Η τύχη του, ενδεχομένως και η ατυχία του παράλληλα, ήταν η συνωνυμία του με τον Οσκαρ της μεγάλης Βραζιλίας των Μουντιάλ του 1978 και του 1982. Ο Οσκαρ Ντος Σάντος Εμποάμπα Ζούνιορ, όπως είναι το πλήρες ονομά του, ίσως να μην κατατάσσεται σε ανάλογα μεγέθη με τους μεγάλους της «Σελεσάο», σίγουρα όμως το τέλος του δεν είναι αυτό που θα του έπρεπε. Μια λιποθυμία πριν ένα μήνα όταν έκανε ποδήλατο στο προπονητικό κέντρο της Σάο Πάολο, ήταν το σημάδι που έγραφε «ως εδώ». Η καρδιά του τον «πλήγωσε». Του είπε στα 34 του «σταμάτα» και αυτός πήρε την απόφαση, όσο σκληρή κι αν ήταν.
Ο Οσκαρ που για μια πενταετία στην Τσέλσι (2012-2017), φάνταζε με τον κλώνο του Κακά στον σωματότυπο αλλά και στο στυλ παιχνιδιού, όσο ταλέντο κι αν είχε, θα μείνει στις αναμνήσεις των Βραζιλιάνων για το πιο αδιάφορο τέρμα που πέτυχε η εθνική τους, στο ταπεινωτικό 7-1 από την Γερμανία του Μουντιάλ του 2014.
Στο μήνα αυτό που μεσολάβησε ο Οσκαρ προσπάθησε να πιέσει τον εαυτό του. Όμως τα καρδιολογικά προβλήματα που εντόπισαν οι γιατροί μετά το επεισόδιο που είχε ήταν ένα εμπόδιο που δεν μπορούσε να ξεπεράσει. Ο κίνδυνος ανακοπής άνα πάσα στιγμή, που θα είχε ως αποτέλεσμα έναν ξαφνικό θάνατο, δεν ήταν ένας κίνδυνος θεωρητικός αλλά εντελώς πραγματικός καθώς διαγνώστηκε με αρρυθμογενή δυσπλασία της δεξιάς κοιλίας της καρδιάς.
Πρόκειται για έναν από τους πιο ταλαντούχους ποδοσφαιριστές της γενιάς του, με εξαιρετικές επαφές με τη μπάλα, που το μόνο που ήθελε ήταν να κλείσει την καριέρα του στην ομάδα που την άρχισε την Σάο Πάολο.
Από το 2008, σε ηλικία 17 ετών, μπήκε στην ανδρική ομάδα του συλλόγου. Το 2010 λόγω έλλειψης ευκαιριών και επικαλούμενος καθυστερημένες πληρωμές, ζήτησε να λυθεί το συμβόλαιο του και πήγε στην αντίπαλη Ιντερνασιονάλ. Η Σάο Πάολο άσκησε εφέσεις με αποτέλεσμα ο Οσκάρ να μη μπορέσει να αγωνιστεί σε κρίσιμα παιχνίδια του Κόπα Λιμπερταδόρες για τη νέα του ομάδα. Τελικά οι δύο σύλλογοι ήρθαν σε συμβιβασμό στις 30 Μαΐου 2012 και ο Οσκαρ έγινε επίσημα παίκτης της Ιντερνασιονάλ για περίπου € 6 εκατομμύρια.
Περίπου δύο μήνες αργότερα, υπέγραφε πενταετές συμβόλαιο με την Τσέλσι αντί 20 εκατομμυρίων ευρώ, με το deal των Βραζιλιάνων να αποτελεί ρεκόρ τους ακόμη μέχρι και σήμερα. Οι Λονδρέζοι είχαν πειστεί πως αυτή η μεταγραφή πρέπει να γίνει, μετά το χατ τρικ που σημείωσε στον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου U20 με την Πορτογαλία.
Πρώτο βιολί με το Νεϊμάρ
Έκανε εντυπωσιακή αρχή στην Premier League και καθιερώθηκε γρήγορα στη βασική ενδεκάδα, πετυχαίνοντας 4 γκολ και μοιράζοντας 7 ασίστ. Στο Champions League πέτυχε επίσης 5 γκολ στα 6 παιχνίδια της Τσέλσι στο θεσμό μέχρι τον αποκλεισμό της. Στην πρώτη του εμφάνιση ως βασικός, πέτυχε και τα δύο γκολ στο 2-2 των Λονδρεζων με την Γιουβέντους.
«Στη Βραζιλία, τα νεαρά αγόρια ονειρεύονται να παίξουν στο Champions League και είμαι πολύ περήφανος που πραγματοποίησα το όνειρό μου». είχε πει, έχοντας ανακηρυχθεί Mvp του αγώνα. Μετά τις καλές του εμφανίσεις, ο Όσκαρ έγινε βασικός στην δημιουργική τριανδρία του Ρομπέρτο Ντι Ματέο, μαζί με τους Χουάν Μάτα και Έντεν Αζάρ.
Σκόραρε το τρίτο του γκολ της σεζόν, στο Champions League, στην ήττα της Τσέλσι με 2–1 εκτός έδρας από τη Σαχτάρ Ντόνετσκ και συνέχισε το ρεκόρ του στα γκολ στην Ευρώπη σκοράροντας σε ανοιχτή εστία από τα 40 μέτρα στον επαναληπτικό με τους Ουκρανούς στο Στάμφορντ Μπριτζ, έναν αγώνα τον οποίο η Τσέλσι κέρδισε με 3–2.
