Ηταν σχεδόν αναμενόμενη η λύση της συνεργασίας του Ολυμπιακού με τον Μίτσελ. Την περίμενε και ο ίδιος, αλλά μία εβδομάδα αργότερα, αν δεν περνούσε η ομάδα του νικηφόρα από την Ξάνθη, όπου παίζει αύριο. Αλλά ακόμα κι αν κέρδιζε, το μόνο «κέρδος» για τον Ισπανό τεχνικό θα ήταν μια παράταση παραμονής στον πάγκο.
Το γιατί ο προπονητής των δύο τίτλων, από «κολλητός» του Βαγγέλη Μαρινάκη βρέθηκε στην πόρτα εξόδου του Ρέντη, είναι ένα θέμα που, όσο κι αν το ψάξει κάποιος, δεν πρόκειται να έχει την πλήρη απάντηση. Και αυτό γιατί, πέρα από το αγωνιστικό ισοζύγιο, υπάρχουν και πολλοί άλλοι λόγοι απόλυσης. Και αυτοί παραμένουν πάντα σε επίπεδο φημών.
Κρίνοντας λοιπόν τον Μίτσελ, με τα όσα πέτυχε στα 2,5 χρόνια παρουσίας του στον Πειραιά, αναμφίβολα, το πρόσημό του, σε αριθμούς, είναι θετικό. Εκεί που μπορεί να του βάλει κάποιος αρνητικό βαθμό, είναι στο θέαμα που παρουσίασε η ομάδα, ειδικά τη φετινή περίοδο. Και από το σημείο αυτό αρχίζει η ευθύνη και της διοίκησης.
Γι’ αυτό θα το επαναλάβω για πολλοστή φορά. Ο καλύτερος προπονητής του κόσμου δεν μπορεί να πετύχει, αν δεν έχει την έμπρακτη υποστήριξη της ΠΑΕ. Η οποία μεταφράζεται μόνο σε λεφτά και αγορά καλών παικτών. Δεν υποστηρίζω πως κακώς πούλησε ο Βαγγέλης Μαρινάκης όσους παίκτες τού ζητήθηκαν. Επιχειρηματίας είναι, πρέπει να φέρνει στα «ίσα» τον ισολογισμό.
Το λάθος του ήταν πως οι επιλογές που έγιναν, είτε από αυτόν είτε από τους συμβούλους του, δεν μπόρεσαν να καλύψουν τα κενά. Η όποια προσπάθεια έγινε να παρουσιαστούν οι ποδοσφαιριστές που ήρθαν στο λιμάνι σαν… παικταράδες, ήταν ακόμα μια ατυχής έμπνευση. Ετσι ο Μίτσελ έπρεπε να παρουσιάσει ένα τέλειο «πιάτο», αλλά με υλικά όχι πρώτης επιλογής. Ποιος «σεφ» μπορεί να το πετύχει αυτό, όσο καλός κι αν είναι;
Γι’ αυτό και ο κόσμος του Ολυμπιακού δεν τα έβαλε ποτέ με τον Μίτσελ. Ακόμα και οι οργανωμένοι δεν ζήτησαν ποτέ την απόλυσή του. Εβλεπαν πως δεν φταίει αυτός για την εικόνα και τα αρνητικά αποτελέσματα. Οι αποδοκιμασίες τους ήταν κατά συγκεκριμένων ποδοσφαιριστών. Γιατί, όσο κι αν γίνεται προσπάθεια σε όλες τις ομάδες να χειραγωγηθούν οι συνδεσμίτες οπαδοί, το κριτήριο δεν παύει να υπάρχει.
Ηταν λοιπόν… αλάθητος ο Μίτσελ; Φυσικά όχι. Το αντίθετο μάλιστα. Τα λάθη του ήταν πολλά, ειδικά στην επιμονή του για κάποια ονόματα. Το ζητούμενο όμως είναι από πού πήγαζε αυτή. Μήπως έπρεπε να ικανοποιεί μερίδα του οπαδικού Τύπου ή να κάνει τα… χατίρια κάποιων, μέσα από την ομάδα που ήθελαν «ενδεκαδάτους» ορισμένους παίκτες, ακόμα κι αν αυτοί παρέμεναν περιπατητές στους αγώνες;
Ολα αυτά ο Ισπανός θα τα πάρει μαζί του στην πατρίδα του και ίσως τα αποκαλύψει εκεί. Το ζητούμενο της επόμενης μέρας είναι αν ο Βαγγέλης Μαρινάκης προσφέρει στον Βιτόρ Περέιρα παίκτες που θα καλύψουν τα δεδομένα κενά του ρόστερ. Γιατί, αν και ο Πορτογάλος περιμένει το σέντερ μπακ, που θα ερχόταν στις 28 Δεκεμβρίου, τότε η απόλυση του Μίτσελ θα είναι ένα επικοινωνιακό τρικ και τίποτα περισσότερο.
