Σίσσυ Αλωνιστιώτου

Μια θαυμάσια νουβέλα του Γιόζεφ Ροτ, «αν δώσει κανείς τη δέουσα προσοχή, και αν είναι ανοιχτός και αφοσιωμένος».

Μια εξαιρετική βιογραφία του κορυφαίου φιλοσόφου, τον οποίο όλοι ξέρουν αλλά λίγοι γνωρίζουν ποιος πραγματικά ήταν.

Ο Γκρέγκορ Φον Ρετσόρι είναι ή μάλλον ήταν –πέθανε το 1998– παιδί δύο «υπνοβατών» και γνήσιο τέκνο της εποχής τους.

Υπάρχει ένα παιχνίδι νοητικό που το έχουμε παίξει όλοι για τον έναν ή τον άλλο λόγο.

Η άποψη του νυν προέδρου ότι η χώρα πρέπει να φροντίζει πρωτίστως τα του οίκου της είναι πολύ παλιά.

Από την πανώλη και τις βενετσιάνικες μάσκες με ράμφος, η μάσκα πάντοτε προκαλούσε συζητήσεις. Το 1918, το «κίνημα εναντίον της μάσκας» διαφημιζόταν σε εφημερίδες, υποστηρίζοντας ότι οι μάσκες είναι παράλογες, άχρηστες και καταπατούν την ελευθερία.

«Ενας άνεμος ξεχύθηκε από τη Δύση και σαν κύμα ανεξήγητης ευφορίας εφόρμησε ανατολικά μέσα από την Αγγλία. Σέρνοντας πίσω του την παγωμένη μυρωδιά των δασών και την ψυχρή μέθη της θάλασσας τρύπωσε σε εκατομμύρια φτωχικές φωλιές ξεδιψώντας τους ανθρώπους, όπως μια κανάτα ξέχειλη με νερό, και ξαφνιάζοντάς τους όπως η αστραπή.

Οι διακοπές ως «μπάνια του λαού» δεν ήταν πάντοτε επιδοτούμενο προνόμιο και οι CEO δεν έπαιρναν πάντα τα βουνά για σκι, αυτοσυγκέντρωση ή για να βρουν τα σωστά τσάκρα για την ηρεμία τους. Οι διακοπές –λυπάμαι σύντροφοι– είναι προϊόν του στυγνού καπιταλισμού. Μέχρι να μαζέψουν οι Βρετανοί στις πόλεις κάθε πικραμένο για το καλό της Βιομηχανικής Επανάστασης, οι απλοί άνθρωποι γεννιούνταν και πέθαιναν στο ίδιο σημείο. Αντε στον ίδιο τόπο, για να δώσουμε μια πιο ευρεία –χιλιομετρικώς– διάσταση της ζωής τους. 

Στις 22 και 13 λεπτά της 29ης Οκτωβρίου 1942, το γερμανικό υποβρύχιο U-575 υπό τη διοίκηση του Γκίντερ Χάιντεμαν εξαπέλυσε τέσσερις τορπίλες εναντίον του βρετανικού εμπορικού πλοίου «Abosso» το οποίο ταξίδευε χωρίς στρατιωτική προστασία, μεταφέροντας κυρίως στρατιώτες των συμμαχικών δυνάμεων, ταχυδρομικά δέματα αλλά και πολίτες στη διαδρομή ανάμεσα στη Μεγάλη Βρετανία, τη δυτική και τη νότια Αφρική.

Αν σε κάτι τείνουν να συμφωνήσουν όσοι έχουν αποδώσει τις πολλές σημασίες στην έννοια της νεωτερικότητας, είναι η σύμβαση ότι ξεκινάει με τον Διαφωτισμό. Ο Εντσο Τραβέρσο τη χρησιμοποιεί στο δοκίμιό του υιοθετώντας τον προσδιορισμό του ιστορικού Νταν Ντίνερ για την εβραϊκή νεωτερικότητα, που την τοποθετεί από το 1750 έως το 1950.

Αγώνα δρόμου για να περιορίσουν το infodemic, τον καταιγισμό ανυπόστατων πληροφοριών για τον COVID-19, δίνουν οι ειδικοί.

Με ξύπνησε ο αδελφός μου για να το δούμε στην τηλεόραση. Εκλαψα, έκλαιγα. Οχι από χαρά αλλά με μια ενστικτώδη, ανεξήγητη στενοχώρια. Τίποτα δεν θα ήταν όπως πριν. Ποιος θα γινόταν το Αβαταρ του απόλυτου καλού και ποιος θα ενσάρκωνε το απόλυτο κακό; Στον βωμό ποιου θρησκευτικού υποκατάστατου θα θυσιαζόταν η επαχθής ατομική ελευθερία και πόση κριτική θα άντεχαν οι δυτικές αξίες τώρα που όλα θα ήταν «Δύση»;