Άρης Σκλαβενίτης

Ένα ωραίο ποτήρι κρασί με το βραδινό μας είναι ό,τι πρέπει μετά από μια δύσκολη μέρα. Εδώ έχουμε μια δεκάδα «καθημερινές» ετικέτες που θα χαρούμε με διάφορων τύπων φαγητά. Από ένα ενισχυμένο τοστ ή μια γρήγορη τυρόπιτα μέχρι φιλετάκια ή τραχανά.

Τι σημαίνει νόστιμο; Την έκφραση αυτή, οι περισσότεροι από εμάς την έχουν συνδέσει με το φαγητό και όχι άδικα, μπορεί όμως να είναι νόστιμο ένα κρασί;

Κάποιοι με ρωτούν ποιο είναι το πιο γοητευτικό κομμάτι της δουλειάς ενός οινοχόου; Η επαφή με τον κόσμο είναι η απάντηση. Για ποιο λόγο αγοράζουμε κρασιά, ταξιδεύουμε, φτιάχνουμε λίστες; Για να τις δει ο καταναλωτής και να δοκιμάσει τα κρασιά αυτά στο εστιατόριό μας.

Υπάρχουν κάποια οινοποιεία που η ιστορία τους διαπερνά τους αιώνες και είναι σταθερά προσηλωμένα στην παραγωγή εξαιρετικών κρασιών.

Το καλοκαίρι που μας πέρασε πήγα διακοπές για δεύτερη φορά στη ζωή μου στη Λήμνο. Μπορεί η απόσταση να είναι μεγάλη, αφού θες 9 ώρες με το γρήγορο καράβι και 13 ώρες με το αργό για να φτάσεις, αλλά με αποζημίωσε με τις ομορφιές της.

Η ποικιλία Tempranillo με καταγωγή από την Ισπανία είναι γνωστή σε όλο τον κόσμο για τα φοβερά κρασιά που παράγει. Η καλλιέργειά της έχει ξεπεράσει τα σύνορα της χώρας της και πλέον μπορούμε να τη βρούμε φυτεμένη σε πολλές αμπελουργικές ζώνες του πλανήτη.

Στις διακοπές μου, σε μια χαλαρή κουβέντα με μια παρέα, με ρώτησαν τι σημαίνει φρέσκο κρασί. Αναρωτήθηκα, «έλα μου ντε, τι σημαίνει φρέσκο κρασί και για ποιον;».

Το καλοκαίρι του 2012 αποφάσισα να κάνω την πρακτική και πτυχιακή μου, στη Σαντορίνη, στην παραγωγή μπίρας. Μετά από μερικούς μήνες με αλέσεις βύνης, βρασμούς μπίρας, εμφιαλώσεις, αρκετό κουβάλημα και διανομή στα μαγαζιά της Σαντορίνης, ήρθε η ώρα του τρύγου, κι ήταν το κερασάκι στην τούρτα!

Η Μεσόγειος έχει αρχαία παράδοση στην αμπελοκαλλιέργεια και οι χώρες που μοιράζονται τα νερά της μοιράζονται και το πάθος για το κρασί, παράγοντας νόστιμα και θελκτικά κρασιά από γηγενείς ποικιλίες.

«Πάμε για ψαράκι;» Αγαπημένη φράση του καλοκαιριού και όχι μόνο. Δηλωτική της παρέας, των διακοπών, της χαλάρωσης δίπλα στο κύμα.

Ο Δεκαπενταύγουστος είναι μεγάλη γιορτή για την Ορθοδοξία και, όπως σε κάθε τέτοια μεγάλη γιορτή, οι Ελληνες φροντίζουμε να καθόμαστε γύρω από ένα τραπέζι, τρώγοντας και πίνοντας σαν να μην υπάρχει αύριο!

Είμαι σίγουρος πως θα θέλατε να απαντήσω ειλικρινά στο ερώτημα του τίτλου. Οχι, λοιπόν, δεν θα έβαζα νερό στο κρασί μου, όπως δεν θα παράγγελνα χύμα κρασί σε μια ταβέρνα.