέγεθος πολυκαταστήματος, με κόστος πολλών εκατομμυρίων. Στην κατηγορία «Β» ανήκουν οι χώρες που νοικιάζουν περίπτερα τα οποία έχουν χτίσει οι διοργανωτές. Και στην κατηγορία «Γ» ανήκουν οι χώρες οι οποίες νοικιάζουν μέρος περιπτέρων που έχουν χτίσει οι διοργανωτές, στα οποία συστεγάζονται με άλλες χώρες.
Το 2015 είχα επισκεφθεί το περίπτερο της Ελλάδας το οποίο, αν δεν κάνω λάθος, ανήκε στη «Β» κατηγορία. Με δυο interactive οθόνες-τραπέζια και κάτι φυτά της ελληνικής υπαίθρου κολλημένα στον τοίχο, δεν είχε πολλά πράγματα να πει στον κόσμο για τη σύγχρονη Ελλάδα, τα προϊόντα, τις ομορφιές ή τους ανθρώπους της. Την ίδια ώρα άλλες χώρες έστηναν ολόκληρες εμπειρίες μέσα στα δικά τους (μικρά ή μεγάλα) περίπτερα, με τον κόσμο να στήνεται σε ουρές για να μπει μέσα. Κανένας δεν στηνόταν σε ουρά για να μπει στο περίπτερο της Ελλάδας.
Βεβαίως, έχουν περάσει πολλά χρόνια από τότε που θυμήθηκα για τελευταία φορά την Expo του 2015 και τις ρίγανες στον τοίχο του περιπτέρου της Ελλάδας. Ο λόγος για τον οποίο σας τα γράφω αυτά εδώ σήμερα είναι ότι τις προάλλες διάβασα μια ενδιαφέρουσα είδηση: ότι η Ελλάδα αποσύρθηκε από τη συμμετοχή της στην Expo της Οσάκα το 2025. Επρόκειτο να έχει ένα περίπτερο της κατηγορίας «Β», αλλά δεν θα έχει ούτε αυτό. Εγινε η όγδοη χώρα που ανακοινώνει ότι δεν θα συμμετάσχει στη συγκεκριμένη Expo, έπειτα από αναμενόμενες απουσίες όπως της εξοστρακισμένης Ρωσίας και της νησιωτικής Νιούε με τους 1.600 κατοίκους και το ΑΕΠ των 10 εκατομμυρίων δολαρίων, αλλά και μεγαλύτερων χωρών όπως η Αργεντινή και το Μεξικό.
Τι σημασία έχει αυτή η αποχώρηση που, όπως ακούω, έγινε για λόγους κόστους; Μικρή. Η Ελλάδα είναι ο 9ος δημοφιλέστερος τουριστικός προορισμός στον κόσμο, μια χώρα πολύ διασημότερη του μεγέθους και του γεωπολιτικού της βάρους, ένα μέρος που κανένας δεν χρειάζεται να διαφημίσει για να το μάθει ο κόσμος. Ολοι ξέρουν. Αλλά, από την άλλη, όλα τα πράγματα είναι σχετικά. Ολοι οι δημοφιλέστεροι της Ελλάδας τουριστικοί προορισμοί του κόσμου, εκτός από το Μεξικό (και συμπεριλαμβανομένου του #5 στη λίστα, της Τουρκίας) θα συμμετέχουν στην Expo και μάλιστα όλες με περίπτερο κατηγορίας «Α», δικό τους. Και τι σημασία έχει αυτό, θα μου πείτε; Ξέχασα να σημειώσω μια λεπτομέρεια για τις Expo: τις επισκέπτονται εκατομμύρια άνθρωποι. Την Expo του Ντουμπάι (όπου η Ελλάδα είχε περίπτερο), αμέσως μετά την άρση των λοκντάουν της πανδημίας, την επισκέφτηκαν 24 εκατομμύρια άνθρωποι από όλο τον κόσμο. Την Expo του 2025 υπολογίζεται ότι θα την επισκεφτούν 28 εκατομμύρια.
Πόσα λεφτά γλιτώνουμε, ακριβώς, με το να μη συμμετέχουμε εκεί;
