Ο σταρ του Παναθηναϊκού ξανάσμιξε στο ματς με την Μπαρτσελόνα με τον συμμαθητή του στο γυμνάσιο Σιμέον, Τζαμπάρι Πάρκερ. Η κοινή πορεία τους στο Σικάγο, ο λόγος που φορά το Νο25 και η αξία της δεύτερης ευκαιρίας.
Το Σικάγο δεν είναι μόνο η επονομαζόμενη «πόλη των ανέμων». Είναι παραδοσιακά μία μπασκετούπολη των ΗΠΑ, με σκληρές γειτονιές στις γωνιές της, αλλά και με σπουδαίους παίκτες να έχουν αναδειχθεί στην επιφάνειά της.
Μονάχα που υπάρχει κι ένας αθλητής που δεν πρόλαβε ποτέ να το καταφέρει…
Oταν ο Κέντρικ Ναν έβλεπε για πρώτη φορά το φως της ζωής, στις 3 Αυγούστου 1995, ο Μάικλ Τζόρνταν – ο οποίος αρχικά είχε αποχωρήσει (προσωρινά) μετά το three-peat (σ.σ.: τρεις διαδοχικοί τίτλοι ΝΒΑ) του 1993– είχε επιστρέψει στους Μπουλς μόλις μερικούς μήνες πριν.
Την επόμενη τριετία οδήγησε τους «Ταύρους» σε άλλα τρία δαχτυλίδια πρωταθλητή, όμως ο σταρ του Παναθηναϊκού ήταν πολύ μικρός για να το θυμάται.
Αλλωστε, ο πατέρας του Κέντρικ είχε προτιμήσει να του διηγηθεί μία άλλη ιστορία της γενέτειράς του. Μία ιστορία μελαγχολική μεν, αλλά ταυτόχρονα και έμπνευσης, που θα καθόριζε και την πορεία του κανακάρη του.
Τα δάκρυα του Μέλβιν Ναν…
Ηταν 20 Νοεμβρίου 1984 και ο Μέλβιν Ναν, πατέρας του γκαρντ του Παναθηναϊκού, είχε… αποκοιμηθεί στην τάξη στο γυμνάσιο Σιμέον. Το πολυπόθητο κουδούνι του διαλείμματος αργούσε βασανιστικά.
Ο Μέλβιν δεν μπορούσε να φανταστεί ότι κάτι άλλο θα ηχούσε πένθιμα στα αυτιά του. Το κακό μαντάτο άρχισε να γίνεται, με επιφύλαξη στην αρχή, γνωστό. Ενας συμμαθητής του τον σκούντησε και του είπε χαμηλόφωνα: «Φίλε, πυροβόλησαν τον Μπέντζι».
Ο 17χρονος Μπεν Ουίλσον δεν ήταν απλώς ο ηγέτης της ομάδας του σχολείου. Ηταν ο κορυφαίος έφηβος στην Αμερική, με μία σπουδαία καριέρα να ξεδιπλώνεται στα πόδια του. Πανεπιστήμια και σκάουτ του ΝΒΑ ξημεροβραδιάζονταν έξω από το σπίτι του για να πείσουν την οικογένειά του και τον ίδιο για τη δέσμευσή του σε ένα κολεγιακό πρόγραμμα ή στο απευθείας άλμα στην επαγγελματική Λίγκα.
Ο Μέλβιν Ναν είχε υπάρξει συμπαίκτης του. Πολλά παιδιά άφησαν την επόμενη ώρα μαθήματος για να τρέξουν να μάθουν τι συμβαίνει. Τα νέα από το νοσοκομείο δεν έφταναν.
Την επομένη, ο «Μπέντζι» υπέκυψε στα τραύματα από τα όπλα δύο 16χρονων, του Μπίλι Μουρ και του ξαδέρφου του, Ομάρ Ντίξον. Η ιστορία του παρουσιάστηκε χρόνια αργότερα σε σειρά ντοκιμαντέρ του ESPN…
Η κληρονομιά του Μπεν Ουιλσον
Ο πατέρας του Κέντρικ Ναν θυμήθηκε το περιστατικό πριν από πέντε χρόνια, όταν ο γιος του, ως ρούκι με τους Μαϊάμι Χιτ, αγωνίστηκε στο Σικάγο κόντρα στους Μπουλς…
«Ηταν μία θλιβερή μέρα και ακόμη κι αν έχουν περάσει 35 χρόνια (σ.σ.: πλέον 40), είναι σημαντικό που ο Κέντρικ κρατά τη μνήμη του Μπεν ζωντανή με το Νο25 που έχει επιλέξει να φοράει. Ο γιος μου και ο Τζαμπάρι Πάρκερ συνεχίζουν την παράδοση του Σιμέον».
Ο Τζαμπάρι Πάρκερ είναι πρώην Νο2 επιλογή στο ντραφτ του ΝΒΑ, άλλοτε συμπαίκτης του Γιάννη Αντετοκούνμπο στους Μπακς και πια, λόγω σοβαρών τραυματισμών, αγωνίζεται για δεύτερη σεζόν στην Μπαρτσελόνα.
