Ηταν ένα βράδυ καθημερινής, μια άχαρη Τετάρτη, που αναζητήσαμε λίγη ζωντάνια στο κέντρο. Το NiDo μου το είχαν αναφέρει ξανά και ξανά φίλοι, ως ένα μέρος με επιλεγμένη δυνατή μουσική και δυνατή μπάρα, το οποίο δίνει ζωή στο μικρό στενάκι της Λεβέντη κυρίως τα Παρασκευοσαββατοκύριακα.
Το μικρό υποφωτισμένο τραπέζι μπροστά στη μικρή τζαμαρία του έμοιαζε ιδανικό για αποφόρτιση. Μπήκαμε σε ένα περιβάλλον με neon φώτα, δερμάτινες επιφάνειες και έντονη μουσική που, αν και με λίγο κόσμο στην αρχή, έμοιαζε να υπόσχεται ζωντανή διάθεση.
Εμπνεύση στην κουζίνα του δίνουν τα tapas, μια φρέσκια και αναπάντεχη ταυτότητα για μπαρ, αν σκεφτεί κανείς πως πετυχημένο tapas bar δεν έχει δει η Αθήνα από την εποχή του Cinco στη Σκουφά. Στο Nido, που σημαίνει φωλιά στα ισπανικά, μαγειρεύει ο Νίκος Θωμάς, ένας επαγγελματίας με πολύ καλή φήμη που τον ακολουθεί από τα εστιατόρια δημιουργικής κουζίνας μέχρι και το μαγειρικό reality Masterchef, όπου έχει τον τίτλο του F&B Manager. Οι συνταγές εδώ είναι διαποτισμένες με ελληνικές και διεθνείς επιρροές, απαιτούν τεχνική και είναι πολλά τα πιάτα που αναδεικνύουν τόσο το ταλέντο του όσο και το εκπαιδευμένο του χέρι. Ελαφρύ τηγάνι, λεπτές αποχρώσεις των γεύσεων, βάζει σε αυτά τα μικρά πιατάκια πολλή δημιουργικότητα.
Πρώτα πήραμε στρείδια, ψημένα με βούτυρο αρωματισμένο με μάραθο, που δίνουν μια δόση μεσογειακής φρεσκάδας σε αυτή τη λιχουδιά. Τα στρείδια ήταν η ιδανική αρχή για να ταιριάξουν με το αφρώδες Cuvee Speciale Extra Brut Καρανίκα από το Αμύνταιο. Μετά πήραμε προσούτο αγελάδας, από μια αθηναϊκή μονάδα παραγωγής που φτιάχνει αλλαντικά ανώτερης ποιότητας, η Metameat. Με το αλλαντικό ταίριαξε και το milk bread, μια βουτυρένια αφράτη απόλαυση, ελαφρύ σαν σύννεφο στο στόμα. Θα ήθελα να είναι διπλάσιο σε μέγεθος. Ή έστω η μερίδα να έχει δύο.
Ενα πιάτο που συζητούσαμε για ώρα ήταν το κουνουπίδι, με βινεγκρέτ wasabi και φιστίκια Αιγίνης, με έναν τέλειο συνδυασμό αρωμάτων και γεύσεων με πικάντικες, καπνιστές και γλυκές νότες. Στο top5 βάζω και τις τηγανητές πατάτες, εδώ σε μια ανανεωμένη εκδοχή της κλασικής ισπανικής συνταγής patatas bravas. Τέλεια κομμένες σε λεπτές στρώσεις, τηγανίζονται μέχρι να γίνουν τραγανές και συνοδεύονται από σπιτική κέτσαπ πιπεριάς Φλωρίνης και τριμμένο κρόκο αυγού, ένα κοντιμέντο που τις απογειώνει.
Στο top 5 και η πολέντα, που μοιάζει με μπαστούνι, είναι τραγανή εξωτερικά και κρεμώδης στο εσωτερικό, με τριμμένη παρμεζάνα και λίγο τρούφα για έξτρα βάθος γεύσης. Εδώ πίναμε Rose de Xinomavro, του Απόστολου Θυμιόπουλου από τη Νάουσα, ένα κρασί γαστρονομικό πασπαρτού, που ταίριαξε και με το επόμενο πιάτο, μια παραλλαγή της ισπανικής τορτίγιας. Η τορτίγια, μαγειρεμένη με μαεστρία, διακρίνεται για τη χρονοβόρα διαδικασία προετοιμασίας της: οι πατάτες, τα κρεμμύδια και τα αυγά ανακατεύονται και μένουν μέχρι να αποκτήσουν μια πλούσια γεύση, να ενωθούν τα αρώματά τους. Το στρογγυλό ομελετάκι σερβίρεται με μαδημένο ψαχνό κουνελιού που δίνει έναν γήινο, νόστιμο χαρακτήρα σε ένα πιάτο που μου θύμισε έντονα καβουρμά με αυγά.
Τα πιάτα είναι επιλεγμένα έτσι ώστε να συνοδεύουν ιδανικά τα κρασιά που σερβίρονται σε ποτήρι. Δώδεκα ετικέτες αλλάζουν σχεδόν κάθε εβδομάδα, επιλογές του Τριαντάφυλλου Λούζη, sommelier του Nido, που συνθέτει την εκλεκτή λίστα των 80 ετικετών. Η τιμολόγηση των κρασιών είναι εξαιρετικά φιλική για τους καταναλωτές. Ηπιαμε αφρώδες Pinot Noir με 7 ευρώ το ποτήρι, ενώ οι περισσότερες φιάλες δεν ξεπερνούν τα 42 ευρώ.
Το Nido είναι ένα τυπικό tapas bar, ένα γαστρομπάρ σε ένα χαλαρό αλλά και ηλεκτρισμένο περιβάλλον, που περιγράφει ακριβώς το πώς θα έπρεπε να είναι το bar food. Φαγητό και μουσική συνδέονται με ένα τρόπο που αποδεικνύει πως το uptempo, δυναμικό στυλ μπορεί να συνυπάρχει και με τη γαστρονομία.
Λεβέντη 5, Κολωνάκι, Τ/ 210-72.50.226
*Τα καταστήματα και τα προϊόντα που προτείνονται είναι επιλογές της δημοσιογράφου και δεν έχουν εμπορικό σκοπό.
