Στο σύγχρονο ποδόσφαιρο ένα από τα πιο κομβικά στοιχεία μια ομάδας που θέλει να έχει κατοχή μπάλας και να κάνει το παιχνίδι της είναι η πάσα. Στο πολύ ενδιαφέρον ματς (από καθαρά αγωνιστικής άποψης) του Ολυμπιακού με την Αρσεναλ, διαπιστώνουμε ότι παρά την αξιοπρεπέστατη παρουσία της ελληνικής ομάδας στο τερέν του «Arsenal Stadium», οι «κανονιέρηδες» κατέδειξαν ότι το λαοφιλές σπορ εξελίσσεται με βασικό άξονα την ανάκτηση και το δουλεμένο passing game.
Η Αρσεναλ ολοκλήρωσε την αναμέτρηση της Τετάρτης, έχοντας αλλάξει 496 πάσες, 189 περισσότερες (!) από τον Ολυμπιακό, μια ομάδα δηλαδή που κράτησε αρκετή ώρα την μπάλα στα πόδια της και έκανε τον Αρτέτα να βάλει στην αναμέτρηση τα «βαριά χαρτιά» του για να διασφαλίσει τη νίκη.
Αυτή είναι και η βασική φιλοσοφία του αγγλικού ποδοσφαίρου σήμερα. Η Premier League δεν είναι μόνο το θέαμα, τα γκολ και οι φάσεις που μένουν στη μνήμη. Είναι και οι μικρές λεπτομέρειες, οι «αόρατες» κινήσεις που καθορίζουν την ταυτότητα μιας ομάδας. Eπειτα από έξι αγωνιστικές στο κορυφαίο πρωτάθλημα ποδοσφαίρου του πλανήτη, προκύπτουν ήδη σαφή συμπεράσματα.
Για παράδειγμα, η Aρσεναλ με τον Θουμπιμέντι δείχνει πιο ισορροπημένη, ενώ η Τσέλσι βρίσκει στον Πέδρο Νέτο τον βασικό της εκφραστή. Στη Λίβερπουλ, αντίθετα, υπάρχει πρόβλημα: ο Μοχάμεντ Σαλάχ δεν εμπλέκεται όσο θα έπρεπε στο passing game. Η Σίτι αλλάζει κατεύθυνση και αναπτύσσεται από τα άκρα, η Τότεναμ χτίζει γύρω από τον Κούντους, ενώ η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ δείχνει υπερβολικά εξαρτημένη από τον Λουκ Σο και το αριστερό της άκρο. Τα δεδομένα αυτά δεν είναι απλώς στατιστικά· αντικατοπτρίζουν την ταυτότητα και τα προβλήματα κάθε συλλόγου. Κι αν για κάποιους προπονητές οι αριθμοί φέρνουν αισιοδοξία, για τον Ρούμπεν Αμορίμ στη Γιουνάιτεντ εντείνουν την πίεση, καθώς η ομάδα παραμένει στάσιμη και οι συζητήσεις για το μέλλον του φουντώνουν.
Αρσεναλ: Ο Θουμπιμέντι και η νέα ισορροπία
Η Aρσεναλ των τελευταίων ετών είχε μία εμφανή «δεξιόστροφη» κλίση, με τον Σακά, τον Μπεν Γουάιτ και τον Μάρτιν Εντεγκαρντ να καθορίζουν το παιχνίδι. Ωστόσο, η άφιξη του Ισπανού άλλαξε τα δεδομένα. Ο Ισπανός μέσος, που ενσωματώθηκε γρήγορα στο πλάνο του Αρτέτα, εμπλέκεται κατά Μ.Ο. σε έξι από τις δεκαπέντε πάσες των «κανονιέρηδων».
Αυτό που τον κάνει ξεχωριστό είναι ότι δεν προτιμά μόνο μία πλευρά, αλλά μοιράζει το παιχνίδι. Οι πάσες του προς τον Σαλιμπά και τον Μοσκέρα στα δεξιά είναι σχεδόν ίσες με εκείνες προς τον Γκαμπριέλ στα αριστερά. Το αποτέλεσμα; Η Aρσεναλ δεν βασίζεται πλέον αποκλειστικά στο δεξί άκρο, ενώ η παρουσία του Ντέκλαν Ράις δίπλα του στην αριστερή πλευρά ενισχύει ακόμη περισσότερο αυτήν την ισορροπία, με την εικόνα της ομάδας να είναι πιο δυσανάγνωστη από τους αντιπάλους.
