Δεκαετίες τώρα, στην Ηπειρο έχουν το θλιβερό προνόμιο να ακούνε, να βλέπουν, αλλά κυρίως να νιώθουν στο πετσί τους τον παραγκωνισμό και τη συρρίκνωση. Ενας από τους πιο προικισμένους τόπους στην Ελλάδα αλλά και σε ολόκληρη την Ευρώπη, παραμένει ο φτωχός συγγενής, σχεδόν σε όλους τους βασικούς πυλώνες της οικονομίας.
Η συγκυρία έχει φέρει και τον ποδοσφαιρικό εκπρόσωπο της Ηπείρου, τον ΠΑΣ Γιάννινα, να βρίσκεται στην πιο δεινή θέση της ιστορίας του. Το καλοκαίρι έφτασε στο χείλος του γκρεμού, παρέμεινε στις επαγγελματικές κατηγορίες (Super League 2) κυρίως λόγω της στήριξης του κόσμου και της συστράτευσης μιας μερίδας ανθρώπων αλλά τα πράγματα παραμένουν δύσκολα.
Εξίσου δύσκολα είναι και τα πράγματα στα περίπου 60 σωματεία της ΕΠΣ Ηπείρου, τα οποία πασχίζουν να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις και τον ρόλο που θα έπρεπε να έχουν. Ο οικονομικός μαρασμός τους πλην ελαχίστων εξαιρέσεων είναι εμφανής. Παρ’ όλα αυτά, στα λασπωμένα γήπεδα της Ηπείρου εξακολουθούν να «φυτρώνουν» ποδοσφαιρικοί σπόροι, να βρίσκονται κρυμμένα ταλέντα που ελπίζουν σε ένα καλύτερο μέλλον όπως και ο φίλαθλος κόσμος που συνεχίζει να δίνει το «παρών» αποδεικνύοντας πως αγαπά το άθλημα και τον τόπο του.
Η συγκεκριμένη Ενωση, μια από τις μεγαλύτερες της χώρας, έχει την τύχη να καθοδηγείται από έναν άνθρωπο που παράλληλα με την ιδιότητά του ως πρόεδρος της, είναι και πρόεδρος της Επιτροπής Εθνικών ομάδων της ΕΠΟ αλλά και υπεύθυνος του προγράμματος «Αναγέννηση». Μιας προσπάθειας που ξεκίνησε η Ομοσπονδία τον περασμένο Ιούνιο και σκοπό έχει την ανάπτυξη από τις μικρές ηλικίες και την αναδιοργάνωση των ακαδημιών.
Ο Κώστας Βρακάς για τρίτη σερί τετραετία βρίσκεται στην κεφαλή της ΕΠΣ Ηπείρου και σε συνδυασμό με το πλάνο που έχει θέσει η ΕΠΟ για την ανάδειξη νεαρών ποδοσφαιριστών και ενός ενιαίου αγωνιστικού στυλ παιχνιδιού σε όλα τα εθνικά κλιμάκια, είναι ο πιο κατάλληλος για να μπορέσει να διαμορφώσει τις συνθήκες που θα δώσουν την ώθηση στο ηπειρώτικο ποδόσφαιρο.
Το μεράκι, τα «αγκάθια» και η αναγέννηση
«Προβλήματα πάντα υπήρχαν και υπάρχουν στον χώρο του ερασιτεχνικού ποδοσφαίρου. Τα τελευταία χρόνια και κυρίως μετά την περίοδο του κορωνοϊού τα περισσότερα σωματεία ήρθαν αντιμέτωπα με περισσότερα θέματα οικονομικής φύσης. Το ότι υφίστανται ακόμη ομάδες και αγωνίζονται, οφείλεται στο μεράκι και το πάθος κάποιων ερασιτεχνών παραγόντων. Οσο αντέξουν θα υπάρχει και ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο και παράλληλα θα γίνεται και η ανάδειξη ταλέντων που θα τροφοδοτούν τις επαγγελματικές κατηγορίες αλλά και τις εθνικές ομάδες», τονίζει στην «Κ» ο πρόεδρος της ΕΠΣ Ηπείρου, που θεωρεί πως και το μέτρο της καταγραφής των σωματείων στο ηλεκτρονικό μητρώο της ΓΓΑ έπαιξε τον δικό του ρόλο. «Αν και σε θεωρητικό επίπεδο το μέτρο είχε θετική κατεύθυνση, στην πράξη δημιούργησε περισσότερες οικονομικές υποχρεώσεις. Οι διαδικασίες δεν ήταν απλές, τα σωματεία αναγκάστηκαν να προσλάβουν δικηγόρους και λογιστές, να αλλάξουν τα καταστατικά τους. Κάποια δεν κατάφεραν να ανταποκριθούν στα λειτουργικά τους έξοδα και μοιραία οδηγήθηκαν σε αδυναμία συμμετοχής και διάλυση».
