Αλέξανδρος Μαλλιάς

Αμέσως μετά την εκλογική νίκη του ΑΚΡ τον Νοέμβριο του 2002, ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν επισκέφθηκε στις 18 του ίδιου μήνα την Αθήνα. Συναντήθηκε με τον πρωθυπουργό Κώστα Σημίτη στο Μέγαρο Μαξίμου. Λόγω «θεσμικής» –κατά το ισχύον τότε κεμαλικής κοπής σύνταγμα– παρέμβασης του στρατιωτικού κατεστημένου δεν μπορούσε να αναλάβει ως πρωθυπουργός μέχρι άρσης από το […]

Το Ο’ John’s Café στη γωνία της λεωφόρου Μάντισον και της 72ας Οδού ήταν το αγαπημένο μας στέκι την τετραετία 1989-1993 που ζήσαμε στο Μανχάταν. Ψυχή του ο εμβληματικός Χρύσανθος Πετσίλας. Δεκαπέντε χρόνια αργότερα συνεργαστήκαμε υποδειγματικά, εκείνος ως επικεφαλής του ΕΟΤ στη Νέα Υόρκη και εγώ στην Ουάσιγκτον. Με θλίψη έμαθα από τον αδελφό του […]

Σχεδόν τέσσερις δεκαετίες κρατικός λειτουργός, διπλωμάτης. Πρόβλημα, αλήθεια, θα είχα αν κάποιος διπλωμάτης ή πολιτικός οποιασδήποτε χώρας μου έλεγε τις λέξεις αυτές. Συγκλονίζουν. Θα τις θεωρούσα Υβριν. Κερδίσεις προσωπικά, ζημιώνοντας όμως την πατρίδα σου. Σκέφτομαι πώς νιώθει ένας κρατικός λειτουργός αν ακούσει τα ίδια λόγια. Πώς σήμερα νιώθει ένας στρατιωτικός μας αν ξένος αξιωματικός του […]

Δεν αρκεί ότι η καθημερινή τους ύβρις «διανθίζεται» και με ανθρωπολογικά (ρατσιστικά) κατά της Ελλάδος χαρακτηριστικά. H ερντογανική Τουρκία στερείται επιχειρημάτων. Επιπόλαιο εντούτοις είναι να θεωρήσουμε ότι η προπαγάνδα που στηρίζεται στο ψέμα και στην εξαπάτηση (deception) δεν μας βλάπτει.

α μικρασιατικά τοπωνύμια της προέλασης, της καθήλωσης και της ήττας που έφερε την Καταστροφή είναι γνωστά. Μας τα υπενθυμίζουν άλλωστε οι σκληρές οικογενειακές μνήμες στους προσφυγικούς συνοικισμούς, πολύτιμα κειμήλια, ιερές εικόνες που διαφυλάχτηκαν, βιβλία και λευκώματα.

Με έχει επηρεάσει η βαριά πολιτική ατμόσφαιρα και η συζήτηση για τη σχέση αιτίου και αιτιατού με τη λειτουργία θεσμών ταγμένων στην προστασία της εθνικής μας ασφάλειας.

Εκτός Ελλάδος, στη χώρα που ακριβώς πριν από πενήντα χρόνια, επί δικτατορίας, μου προσέφερε ασφαλές καταφύγιο. Τη διακρίνει η εμβληματική οργάνωση, η διακριτικότητα, ο προγραμματισμός τόσο σε επίπεδο συνομοσπονδίας όσο και σε επίπεδο καντονιών και δήμων και κοινοτήτων και η τριεπίπεδη αποκεντρωμένη κατανομή πόρων, ανθρώπινου δυναμικού, ανταποδοτικών οφελών, εξουσιών και υποχρεώσεων. Σε όλα τα επίπεδα, […]

Η Τουρκία επί 48 χρόνια κομπάζει, διατηρώντας το αποκλειστικό «προνόμιο» να μεταφράζει ως «ειρηνευτική επιχείρηση» τις αγριότητες, τους φόνους, τους ομαδικούς βιασμούς και κακοποιήσεις, την κακή μεταχείριση και τον βασανισμό κρατουμένων, τις εκτελέσεις αμάχων και αιχμαλώτων, την εξαφάνιση πολιτών και στρατευμένων, τους ομαδικούς τάφους, την καταστροφή, τη λεηλασία εκκλησιών, την, την… Το επαναλαμβάνει και τώρα […]

Η κυβέρνηση της (τότε) ΠΓΔΜ είχε χρηματοδοτήσει το 1991 την εκτύπωση ενός προπαγανδιστικού χάρτη που απεικόνιζε τη «μεγάλη Μακεδονία», μέχρι τη Λάρισα. Είχε τυπωθεί στο κρατικό τυπογραφείο των Σκοπίων. Επί δεκαετίες τον έβλεπες στα περισσότερα κυβερνητικά γραφεία, σχολεία, στρατιωτικές σχολές και υπηρεσίες της Βόρειας Μακεδονίας. Τον έχω μπροστά μου. Σε συνδυασμό με άρθρα του Συντάγματος […]

Πώς θα ήταν τώρα η πολιτική και κοινωνική κατάσταση στην Ελλάδα αν τον Μάρτη του 2020 είχε πέσει ο Εβρος;

Τι θα κάνει ο πρόεδρος Ερντογάν στο ΝΑΤΟ; Θα θέσει «ζήτημα» κυριαρχίας ή οχύρωσης των νησιών της Ελλάδος; Πρέπει να ανησυχούμε; Τι όρους μας θέτει για να μην το πράξει; Ξεκίνησα με τίτλους άρθρων που δημοσιεύθηκαν τις μέρες αυτές στον Τύπο. Επίσης σχόλια που κατακλύζουν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Απορώ συχνά με την ανασφάλεια που […]

«Το διεθνές δίκαιο και η ευρωπαϊκή ισορροπία προτάσσονται στην Ουκρανία. Ειδικότερα δε το Αρθρο 2 (πόλεμος ή απειλή πολέμου) του Χάρτη του ΟΗΕ και τα θεμελιώδη για την ευρωπαϊκή ασφάλεια και συνεργασία κείμενα της Τελικής Πράξης του Ελσίνκι και της Χάρτας του Παρισιού για μια Νέα Ευρώπη. Τώρα η Ελλάδα αντιμετωπίζει τις επίσημες εχθρικές εκδηλώσεις […]