Είδε την ευκαιρία να προδιαγράφεται, μπήκε στην περιοχή όπως του αρέσει να κάνει και, μετά το γύρισμα της μπάλας από τον Τζιοβάνι Ντι Λορέντσο, δεν είχε να κάνει τίποτε άλλο από το να την σπρώξει στο βάθος της εστίας του Κουν Καστέελς.
Παρότι ήταν το πρώτο γκολ καριέρας με την Εθνική Ιταλίας στην 20ή του συμμετοχή και, με την μετέπειτα νίκη επί του Βελγίου στις Βρυξέλλες εξασφάλιζε την παρουσία της Σκουάντρα Ατζούρα στα προημιτελικά του Nations League, ο Σάντρο Τονάλι το πανηγύρισε μάλλον νωθρά, σαν να μην το πίστευε.
Ηταν, άλλωστε, το πρώτο του γκολ σε επίσημο παιχνίδι από τις 12 Αυγούστου του 2023 κόντρα στην Άστον Βίλα. Ανάμεσα στα δύο τέρματα μεσολάβησε μια Κόλαση δέκα μηνών, όσο ήταν και η τιμωρία αποκλεισμού που του επιβλήθηκε από τις αρμόδιες ποδοσφαιρικές αρχές, επειδή αποκαλύφθηκε ότι πόνταρε σε αγώνες της Μίλαν, όσο ήταν παίκτης της, αλλά και της Νιούκαστλ στη συνέχεια.
«Το να σκοράρω με την εθνική ομάδα είναι όνειρο» είπε μετά τον αγώνα στο «Κινγκ Μποντουέν» ο 24χρονος μέσος, ο οποίος ένιωσε ξανά ποδοσφαιριστής, ένιωσε ξανά ζωντανός από τις αρχές Σεπτεμβρίου, όταν και έληξε η τιμωρία του.
Είχαν προηγηθεί αμέτρητες συνεδρίες με ψυχοθεραπευτή, προκειμένου να καταφέρει να νικήσει τον εθισμό του στον τζόγο, αλλά και συζητήσεις με νεότερους από εκείνον ανθρώπους, προκειμένου να τους εξηγήσει την προσωπική του εμπειρία και τις καταστροφικές συνέπειες του εθισμού, όχι μόνο στα οικονομικά του, αλλά και στην ψυχολογία, την προσωπικότητά του.
«Άφησα πίσω μου δύο ζωές» εξηγεί. «Είχα κλειστεί στον εαυτό μου και δεν μιλούσα σε κανέναν, ούτε καν στην προπόνηση, ούτε στο τεχνικό τιμ. Τώρα μπορώ να είμαι μόνο ένας άνθρωπος» προσθέτει χαρακτηριστικά για την διπλή ζωή που έκανε ως ποδοσφαιριστής και ως τζογαδόρος.
«Όταν μιλάω στον προπονητή, είμαι ο Σάντρο. Όταν παίζω, είμαι ο Σάντρο. Όταν επιστρέφω στην Ιταλία για να δω την οικογένειά μου, είμαι ο Σάντρο» λέει ο Σάντρο που πλέον και επιτέλους είναι μόνο ο Σάντρο και κανένας άλλος εαυτός που έκανε κακό στον πραγματικό του εαυτό.
«Όταν ήταν στο υψηλότερο σημείο της παθολογικής του συμπεριφοράς, στοιχημάτιζε σε οτιδήποτε μπορούσε να βρει» εξηγεί ο ψυχοθεραπευτής του, Γκαμπριέλε Σάνι, το μεγαλύτερο στήριγμα του νεαρού Ιταλού, ο οποίος εκτός από τα (παράνομα βεβαίως, βάσει ιδιότητας) πονταρίσματα στο ποδόσφαιρο και δη στην ομάδα του, έπαιζε μπλακτζάκ και πόκερ online.
