To clásico είχε μόλις τελειώσει. Η Ρεάλ Μαδρίτης θριάμβευσε στο πιο μεγάλο ντέρμπι του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου και χιλιάδες οπαδοί της παραληρούσαν στο κατάμεστο Μπερναμπέου, μεθυσμένοι από το άρωμα μιας νίκης που την έψαχναν απεγνωσμένα και για παραπάνω από έναν ολόκληρο χρόνο δεν την είχαν γευτεί.
Οι περισσότεροι ποδοσφαιριστές της Μπαρτσελόνα κατευθύνονταν στην φυσούνα με σκυφτό το κεφάλι, όταν ένας παίκτης με γκρίζους κροτάφους και ντυμένος στα λευκά, πλησίασε τον Λαμίν Γιαμάλ και με μια επίμονη χειρονομία έβαλε ξανά μπουρλότο στο ματς.
Ο 34χρονος Ντάνι Καρβαχάλ, αρχηγός της Ρεάλ και με σχεδόν διπλάσια χρόνια στην πλάτη απ’ αυτά του Γιαμάλ, πήγε κοντά στον 18χρονο σταρ της Μπάρτσα και παίζοντας με τα δάκτυλα στο στόμα, του έδειξε ότι μιλά πολύ και πρέπει να το… βουλώσει.
Η σπίθα είχε φτάσει πολύ κοντά στο μπαρούτι. Ένας ματς που έπρεπε να σβήνει με το σφύριγμα της λήξης, ξαναπήρε φωτιά και ο αγωνιστικός χώρος λίγο έλειψε να μετατραπεί σε ρινγκ.
Οι παίκτες των δύο ομάδων ένα κουβάρι, άρχισαν να σπρώχνονται και να προκαλούν, με τον Γιαμάλ να δείχνει σε κάθε ενδιαφερόμενο ότι ήταν πρόθυμος να τον περιμένει έξω, για να λύσουν με τους νόμους του πεζοδρομίου τις διαφορές τους.
Πολλοί παίκτες της Ρεάλ έμοιαζαν έτοιμοι να σηκώσουν το γάντι, πρόθυμοι να βγούνε έξω. Ακόμα και ο πάντα πράος και γαλήνιος Τιμπόρ Κουρτουά, του έκανε νόημα να περάσουν στη φυσούνα για τα περαιτέρω – μην χάσουν χρόνο μέχρι «να τα πουν».
Οι πιο ψύχραιμοι προσπάθησαν να γίνουν πυροσβέστες και χρειάστηκε η παρέμβαση των ανδρών της ασφάλειας για να πέσουν οι τόνοι και οι παίκτες να επιστρέψουν στα αποδυτήρια, χωρίς η κατάσταση να φτάσει στα άκρα.
Λίγες ώρες νωρίτερα, με την ορμή των 18 του χρόνων και την αλαζονεία από τις περυσινές σαρωτικές νίκες της Μπαρτσελόνα απέναντι στην «βασίλισσα», με τον ίδιο μεγάλο πρωταγωνιστή στις περισσότερες, ο Γιαμάλ είχε προβεί στη μεγαλύτερη πρόκληση: Παρέα με φίλους του στο στούντιο ενός streamer με αφορμή την έναρξη ενός πρωταθλήματος 7Χ7 για influencers και διασημότητες, αποκάλεσε τους παίκτες της Ρεάλ «ληστές που μονίμως γκρινιάζουν».
Βαριά κουβέντα και μόλις διαδόθηκε, κανείς δεν ήταν πρόθυμος να την αφήσει να πέσει κάτω. «Όσο κερδίζω, δεν μπορούν να πουν τίποτα», είχε απαντήσει ο Γιαμάλ όταν κάποιος του επισήμανε ότι μιλάει πολύ πριν τα παιχνίδια. Αυτή τη φορά, όμως, δεν κέρδισε και όλοι οι παίκτες της Ρεάλ αυτόν έψαχναν να βρουν με το σφύριγμα της λήξης.
Η τελευταία κουβέντα του πριν το clásico ήταν κι αυτή βαριά, λέγοντας ότι την προηγούμενη φορά που πήγε στο Μπερναμπέου, είχε φύγει θριαμβευτής με 4-0. «Φτηνά λόγια» του απάντησαν προκαταβολικά κάποιοι παίκτες της «βασίλισσας» και στο τέλος του ματς, έψαχναν τρόπο για να του το… εξηγήσουν!
