Οι κάποιας ηλικίας φίλαθλοι έλεγαν «αυτός δεν θα προφθάσει να κάνει παρέλαση», εννοώντας πως θα απολυθεί πριν από την 28η Οκτωβρίου. Η πρόβλεψη γινόταν όταν η πρόσληψη ενός προπονητή δεν ήταν σύμφωνη με τη δική τους άποψη.
Στο φετινό πρωτάθλημα έχουν ήδη απομακρυνθεί έξι τεχνικοί, πριν ακόμη συμπληρωθεί ο πρώτος γύρος. Και δεν θα ήταν ουτοπικό να περιμένουμε πως ο αριθμός μπορεί να γίνει διπλάσιος μέχρι τη λήξη.
Κάποιοι μάλιστα από αυτούς είχαν αναλάβει το καλοκαίρι. Γεγονός που πιστοποιεί πως δεν υπάρχει ούτε ουσιαστικός σχεδιασμός, αλλά ούτε και υπομονή.
Στα πρώτα αρνητικά αποτελέσματα τα αφεντικά αποφασίζουν την αντικατάστασή τους όχι τόσο επειδή πιστεύουν πως θα υπάρξει ανάκαμψη, αλλά για να αποποιηθούν τις δικές τους ευθύνες. Εξάλλου, αυτοί ή το επιτελείο τους είχαν επιλέξει αυτούς που «βάπτισαν» αποτυχημένους.
Το ζητούμενο σε αυτές τις περιπτώσεις είναι ο νέος προπονητής να είναι αφενός, αποδεδειγμένα βάσει του βιογραφικού του, επιτυχημένος και κατά δεύτερο λόγο πολύ πιο έμπειρος από αυτόν που απολύθηκε. Τότε οι πιθανότητες να υπάρξει γρήγορη βελτίωση στην ομάδα είναι πολλές.
Φυσικά, ο κάθε νέος που έρχεται ζητάει και την ενίσχυση του ρόστερ, κάτι που σημαίνει πως θα πρέπει ο πρόεδρος να βάλει πάλι το χέρι στην τσέπη. Οπότε αυξάνεται και ο προϋπολογισμός της ΠΑΕ.
Παράλληλα δημιουργείται ανισορροπία μεταξύ των ήδη υπαρχόντων παικτών, αφού οι καινούργιοι θα είναι και ακριβότεροι. Κάτι που θα πρέπει να το διαχειριστεί ο νέος προπονητής, ώστε να υπάρξει καλό κλίμα στ’ αποδυτήρια.
Η κάθε αλλαγή σε οποιονδήποτε τομέα επιφέρει αισιοδοξία. Αρκεί να επιδεικνύεται υπομονή και να μη θεωρούμε πως υπάρχει προπονητής που διαθέτει το… μαγικό ραβδί.