Παράλληλα, μαζί με το Νεϊμάρ ήταν το πρώτα βιολιά της Ολυμπιακής ομάδας της Βραζιλίας. Όλα τα γκολ της Βραζιλίας σε εκείνο το τουρνουά δόθηκαν με ασίστ κυρίως του Όσκαρ και τον Νεϊμάρ, που δικαίως θεωρούνταν τα δύο νέα ποδοσφαιρικά θαύματα της χώρας.
Ο Μπενίτεθ και τα 60 εκ. της Σαγκάης
Οταν ο Ράφα Μπενίτεθ ανέλαβε τον πάγκο της Τσέλσι αντικαθιστώντας τον Ντι Ματέο, λίγοι περίμεναν πως θα φτάσει στην κατάκτηση του Europa League. Ο Ισπανός έβαλε τον Όσκαρ βασικό μόνο τρεις φορές στα πρώτα επτά παιχνίδια του. Τότε και κυρίως μετά τον αποκλεισμό του παίκτη από τον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου Συλλόγων εναντίον της Κορίνθιανς, βγήκε δημόσια και επαίνεσε τη στάση του Όσκαρ. Ο Βραζιλιάνος δεν είχε αντιδράσει και προσπαθούσε να ξεπεράσει τις όποιες διαφορές με το νυν προπονητή του Παναθηναϊκού, με διακριτικότητα. Στις σχέσεις τους δεν υπήρχε πλήρης ρήξη αλλά σίγουρα δεν ήταν αγαστές.
Στα παιχνίδια της ομάδας στο Europa League ήταν συνήθως αναπληρωματικός αλλά στον τελικό ενάντια στη Μπενφίκα έπαιξε και τα 90 λεπτά, βοηθώντας την ομάδα του να κατακτήσει τον τίτλο. Στη δεύτερη σεζόν του με τον λονδρέζικο σύλλογο συνέχισε να είναι βασικός πετυχαίνοντας 8 γκολ.
Μετά από μια συνολικά αξιοπρεπή παρουσία στην Τσέλσι και σε ηλικία 26 ετών, σειρά πήρε η Κίνα και η Σανγκάη με την οποία υπέγραψε τετραετές συμβόλαιο αντί του αστρονομικού ποσού των 60 εκατομμυρίων ευρώ.
Για επτά ολόκληρα χρόνια, προτίμησε την Κίνα αντί την πρόκληση ενός μεγάλου ευρωπαϊκού κλαμπ. Από το γεγονός αυτό εντάθηκαν οι φήμες και έμοιαζε να δικαιώνονται όσοι ανέφεραν πως ο Οσκαρ δεν έχει πραγματικές φιλοδοξίες αλλά τον ενδιαφέρουν μόνο τα πολλά χρήματα.
Δευτερόλεπτα αφότου έβαλε την υπογραφή, αποκάλυψε ότι διάφοροι ευρωπαϊκοί σύλλογοι ενδιαφέρονταν να τον υπογράψουν. Όμως όπως εξήγησε: «η Κίνα έχει απίστευτη οικονομική δύναμη και μερικές φορές κάνει προσφορές που οι παίκτες δεν μπορούν να αρνηθούν». Στη συνέχεια ανέφερε ότι ανησυχούσε περισσότερο για την οικογένειά του παρά για την καριέρα του.
Η φτώχεια και οι μνήμες
Τα κατάλοιπα από το παρλεθόν ήταν πολλά. Ο πατέρας του σκοτώθηκε σε τροχαίο ατύχημα το 1994. Ηταν η εποχή που η μητέρα του ήταν έγκυος στην αδερφή του, Γκαμπριέλα. «Φυσικά και δεν τον θυμάμαι. Αλλά σου λείπει ο πατέρας σου όταν παίζεις ποδόσφαιρο. Όλοι οι γονείς είναι εκεί, αλλά οι δικοί σου δεν είναι εκεί» είχε πει.Μεγαλωμένος φτωχικά απέδιδε τα όσα πέτυχε στη μητέρα του Σουέλι, η οποία μεγάλωσε μόνη της τα τρία της παιδιά βγάζοντας χρήματα φτιάχνοντας και πουλώντας ρούχα στην πόλη καταγωγής της οικογένειας, στο Γκλόμπο.
Παντρεμένος από το 2009 με την παιδική του αγάπη, την Ιαπωνοβραζιλιάνα Λουντμίλα, με την οποία έχουν δύο παιδιά την Τζούλια και το Κάιο, προσευχόταν πριν από κάθε αγώνα για να χαλαρώσει και να αποκτήσει αυτοπεποίθηση για τον αγώνα. Ξεκίνησε μαθήματα αγγλικών όταν μετακόμισε στο Λονδίνο και στις αποστολές έμενε πάντα στο ίδιο δωματιο με τον Χουάν Μάτα.
Με την ευελιξία που τον διέκρινε, παίζοντας στο κέντρο του γηπέδου, επαινέθηκε ακόμη και από τον Μουρίνιο για την επιμονή και την ικανότητά του να πιέζει τους αντιπάλους ψηλά στο γήπεδο και σε ρόλο box-to-box. Ένας υπέροχα χαρισματικός παίκτης, κρεμάει τα ποδοσφαιρικά του παπούτσια με έναν τρόπο που ασφαλώς δεν περίμενε. Μπορεί να μην κέρδισε ποτέ το ποδοσφαιρικό βραβείο Οσκαρ, όμως στις μνήμες θα μείνει ώς ένας κλασικός Βραζιλιάνος μέσος που ήξερε πολύ μπάλα.