Λίγο νωρίτερα, το Νο 262 clásico ήταν ένα άγριο και πολύ έντονο ντέρμπι που θύμιζε λίγο τις παλιές εποχές, τότε που οι παίκτες δεν χρειαζόντουσαν ιδιαίτερη αφορμή για να βγάλουν τη φαλτσέτα από την κάλτσα.
Ο ρυθμός του ήταν καταιγιστικός. Ήταν ένα ματς που κράτησε, με τις καθυστερήσεις, 105 λεπτά και μέσα σ΄ αυτά μετρήθηκαν 38 τελικές προσπάθειες, τρία γκολ που μέτρησαν και άλλα τρία που δεν μέτρησαν, ένα πέναλτι που χάθηκε και άλλο ένα που το VAR το πήρε πίσω, με γαρνιτούρα πολλές εντάσεις, όπως η εκρηκτική αντίδραση του Βινίσιους προς τον Τσάμπι Αλόνσο την ώρα της αλλαγής του.
Ήταν ένα clásico αποδείξεων για τη Ρεάλ, με έντονο υπόβαθρο στο παρασκήνιο. «Γιορτάζουν τις ήττες μας σαν να μην τους ξανανικήσουμε ποτέ. Θα επιστρέψουμε» είχε γράψει σε μια ανάρτησή του τον περασμένο Απρίλιο ο Τσουαμενί, χολωμένος από τους σχεδόν ειρωνικούς πανηγυρισμούς των παικτών και των οπαδών της Μπαρτσελόνα μετά τη νίκη της ομάδας τους με 3-2 στην παράταση, στον τελικό του Copa del Rey.
Δύο εβδομάδες μετά, η Ρεάλ ηττήθηκε ξανά, αυτή τη φορά με 0-4, σε μια καταστροφική χρονιά όπου έχασε από τη Μπαρτσελόνα 4 φορές σε ισάριθμα clásico, με το πρωτάθλημα, το Κύπελλο και το Super Cup να καταλήγουν στη Βαρκελώνη.
Και τι ήττες! Είχε δεχτεί τέσσερα, πέντε, τρία και τέσσερα γκολ, συνολικά 16, αλλά πάντα υπάρχει πάντα αύριο και ο Τσουαμένι δικαιώθηκε όταν είχε δηλώσει εκείνο το «θα επιστρέψουμε».
Στο παρελθόν, μόνο μία φορά είχε νικήσει η Μπαρτσελόνα 5 συνεχόμενες φορές τη Ρεάλ, με την τελευταία απ’ αυτές να εξελίσσεται σε έναν θρίαμβο με 5-0, με προπονητή στη μία πλευρά τον Πεπ Γκουρδιόλα και στην άλλη τον Ζοζέ Μουρίνιο.
Ο φόβος ότι μπορεί αυτό το ρεκόρ να ισοφαριστεί ήταν πολύ μεγάλος πριν το ματς και οι ειρωνείες του Γιαμάλ ήλθαν για να ρίξουν κι άλλο λάδι στη φωτιά. Η Ρεάλ νίκησε τελικά 2-1 και η ανακούφιση που μπήκε τέλος στο νικηφόρο σερί του Χάνσι Φλικ, πανηγυρίστηκε από τους παίκτες και τους οπαδούς της περισσότερο κι από την κατάκτηση του Champions League.
Κι όμως, παρά τη νίκη και το +5 στη βαθμολογία, πριν κοπάσουν οι ξέφρενοι πανηγυρισμοί, οι περισσότεροι άρχισαν να ψάχνουν με τα μάτια τον Γιαμάλ…
Το υπόβαθρο αυτού του ντέρμπι είχε πραγματικά μεγάλο ενδιαφέρον. Πέρα από τις 4 συνεχόμενες περυσινές της ήττες στα 4 clásico της περασμένης σεζόν, η Ρεάλ προερχόταν από μια καταστροφική χρονιά.
Δεν είναι μόνο ότι έμεινε με εντελώς άδεια χέρια από πλευράς τίτλων – είναι και ότι μέτρησε 14 ήττες σε όλα τα σημαντικά παιχνίδια, χωρίς να κερδίσει κανένα. Πέρα από τη Μπάρτσα, έχασε από τις Λιλ, Μίλαν, Λίβερπουλ, Αθλέτικ, Εσπανιόλ, Μπέτις, Ατλέτικο, Βαλένθια και Άρσεναλ, σε μια χρονιά που στην πραγματικότητα δεν κέρδισε κανένα σπουδαίο παιχνίδι ή αντίπαλο με λίγο παραπάνω βάρος στη φανέλα του.
