Μπλεγμένο κουβάρι η εθνική μας ομάδα, έχασε πολύ γρήγορα μέσα από τα χέρια της κάτι πολύ παραπάνω από μια πρόκριση σε τελική φάση μεγάλης διοργάνωσης, σχεδόν 11 χρόνια μετά το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2014 στη Βραζιλία, όπου έμεινε εκτός προημιτελικών στα πέναλτι από την Κόστα Ρίκα.
Εκείνη ήταν η τελευταία ευκαιρία για μια μεγάλη διάκριση σε μια διοργάνωση υψηλού επιπέδου, δέκα χρόνια μετά το θαύμα της Πορτογαλίας με την κατάκτηση του Euro 2004 και δύο χρόνια από το Euro 2012, όπου είχε φτάσει μέχρι την προημιτελική φάση πριν την εκτροχιάσει το αξεπέραστο εμπόδιο της Γερμανίας.
Η δεκαετία 2004-2014 ήταν μια χρυσή εποχή για το ελληνικό ποδόσφαιρο σε εθνικό επίπεδο, αλλά με κάποιον τρόπο χάθηκε έκτοτε το έδαφος κάτω από τα πόδια του και η «γαλανόλευκη» μοιάζει να βυθίστηκε με μια τεράστια «μαύρη τρύπα», με ηχηρές αποτυχίες και σποραδικές «φωτοβολίδες», που σπάσανε απλώς για λίγο το σκοτάδι.
Το επόμενο τρένο
Οι μεγάλες διοργανώσεις, ειδικά τώρα που άνοιξε κατά πολύ ο αριθμός των ομάδων που προκρίνονται, μοιάζουν με τα τρένα. Οσα κι αν χάσεις, κάποια στιγμή θα καταφέρεις να ανέβεις σε ένα για να ξεκινήσεις το επόμενο ταξίδι. Με αυτή τη λογική, ο αποκλεισμός από την τελική φάση του Παγκοσμίου Κυπέλλου 2026 είναι απλώς ένας ακόμη κρίκος σε μια αλυσίδα συνεχόμενων αποτυχιών για παραπάνω από μια ντουζίνα χρόνια, εάν συνυπολογίσουμε ότι η επόμενη μεγάλη πρόκληση είναι το Euro 2028, σε μια τριετία από τώρα. Μεσολαβεί, βέβαια, το Nation League, μια διοργάνωση λιγότερο λαμπερή από τις άλλες δύο, αλλά υψηλού επιπέδου τώρα που η Εθνική μας θα αγωνιστεί στην Α΄ κατηγορία της, με αντιπάλους μεγαθήρια του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου.
Αυτό είναι από μόνο του ένα κίνητρο, όσο κι αν «καίγεται» η λογική της δεύτερης ευκαιρίας, όπως την είχαμε στα πλέι οφ του περασμένου Euro με το Καζακστάν και τη Γεωργία. Τέτοια δεύτερη ευκαιρία, αν χρειαστεί, η Α΄ κατηγορία μοιάζει απίθανο να μας προσφέρει.
Η μεγαλύτερη ήττα γι’ αυτήν την τόσο ταλαντούχο γενιά του ελληνικού ποδοσφαίρου είναι ότι πυροβόλησε μόνη τα πόδια της και κινδυνεύει να χάσει την εμπιστοσύνη στην αξία της. Κι αυτό είναι ένα «αγκάθι» μεγαλύτερο από έναν οδυνηρό αποκλεισμό, γιατί «χαλάει» τη σχέση της ομάδας με την εξέδρα, δημιουργεί αμφιβολίες και φορτώνει τους πάντες με αχρείαστο βάρος. Ισως οι προσδοκίες απ’ αυτή τη γενιά των ταλαντούχων 20άρηδων να ήταν υπερβολικά μεγάλες για τόσο άγουρες πλάτες – φάνηκαν αδύναμες να τη σηκώσουν. Αλλά το μεγαλύτερο λάθος θα είναι να «καεί» αυτή η εξαιρετική γενιά από μια αποτυχία, κάτι που θα συμβεί εάν αφήσουμε την απογοήτευση να σκεπάσει τα πάντα.
Πλούσιο ταλέντο
«Αυτός είναι ένας πραγματικά μεγάλος κίνδυνος για μια φουρνιά παιδιών που έχουν πλούσιο ταλέντο και ψηλό ταβάνι. Προτρέπω όλους όσοι κινούνται γύρω από την ομάδα, όχι μόνο τη διοίκηση αλλά και τους δημοσιογράφους που επηρεάζουν σε μεγάλο βαθμό την κοινή γνώμη, να μην αφήσουν τη λέξη “αποτυχία” να τρυπώσει στο μυαλό των φιλάθλων. Ναι, ήταν πολύ πικρή η γεύση αυτού του αποκλεισμού γιατί είχαμε μεγάλες προσδοκίες, που τις δημιούργησαν τα ίδια τα παιδιά με τις εμφανίσεις τους. Αλλά είναι μια γενιά που θα έχει πολλές ακόμη ευκαιρίες στο μέλλον και χρέος όλων μας είναι να την αγκαλιάσουμε και να την προστατεύσουμε», είναι η προτροπή του πολύπειρου Νίκου Καρούλια, ο οποίος μιλώντας στην «Κ» εκτιμά ως πολύ θετική την άμεση αντίδραση της Ομοσπονδίας: «Δεν πρέπει να αλλάξουμε τίποτα και ορθότατα βγήκε η ΕΠΟ και κάλυψε απόλυτα τον Γιοβάνοβιτς. Ο αποκλεισμός ήταν απόρροια φτηνών ατομικών λαθών, επιπολαιότητας στην επίθεση και λάθος αντίδρασης στις στατικές φάσεις, ένα κομμάτι σημαντικό στο ποδόσφαιρο. Ακόμη και στη δική μου εποχή, με Χαραλαμπίδη και Ντόκεν, το 65% των γκολ που πετυχαίναμε ήταν από στατικές φάσεις. Τώρα έχει εξελιχθεί σε επιστήμη στο σύγχρονο ποδόσφαιρο. Η ομάδα μας κοιτάει στα μάτια τους πάντες, δεν πάει να κλέψει με “ταμπούρι” το αποτέλεσμα όπως παλιά. Η ομάδα δεν έχει φόβο κι αυτό είναι δουλειά του Ιβάν. Εχουμε προπονητή, δεν χρειαζόμαστε Μεσσίες. Είναι μια γενιά με μέλλον, πρέπει οπωσδήποτε να την προστατεύσουμε, θα μας προσφέρει πολλά».
