Ελεάννα Βλαστού

«Δεν έχουμε Ιντερνετ» – αυτή ήταν η πρώτη κουβέντα που άκουσα όταν επέστρεψα σπίτι. «Τι; Αποκλείεται!» «Εντοπίστηκε ένα πρόβλημα στη γραμμή, όλος ο δρόμος δεν έχει σύνδεση». «Αποκλείεται. Βρισκόμαστε στο κεντρικό Λονδίνο και αυτό δεν μπορεί να συμβαίνει». Αρνηση, κρύος ιδρώτας και δικαιολογίες. «Και πώς θα στείλω το άρθρο;» «Υπάρχουν τρόποι, αν και καλό είναι […]

Εχω πέντε ανιψιές, η μεγαλύτερη είναι φοιτήτρια και η μικρότερη μαθήτρια δημοτικού. Aπό τη δεκαετία του ’80, που βρισκόμουν εγώ στο δημοτικό, κάτι έχει αλλάξει, γίνονται συζητήσεις για την ασφάλειά μας. Για την ασφάλεια των κοριτσιών στους δρόμους, των κοριτσιών που θα γίνουν γυναίκες. Οι ανοιχτές συζητήσεις είναι μια πρόοδος, θα μου πείτε. Τους έλεγα […]

Τον Δεκέμβριο με κάλεσαν να παρακολουθήσω «Tosca» στην Οπερα του Λονδίνου. Μας ανακοίνωσαν ότι ο βασικός τενόρος νοσεί και τη θέση του παίρνει ένας νεαρός Αμερικανός τενόρος,ο Freddie de Tommaso, ο οποίος ήρθε στην πόλη ειδικά για να παραστεί. Ηταν στο επίπεδο προφανώς για να εμφανιστεί μπροστά σε ένα απαιτητικό κοινό σε μια κατάμεστη αίθουσα. […]

Ο γιος μου μού δήλωσε ότι τον έχει κουράσει η μελέτη των προηγούμενων μηνών. Επρόκειτο περί εισαγωγής. Χρειάζεται να έρθει, μου είπε, ένας συμμαθητής για να τελειώσουν μια εργασία παρέα. Ο συμμαθητής ήρθε και εργάστηκαν γύρω στα είκοσι πέντε λεπτά. Κατόπιν, φυσικά, άρχισαν να παίζουν και να επισκέπτονται τακτικά την κουζίνα. Οταν τους τελείωσαν τα […]

Πολλά γυάλινα μάτια τοποθετημένα στο ταβάνι καλωσόριζαν τους ισχυρούς καλεσμένους και τις ανήλικες επισκέπτριες στο σπίτι του Τζέφρι Επσταϊν στο Μανχάταν. Κατασκευασμένα για Αγγλους στρατιώτες που πληγώθηκαν στη μάχη. Τι μακάβριο θέαμα υποδοχής. Ο μπάτλερ είχε σαφείς εντολές. Να μην κοιτάει ποτέ το αφεντικό στα μάτια, να κοιτάει οπουδήποτε αλλού αλλά ποτέ καταπρόσωπο. Η «κυρία […]

Εχω ένα φίλο, που τρεις στις πέντε φορές που θα βρεθούμε έρχεται κοντά, εστιάζει το βλέμμα του και με ρωτάει: «Είσαι ευτυχισμένη;».

Κάποιος με ρώτησε τις προάλλες τι με εντυπωσιάζει σε μια νέα γνωριμία. Απάντησα χωρίς σκέψη, η αυθεντικότητα. Σε έναν κόσμο όπου περιφέρονται ή προβάλλονται ηλεκτρονικά κάμποσες προβαρισμένες περσόνες –ψεύτικες εκ των πραγμάτων–, το να είσαι ό,τι είσαι φαίνεται σαν όαση ποιότητας.

Το μόνο θετικό με τα Χριστούγεννα είναι ότι διανύουμε την περίοδο όλοι μαζί! Βεβαίως το ονομάζουμε «συνάθροιση», καθώς το πάρτι πλέον έχει μια διφορούμενα βρώμικη χροιά. Η συνάθροιση λαμβάνει χώρα αρκετές ημέρες νωρίτερα, για να είμαστε βέβαιοι ότι καμία ενδεχόμενη απαγόρευση δεν θα ανατρέψει τα εορταστικά μας πλάνα. Για να είμαστε σύμφωνοι με τους κανόνες […]

Ανοίγω τον υπολογιστή και μπαίνω όπως κάθε μέρα στους Times. Πέφτω πάνω στη συνέντευξη του Stephane Bern, ετών 58. Δεν έχω ιδέα ποιος είναι.

Παρακολούθησα το κοντσέρτο διαδικτυακά. Η κάμερα ήταν εστιασμένη στον Ζούμπιν Μέτα. Εκφραστικότατος συντόνιζε την ορχήστρα χωρίς να ανοίξει –προφανώς– το στόμα του. Ενας μαέστρος σπανίως γνωρίζει πάνω από ένα-δύο μουσικά όργανα και αυτά όχι στον βαθμό επαγγελματικής αρτιότητας.

Συμπλήρωνα το κρατικό έγγραφο για το δικαίωμα ψήφου στη χώρα. Ονομα, επώνυμο, διεύθυνση κατοικίας. Εύκολο. Η τελευταία ερώτηση με απασχόλησε.

Η θέση μου ήταν δίπλα σε ένα Γάλλο, κάθισα και ήταν προφανές τι έπρεπε να κάνω. Να μιλήσω γαλλικά. Εκείνος όμως επέμεινε στα αγγλικά. Επανέλαβα πολλές φορές το «πες το ξανά» και κάθε φορά φώναζε πιο δυνατά. Ο άνδρας μου, ενθουσιασμένος με την τροπή, από την άλλη άκρη του τραπεζιού, με ρώτησε πώς πρόλαβα να […]