200+3 ημέρες για την σέντρα του 23ου Παγκοσμίου Κυπέλλου της ιστορίας: Του πρώτου ποδοσφαιρικού ραντεβού με 48 ομάδες, της πρώτης διοργάνωσης που θα διεξαχθεί σε τρεις διαφορετικές χώρες (Ηνωμένες Πολιτείες, Καναδά, Μεξικό). Του πρώτου Μουντιάλ της νέας εποχής.
Το βασικό ερώτημα είναι ένα: Ποια εθνική ομάδα θα κάνει δικό της το Αγιο Δισκοπότηρο του παγκοσμίου επιπέδου σε εθνικό επίπεδο; Βάσει παρελθόντος, πρεστίζ, ταλέντου και προσωπικότητας, το βλέμμα πέφτει πρωτίστως στις τέσσερις ομάδες που έχουν δώσει το παρών σε όλα τα Παγκόσμια Κύπελλα από το 1978 και έπειτα.
Η Βραζιλία, η πρώτη σε τίτλους (με πέντε), η οποία όμως έχει να κατακτήσει την παγκόσμια κορυφή από το 2002, όταν τα κατάφερε χάρη πρωτίστως στα τρία «Ρ»: Ρονάλντο, Ριβάλντο, Ροναλντίνιο. Τόση ποιότητα πιθανόν να μην έχει αυτή η ομάδα, αλλά έχει έναν προπονητή που ξέρει όσο λίγο να κυριαρχεί σε νοκ άουτ παιχνίδια (Κάρλο Αντσελότι) και δεν έχει κανένα, μα κανένα πρόβλημα να κλειστεί στην άμυνα και να ψάξει να εκμεταλλευτεί το ταλέντο που αναμφίβολα έχει μπροστά.
Η Γερμανία, με τέσσερις τίτλους και πιο πρόσφατο αυτό του 2014. Εκείνη η «χρυσή» φουρνιά έχει δώσει την σκυτάλη σε ένα νεανικό σύνολο και εσχάτως η Νάτσιοναλμαντσαφτ δεν παρουσιάζεται και τόσο ανταγωνιστική στις μεγάλες διοργανώσεις. Ταλέντο, όμως, της περισσεύει και ελάχιστοι την υπολογίζουν, κάτι που την κάνει ακόμα πιο επικίνδυνη.
Η Αργεντινή, τωρινή κάτοχος και με τρεις τίτλους στην συλλογή της, έχει μάθει να παίζει από μνήμης με τον Λιονέλ Σκαλόνι στο τιμόνι, προσθέτει με σωστή τακτική νέα πρόσωπα και, εκτός συγκλονιστικού απροόπτου, θα καθοδηγηθεί από τον Λιονέλ Μέσι, στην τελευταία του μεγάλη διοργάνωση με την Αλμπισελέστε.
Την τετράδα συμπληρώνει η Ισπανία, τωρινή πρωταθλήτρια Ευρώπης και με μόλις έναν παγκόσμιο τίτλο στις βιτρίνες (το 2010), αλλά με μια ομάδα που μοιάζει να έχει λύσεις για κάθε πρόβλημα, διαθέτει ταλέντο σε όλες τις θέσεις και δεν είναι λίγοι αυτοί που θεωρούν πως είναι ακόμα καλύτερη από την «χρυσή» γενιά των Ικερ Κασίγιας, Τσάβι και Αντρές Ινιέστα, η οποία κατέκτησε διαδοχικά δύο Ευρωπαϊκά Πρωταθλήματα και ενδιάμεσα το Παγκόσμιο Κύπελλο.
Ποσοστά και πιθανότητες
Με βάση την… σούμα από τις στοιχηματικές εταιρείες, οι οποίες βεβαίως δεν πέφτουν πάντα μέσα, οι Φούριας Ρόχας είναι το φαβορί για το τρόπαιο με ποσοστό της τάξεως του 16%, Βραζιλία και Αργεντινή έχουν από 10% πιθανότητες σε τέταρτη – πέμπτη θέση, ενώ η Γερμανία είναι μόλις έβδομη στην λίστα με 7%.
Ποιοι είναι πάνω από τα Πάντσερ; Καταρχάς η Αγγλία, δεύτερη στην λίστα με 12%, η μοναδική με απόλυτο νικών (8 στις 8) και, ταυτόχρονα, μηδέν παθητικό, καθοδηγούμενη από έναν Χάρι Κέιν στην καλύτερη φόρμα της καριέρας του και έναν Γερμανό προπονητή (ποιος θα το έλεγε…), ο οποίος δεν σηκώνει μύγα στο σπαθί του, όπως αποδεικνύει ο Τόμας Τούχελ στην διαχείριση του Τζουντ Μπέλιγχαμ.
