Υπό άλλες συνθήκες θα ήταν μια μαγική βραδιά για τη Νότιγχαμ Φόρεστ. Η επιστροφή της στην Ευρώπη, έπειτα από τρεις δεκαετίες, θα έπρεπε να μοιάζει με γιορτή. Το «City Ground», ένα γήπεδο φορτωμένο μνήμες και συναισθήματα από τα δοξασμένα χρόνια της ομάδας στο (τότε) Κύπελλο Πρωταθλητριών, άνοιξε ξανά τις πόρτες του σε μια ευρωπαϊκή βραδιά που οι φίλοι της ομάδας είχαν στερηθεί από τα μέσα της δεκαετίας του ’90. Ομως, αντί για θρίαμβο, οι οπαδοί γεύτηκαν πίκρα: Ηττα με 3-2 από τη Μίντιλαντ και, το πιο ανησυχητικό, έντονη αμφισβήτηση για τον νέο προπονητή, Αγγελο Ποστέκογλου, ο οποίος από πολύ νωρίς είναι με την πλάτη στον τοίχο.
Για τους φίλους της Φόρεστ, οι συμμετοχές στα Κύπελλα Ευρώπης συνδέονται με μια εποχή δόξας. Στα τέλη της δεκαετίας του ’70, υπό τον θρυλικό Μπράιαν Κλαφ, ο σύλλογος κατέκτησε διαδοχικά Κύπελλα Πρωταθλητριών (1979, 1980), γράφοντας ένα από τα πιο απίθανα παραμύθια του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου το οποίο ολοκληρώθηκε και με ένα ευρωπαϊκό Super Cup (1980). Αργότερα, στα μέσα της δεκαετίας του ’90, η ομάδα του Φρανκ Κλαρκ έφτασε μέχρι τα προημιτελικά του (τότε) Κυπέλλου UEFA, με παίκτες όπως ο Στιβ Τσετλ να ενσαρκώνουν το πάθος και τη σταθερότητα εκείνης της ομάδας. Μάλιστα η Νότιγχαμ είναι κάτοχος ενός μοναδικού ρεκόρ, καθώς έχει περισσότερα Champions League (2), από ό,τι πρωταθλήματα Αγγλίας (1).
Αυτές οι μνήμες, όμως, καθιστούν τη σύγκριση με το παρόν ακόμη πιο σκληρή. Στο ματς με τη Μίντιλαντ, η Φόρεστ έδειξε να έχει χάσει τη σιγουριά που κάποτε χαρακτήριζε την ευρωπαϊκή της ταυτότητα. Τα γκολ που δέχθηκε από στημένες φάσεις έφεραν στο μυαλό εικόνες μιας ομάδας ασταθούς, μακριά από την επιβλητική εικόνα του παρελθόντος, καθώς στα δύο ματς στο Europa League έχει έναν βαθμό.
Η βαριά σκιά του Νούνο
Ο Ποστέκογλου βρίσκεται μόλις έναν μήνα στη θέση του, ωστόσο τα νούμερα είναι ήδη αποκαλυπτικά. Σε έξι επίσημα παιχνίδια, η Φόρεστ δεν έχει καταγράψει νίκη, με απολογισμό που αποτελεί το χειρότερο ξεκίνημα προπονητή εδώ και σχεδόν έναν αιώνα. Από το 1925 είχε να συμβεί να μην κερδίσει η ομάδα σε έξι συνεχόμενα πρώτα παιχνίδια.
Ασφαλώς, η εικόνα δεν είναι μονόπλευρη. Σε αρκετές αναμετρήσεις η Νότιγχαμ βρέθηκε κοντά στη νίκη, δείχνοντας επιθετική διάθεση και ικανότητα στη δημιουργία. Ομως στο ποδόσφαιρο, το αποτέλεσμα είναι αυτό που μένει. Και οι οπαδοί που γέμισαν το «City Ground» περίμεναν περισσότερα σε αυτή την πρώτη ευρωπαϊκή πρόκληση ύστερα από τριάντα χρόνια.
Η αλλαγή προπονητή, και μάλιστα σε μια στιγμή που η ομάδα είχε βρει ρυθμό με τον Νούνο Εσπίριτο Σάντο, δυσκόλεψε τα πράγματα. Ο Πορτογάλος τεχνικός είχε καταφέρει όχι μόνο να οδηγήσει τη Νότιγχαμ στην Ευρώπη, αλλά και να εμφυσήσει μια σαφή ταυτότητα. Ο κόσμος ένιωθε ότι είχε ξανά σταθερές βάσεις.
Ο Ποστέκογλου, από την άλλη, βρέθηκε στη δύσκολη θέση να αναλάβει ένα club με μεγάλες προσδοκίες, αλλά και με απαιτητικό κοινό. Και μάλιστα να το κάνει φέρνοντας μια φιλοσοφία ριζικά διαφορετική: επιθετική, θεαματική, αλλά μέχρι στιγμής ασταθής.