Τσέλσι: Ο Πέδρο Νέτο ως σημείο αναφοράς
Η Τσέλσι του καλοκαιριού βίωσε ανακατατάξεις και τραυματισμούς. Χωρίς τον Κόουλγουιλ στην άμυνα και με τον Πάλμερ εκτός δράσης σε δύο διαφορετικές περιόδους, ο Ενζο Μαρέσκα αναγκάστηκε να βρει νέες λύσεις. Και μία aπό αυτές ήταν ο Πέδρο Νέτο.
Ο Πορτογάλος εξτρέμ, αν και δεν εμφανίζεται στις πάσες λόγω της συχνής κυκλοφορίας της μπάλας στα μετόπισθεν, είναι αυτός που παίρνει τις κρίσιμες μπαλιές μπροστά. Eχει δεχθεί 103 πάσες στο τελευταίο τρίτο, με τεράστια διαφορά από τους υπόλοιπους. Ο Κουκουρέγια, ο Φερνάντες και ο Τσαλομπά τον αναζητούν συνεχώς, ενώ εκείνος αξιοποιεί στο έπακρο τις ευκαιρίες.
Το σημαντικότερο στοιχείο είναι ότι καταφέρνει να κάνει τη διαφορά παρότι έχει αγωνιστεί λιγότερα λεπτά από συμπαίκτες του. Αν συνεχίσει έτσι, μπορεί να γίνει ο παίκτης που θα καθορίσει αν η Τσέλσι θα σταθεί ξανά ψηλά στη βαθμολογία.
Λίβερπουλ: Ο Σαλάχ στο περιθώριο
Το πιο ανησυχητικό εύρημα ίσως έρχεται από το Aνφιλντ. Η Λίβερπουλ, που ξόδεψε περισσότερα από 450 εκατομμύρια λίρες το καλοκαίρι, δείχνει να αφήνει εκτός κεντρικού ρόλου τον κορυφαίο παίκτη της, Μοχάμεντ Σαλάχ.
Ο Αιγύπτιος εμφανίζεται μόλις σε δύο από τις τριάντα συχνότερες πάσες της ομάδας, ενώ πέρσι ήταν σε τέσσερις. Στην ήττα από την Κρίσταλ Πάλας, είχε μηδέν σουτ στην εστία, χωρίς να καταγράψει ντρίμπλα. Ο Σόμποσλαϊ και ο Βιρτς τον ψάχνουν λιγότερο από όσο θα περίμενε κανείς, κάτι που περιορίζει δραστικά την επιρροή του στο παιχνίδι.
Για τον Aρνε Σλοτ, αυτό είναι ίσως το μεγαλύτερο ζήτημα που πρέπει να λύσει. Η Λίβερπουλ δεν μπορεί να στηριχθεί σε ανατροπές της τελευταίας στιγμής χωρίς τον Σαλάχ στην καρδιά της ανάπτυξης.
Μάντσεστερ Σίτι: Δημιουργία από τα άκρα
Στη Μάντσεστερ Σίτι του Γκουαρδιόλα θα περίμενε κανείς κυριαρχία στα στατιστικά πάσας μεταξύ των στόπερ. Κι όμως, οι αριθμοί της είναι χαμηλοί. Οι πολλές αλλαγές στην άμυνα και το αμυντικό πλάνο κόντρα στην Aρσεναλ επηρέασαν την ομάδα του Μάντσεστερ.
Αυτό που διαφαίνεται έως τώρα είναι ότι η ανάπτυξη γίνεται ξεκάθαρα από τα άκρα. Ο Ντοκού είναι τρίτος και τέταρτος σε λήψεις πάσας, ενώ ο Μπομπ βρίσκεται δύο φορές στο τοπ-15. Οι δύο εξτρέμ έχουν ήδη τέσσερις ασίστ και δείχνουν πως ο Γκουαρδιόλα επενδύει στην ταχύτητα και τη δημιουργία τους.
Η εικόνα αυτή ενδεχομένως σηματοδοτεί μια μετατόπιση της Σίτι προς ένα πιο άμεσο και κάθετο παιχνίδι.
Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ: Oλα από τον Λουκ Σο
Η Γιουνάιτεντ του Ρούμπεν Αμορίμ έχει εμφανές αριστερόστροφο παιχνίδι. Ο Λουκ Σο, που από αριστερός μπακ έγινε αριστερός στόπερ, είναι στο κέντρο αυτής της φιλοσοφίας. Ο Σο εμπλέκεται σε έξι από τις επτά πιο συχνές πάσες της ομάδας, τροφοδοτώντας τον Φερνάντες και τον Ντόργκου ή παίρνοντας μπάλα από αυτούς.
Το σύστημα 3-4-2-1 του Αμορίμ απαιτεί από τον εξωτερικό στόπερ να λειτουργεί και ως χαφ. Στην πράξη, ο Σο έχει γίνει ο πιο κομβικός παίκτης της ομάδας, παρότι ο ρόλος αυτός θα ταίριαζε καλύτερα στον τραυματία Μαρτίνες. Το ερώτημα είναι αν αυτή η μονομερής εξάρτηση θα αποβεί καταστροφική ή αν θα εξελιχθεί σε πλεονέκτημα, με τον Φερνάντες να αποτελεί το σημείο αναφοράς. Παρότι η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ… δεινοπαθεί τα τελευταία χρόνια, δεν μπορεί να αγνοήσει κανείς την κατάσταση στην ομάδα. Ο Ρούμπεν Αμορίμ βρίσκεται σε τεντωμένο σκοινί. Yστερα από 33 ματς στον πάγκο, μετρά μόλις 34 βαθμούς και 17 ήττες. Το ποσοστό νικών του (27,3%) είναι το χαμηλότερο στην ιστορία της ομάδας στην Premier League.
Η εικόνα του σκυθρωπού προπονητή στον πάγκο έχει γίνει σήμα κατατεθέν της θητείας του. Παρά την εμμονή του στις τακτικές του αρχές, η Γιουνάιτεντ δείχνει μπερδεμένη, χωρίς σταθερότητα, με θέσεις που αλλάζουν και παίκτες εκτός ρυθμού. Το αν η εξάρτηση από τον Σο και τον Φερνάντες θα αποδώσει, ή αν χρειάζεται ένα γενναίο τακτικό restart, είναι ερώτημα που ίσως απαντηθεί σύντομα.
Τότεναμ: Η άμεση επίδραση του Κούντους
Ο Μοχάμεντ Κούντους, μεταγραφή 50 εκατομμυρίων από τη Γουέστ Χαμ, έχει αλλάξει τη ροή της Τότεναμ. Σε μόλις έξι παιχνίδια έχει εμπλακεί σε 182 φάσεις ανοιχτού παιχνιδιού, περισσότερες από κάθε άλλον συμπαίκτη του.
Ο Πέδρο Πόρο τον ψάχνει διαρκώς, με 39 πάσες, ενώ ο Κούντους έχει δεχθεί συνολικά 171. Το εντυπωσιακό είναι ότι βρίσκεται στο ίδιο επίπεδο συμμετοχής με παίκτες όπως ο Σζόμποσλαϊ, ο Καϊσέδο και ο Ράις, που όμως είναι κεντρικοί χαφ. Ο Τόμας Φρανκ έχει χτίσει πάνω του το παιχνίδι της ομάδας, και ο Γκανέζος ανταποκρίνεται.
Η Τότεναμ έχει πλέον σαφή δεξιόστροφη κατεύθυνση, αξιοποιώντας τις ικανότητες του Πόρο και του Ρομέρο στις κάθετες μπαλιές.
Εν κατακλείδι, από τις κορυφαίες ομάδες της Πρέμιερ Λιγκ, διαπιστώνουμε ότι οι πάσες στην Αρσεναλ δείχνουν μια ισορροπία, στην Τσέλσι αναδεικνύουν τον Νέτο, στη Λίβερπουλ αποκαλύπτουν την απομάκρυνση του Σαλάχ από τον πυρήνα του παιχνιδιού. Στη Σίτι φανερώνουν στροφή στα άκρα, στη Γιουνάιτεντ την εξάρτηση από τον Σο και στην Τότεναμ την ταχεία ενσωμάτωση του Κούντους.
Το σίγουρο είναι ότι μέσα από αυτή την εξέλιξη και καταγραφή αυτού του τρόπου παιχνιδιού, ξεδιπλώνονται ιστορίες που εξηγούν καλύτερα τις επιτυχίες και τις αποτυχίες κάθε ομάδας. Και αν κάτι μας έχει διδάξει η Premier League, είναι ότι αυτές οι λεπτομέρειες καθορίζουν τελικά τον πρωταθλητή.
