Μαρία Τοπαλη

Η ποιήτρια Ανθούλα Σταθοπούλου (1908-1935) μοιάζει μάλλον κινηματογραφική ηρωίδα παρά μορφή από την ιστορία της λογοτεχνίας. Ελαμψε για λίγο στη Θεσσαλονίκη του Μεσοπολέμου, υπήρξε η πρώτη σύζυγος του ποιητή Γιώργου Βαφόπουλου και, στα 27 της χρόνια, έφυγε από τη ζωή, ενώ το έργο της χάθηκε από το εκδοτικό προσκήνιο.

Ο έρωτας πίσω από τις λέξεις της Πηνελόπης Δέλτα.

Ημουν βυθισμένη στις σελίδες της ανθολογίας, όταν στάθηκε από πάνω μου ένας φίλος και, με ειλικρινή απορία, ρώτησε: «Γιατί ασχολείσαι με ένα βιβλίο σαν κι αυτό;».

Ο εικοσιεπτάχρονος Αγγελος Μπέρτος από την Κάρπαθο προσφέρει με την υπό συζήτηση συλλογή του όλα όσα προσδοκά κανείς από έναν πρωτοεμφανιζόμενο ποιητή: επινοητικότητα στις εικόνες και ρυθμό στον στίχο, θάρρος στην υπεράσπιση της ιδιοσυγκρασίας και οργάνωση που υπηρετεί συνθετικά έναν στόχο.

Την επαύριον του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, ο μετανάστης στο ποίημα «Στουτγκάρδη» μονολογεί: «Θέλω να επιστρέψω/ στο χωριό στην πατρίδα οπουδήποτε/ φτάνει να επιστρέψω/ εκεί που ακόμα αποκαλούν/ από καθαρόαιμη ειρωνεία/ τον βαρύ μου καπνό/ στούκας».

Σφίξιμο στην καρδιά, γλυκύτητα και χαρά – αυτά τα τρία συναισθήματα ανταγωνίζονται μεταξύ τους, αλλά κανένα δεν κυριαρχεί εις βάρος των άλλων, μετά την ανάγνωση των δύο βιβλίων της Τασούλας Επτακοίλη που εγκαινιάζουν τη σειρά «Ιστορίες με ουρά» των εκδόσεων Μεταίχμιο.

Η σχέση μητέρας – κόρης δείχνει, ήδη με τον πανάρχαιο μύθο Δήμητρας – Περσεφόνης, τη θεμελιώδη σημασία της για την ύπαρξή μας πάνω στη γη.

Τα ποιήματα του Κόρακα συνθέτουν μιαν εποποιία του κακού, ούτε στομφώδη όμως ούτε βαρύγδουπη. Το κακό, εκπροσωπούμενο από το μαύρο πουλί, παρουσιάζεται παραμυθένιο, μαγικό, με ποιητική χάρη και χιούμορ.

Η δύναμη και η μαγεία του Μάικλ Λόνγκλεϊ (1939-2025) έγκεινται στην ικανότητά του να συνταιριάζει με αφοπλιστική απλότητα το βιωματικό στοιχείο με το ιστορικό-πολιτικό πλαίσιο.

Ενα ολιγοσέλιδο, καλαίσθητο βιβλίο, όπου ποιήματα συνομιλούν με επί τούτου φιλοτεχνημένα σχέδια του Στέφανου Ρόκου, είναι η τρίτη συλλογή της Δανάης Σιώζιου (γεν. 1987).

Ο ποιητής και μεταφραστής Εριχ Φριντ (1921-1988) αποτελεί σημαντικό κεφάλαιο στα γερμανόφωνα και τα ευρωπαϊκά γράμματα της μεταπολεμικής περιόδου.

Η πολυσχιδής Λένια Ζαφειροπούλου, βραβευμένη ήδη για τα προηγούμενα ποιητικά βιβλία της, θυμίζει, από τους πρώτους στίχους που δημοσίευσε, αυστηρά και μόνον τον εαυτό της.