Δημιουργία και αδυναμία
Κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί ότι η ομάδα του Ποστέκογλου παράγει ποδόσφαιρο που τραβά την προσοχή. Στο ματς με τη Μίντιλαντ, οι «ερυθρόλευκοι» κατέγραψαν 22 τελικές προσπάθειες, εκ των οποίων 9 στην εστία. Η ένταση, η ταχύτητα, η διάθεση για συνεχή πίεση είναι εμφανείς. Ομως, το τίμημα είναι μεγάλο: 13 γκολ παθητικό σε έξι παιχνίδια και καμία αναμέτρηση χωρίς να δεχθεί τέρμα. Τα στημένα, συγκεκριμένα, έχουν μετατραπεί σε εφιάλτη, με έξι γκολ από κόρνερ ή φάουλ. Τα ίδια προβλήματα είχαν εμφανιστεί και στην Τότεναμ, όπου ο Ποστέκογλου κατηγορήθηκε για ευάλωτη αμυντική λειτουργία. Από τον Ιούνιο του 2023, όταν ανέλαβε τα «σπιρούνια», οι ομάδες του έχουν δεχθεί 45 γκολ από στημένες φάσεις, τα περισσότερα στην Αγγλία στο ίδιο διάστημα.
Δεν μπορεί να αγνοήσει κανείς και τα πρακτικά προβλήματα. Ο Ολα Αϊνα δεν έχει ακόμη αγωνιστεί λόγω τραυματισμού. Ο Μουρίγιο, ένας από τους βασικούς αμυντικούς, μόλις επέστρεψε αλλά αποχώρησε με πρόβλημα στο πρώτο ημίχρονο με τη Μίντιλαντ.
Το πρόγραμμα επίσης δεν βοήθησε: η πρεμιέρα απέναντι στην Αρσεναλ, οι συνεχόμενοι αγώνες και ο ελάχιστος χρόνος προπόνησης έχουν αναγκάσει τον Ελληνοαυστραλό τεχνικό να τρέχει πίσω από τις εξελίξεις.
Το κλίμα εντός και εκτός
Στα αποδυτήρια, οι φωνές παραμένουν θετικές. Ο Μόργκαν Γκιμπς-Γουάιτ μίλησε για την «πίστη των παικτών στις ιδέες του προπονητή» και εξήρε το πάθος του για τη νίκη. Στις εξέδρες, όμως, η εικόνα ήταν άλλη. Το «City Ground», που τα τελευταία χρόνια έβραζε σε κάθε ματς, έμοιαζε την Πέμπτη το βράδυ σιωπηλό και διστακτικό. Οταν ήρθε το τρίτο γκολ της Μίντιλαντ, το ξέσπασμα αποδοκιμασιών φανέρωσε την απογοήτευση.
Οσον αφορά την πλευρά της διοίκησης, ο Αγγελος Ποστέκογλου διατηρεί προς το παρόν την υποστήριξή της, όμως ο αγώνας της Κυριακής απέναντι στη Νιούκαστλ αναδεικνύεται σε ενδεχομένως καθοριστικό ματς για τον πιεζόμενο Ελληνοαυστραλό τεχνικό.
Παρά τις αντιξοότητες πάντως, ο ίδιος δείχνει να παραμένει ψύχραιμος: «Καταλαβαίνω τη διάθεση και τη στάση του κόσμου, ιδιαίτερα απέναντί μου. Αλλά δεν ανησυχώ. Δεν είναι άγνωστη κατάσταση για μένα», είπε μετά την ήττα. «Πιστεύω ότι είμαστε στον σωστό δρόμο και όταν ξεπεράσουμε αυτήν την περίοδο αβεβαιότητας, θα βρεθούμε σε καλό μονοπάτι».
Η τρέχουσα σεζόν για τη Φόρεστ ήταν προορισμένη να είναι μια περιπέτεια, ένα ταξίδι που θα έφερνε την ομάδα ξανά στο προσκήνιο της Ευρώπης. Μπορεί ακόμη να αποδειχθεί τέτοια, με έξι παιχνίδια να απομένουν στη φάση των ομίλων. Ομως, η πίεση είναι ήδη αισθητή.
Ο εκτός έδρας αγώνας με τη Νιούκαστλ που ακολουθεί την Κυριακή μοιάζει καθοριστικός. Ενα θετικό αποτέλεσμα μπορεί να φέρει ανάσα, χρόνο και ηρεμία. Αντίθετα, μια νέα ήττα θα οξύνει την αμφισβήτηση και θα καταστήσει το έργο του ακόμη πιο δύσκολο.
Η βαριά φανέλα
Η Νότιγχαμ Φόρεστ δεν είναι ένας οποιοσδήποτε σύλλογος. Είναι μια ομάδα με δύο Κύπελλα Πρωταθλητριών στην τροπαιοθήκη της, μια ιστορία που δεν επιτρέπει εύκολα την υπομονή. Μπορεί πριν από μερικά χρόνια να ήταν στις μικρότερες κατηγορίες, αλλά η επιστροφή στην Premier League και κυρίως η περσινή πορεία στο πρωτάθλημα ανέβασαν τον πήχυ και τις προσδοκίες των οπαδών ψηλά. Οι φίλαθλοι που γέμισαν το γήπεδο το βράδυ με τη Μίντιλαντ δεν περίμεναν απλώς μια συμμετοχή. Περίμεναν να ξαναδούν κάτι από την παλιά αίγλη.
Ο Αγγελος Ποστέκογλου έχει μπροστά του μια δύσκολη αποστολή: να συνδυάσει την υπόσχεση θεαματικού ποδοσφαίρου με τη σκληρή ανάγκη για αποτελέσματα. Αν τα καταφέρει, θα γράψει το δικό του κεφάλαιο στην ιστορία της Φόρεστ. Αν όχι, η μνήμη των ευρωπαϊκών επιτυχιών θα βαραίνει ακόμη περισσότερο το παρόν.