Όταν δεν προπονούνταν ή έπαιζε, ο τζόγος είχε τον πρώτο λόγο στην ζωή του. Η ασθένεια, γιατί τέτοια είναι ο οποιοσδήποτε εθισμός, είχε αρχίσει να τον κυριεύει από τα τελευταία χρόνια της εφηβείας του. Πλέον δεν έπαιζε για να κερδίζει, αλλά για να νιώθει την αδρεναλίνη του τζόγου, περιμένοντας πώς και πώς τα κέρδη από μια νίκη (σε στοίχημα ή τράπουλα) για να τα ποντάρει ξανά.
Εκτός από τον καθηγητή Σάνι, τον πρώην διαιτητή Αντρέα Ρομέο και τον επικεφαλής ψυχολογίας της Νιούκαστλ, Ίαν Μίτσελ, η σύντροφός του Τζούλια, η οικογένειά του, το μπουλντόγκ του Μάργκοτ και ο μάνατζερ του, Τζουσέπε Ρίσο, στάθηκαν διαρκώς στο πλευρό του και, κυρίως, στις πιο δύσκολες στιγμές. Όταν παραδέχθηκε τον εθισμό του, όταν τον έπαιρνε από κάτω, όταν ξεσπούσε σε λυγμούς γιατί ένιωθε ότι δεν έβλεπε το φως στο βάθος του τούνελ.
Οι ετήσιες αποδοχές του Τονάλι, της δεύτερης πιο ακριβής μεταγραφής στην ιστορία της Νιούκαστλ (58,9 εκατομμύρια ευρώ στην Μίλαν το καλοκαίρι του 2023), φτάνουν τα οκτώ εκατομμύρια ευρώ. Εξαιτίας του εθισμού του, πολλές χιλιάδες από αυτά έκαναν φτερά αλλά, επί της ουσίας, δεν τελείωναν ποτέ.
Στις συζητήσεις με εργαζόμενους και φοιτητές, παραδέχθηκε την τύχη μέσα στην ατυχία του. «Γνώρισα ανθρώπους που δουλεύουν δέκα ώρες την ημέρα για να πάνε ένα κομμάτι ψωμί στο σπίτι. Και αν κάνουν λάθη όπως τα δικά μου, η οικογένειά τους θα πλήρωνε τις συνέπειες. Θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό, γιατί έκανα λάθος και, επί της ουσίας, δεν πλήρωσα τίποτα» εξηγούσε, αφού η Νιούκαστλ σεβάστηκε το συμβόλαιό του και συνέχισε να τον πληρώνει κανονικά, έστω και αν ο ίδιος ζήτησε περικοπή μισθού της τάξεως του 90% για το διάστημα που κράτησε η τιμωρία του.
Πλέον, έχει αφήσει πίσω αυτή τη σκοτεινή περίοδο της ζωής του, εξαιτίας της οποίας άλλωστε έχασε την ευκαιρία να παίξει στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του καλοκαιριού, το οποίο παρακολούθησε από την τηλεόραση, νιώθοντας τα φίδια να τον ζώνουν.
Εκτός από την θεραπεία που ακολούθησε, εκμεταλλεύτηκε το διάστημα της απραξίας για να μάθει καλύτερα τα αγγλικά, ώστε να είναι ακόμα καλύτερη η προσαρμογή του στο Νιούκαστλ και σε μια πόλη που λατρεύει την ομάδα της, έστω και αν αυτή της χαρίζει πραγματικά ευτυχισμένες στιγμές με το… σταγονόμετρο.
«Δεν έχουν σημασία τα συμβόλαια εκατομμυρίων, αλλά να έχεις γύρω σου ανθρώπους που σε αγαπούν. Δεν πρέπει να κρύβεσαι πίσω από τα προβλήματα, αλλά να ψάξεις βοήθεια για να τα λύσεις» λέει για τη νέα φιλοσοφία που διέπει την μια και μοναδική του ζωή, μετά την διπλή που ζούσε για τόσα χρόνια.