Η Μαδρίτη χρειαζόταν μια τέτοια νίκη και οι πανηγυρισμοί των παικτών χορεύοντας σε κύκλους, το έδειξαν αυτό. Το ίδιο και ο θόρυβος του γηπέδου.
Το Μπερναμπέου κόχλαζε πιο δυνατά και πιο νευρικά απ’ όλα τα προηγούμενα χρόνια, με τον Τζουντ Μπέλινγκχαμ να αποκαλεί αυτή την ατμόσφαιρα «απίστευτη». Το είπε και ο Τσάμπι Αλόνσο.
Όταν ρωτήθηκε αν αυτό ήταν ένα βάρος που του έφυγε από τους ώμους κι αν υπήρχε μια ψύχωση, μια εμμονή, γύρω από σημαντικούς αγώνες, απάντησε: «Αυτό είναι θέμα πολλών. Αλλά είναι αλήθεια ότι δεν ήταν μόνο οι τρεις βαθμοί. Ηταν από πού προερχόμαστε και τι σημαίνει για εμάς. Τα παιδιά χρειάζονταν αυτό το συναίσθημα της νίκης σε ένα μεγάλο παιχνίδι».
Η περυσινή ξηρασία στα ντέρμπι έβαλε άδοξο τέλος στη θητεία του Κάρλο Αντσελότι, του προπονητή με τα περισσότερα Champions League απ’ οποιονδήποτε άλλον στην τροπαιοθήκη του. Ο Τσάμπι Αλόνσο πήρε τη θέση του και η πρώτη αντίδραση έμοιαζε θετική, με τις 5 νίκες της Ρεάλ στο Παγκόσμιο Κύπελλο Συλλόγων.
Όταν, όμως, βρέθηκε μπροστά στην Παρί Σεν Ζερμέν, σε ένα πραγματικά ψηλό και δίχως αύριο εμπόδιο, η ήττα – αποκλεισμός έσπειρε ξανά αμφιβολίες. Θα επέστρεφε σύντομα η Ρεάλ στις μεγάλες νίκες ή θα ζούσε ξανά τον εφιάλτη της περυσινή χρονιάς.
Το ζιζάνιο της αμφιβολίας τρύπωσε ακόμα περισσότερο στο ξεκίνημα της εφετινής περιόδου. Η «βασίλισσα» ξεκίνησε με 6 συνεχόμενες νίκες, αλλά στο πρώτο μεγάλο παιχνίδι της χρονιάς, έχασε με 5 γκολ στην πλάτη από την Ατλέτικο του Ντιέγκο Σιμεόνε, στο ντέρμπι της Μαδρίτης.
Καλές οι νίκες με την Οβιέδο, τη Μαγιόρκα και την Οσασούνα, αλλά τι γίνεται κόντρα στις μεγάλες ομάδες; Το clásico ήταν το απόλυτο crash test και η «βασίλισσα της Ευρώπης» έψαξε εκεί τις απαντήσεις που εναγωνίως αναζητούσε.
Και η αλήθεια είναι ότι τις βρήκε και μάλιστα με πολύ εμφατικό τρόπο. Το τελικό 2-1 μοιάζει με ανορθογραφία σε σχέση με την καταλυτική της υπεροχή σε όλη τη διάρκεια του αγώνα, όπου έπαιξε τους «μπλαουγκράνα» σαν τη γάτα με το ποντίκι.
Λογικό να συμβεί αυτό όταν η Μπαρτσελόνα είχε εκτός μάχης τους Χοάν Γκαρθία, Γκάβι, Ντάνι Όλμο, Ρόμπερτ Λεβαντόφσκι, Αντρέας Κρίστενσεν και Ραφίνια, συν τους Κουντέ και Γιαμάλ που έπαιξαν χωρίς να είναι απόλυτα έτοιμοι.
Στον πάγκο της είχε πέντε παίκτες που δεν είχαν ξεκινήσει ποτέ βασικοί σε αγώνα πρωταθλήματος και δύο ακόμη που είχαν ξεκινήσει μόνο μία φορά. Οι ηλικίες τους;
Δύο 17χρονοι, τέσσερις 18χρονοι και άλλοι δύο 19 ετών. Ακόμα και ο προπονητής της έλειπε. Ο Φλικ ήταν τιμωρημένος και παρακολούθησε το παιχνίδι κλεισμένος σε μια καμπίνα ραδιοφώνου.
Ο Μάρκους Σοργκ, ο βοηθός του, τρεις φορές χρειάστηκε να πάρει τη θέση του ως πρώτος προπονητής και τρεις φορές δεν είχε πάρει ούτε ισοπαλία!
