Η πρώτη μετάληψη ενός καθολικού, η πρώτη φορά που λαμβάνει το σώμα του Ιησού Χριστού με τη μορφή όστιας, έρχεται μετά το έκτο έτος της ηλικίας του. Το παιδί εξομολογείται στον ιερέα και, στη συνέχεια, κάνει την πρώτη κοινωνία, όπως ονομάζεται.
Η πρώτη κοινωνία του Ανχελ Μαρτίν Κορέα Μαρτίνες, γεννημένου στην αργεντίνικη ποδοσφαιρομάνα Ροσάριο των Λιονέλ Μέσι, Μαρσέλο Μπιέλσα, Σέσαρ Λουίς Μενότι και Ανχελ Ντι Μαρία, μεταξύ πολλών άλλων, συνέπεσε με τα εγκαίνια μιας μικρής εκκλησίας στην περιοχή του Σαν Λορέντσο.
Ο παπάς που του έδωσε την όστια για πρώτη φορά ονομαζόταν Χόρχε Μάριο Μπεργκόλιο. Και, λίγα χρόνια αργότερα, επρόκειτο να γίνει ο πάπας της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας, γεμίζοντας χαρά και περηφάνεια συντοπίτες του όπως ο επιθετικός της Ατλέτικο Μαδρίτης.
«Είχα την τύχη να μεταλάβω και να πάρω το χρίσμα από εκείνον. Οταν τον επέλεξαν για πάπα, ήταν μια τεράστια χαρά για όλους», εξηγεί ο Κορέα, ο οποίος μοιάζει σαν να πήρε πραγματικά την ευλογία του πάπα για να αντιμετωπίσει στη συνέχεια μια ζωή γεμάτη αναποδιές, αλλά και όμορφες στιγμές, όπως αυτή που έλαβε χώρα το βράδυ της Τετάρτης (06/11) στο Παρίσι.
Η Ατλέτικο Μαδρίτης, μετά από δύο διαδοχικές ήττες στη League Phase του Champions League, «καιγόταν» για μια νίκη-ανάσα κόντρα στην Παρί Σεν Ζερμέν. Οι γηπεδούχοι, όμως, είχαν και αυτοί ανάγκη τους τρεις βαθμούς και πίεσαν ασφυκτικά την ομάδα του Ντιέγκο Σιμεόνε.
Στην τελευταία φάση του αγώνα, δευτερόλεπτα προτού ο Πολωνός διαιτητής, Σιμόν Μαρτσίνιακ, βάλει στο στόμα του τη σφυρίχτρα για να «ανακοινώσει» το τέλος, ο Ανχελ έγινε «άγγελος νίκης» για την ομάδα του (αυτό, άλλωστε, σημαίνει στα ισπανικά το όνομά του), παίρνοντας μακρινή πάσα από τον Αντουάν Γκριεζμάν και ντριμπλάροντας τον Βιτίνια, πριν νικήσει με πλασέ τον Τζανλουίτζι Ντοναρούμα.
Χαμός, ένα κουβάρι οι παίκτες της Ατλέτικο και τελικό, λυτρωτικό σφύριγμα του Μαρτσίνιακ, του διαιτητή που στις 18 Δεκεμβρίου του 2022 είχε διευθύνει τον πιο συγκλονιστικό τελικό όλων των εποχών στο Παγκόσμιο Κύπελλο, όπου η Αργεντινή νίκησε τη Γαλλία στα πέναλτι, με ήρωες τους συντοπίτες του Κορέα, Μέσι και Ντι Μαρία.
Ο Ανχελ είχε πανηγυρίσει με την ψυχή του τη νίκη-θρίλερ της Αλμπισελέστε, έστω και αν δεν ήταν στην 18άδα του τελικού, αλλά ως μέλος της αποστολής της ομάδας του Λιονέλ Σκαλόνι, στη μεγαλύτερη αναμφίβολα στιγμή της καριέρας του.
Μια καριέρα που απειλήθηκε πολλάκις και επανειλημμένως από την τρυφερή, παιδική ηλικία του 29χρονου πλέον Κορέα, ο οποίος μεγάλωσε σε μια πολύ επικίνδυνη γειτονιά με το παραπλανητικό όνομα «Barrio de las Flores» (Η γειτονιά των λουλουδιών), τα αρχικά της οποίας έχει «χτυπήσει» τατουάζ στο σώμα του, για να μην ξεχάσει ποτέ από που προέρχεται.
«Πολλοί φίλοι που ήταν πολύ καλοί με την μπάλα στα πόδια έμειναν στου δρόμου τα μισά εξαιτίας μιας κακής απόφασης», θυμάται για φίλους που έγιναν εγκληματίες ή σκοτώθηκαν λόγω της εμπλοκής τους με ναρκωτικά και όπλα.
Οταν έβλεπε φίλους ή γνωστούς να παρανομούν, ο μικρός Ανχελ έτρεχε στο σπίτι του. Το μόνο που ήθελε ήταν να παίζει μπάλα. Και, μόλις στα δέκα του χρόνια, το έκανε για να βοηθήσει τη μητέρα του και τα εννέα (!) αδέλφια του να επιβιώσουν εξαιτίας του ξαφνικού χαμού του πατέρα του.
Οσο μεγάλωνε, εκτός από την απώλεια του πατέρα του βίωσε τον θάνατο δύο εκ των αδελφών του, τραγωδίες που τον ατσάλωσαν, που τον έκαναν πιο δυνατό για να γίνει επαγγελματίας ποδοσφαιριστής και να μπορέσει έτσι να βοηθήσει ακόμα περισσότερο την οικογένειά του.
