Τον Μάιο του 2011 στην καλύτερη ποδοσφαιρική του ηλικία, ο 25χρονος τότε Βινσέντ Κομπανί αποσπούσε τα πιο κολακευτικά σχόλια του Ρομπέρτο Μαντσίνι. «Μπορεί να γίνει ο πρώτος αμυντικός στον κόσμο. Δεν είναι μόνο τα σωματικά του προσόντα. Είναι αυτά που βλέπει στο γήπεδο. Η αντίληψη, το διάβασμα του αγώνα, η καθοδήγηση αλλά και η πειθαρχία του…».
Την επόμενη χρονιά, ο Βέλγος πήρε το περιβραχιόνιο του αρχηγού, η Μάντσεστερ Σίτι κατέκτησε τον τίτλο, ύστερα από 44 ολόκληρα χρόνια και από κει και πέρα άρχισε η δική της εποχή.
Κάποια πράγματα φαίνονται από νωρίς και αυτά τα χαρίσματα που διέκρινε στον Κομπανί ο Ιταλός, αναδεικνύονται με τον πιο παραστατικό τρόπο στην πορεία που κάνει φέτος η Μπάγερν, με αυτόν στον πάγκο. Και δικαίως θα μπορούσε να βγει και να βροντοφωνάξει τώρα, πως ο Κομπανί μπορεί να γίνει ο καλύτερος προπονητής στον κόσμο.
Ασταμάτητοι μέχρι στιγμής οι Βαυαροί, «σαρώνουν» όποιον βρουν στο διάβα τους σε Champions League και Bundesliga μετρώντας μόνο νίκες και φαντάζοντας από τόσο νωρίς το μεγάλο φαβορί για όλους τους τίτλους.
Είναι η μόνη αήττητη ομάδα στα πέντε κορυφαία πρωταθλήματα της Ευρώπης, έχοντας το απόλυτο με 16 νίκες σε 16 παιχνίδια σε όλες τις διοργανώσεις και 56 γκολ ενεργητικό. Και χθες, Τρίτη, το βράδυ το νέο της «θύμα» ήταν η πρωταθλήτρια Ευρώπης Παρί Σεν Ζερμέν και ο Λουίς Ενρίκε, οι οποίοι μέσα στο «Parc des Princes» υποκλίθηκαν στην «αρμάδα» του Κομπανί. Κι αυτό, παρά το γεγονός πως οι Γερμανοί έπαιζαν με 10 παίκτες σε όλο το δεύτερο ημίχρονο μετά την αποβολή του σκόρερ τους Λουίς Ντίας.
Θα μπορούσε να ισχυριστεί κανείς, πως για την Μπάγερν δεν είναι κάτι το δύσκολο να πρωταγωνιστεί στην Bundesliga, αλλά κοιτάζοντας πίσω στις προηγούμενες τρεις σεζόν κανείς δεν πρέπει να ξεχνά πως αντιμετώπισε αρκετές δυσκολίες τόσο από την Ντόρτμουντ όσο και από τη Λεβερκούζεν. Με την πρώτη κονταροχτυπήθηκαν για τον τίτλο, κατακτώντας τον κυριολεκτικά στα τελευταία λεπτά της σεζόν 2022-23 ενώ από την δεύτερη, τον έχασαν ένα χρόνο αργότερα.
Πριν από δύο εβδομάδες, ο Κομπανί επέκτεινε το συμβόλαιό του μέχρι το 2029, κάτι που τον καθιστά τον πρώτο προπονητή της Μπάγερν από την εποχή του Λούις φαν Χάαλ το 2010 που υπέγραψε πρόωρη επέκταση συμβολαίου.
Το προπονητικό γραφείο του συλλόγου είχε «περιστρεφόμενη» πόρτα για ένα σημαντικό διάστημα. Η μακροβιότητα και η συνέχεια έλειπαν από τον πάγκο πριν την άφιξη του Κομπανί, παρά το γεγονός πως κατάφερε να κερδίσει πρωταθλήματα υπό τις οδηγίες των Νάγκελσμαν, Τούχελ και άλλων. Η απουσία από τον τελικό του Champions League ενόχλησε την διοίκηση και τους οπαδούς της Μπάγερν, οι οποίοι θεωρούσαν ανέκαθεν πως η δική τους ομάδα είναι στο Top -5 της Ευρώπης.