Πέρα από το οικονομικό, το γηπεδικό είναι ένα από τα μεγάλα «αγκάθια». Οι εγκαταστάσεις είναι λιγοστές και είναι ενδεικτικό πως στο ενωσιακό γήπεδο αγωνίζονται, ούτε λίγο ούτε πολύ, 20 ομάδες. «Με τις πρόσφατες έντονες βροχοπτώσεις που έπληξαν την περιοχή, αρκετά ματς αναβλήθηκαν και σε όσα έγιναν, έγιναν με τον φόβο για σοβαρούς τραυματισμούς» αναφέρει.
Παρ’ όλα αυτά, ο κόσμος εξακολουθεί να πηγαίνει στα γήπεδα και να στηρίζει όσο μπορεί.
«Ανέκαθεν ο φίλαθλος κόσμος της Ηπείρου, με κορωνίδα τον ΠΑΣ Γιάννινα, αγαπούσε το ποδόσφαιρο και ήταν κοντά στις προσπάθειες των ομάδων. Ακόμη και τώρα σε ένα τοπικό ντέρμπι που μπορεί να κρίνεται η άνοδος ή η παραμονή στην κατηγορία, μπορεί να δει κανείς 1.000 ακόμη και 1.500 φιλάθλους στην εξέδρα. Παράλληλα μπορεί να δει κανείς ανθρώπους που για λογαριασμό ομάδων της Super League 1, έρχονται για να παρακολουθήσουν ταλέντα. Κατά καιρούς βλέπεις σκάουτερ που ενεργούν για τον ΠΑΟΚ, τον Αστερα Τρίπολης ή τον Πανατωλικό να έρχονται και να κρατούν σημειώσεις για 14χρονα και 15χρονα παιδιά».
Αυτά τα παιδιά ευελπιστεί ο κ. Βρακάς πως θα τους δοθεί η ευκαιρία κάποτε να κάνουν τα σωστά ποδοσφαιρικά βήματα και να ενταχθούν στο πρόγραμμα «Αναγέννηση» επανδρώνοντας τις μεγαλύτερες ομάδες αλλά και τις εθνικές ομάδες. Ολα αυτά την ίδια ώρα που στο προπονητικό κέντρο της Παιανίας ολοκληρώνονται σιγά σιγά οι βελτιωτικές εργασίες, προκειμένου το πρώην «σπίτι» του Παναθηναϊκού να γίνει το νέο σύγχρονο γαλάζιο «σπίτι» των αντιπροσωπευτικών συγκροτημάτων.
«Η προσέγγιση του προγράμματος έχει επηρεαστεί από ολλανδικά μοντέλα ανάπτυξης ποδοσφαίρου. Αφορά την ενίσχυση και οργάνωση του ελληνικού ποδοσφαίρου από τις μικρές ηλικίες, μέχρι και 15 ετών, τον τρόπο των προπονήσεων, όλα στηριγμένα σε μια ενιαία φιλοσοφία αγωνιστικού προφίλ, τόσο σε ό,τι έχει να κάνει με τις ακαδημίες των σωματείων όσο και τα κλιμάκια των ΕΠΣ. Εχουμε αγαστή συνεργασία με τις ομάδες της Super League 1 αλλά και των Super League 2 και Γ΄ Εθνικής όπου οι κανονισμοί για αναγκαστική συμμετοχή στα πρωταθλήματα μάς βοήθησαν σημαντικά.
»Επίσης έχουμε δημιουργήσει ένα δίκτυο σκάουτινγκ ανά τον κόσμο ώστε οτιδήποτε υπάρχει σε ελληνικό στοιχείο να το βρίσκουμε και να το επαναπατρίζουμε, όπως έγινε με τον Καρέτσα».
Ο «Μανόλο» που «ρίζωσε» στα Γιάννενα
Το όνομά του και το πέρασμά του από τα γήπεδα της Ελλάδας συνδέθηκαν με το ομορφότερο γκολ που έχει μπει ποτέ σε αυτά. Ηταν ο δημιουργός του, με μια πανέμορφη ραμπόνα και το τελείωμα ήταν εξίσου εντυπωσιακό με ανάποδο ψαλίδι. Ο Μανώλης Σκούφαλης δεν κατάφερε να μετουσιώσει το πλούσιο ταλέντο του με μια μεταγραφή σε μια μεγάλη ομάδα αλλά είναι αναμφίβολα από τις πιο ενδιαφέρουσες ποδοσφαιρικές φυσιογνωμίες.