Στο τρίτο σκαλί του βάθρου η Γαλλία (11%), στην τελευταία παράσταση του Ντιντιέ Ντεσάν στην άκρη του πάγκου προτού τον διαδεχθεί, πιθανότατα, ο Ζινεντίν Ζιντάν, μια φουρνιά γεμάτη ταλέντο και φυσική δύναμη, με τον Κιλιάν Εμπαπέ πιο ώριμο από ποτέ και έτοιμο να υπερασπιστεί τα γαλόνια που έχει κερδίσει ο ως αρχηγός.
Την εξάδα συμπληρώνει η Πορτογαλία (8%), στο έκτο και λογικά τελευταίο Μουντιάλ του Κριστιάνο Ρονάλντο, ο οποίος ξέρει πλέον πως να λειτουργεί για το σύνολο και φροντίζει να μην μπλοκάρει το ξεπέταγμα ποδοσφαιριστών που ανεβάζουν επίπεδο την ομάδα του Ρομπέρτο Μαρτίνεθ, όπως ο Νούνο Μέντες, ο Βιτίνια ή ο Ζοάο Νέβες, όλοι εκλεκτά μέλη της πρωταθλήτριας Ευρώπης Παρί Σεν Ζερμέν.
Η ένατη Ολλανδία (4%) δεν πείθει κυρίως λόγω ενός προπονητή (Ρόναλντ Κούμαν) που την κρατάει πίσω και χαμηλά, ενώ στην δέκατη θέση βρίσκεται πιθανότατα η πιο εντυπωσιακή ομάδα της προκριματικής φάσης του Παγκοσμίου Κυπέλλου στην ευρωπαϊκή ζώνη: Η Νορβηγία (3%) του Ερλινγκ Χάαλαντ των 16 (!) γκολ, η οποία επιστρέφει στην διοργάνωση μετά από 28 χρόνια και το κάνει αποφασισμένη να συνεχίζει να κλέβει την παράσταση.
Και η έκπληξη;
Τα ποσοστά και οι αριθμοί δεν επιβεβαιώνονται πάντα και παρότι οι ποδοσφαιρική λογική λέει ότι η παγκόσμια πρωταθλήτρια του 2026 θα βγει από την προαναφερθείσα δεκάδα, ουδείς δικαιούται να αποκλείσει μια έκπληξη, προερχόμενη από Αφρική μεριά, μια ήπειρο που μοιάζει… καταδικασμένη αργά ή γρήγορα να πάρει τίτλο, με βάση το ταλέντο και την φυσική δύναμη, στοιχεία που συνδυάζονται πλέον με την πειθαρχία.
Στο Κατάρ, το Μαρόκο έγινε η πρώτη αφρικανική ομάδα που έφτασε μέχρι τα ημιτελικά ενός Μουντιάλ. Με μια εξαιρετική φουρνιά, φιλοδοξεί να κάνει το παραπάνω βήμα και ο αρχηγός Ασράφ Χακίμι, ο οποίος πριν από λίγες ώρες αναδείχθηκε κορυφαίος παίκτης της χρονιάς στην «Μαύρη Ηπειρο», ξέρει πως ηγείται ενός συνόλου έτοιμου για όλα.
Παρά την πρόοδο που επιδεικνύουν οι αφρικανικές ομάδες, βεβαίως, υπάρχουν και ιστορίες που παραπέμπουν στο άσχημο παρελθόν, όπως οι κατηγορίες του προπονητή της Νιγηρίας, Ερικ Σελ, ότι άνθρωπος της Λαϊκής Δημοκρατίας του Κονγκό χρησιμοποίησε… βουντού για να τους αποκλείσει στα πέναλτι.
Η διευρυμένη εκδοχή του Μουντιάλ, με 48 ομάδες ώστε ο πρόεδρος της FIFA, Τζιάνι Ινφαντίνο, να έχει ακόμα περισσότερες ομοσπονδίες στο πλευρό του, επικαλούμενος την ακόμα μεγαλύτερη παγκοσμιοποίηση του ποδοσφαίρου, δίνει την ευκαιρία σε τουλάχιστον τέσσερις πρωτάρες (Ιορδανία, Κουρασάο, Ουζμπεκιστάν και Πράσινο Ακρωτήρι) να δίνουν το παρών στην μεγάλη γιορτή, αλλά και σε πολλές ομάδες, όπως η Αυστρία, η Νορβηγία και η Σκωτία, να επιστρέφουν έπειτα από δεκαετίες στην παγκόσμια διεθνή σκηνή.
Μια σκηνή που κινδυνεύει για τρίτη στην σειρά διοργάνωση να μην έχει την τετράκις παγκόσμια πρωταθλήτρια Ιταλία, η οποία θα υποχρεωθεί εκ νέου να δώσει μπαράζ, προερχόμενη από δύο διαδοχικούς αποκλεισμούς από Σουηδία και Βόρεια Μακεδονία. Αν… τριτώσει το κακό, η γείτων χώρα θα ταλανιστεί από έναν ποδοσφαιρικό σεισμό άνευ προηγουμένου…
