Μόνο έκπληξη δεν ήταν η αντιμετώπιση από τους φιλάθλους στα social media και από το σύνολο του αθλητικού Τύπου για τις ήττες και των τεσσάρων ομάδων μας στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις ποδοσφαίρου. Ηρθε η ολική καταστροφή για όλους! Oπως συμβαίνει το αντίθετο, σε υπερθετικό πάντα βαθμό, αν έρθει μια επιτυχία. Από το ζενίθ στο ναδίρ τα συναισθήματα και οι χαρακτηρισμοί.
Μπορεί, μέσα στη γενική απελπισία, η εμφάνιση του Ολυμπιακού στο Λονδίνου να έδωσε κάποια μηνύματα αισιοδοξίας για το μέλλον, αλλά κι αυτά ξεπέρασαν τα όρια στην παρουσία τους. Η διαφορά χρηματιστηριακού επιπέδου με την Αρσεναλ ήταν εμφανής και στον αγωνιστικό χώρο.
Ας μην κρυβόμαστε όμως μόνο πίσω από την αξία των αντιπάλων μας στην Ευρώπη, δεν είναι μόνο τα λεφτά που κάνουν τη διαφορά. Βασικός παράγοντας είναι και η οργάνωση και της πολιτείας, αλλά πρωτίστως των ΠAE.
Είναι απαράδεκτο σε ένα πρωτάθλημα που θέλουμε να το ονομάζουμε «επαγγελματικό», οι ομάδες να είναι γυρολόγοι αναζητώντας, κάθε Κυριακή, ένα γήπεδο για να αγωνιστούν. Μήνες επιδιόρθωναν το Παγκρήτιο και σε μισή ώρα αγώνα έγινε χωράφι… Σε λίγο, όταν πέσουν και οι πρώτες βροχές, θα μιλάμε για βούρκους στα περισσότερα.
Γήπεδα ακατάλληλα για τους παίκτες, αλλά και για τους θεατές. Ερείπια που δεν προσφέρουν καμία άνεση ώστε να βρεθεί ο κόσμος στις εξέδρες, που είναι σχεδόν άδειες κάθε Σαββατοκύριακο, εκτός από ελάχιστες εξαιρέσεις.
Οταν λοιπόν έχουμε ένα πρωτάθλημα «τριτοκοσμικό», οι όποιες σποραδικές επιτυχίες των ομάδων μας στην Ευρώπη θα αποτελούν έναν άθλο. Ενώ οι αποτυχίες, ένα σύνηθες γεγονός.
