Τα Βοδενά θα χαθούν κι εσύ δυστυχώς θα υπάρχεις». Φυσικά συνέβη το αντίθετο από αυτό που προέβλεψε σε ένα παλιό του κείμενο ο πρόσφατα εκλιπών Μάρκος Μέσκος, αναρωτιέμαι όμως, στ’ αλήθεια χάνεται ένας ποιητής ή τελικά διασώζεται το εκτόπισμα της ψυχής του μέσα στη γλώσσα, η μοναδικότητα της σιωπής του πριν ο ήχος γίνει λέξεις, πριν οι λέξεις γίνουν στίχος, προπάντων «το ποίημα ακίνητο αίμα»;