Λίνα Πανταλέων

Τα καλά βιβλία ξέρουν ποια είναι. Δεν χρειάζονται υπεράσπιση, ούτε τα πτοούν οι αποκαθηλώσεις.

Ενας ακαδημαϊκός πρόκειται να κάνει μια εισήγηση για την Κυμύλη, ένα νησί του Αιγαίου, διάσημο για το θαλερό του δάσος. Η εισήγησή του θα γίνει στο πλαίσιο ενός συνεδρίου νησιωτικής κοινωνικής γεωγραφίας, που λαμβάνει χώρα σε ένα μέγαρο καταμεσής της τοσκανικής υπαίθρου.

Eνας γιος ξεπροβοδίζει τον πατέρα του στο γηροκομείο, μια κόρη απλώνει ρούχα, μια μητέρα ταΐζει τα παιδιά της ρυζόγαλο, ένα αγόρι κάνει ποδήλατο στην αυλή, μια γιαγιά φτιάχνει φανουρόπιτα, ένας ερωτευμένος ανοίγει το γράμμα της αγαπημένης του, ένας αρσιβαρίστας κουβαλά το νεκρό σώμα της μητέρας του, μόλις πενήντα κιλά.

ΣΩΤΗΡΗΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ Αντιπαθητικές λέξεις εκδ. Πατάκη, σελ. 88 Μετά το δημοψήφισμα του 2015 ο λαοφιλής ηγέτης, «ο αρχηγός των Ελλήνων σοσιαλεθνικιστών», πήγε στις Βρυξέλλες για να σώσει την τιμή της χώρας και επέστρεψε θριαμβευτής, με πολλές καλές ιδέες. Χάρη στην εκχώρηση κάθε πλαγιάς και ραχούλας στους Βόρειους, το δημόσιο ταμείο μεταβλήθηκε σε πακτωλό χρημάτων και […]

Η νουβέλα του Μιχάλη Μακρόπουλου αναπαριστά αριστουργηματικά ένα πλέγμα αντιμεταθέσεων.

Ενας συγγραφέας του 21ου αιώνα στέλνει μια θερμή επιστολή στον Μιχαήλ Μπουλγκάκοφ, ενημερώνοντάς τον για την τρελή τροπή που πήρε ο κόσμος μετά τη δεκαετία του 1930, που σκιαγραφούσε στο διάσημο μυθιστόρημά του «Ο Μαιτρ και η Μαργαρίτα».

Στη νουβέλα του Ιάκωβου Ανυφαντάκη (Ηράκλειο, 1983) διαχέεται μια υπόκωφη ένταση, απόρροια μιας σφοδρής εσωτερικής ανησυχίας, ανεξάρτητης από το πένθος.

Είχα καιρό να διαβάσω ένα τόσο φιλόδοξο ελληνικό μυθιστόρημα όσο αυτό του Κώστα Καλτσά (Αθήνα, 1977). Με την πρώτη του εμφάνιση στην πεζογραφία προτείνει τρία μυθιστορήματα στη συσκευασία τού ενός.

Ενας επίκουρος καθηγητής της Νομικής και γκουρού της επικοινωνίας αναλαμβάνει να βάλει στη Βουλή έναν μητροπολίτη.

Για ποιο λόγο να εκδώσεις ένα βιβλίο, όταν ούτε θεματικά ούτε γλωσσικά έχεις κάτι να προτείνεις;

Ο παλαίμαχος πυγμάχος Αλεξάγγελος είχε προ καιρού βγει νοκ άουτ. Τη ζωή του την αποτιμούσε σαν «τριάντα εννιά χρόνια αποτυχίας». Eνας ακατασίγαστος φόβος πονούσε την καρδιά του. «Είναι μαύρη, ζαρωμένη σαν φαφούτα γριά και τρέμει από το κρύο».

Ενα από τα πολλά παράδοξα που κληροδότησε στη λογοτεχνία ο Μπόρχες είναι το διήγημα «Πιερ Μενάρ, συγγραφεύς του Δον Κιχώτη». Ο Μπόρχες υιοθετεί ένα δοκιμιακό ύφος προκειμένου να εξάρει το αριστούργημα ενός Γάλλου διανοητή, του συμβολιστή από τη Νιμ, Πιερ Μενάρ.