Η πρώτη ποδοσφαιρική ομάδα τυφλών του Νοτίου Σουδάν, του νεότερου έθνους στον κόσμο, είχε μόλις δύο παίκτες. Η μπάλα ήταν δανεική και τα διαθέσιμα γήπεδα ελάχιστα. Πέντε χρόνια μετά, τα «Φωτεινά Αστέρια» βρίσκονται πολύ κοντά στο να κατακτήσουν την πρόκριση για τους Παραολυμπιακούς Αγώνες του Λος Άντζελες. Ήδη, εξασφάλισαν το τρόπαιο στην Κατηγορία 2 του αφρικανικού πρωταθλήματος και την επόμενη χρονιά θα αγωνιστούν στην πρώτη κατηγορία.
Ενα αμυδρό κροτάλισμα ενημερώνει τους ποδοσφαιριστές για το σημείο όπου βρίσκεται η μπάλα. Οι αγωνιζόμενοι, με εξαίρεση τον τερματοφύλακα, έχουν καλυμμένα τα μάτια. Αρκετά συχνά οι παίκτες συγκρούονται μεταξύ τους. Δεν βλέπουν την μπάλα που έχουν στα πόδια τους. Μόνο την ακούνε. Η χαρά όμως που τους δίνει ο αθλητισμός και η συμμετοχή στην ομάδα εξαφανίζουν κάθε πόνο και αρνητικό συναίσθημα.
Μετά την ανεξαρτητοποίηση του Νοτίου Σουδάν (2011) ακολούθησε η πολιτική κρίση του 2013. Εκατοντάδες άνθρωποι αποφάσισαν να αναζητήσουν ασφάλεια στην Τζούμπα και σε ένα από τα δημοτικά σχολεία της πρωτεύουσας της χώρας δημιουργήθηκε ένας καταυλισμός. Παρά την υποστήριξη από ανθρωπιστικούς οργανισμούς οι συγκρούσεις στον καταυλισμό ήταν καθημερινές. Τότε, η Μη Κυβερνητική Οργάνωση «Light for the World», που ασχολείται για την ένταξη των ατόμων με αναπηρία στην κοινωνία, στη Νότιο Αφρική, και επικεντρώνεται σε άτομα με προβλήματα όασης, αποφάσισε να μυήσει τους νέους στον αθλητισμό. Μέσα από την παγκόσμια γλώσσα του ποδοσφαίρου οι διαφορές αμβλύνθηκαν.
«Δεν υπήρχε ειρήνη ανάμεσα στους νέους στο στρατόπεδο. Προερχόμασταν από διαφορετικές φυλές, μιλάγαμε διαφορετικές γλώσσες, πιστεύαμε σε διαφορετικές θρησκείες. Μέσα από το ποδόσφαιρο γίναμε φίλοι και μάθαμε να λύνουμε τις διαφορές μας στο γήπεδο», είχε δηλώσει παλαιότερα ο Σιμόν Μαντόλ Ακόλ, νυν προπονητής της ομάδας τυφλών του Νοτίου Σουδάν, σε συνέντευξή του στο «goal-click.com». Ο Σιμόν Μαντόλ, ως παιδί, υπήρξε ένας ταλαντούχος ποδοσφαιριστής αλλά οι εμφύλιες συγκρούσεις δεν του επέτρεψαν να διεκδικήσει το όνειρό του. Το 2018 παρακολούθησε σεμινάρια αθλητισμού για Άτομα με Αναπηρία. Αξίζει να αναφερθεί ότι σε μία χώρα με πληθυσμό 12.000.000 υπάρχουν, περίπου, 1,2 εκατομμύρια ΑμεΑ. Ανάμεσά τους βρίσκονται και δεκάδες νέοι που έχασαν την όρασή τους από τις βόμβες.
Η πραγματική εικόνα δεν βρίσκεται στην όραση αλλά στο μυαλό
Το 2020, με την υποστήριξη Οργανώσεων για ΑμεΑ και της UEFA, άρχισαν να κατασκευάζονται στη Τζούμπα αθλητικοί χώροι για ΑμεΑ. Κάπως έτσι μπήκαν και οι βάσεις για την δημιουργία εθνικής ποδοσφαιρικής ομάδας για παιδιά με προβλήματα όρασης. Ο Σιμόν Μαντόλ, ως λάτρης του ποδοσφαίρου, αγκάλιασε από την πρώτη στιγμή αυτή την προσπάθεια και εκπαιδεύτηκε ως προπονητής. Στην αρχή υπήρχαν μόνο δύο παίκτες και η μπάλα ήταν δανεική. Όμως επειδή, σε πολλές περιπτώσεις, η πραγματική εικόνα δεν είναι αυτή που μας δίνει η όραση αλλά αυτή που έχουμε στο μυαλό, πολύ γρήγορα το όραμα για μία ποδοσφαιρική ομάδα έγινε πραγματικότητα.
Τα «Φωτεινά Αστέρια» του Σουδάν αποτέλεσαν έναν… δρόμο σε ένα μονοπάτι ελπίδας για πολλούς Σουδανούς. Ανάμεσα σε αυτούς είναι και ο Μουμπάρακ Τζότζεφ. Ονειρευόταν να γίνει «αστέρας» στο ποδόσφαιρο αλλά έχασε την όρασή του. Εγκατέλειψε το σχολείο και δεν έβγαινε από το σπίτι του. Μία ημέρα έμαθε για την ομάδα. Εντάχθηκε σε αυτή, επέστεψε στο σχολείο και άρχισε -και πάλι- να κάνει όνειρα. Ένα από αυτά είναι η συμμετοχή στους Παραολυμπιακούς Αγώνες του Λος Άντζελες.
Παρόμοια είναι και η ιστορία του Γιόνα Σάμπρι Έλον. Έχασε την όρασή του σε ηλικία δέκα ετών. Σταμάτησε το σχολείο και δεν ήθελε να μιλάει σε κανέναν μέχρι που εντάχθηκε στην ομάδα. Σήμερα, σε ηλικία 22 ετών, αναδείχθηκε ο κορυφαίος σκόρερ στην Κατηγορία 2 του αφρικανικού ποδοσφαίρου.
Μέσα από την παγκόσμια γλώσσα του ποδοσφαίρου, νέοι με προβλήματα όρασης από το Νότιο Σουδάν άρχισαν και πάλι να κάνουν όνειρα. Και όλα αυτά στο νεότερο έθνος του κόσμου, με γήπεδα γεμάτα τρύπες και με μπάλες δανεικές.