«Εβλεπα ανθρώπους να παίρνουν ναρκωτικά και αυτοί μου έλεγαν: “Εσύ μην μπλέξεις ποτέ με αυτά, εσύ πρέπει να παίζεις μπάλα. Αν κυλήσεις, θα σε σκοτώσουμε”», θυμάται για μια από τις καλύτερες συμβουλές που δέχθηκε στη ζωή του, έστω και κάτω από τις πιο ιδιαίτερες συνθήκες.
Οι αναποδιές, βεβαίως, μόλις είχαν ξεκινήσει. Στα 19 του, όταν είχε κάνει το «μπαμ» με τη Σαν Λορέντσο και έπεισε την Ατλέτικο Μαδρίτης να δώσει 10,5 εκατ. ευρώ για να τον φέρει στην Ευρώπη, αντιμετώπισε ένα ακόμα μεγάλο σοκ.
Στις καθιερωμένες ιατρικές εξετάσεις, οι γιατροί εντόπισαν έναν (καλοήθη) όγκο στην καρδιά του, ο οποίος έπρεπε να αφαιρεθεί. Αλλος στη θέση του θα «πάγωνε», θα γονάτιζε, ενδεχομένως να τα παρατούσε. Οχι ο Κορέα όμως.
«Μετά την επέμβαση στην καρδιά, σκεφτόμουν: “Αν όλα πάνε χάλια, θα πάω να βρω τον μπαμπά μου, που μου λείπει πολύ. Και αν όλα πάνε καλά, θέλω να γίνω ξανά ποδοσφαιριστής”» εξηγεί ο Κορέα για το πως αντιμετώπισε ακόμα μία ζόρικη περιπέτεια στην ζωή του.
Ευτυχώς, όλα πήγαν καλά, ο Ανχελ εξελίχθηκε σε έναν επιθετικό πρώτης γραμμής και τον Ιανουάριο θα κλείσει μια δεκαετία στην Ατλέτικο Μαδρίτης, με την οποία μετράει πάνω από 400 συμμετοχές και συμμετοχή (με γκολ ή ασίστ) σε πάνω από 150 γκολ.
Το περασμένο καλοκαίρι, πάντως, βρέθηκε πολύ κοντά στο να αποχωρήσει από τους Ροχιμπλάνκος, με την Μίλαν να επιθυμεί διακαώς την απόκτησή του. Οι Ροσονέρι πρόσφεραν είκοσι εκατ. ευρώ, οι δύο σύλλογοι είχαν συμφωνήσει σε όλα και ο παίκτης είχε δώσει τη συγκατάθεσή του. Ενα τηλεφώνημα, όμως, άλλαξε τα πάντα.
«Δεν θέλω να φύγεις, δεν μπορείς να φύγεις, σε παρακαλώ μείνε» του είπε από την άλλη άκρη της γραμμής ο μεγαλομέτοχος και εκτελεστικός διευθυντής του συλλόγου, Μιγκέλ Ανχελ Χιλ Μαρίν, γιος του αείμνηστου, εκκεντρικού προέδρου Χεσούς Χιλ, ο οποίος τη δεκαετία του ’80 είχε οραματιστεί την σπουδαία Ατλέτικο που είδαμε επί ημερών Ντιέγκο Σιμεόνε.
Ο Κορέα, ο οποίος νιώθει στην Ατλέτικο σαν στο σπίτι του, ανταποκρίθηκε στην έκκληση του μεγάλου αφεντικού, παρέμεινε στην ομάδα και φέτος της έχει χαρίσει ήδη δύο μεγάλες νίκες στο τελευταίο λεπτό (με την Αθλέτικ στο Μπιλμπάο και την Παρί στο Παρίσι) και μια ισοπαλία κόντρα στη μεγάλη αντίπαλο της πόλης, την Ρεάλ.
Και το έκανε, βεβαίως, στον αγαπημένο χώρο δράσης του, το γήπεδο. Εκεί όπου ξεχνάει τις αναποδιές που του επιφύλαξε η ζωή, με πιο πρόσφατη την απώλεια της λατρεμένης του μητέρας, Μαρσέλα, η οποία τον περασμένο Απρίλιο λύγισε ύστερα από τρία χρόνια άνισης μάχης με τον καρκίνο.
Από την αρχή της θεραπείας, ο Ανχελ πήρε στο σπίτι του τη μητέρα του, για να τη στηρίξει με όποιον τρόπο μπορούσε, ως ελάχιστη ένδειξη ευγνωμοσύνης για την απίστευτη δύναμη που επέδειξε η Μαρσέλα για να μεγαλώσει ουσιαστικά μόνη της δέκα παιδιά.
«Η μητέρα μου είναι ο πιο σημαντικός άνθρωπος της ζωής μου. Με γεμίζει περηφάνεια», έλεγε για τον άνθρωπο που τον έφερε στη ζωή, την αγάπη του οποίου δίνει πλέον απλόχερα στη σύζυγό του, Σαμπρίνα, και τις τρεις κόρες τους, Λόλα, Λους και Λία. Ολες με αρχικό γράμμα το «Λ», με το οποίο ξεκινάει το λάβωμα (δέχθηκε πολλά στη ζωή του), αλλά και η λύτρωση, την οποία βίωσε και βιώνει με διάφορες μορφές, πρωτίστως όταν έχει την μπάλα στα πόδια.