Κέντρικ Ναν και Πάρκερ ξανάσμιξαν την περασμένη Τρίτη (3/12) στο ΟΑΚΑ, θυμήθηκαν τα παλιά και όταν τους επισήμαναν τη συγκυρία της συνύπαρξής τους στο Σιμέον και της κατάκτησης τεσσάρων πολιτειακών τίτλων, ο Ναν τόνισε ότι «μπορεί το Νο20 που φορούσα να έχει αποσυρθεί στο γυμνάσιό μου, όμως πια επιλέγω το Νο25 στη φανέλα μου για τον “Μπέντζι”».
Σε εκείνο το ματς με τους Χιτ στο Σικάγο, είχε δηλώσει στο ESPN πως «είναι σπουδαίο να κουβαλώ και να συνεχίζω την κληρονομιά του Μπεν Ουίλσον. Εμαθα την ιστορία του από τον πατέρα μου όταν ήμουν στο ίδιο γυμνάσιο. Η απώλειά του μάς έμαθε να μη θεωρούμε τίποτα δεδομένο και να πιστεύουμε στη δεύτερη ευκαιρία».
Οι δεύτερες ευκαιρίες του Κέντρικ Ναν
Ο σταρ του Παναθηναϊκού μεγάλωσε για χρόνια μόνος του τον γιο του, ως ανύπαντρος πατέρας με βοήθεια από τον δικό του πατέρα και την αδερφή του.
Την έννοια της μονογονεϊκής οικογένειας την ήξερε, αφού όταν μικρός η μητέρα του, Κίμπερλι Χάρις, αντιμετώπισε μία βαριάς μορφής κατάθλιψη και μεγάλωσε με τον Μέλβιν Ναν, ο οποίος εργαζόταν ως οδηγός φορτηγού και έλαβε την πλήρη κηδεμονία των παιδιών του.
Οταν η Κίμπερλι ξεπέρασε τα προβλήματά της, έγινε μέρος της ζωής του Κέντρικ, κάτι που του έδειξε τη σημασία της δεύτερης ευκαιρίας.
Το ίδιο έμαθε και στο NCAA και στο ΝΒΑ. Αρχικά, στο κολέγιο, ο Ναν αποβλήθηκε από το πανεπιστήμιο Ιλινόι όταν έλυσε εξωδικαστικά τις κατηγορίες ότι έριξε νερό στο πρόσωπο και γρατζούνισε το χέρι της πρώην κοπέλας του…
Οι παράγοντες του σχολείου εξέλαβαν τον συμβιβασμό ως απόδειξη ενοχής και τον απέβαλαν.
Η κατεστραμμένη φήμη του λίγο έλειψε να του καταστρέψει και την καριέρα, όμως πήρε άλλη μία ευκαιρία από τον κόουτς του Πανεπιστήμιου του Οκλαντ, Γκρεγκ Κάμπε και τη σεζόν 2017-2018 εντυπωσίασε μετρώντας μ.ό. 25,9 πόντων, ως δεύτερος σκόρερ του NCAA, πίσω μόνο από τον Τρέι Γιανγκ, νυν σταρ των Ατλάντα Χοκς!
Το 2018, ωστόσο, καμία ομάδα του ΝΒΑ δεν πείστηκε να τον επιλέξει στο ντραφτ. Επαιξε στη G-League με τους Σάντα Κρουζ Ουόριορς, είχε μ.ό. 19,3π. όπως το Γκόλντεν Στέιτ τον προσπέρασε και το καλοκαίρι του 2019, σε συνάντηση με τους Χιτ, είπε στον πρόεδρο Πατ Ράιλι και τον κόουτς Ερικ Σπόλστρα: «Θέλω μόνο μία ευκαιρία»…
Του την πρόσφεραν και το ανταπέδωσε αφού στα πρώτα πέντε ματς της σεζόν σκόραρε συνολικά 112 πόντους, σημειώνοντας ρεκόρ για ντεμπούτο παίκτη που δεν έχει γίνει επιλογή στο ντραφτ!
Ως ρούκι κατέγραψε 15,3π. ανά αγώνα κι έφτασε ως τους (χαμένους) τελικούς με τους Λέικερς, σκοράροντας 20π. στον πρώτο αγώνα!
Ομως μολονότι την περίοδο 2020-21 είχε 14,6π. στο Μαϊάμι, η επόμενη διετία σε Λέικερς και Ουίζαρντς τον περιόρισε σε 7,1π. λόγω τραυματισμών και ο δρόμος τον έφερε ώς την Ευρώπη και τον Παναθηναϊκό.
Στο Σιμέον δεν πρόλαβε να φορέσει το Νο25, που μετά τον θάνατο του Μπεν Ουίλσον παραχωρούνταν δικαιωματικά στον καλύτερο παίκτη, αφού αποσύρθηκε όταν το φόρεσε ο μετέπειτα MVP του ΝΒΑ, Ντέρικ Ρόουζ.
Ο Κέντρικ Ναν, όμως, το έχει σαν φυλαχτό σε όλη την πορεία του. Το «πράσινο» Νο25 προσφέρει πλέον μοναδικές παραστάσεις στα παρκέ της Ευρωλίγκας.
Για να θυμίζει την ιστορία του «Μπέντζι», να κάνει τον Μέλβιν Ναν περήφανο και τον ίδιο τον Κέντρικ να μην ξεχνά ότι δεν «παγιδεύτηκε» στις κακόφημες γειτονιές του Σικάγο και να μη λησμονεί την αξία της κάθε δεύτερης ευκαιρίας.