Ο μόλις 39 ετών Βέλγος σίγουρα φαινόταν να είναι ένας απίθανος υποψήφιος για να φέρει πίσω το αίσθημα ευφορίας σε αυτόν τον μεγάλο οργανισμό. Αλλά τα καταφέρνει με έναν εντυπωσιακό τρόπο, διευθύνοντας με μαεστρία μια… ορχήστρα αποτελούμενη από τους Κέιν, Ολίσε, Ντίας και Γκνάμπρι, και στερούμενη το… πετράδι του στέμματος Τζαμάλ Μουσιάλα, μετά τον σοβαρό τραυματισμό του (κάταγμα περόνης στο αριστερό πόδι με εξάρθρωση ποδοκνημικής) στον αγώνα με την Παρί Σεν Ζερμέν στις αρχές Ιουλίου.
Για να καλύψει το κενό, ο Χάρι Κέιν έχει αναλάβει εν μέρει τη δημιουργία του παιχνιδιού των Βαυαρών, μετατρεπόμενος σε ένα «υβριδικό εννιάρι». Μια απλή ματιά στα εντυπωσιακά στατιστικά του 32χρονου Αγγλου -22 γκολ και 3 ασίστ σε 15 αγώνες- δεν αρκεί για να αποτυπώσει την πραγματική του επιρροή στο παιχνίδι.
Βρίσκεται παντού, αλλάζει το παιχνίδι με ακριβείς μπαλιές, βοηθά ακόμη και στην άμυνα ενώ η χημεία του με τον Μάικλ Ολίσε βελτιώνεται συνεχώς.
Απο τον Κρόιφ στον Ομπάμα…
Τα λόγια του Μαντσίνι, επιβεβαιώνονται και από την πορεία της ζωής του Κομπανί. Ο πατέρας του, Πιερ, μετανάστης από το Κονγκό εκλέχθηκε το 2019 δήμαρχος του Γκνασχορέν, προαστίου των Βρυξελλών και έγινε ο πρώτος μαύρος και ο πρώτος μετανάστης δήμαρχος στην ιστορία του Βελγίου. Η μητέρα του Ζοσλίν εργαζόμενη στην κρατική υπηρεσία εξεύρεσης εργασίας, συνδικαλίστρια, με χρόνια ακτιβιστική δράση.
Ο Βινσέντ ξεχώρισε σε όλες τις βαθμίδες ενός πολύ απαιτητικού συστήματος εκπαίδευσης, ξεκινώντας παράλληλα και την ποδοσφαιρική του καριέρα.
Μελετηρός, ξέφυγε νωρίς από τα αυστηρά σχολικά πλαίσια, θέλοντας να διευρύνει τις γνώσεις του. Στην βιβλιοθήκη του εκτός από τις βιογραφίες του Σερ Αλεξ Φέργκιουσον, του Αρσέν Βενγκέρ και του Γιόχαν Κρόιφ, θα έβλεπε κανείς και αυτές του Νέλσον Μαντέλα, του Μαχάτμα Γκάντι, του Μπάρακ Ομπάμα καθώς και δοκίμια για την εξέλιξη της σύγχρονης πολιτικής σκέψης.
Στάθηκε δυνατός σε ηλικία 14 ετών, όταν είδε τους γονείς του να χωρίζουν και τότε η ένταξή του στις εξαιρετικές ακαδημίες της Αντερλεχτ έπαιξε τον πιο καταλυτικό ρόλο. Παρόλο που αρκετές κορυφαίες ευρωπαϊκές ομάδες έδειξαν αμέσως ενδιαφέρον, ο παίκτης με ώριμη σκέψη αποφάσισε να μείνει στην Αντερλεχτ προκειμένου να εξελιχθεί ακόμη περισσότερο.