Εμαθε τα μυστικά της μπάλας στις ακαδημίες της ΑΕΚ και από κει περιπλανήθηκε σε Β΄ και Γ΄ Εθνική. Αγωνίστηκε μεταξύ άλλων σε Ακράτητο, Κέρκυρα, Πανιώνιο και Νίκη Βόλου όμως και για τον μαχητή «Μανόλο», το πέρασμά του από τον ΠΑΣ Γιάννινα τον σημάδεψε ανεξίτηλα. Ρίζωσε στην πόλη, τα τελευταία χρόνια έκανε τα πρώτα του προπονητικά βήματα σε ομάδες του νομού και δούλεψε με νεαρά παιδιά. Πλέον στα 47 του, προσφέρει τις υπηρεσίες του στον «Αγιαξ της Ηπείρου» από το πόστο του βοηθού προπονητή στο πλευρό του Γιάννη Γκούμα.
«Ο ΠΑΣ βρίσκεται σε μια από τις πιο άσχημες περιόδους της ιστορίας του, αλλά ακόμη και τώρα, στα δύσκολα, η συσπείρωση που δείχνει ο κόσμος, είναι μοναδική. Θα έλεγα αγαπά πιο δυνατά την ομάδα. Εγινε το καλοκαίρι και συνεχίζει να γίνεται μια προσπάθεια από τον επιχειρηματία κ. Σιόντη, που κράτησε όρθια την ΠΑΕ όταν βρέθηκε στο χείλος του γκρεμού μετά τη φυγή των αδελφών Χριστοβασίλη. Η πόλη και ο νομός στηρίζουν αλλά αυτό από μόνο του δεν αρκεί. Εχουμε φτιάξει ένα αξιοπρεπές σύνολο που πολεμάει όλα τα ματς, όμως αν δεν βρεθεί ένας ισχυρός επιχειρηματίας που θα μπορέσει να επωμιστεί το βάρος των χρεών που υπάρχουν από το παρελθόν δεν ξέρω αν θα μπορέσουμε να αντέξουμε», αναφέρει στην «Κ« ο Σκούφαλης που έχει να το λέει για τα ταλέντα που μπορεί να βρει κανείς αν ψάξει καλά στα βαριά γήπεδα της Ηπείρου.
«Υπάρχουν παιδιά με δυνατότητες και προσόντα αλλά τους λείπει αυτό που λείπει και από τα περισσότερα ταλέντα σήμερα. Η φαντασία στο παιχνίδι τους. Αυτό δεν είναι που κάνει τον Κωνσταντέλια να ξεχωρίζει; Η φαντασία και το απρόβλεπτο στις κινήσεις του. Εκεί λοιπόν νομίζω πως υστερούμε και τουλάχιστον εγώ όσες ηπειρώτικες ομάδες προπόνησα, επιδίωκα να κινητοποιήσω και το μυαλό των παικτών».
Αυτοί που ετοιμάζονται για το άλμα
Ενα απ’ αυτά τα παιδιά που πρωταγωνιστούν στα γήπεδα της Ηπείρου και αναγκάζει ανθρώπους από ομάδες μεγαλύτερων κατηγοριών να έχουν το βλέμμα τους στραμμένο πάνω του, είναι ο Χρήστος Κοσυφαρίνης του Αγροτικού Καστρίτσας. Η Καστρίτσα, ένα χωριό χτισμένο σε ένα λόφο πάνω από την πόλη των Ιωαννίνων, είναι από τα πιο νοικοκυρεμένα σωματεία της περιοχής που παίρνει μέρος στο πρωτάθλημα της Α΄ κατηγορίας. Ο 23χρονος δεξιός μπακ αν και Αγρινιώτης στην καταγωγή, έχει εγκατασταθεί τα τελευταία πέντε χρόνια στα Γιάννενα και θεωρείται από τους παίκτες που σύντομα θα κάνουν το άλμα. Η αδελφή του Μαρία είναι διαιτητής στην ΕΠΣ Αιτωλοακαρνανίας έχοντας μάλιστα διαιτητεύσει τον τελικό της Κ-17 του Ολυμπιακού με τον ΠΑΟΚ πριν από δύο χρόνια. Οπως και άλλοι ποδοσφαιριστές, προσπαθεί να διακρίνεται κάθε αγωνιστική στα βαριά τερέν. «Οι συνθήκες είναι δύσκολες αλλά όταν αγαπάς αυτό που κάνεις, τότε μπορείς να ξεχωρίσεις. Υπάρχουν παιδιά όπως κι εγώ που ονειρευόμαστε και πιστεύουμε πως μπορούμε να κάνουμε το βήμα παραπάνω. Και έχουμε ως κινητήριο δύναμη τη θέληση και το πάθος, ώστε να παλέψουμε παρά τα όποια εμπόδια», μας λέει.
Το ποδόσφαιρο στην Ηπειρο πασχίζει να παραμείνει στο προσκήνιο αλλά συνεχίζει να προσελκύει, παρά τις αντιξοότητες. Στο χέρι όλων είναι το τραγούδι για το ηπειρώτικο ποδόσφαιρο που θα ακουστεί στο μέλλον να μην είναι… μοιρολόι αλλά σαν τα πέτρινα γεφύρια του τόπου, να αποτελέσει το πέρασμα σε μια άλλη εποχή.
