Λίνα Πανταλέων

Στον πρόλογο του βιβλίου, ο Θεόδωρος Γρηγοριάδης γράφει πως τα περισσότερα πεζά υπήρξαν αποκυήματα της καραντίνας. Κανένα, ωστόσο, δεν αναφέρεται στη δίχρονη περιπέτεια, με εξαίρεση το τελευταίο, το οποίο είναι πράγματι εξαίρετο.

Οι σπάνιοι, εκλεκτοί συγγραφείς χρειάζονται τη φροντίδα του βιβλιόφιλου χώρου, χρειάζονται την αμέριστη προσοχή εκδοτών, βιβλιογράφων, κριτικών και ασφαλώς των αναγνωστών.

Η μοίρα του Ζαχαρία Μελιτάκη κρίθηκε στα δεκαπέντε του χρόνια. Επειτα από ένα οικογενειακό συμβούλιο, ο πατέρας του αποφάσισε να τον χρίσει συγγραφέα.

Στην αρχή του μυθιστορήματος ο αφηγητής, σαν μέσα σε όνειρο, παραλαμβάνει μια βαλίτσα που δεν αναγνωρίζει, ένα φορτίο που απαιτεί αποκρυπτογράφηση. Δύο ακόμη αλληγορικά οράματα του φανερώνονται, καθώς αναζητεί στα νεφελώματα του χρόνου τον πατέρα του.

Κεντρική μορφή της νουβέλας είναι η φωνή του παντεπόπτη αφηγητή, ο οποίος μέσα από συνεχείς αναδρομές υποχρεώνει τον πατέρα να γίνει αποδέκτης τόσο της φρίκης που διέπραξε όσο και της οργής (της κόρης του) που εισέπραξε.

Οι γυναίκες του βιβλίου βρίσκονται στην ακμή του θυμού τους. Τις διεγείρει η προσμονή της βίας.

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΕΣΟΡΡΑΧΗΣ Λιθούπολη εκδ. Εστία, σελ. 176 Εντάξει, όλοι το ξέρουμε. Ζούμε σε έναν ασυνάρτητο, παράλογο κόσμο, που γίνεται ολοένα και πιο δύσκολος.

Eνα από τα δυσκολότερα αινίγματα με τα οποία αντιμετριέται η λογοτεχνία είναι ο θάνατος. Της είναι αδύνατον να απαλλαγεί από τη σκέψη του θανάτου. Αυτή η ατέρμονη ερωτοτροπία τρέφει πανάρχαιους μύθους.

Μια επαρχιακή πόλη το 1948. Συννεφιά, ατμόσφαιρα κάτωχρη και υγρή, μέρες χειμωνιάτικες. Σε αυτό το σκηνικό ο Θανάσης Βαλτινός παρατάσσει στιγμιότυπα από τη ζωή δύο αγοριών. Πηγαίνουν στο σχολείο, απομονώνονται στα δωμάτιά τους, χασομερούν στην αλάνα, περιπλανιούνται στους γκρίζους δρόμους, φαντασιώνονται τη δασκάλα των Γαλλικών.

Δύο ονόματα στην επίσημη εκδοχή τους. Πρώτα το ανδρικό, έπειτα το γυναικείο, για να τηρηθούν οι νόμοι της πατριαρχίας, ανυπέρβλητοι στην Κρήτη. Ο τρόπος που η Ρέα Γαλανάκη απευθύνεται, ήδη από τον τίτλο του βιβλίου, στους γονείς της, μαρτυρεί τα όρια της οικειότητας.

«Ο Περικλής Γιαννόπουλος είναι προϊόν του μύθου της Μεγάλης Ιδέας». Λόγιος, λογοτέχνης, δανδής της αθηναϊκής ελίτ, μεγαλορρήμων και εγωκεντρικός, σαλός από την πολλή Ελλάδα μες στον νου του. Ο Περικλής Γιαννόπουλος τελείωσε, αλλιώς τελειοποίησε, τη λαμπροστόλιστη ζωή του με την οπερετική αυτοκτονία του.

Η «Ανέγγιχτη» είναι μια γυναίκα που γράφει ένα αυτοβιογραφικό μυθιστόρημα για τον πρώην σύζυγό της, τον Αλέξανδρο Καστρινάκη, έναν διακεκριμένο συγγραφέα. Το μαράζι της γράφουσας είναι ο δεκαπεντάχρονος ερωτικά στείρος γάμος της.