Στα 18 του ήταν ένας ολοκληρωμένος ποδοσφαιριστής και στα 20 του πήγε στο Αμβούργο και από κει στην Σίτι όπου έγινε θρύλος, κρεμώντας τα παπούτσια του στην Αντερλεχτ. Μεγαλειώδης αλλά παράλληλα μετρημένη και ώριμη, ολόκληρη η ποδοσφαιρική διαδρομή του.
Με τα μοτίβα του Πεπ
Οι τρεις σεζόν που συνυπήρξε στο Μάντσεστερ με τον Πεπ Γκουαρδιόλα προς το τέλος της καριέρας του, ήταν αυτές που έριξαν τη… χρυσόσκονη στο προπονητικό του όραμα. Το στυλ του Καταλανού φαίνεται ξεκάθαρα από το πως ο Κομπανί και οι βοηθοί του στην Μπάγερν προσεγγίζουν την κατοχή της μπάλας και στο πώς στήνουν επιθετικές φάσεις. Το παιχνίδι με τις θέσεις και η εναλλαγή εντός του σχηματισμού είναι το «κλειδί» για να κυκλοφορεί η μπάλα σχεδόν αβίαστα.
Την περασμένη σεζόν, ο Κομπανί προσπάθησε άμεσα να εισαγάγει μοτίβα θέσης, με την έννοια ότι οι παίκτες του έπρεπε να καταλαμβάνουν συγκεκριμένες ζώνες αλλά φέτος τους εναλλάσσει από ζώνη σε ζώνη πιο συχνά, γεγονός που δυσκολεύει τις αντίπαλες άμυνες να καλύψουν την περιοχή τους.
Επίσης είναι αρκετά προσεκτικός στον τρόπο που προπονεί και διδάσκει τους παίκτες του ατομικά. Προσεγγίζει με πολύ συγκεκριμένες συμβουλές σε σχέση με τη θέση και τον τακτικό τους ρόλο στο σύστημά του. Η τοποθέτηση κατά την προετοιμασία ή η κατεύθυνση και ο χρόνος των προσπαθειών προς το τελευταίο τρίτο, είναι μόνο μερικά από τα πράγματα που αντιμετωπίζει ο Κομπανί και οι βοηθοί του, οι οποίοι εργάζονται πολύ σκληρά για να αναλύσουν και την παραμικρή λεπτομέρεια.
Χαρακτηριστικό είναι επίσης, πως κατά την διάρκεια της διακοπής των πρωταθλημάτων για τους αγώνες των εθνικών ομάδων, αποφασίζει πάντα όσοι δεν έχουν επιλεγεί από τα συγκροτήματά τους, να προπονούνται ατομικά προκειμένου να μη χαλάσει το ομαδικό πλαίσιο που έχει δημιουργηθεί.
Είναι φανερό πως ακόμη και τις περιόδους που ο σύλλογος κέρδιζε το ένα τρόπαιο μετά το άλλο, το ποδόσφαιρο που έπαιζε δεν έλκυε κανέναν. Πλέον οι «κόκκινοι» παίζουν και όμορφο ποδόσφαιρο κάτι που επιβεβαιώνεται και από τα λόγια του πάντα ανικανοποίητου Καρλ-Χάιντς Ρουμενίγκε, ο οποίος αποκάλυψε πως ο Γκουαρδιόλα τού είχε πει πως ο Κομπανί θα είναι ο τέλειος προπονητής για την Μπάγερν.
«Μου αρέσει η υψηλή πίεση με την οποία παίζει η ομάδα. Μου θυμίζει τις εποχές του Χάινκες, του Γκουαρδιόλα, του Αντσελότι και του Φλικ. Το ποδόσφαιρό μας έχει γίνει πιο συναρπαστικό και το νιώθεις και από τον ενθουσιασμό των θεατών στο γήπεδο».
Ο Κομπανί παρά την περιορισμένη προπονητική του εμπειρία, αποτελεί μέρος της ποδοσφαιρικής σκηνής εδώ και δεκαετίες. Γνωρίζει πολύ καλά πόσο εύθραυστες είναι οι ισορροπίες σε αυτό το άθλημα. Μέχρι στιγμής, έχει βρει τις σωστές, γεγονός που τον κάνει μια αξιοσέβαστη προπονητική προσωπικότητα κάθε μέρα που περνά.