Είναι μια γενιά που θα έχει πολλές ακόμη ευκαιρίες και χρέος όλων μας είναι να την προστατεύσουμε. Η ομάδα μας κοιτάει στα μάτια τους πάντες, δεν έχει φόβο κι αυτό είναι δουλειά του Ιβάν. -Νίκος Καρούλιας, Προπονητής και παλαίμαχος διεθνής ποδοσφαιριστής του Παναθηναϊκού
Το τίμημα της ανανέωσης
Σύμφωνος με την άποψη του παλαίμαχου άσου του Παναθηναϊκού είναι και ο Λάκης Παπαϊωάννου, μεγάλη δόξα της σπουδαίας ομάδας του Ηρακλή: «Πέρα από την πικρή γεύση του αποκλεισμού, είδαμε κάτι ελπιδοφόρο, μια ομάδα που προσπαθεί να παίξει ποδόσφαιρο κατοχής, δηλαδή το δύσκολο, το συνδυαστικό ποδόσφαιρο. Μέχρι να το πετύχουμε θα πληρώσουμε το ανάλογο τίμημα, ειδικά όταν μιλάμε για νέα παιδιά που τώρα προσπαθούν να ωριμάσουν», λέει στην «Κ». Και προσθέτει με νόημα: «Βιαστήκαμε, βέβαια, να τα αποθεώσουμε και να φουσκώσουμε τα μυαλά μας με υψηλές προσδοκίες. Σε επίπεδο νοοτροπίας, έχουμε τόσο κοντά το “ωσαννά” με το “άρον, άρον, σταύρωσον αυτόν”! Φυσικά και διαθέτουμε μια σπουδαία γενιά, αλλά πρέπει να καταλάβουν τα παιδιά αυτά ότι πρέπει να μας δείχνουν καθημερινά πράγματα. Είναι σαν τη φιλία, μια σχέση που συνέχεια δοκιμάζεται και πρέπει να την αποδεικνύεις στην πράξη».
Θεωρώ πολύ χρήσιμο το μπόλιασμα αυτής της γενιάς με παίκτες με προσωπικότητα, πιο έμπειρους στον χειρισμό τέτοιων καταστάσεων, όταν τα πράγματα για κάποιον λόγο δεν πηγαίνουν καλά. -Λάκης Παπαϊωάννου, Παλαίμαχος διεθνής ποδοσφαιριστής του Ηρακλή
Ωστόσο, η κουβέντα πήγε και στο αγωνιστικό σκέλος: «Κάναμε ασυγχώρητα αμυντικά λάθη κι αυτό που με προβλημάτισε είναι ότι κάθε φορά που κάτι πήγαινε στραβά, αργούσαμε να επιστρέψουμε στο παιχνίδι. Πληρώσαμε αυτή την κακή αντίδραση με απανωτά γκολ, κόντρα στη ροή και την εικόνα των αγώνων. Γι’ αυτό θεωρώ πολύ χρήσιμο το μπόλιασμα αυτής της γενιάς με παίκτες με προσωπικότητα, πιο έμπειρους στον χειρισμό τέτοιων καταστάσεων, όταν τα πράγματα για κάποιον λόγο δεν πηγαίνουν καλά. Να καταλάβουμε ότι δεν παίζουμε μόνοι και να προσαρμοζόμαστε στις συνθήκες, γιατί οι αντίπαλοι μας διαβάζουν, δεν αιφνιδιάζονται πια από το πιο επιθετικό στυλ μας», τόνισε, στέλνοντας ένα σημαντικό μήνυμα και προς την κερκίδα: «Ελπίζω αυτός ο αποκλεισμός να μην επηρεάσει τα νέα παιδιά. Κι αυτό είναι ευθύνη των φιλάθλων. Παράκληση, να μην κρίνουν το ποιος παίκτης παίζει και ποιος δεν παίζει, ανάλογα με την ομάδα του. Η καλύτερη ενδεκάδα είναι πάντα αυτή που βγάζει ο φίλαθλος μετά το παιχνίδι. Πριν από το ματς η ευθύνη πάντα πέφτει στον προπονητή. Να ζητήσω και ένα “δώρο” από τους φιλάθλους: να γεμίσουν το γήπεδο με τη Σκωτία. Αν το κάνουν, θα το βρούμε μπροστά μας, θα μας επιστρέψει με τον καλύτερο τρόπο…».
