Οπως συμβαίνει συχνά στα χρηματιστήρια όταν οι επενδυτές βιάζονται να προεξοφλήσουν τα αναμενόμενα καλά νέα και οδηγούν τις αγορές σε θεαματική άνοδο, έτσι και ο κόσμος του ευρωπαϊκού μπάσκετ έχει βιαστεί να χαρακτηρίσει τη φετινή Ευρωλίγκα ως «τη μεγαλύτερη όλων των εποχών», πριν καν η μπάλα χτυπήσει στο παρκέ μετά το πρώτο τζάμπολ!
Αυτός ο ενθουσιώδης χαρακτηρισμός δεν έχει να κάνει μόνο με την αύξηση των ομάδων από 18 σε 20, που συνεπάγεται και την αύξηση των αγωνιστικών της κανονικής διάρκειας από 34 σε 38, αλλά με την ποιότητα των ομάδων που θα βρεθούν σε λίγες μέρες στην αφετηρία της διοργάνωσης και υπόσχονται συναρπαστικές αναμετρήσεις, σε ένα άκρως ανταγωνιστικό και ποιοτικό επίπεδο.
Η θεαματική πινελιά αισιοδοξίας έρχεται αμέσως μετά τα μαύρα σύννεφα που άρχισαν να μαζεύονται πάνω από τον συνεταιρισμό των καλύτερων ευρωπαϊκών ομάδων όταν έγινε γνωστό ότι το ΝΒΑ είναι πρόθυμο να ρίξει μια τεράστια γέφυρα από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού, με τη φιλοδοξία να διεκδικήσει με δική του διοργάνωση ένα σημαντικό μερίδιο από την πίτα του ευρωπαϊκού μπάσκετ.
Ακόμη και αν αυτή η πρώτη αντίδραση είναι αντανακλαστική, η αλήθεια είναι ότι η Ευρωλίγκα εμφανίζεται αποφασισμένη να προχωρήσει σε μια θεαματική αλλαγή του σκηνικού, δημιουργώντας μια νέα, πολύ πιο λαμπερή, βιτρίνα.
Η αύξηση των ομάδων από 18 σε 20 είναι ένα πρώτο βήμα για να γιγαντωθεί ακόμη περισσότερο η διοργάνωση ώστε σε λίγα χρόνια να μην έχει σχεδόν τίποτα να ζηλέψει από τον μαγικό κόσμο του ΝΒΑ. Το άνοιγμα στην πλούσια αγορά του αραβικού κόσμου με την είσοδο στην Ευρωλίγκα της Ντουμπάι BC είναι ένα πρώτο βήμα για τη μετάγγιση νέου αίματος στον οργανισμό του ευρωπαϊκού μπάσκετ, παρότι καταλύονται τα γεωγραφικά κριτήρια.
Φιλόδοξοι πρωτάρηδες Χάποελ – Τελ Αβίβ και Ντουμπάι BC κάνουν ντεμπούτο στη διοργάνωση με φιλοδοξίες. Ιδίως η ισραηλινή ομάδα ξόδεψε πακτωλό χρημάτων για τη στελέχωσή της προσφέροντας το ακριβότερο συμβόλαιο στην Ευρώπη στον Βασίλιε Μίσιτς.
Το φετινό ταξίδι του Παναθηναϊκού στην Αυστραλία και το επερχόμενο στην Κίνα το επόμενο καλοκαίρι είναι ένα ξεκάθαρο άνοιγμα σε νέες αγορές, με συνθήκες ικανές να δημιουργήσουν σύντομα νέες ισορροπίες σε ένα άθλημα που έχει πολύ ψηλό ταβάνι και καλές προοπτικές να διεκδικήσει πολύ μεγαλύτερο μερίδιο απ’ αυτό που του έχει αφήσει το ποδόσφαιρο, το δημοφιλέστερο ομαδικό σπορ στην Ευρώπη.
Οι καινοτομίες θα επεκταθούν και σε καθαρά οικονομικό επίπεδο, με νέους περιορισμούς που στοχεύουν στην αύξηση της ανταγωνιστικότητας και στη γεφύρωση των μεγάλων διαφορών που προκύπτουν αγωνιστικά, ανάλογα με το πόσο βαθιά είναι η «τσέπη» των ομάδων.
Το «salary cup»
Με τους νέους κανόνες που άρχισε να επιβάλλει σταδιακά, η Ευρωλίγκα στοχεύει στη δημιουργία ενός ιδιόρρυθμου «salary cup» σε διαφορετικούς άξονες σε σύγκριση με το ΝΒΑ, ώστε να μειωθούν οι αποστάσεις, οι πιο «μικροί» να πάρουν… μπόι και να παίξουν κυρίαρχο ρόλο στο παιχνίδι. Οπως συμβαίνει, δηλαδή, στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, όπου τα τελευταία επτά χρόνια, έχουν αναδειχθεί επτά διαφορετικές ομάδες πρωταθλήτριες!