Έχασε και τις τρεις! Το 6-1 επί του Ολυμπιακού είχε μακιγιάρει αυτές τις αδυναμίες, αλλά στα προηγούμενα παιχνίδια η εικόνα της στην άμυνα ήταν εντελώς απογοητευτική, όχι μόνο επειδή δέχθηκε 4 γκολ από τη Σεβίλλη.
Η ομάδα του Αλμέιδα της είχε κάνει άλλες 5 καθαρές ευκαιρίες, η Λεβάντε 6, η Ράγιο Βαγιεκάνο άλλες 5, ακόμα και η Τζιρόνα 3.
Το πραγματικό βάρος που είχε η Ρεάλ πριν απ’ αυτό το clásico ήταν η κακοδαιμονία της στα μεγάλα παιχνίδια και όχι η αποδυναμωμένη Μπαρτσελόνα. Κι αυτό φάνηκε ξεκάθαρα στο παιχνίδι, όπου κυριάρχησε απόλυτα και η μόνη έκπληξη ήταν ότι έμεινε μόλις στα δύο γκολ.
Είχε πετύχει άλλα τρία που δεν μέτρησαν λόγω VAR, έχασε πέναλτι, είχε άλλο ένα πέναλτι που το πήρε το διαιτητής πίσω, είδε τον Σέζνι να κάνει 9 σπουδαίες αποκρούσεις και την ίδια να σκοράρει μόνο σε 2 από τις 23 τελικές της προσπάθειες, με τις επικίνδυνες φάσεις να γίνονται πιο γρήγορα απ’ όσο μπορούσε κανείς να τις καταγράψει.
Ο Κουντέ ταλαιπωρήθηκε τόσο πολύ από τον Βινίσους, που κάποια ισπανική εφημερίδα τον παρομοίασε «με φύλακα ασφαλείας του… Λούβρου που έβλεπε ανήμπορος τους κλέφτες να κάνουν την κλοπή του αιώνα»!
Κι όμως, μέσα σε όλη αυτή την ιδιαίτερη κατάσταση, στο τέλος της ημέρας, όλοι έψαχναν ένα άνθρωπο να βρουν: τον Λαμίν Γιαμάλ! Χαρακτηριστικό του θορύβου που προκάλεσαν τα λόγια του είναι ότι στη Συνέντευξη Τύπου πριν το clásico, τρεις φορές ζητήθηκε από τον Τσάμπι Αλόνσο να τοποθετηθεί.
Και όταν απάντησε τρεις φορές ότι δεν έχει κάτι να πει, νόμισε ότι είχε ξεφύγει. Εις μάτην όμως. Λίγα λεπτά αργότερα του ζητήθηκε για τέταρτη φορά να σχολιάσει τον Γιαμάλ κι αυτός αμήχανα ψέλλισε «Αυτό πάλι;»!
Κάποιοι είπαν ότι ήταν ένα αστείο από ένα αλαφρόμυαλο 18χρονο παιδί, μια ατάκα που λέει κανείς απερίσκεπτα μέσα στον ενθουσιασμό του.
Ο Ντε Γιονγκ χαρακτήρισε τον θόρυβο υπερβολικό, τόνισε ότι ο Γιαμάλ δεν αποκάλεσε ξεκάθαρα τους παίκτες της Ρεάλ «ληστές» και ότι στο τέλος της ημέρας, αντί ο πολύπειρος Καρβαχάλ να τον προγκήξει με τόσες χειρονομίες, θα μπορούσε να τον φωνάξει σε μια γωνιά και να του ζητήσει εξηγήσεις.
Ο Μπέλινγκχαμ, πάντως, απάντησε με τον δικό του τρόπο στο Instagram όταν όλα είχαν τελειώσει.
«Οι κουβέντες είναι φτηνές» έγραψε και συνόδευσε την ανάρτησή του με το «A Little Less Conversation» του Έλβις Πρίσλεϊ. Κάποιοι πήραν όλο αυτό το σκηνικό λίγο πιο ψύχραιμα, όπως ο πρώην μέσος της Ρεάλ, Γκούτι: «Τι θα ήταν άραγε αυτό το παιχνίδι χωρίς φασαρία;»! Κάτι ανάλογο είπε και ο Τσάμπι Αλόνσο: «Εκείνα τα χρόνια, τα δικά μας χρόνια, όλα συνέβαιναν. Είναι ποδόσφαιρο, είναι το clásico…».