Με 20 ομάδες από φέτος στην αφετηρία μέχρι να γίνουν προσεχώς 24 και μεταγενέστερα 32, ο πήχυς της δυσκολίας αναμένεται να αυξηθεί σημαντικά, όχι απαραίτητα μόνο και μόνο επειδή θα συμπιεστεί περισσότερο ένα ήδη πολύ βεβαρημένο πρόγραμμα για να χωρέσουν με έξτρα «διαβολοβδομάδες» αυτές οι τέσσερις παραπανίσιες αγωνιστικές.
Με το σύστημα που καθιερώθηκε τα τελευταία δύο χρόνια, έξι ομάδες προκρίνονται απευθείας στα play-offs της διοργάνωσης και άλλες τέσσερις θα διεκδικήσουν μέσω play-in τα άλλα δύο εισιτήρια. Αυτή η συνθήκη οδηγεί στις μισές (τις 10 από τις 20) ομάδες σε πρόωρη έξοδο από το παιχνίδι, με πιθανό σενάριο πολλά να κριθούν σε πολλαπλές ισοβαθμίες και με μικρές λεπτομέρειες να αλλάζουν στο σκηνικό από τη μία αγωνιστική στην άλλη.
Φινάλε στην Αθήνα – Το Final-4 επιστρέφει στην Ελλάδα ύστερα από 19 χρόνια, στο υπερσύγχρονο Telekom Center Athens – μια χρυσή ευκαιρία για τον Παναθηναϊκό και τον Ολυμπιακό να διεκδικήσουν με ισχυρές πιθανότητες το τρόπαιο
Τα καλά νέα είναι ότι οι δύο ελληνικές ομάδες ξεκινούν φέτος από ξεκάθαρη θέση φαβορί, με πολλούς από τους «ειδικούς» του μπάσκετ να θεωρούν πολύ πιθανό το σενάριο να τερματίσουν ο Παναθηναϊκός και ο Ολυμπιακός (με όποια σειρά θέλετε) στις θέσεις 1-2 της κανονικής διάρκειας του πρωταθλήματος των 38 αγωνιστικών.
Τα ακόμη καλύτερα νέα είναι ότι το Final Four της Ευρωλίγκας θα φιλοξενηθεί φέτος στην Αθήνα, 19 χρόνια μετά το 2007 που διεξήχθη στο ΟΑΚΑ. Οσο κι αν ο Ολυμπιακός προσπάθησε σχεδόν εμμονικά να αποδομήσει την ελληνική υποψηφιότητα λόγω του (θεωρητικού, κυρίως ψυχολογικού) πλεονεκτήματος που θα έχει ο Παναθηναϊκός εάν φτάσει έως το μεγάλο ραντεβού του Μαΐου, η αλήθεια είναι ότι η διεξαγωγή του τελικού τουρνουά στο ανακαινισμένo και υπερσύγχρονο Telekom Center Athens προσφέρει μια χρυσή ευκαιρία να έλθει για 11η φορά το βαρύτιμο τρόπαιο στην Ελλάδα, είτε σε πράσινο είτε σε ερυθρόλευκο φόντο.
Ολες οι ομάδες που κυριαρχούν αγωνιστικά τα τελευταία χρόνια έχουν ενισχυθεί σημαντικά, άλλες κρατώντας (με καλές μεταγραφικές «ενέσεις») τον βασικό κορμό τους, όπως ο Παναθηναϊκός και ο Ολυμπιακός, άλλες με ριζικό «λίφτινγκ» όπως η εν ενεργεία πρωταθλήτρια Φενέρμπαχτσε, μαζί με τις Ρεάλ, Εφές και Μπαρτσελόνα. Είναι πρόωρο να εκτιμήσει κανείς ποια ομάδα δεύτερης ταχύτητας θα παίξει σημαντικότερο ρόλο απ’ αυτόν που ορίζουν οι προδιαγραφές της ή σε ποιο επίπεδο θα κινηθούν οι «Σταχτοπούτες» Χάποελ Τελ Αβίβ και Ντουμπάι BC.
Και οι δύο έριξαν πολύ χρήμα στην αγορά για να ενισχυθούν μεταγραφικά, με την ισραηλινή ομάδα να προσφέρει ένα μυθικό συμβόλαιο 4,67 εκατ. ευρώ ετησίως στον Μίσιτς για να την επιλέξει και να την καθοδηγήσει. Υπάρχουν πλέον πολλά συμβόλαια άνω των 2 εκατ. ευρώ που άλλες χρονιές τα απολάμβαναν μόνον οι πολύ λαμπεροί παίκτες, σε μία ακόμη σαφή ένδειξη ότι η Ευρωλίγκα γιγαντώνεται σε όλα τα επίπεδα, φιλοδοξώντας να αποτελέσει το αντίπαλον δέος του ΝΒΑ!
