Μια παράσταση όχι σαν κι αυτές που είδαμε σε πλήρη δράση την εβδομάδα που μας πέρασε στα ευρωπαϊκά γήπεδα και στο Champions League θα «ανέβει» αύριο στο εμβληματικό θέατρο του Σατελέ στο Παρίσι. Κόκκινα χαλιά, μαύρα κοστούμια, παπιγιόν και καλογυαλισμένα επίσημα ανδρικά παπούτσια θα αντικαταστήσουν τις φανέλες, τα σορτσάκια και τα πολύχρωμα παπούτσια με τις τάπες. Ολοι οι ισχυροί του αθλήματος θα βρίσκονται στη γαλλική πρωτεύουσα για να απονείμουν τη Χρυσή Μπάλα στον κορυφαίο ποδοσφαιριστή για τη σεζόν 2024-25.
Η βραδιά στην οποία απονέμονται τα ποδοσφαιρικά Οσκαρ αποτελεί το εξωαγωνιστικό σόου, στο οποίο αυτοί που ξεχώρισαν περιμένουν την ηθική επιβράβευσή τους.
Για το ευρύ κοινό, η απονομή της Χρυσής Μπάλας έχει πάψει προ πολλού να θεωρείται κάτι περισσότερο από αυτό που είναι. Αλλωστε, τα κριτήρια του καθενός με τα οποία διαμορφώνει τον ορισμό του «καλύτερου» είναι διαφορετικά. Ενώ λοιπόν οι απόψεις διίστανται σχετικά με την αξία του βραβείου, είναι σαφές ότι έχει μεγάλη σημασία για όσους το διεκδικούν.
Οπως ας πούμε για το «παιδί θαύμα» της Μπαρτσελόνα Λαμίν Γιαμάλ, που βρίσκεται ανάμεσα στους 30 υποψηφίους και είναι ο νεότερος στην ιστορία της Χρυσής Μπάλας. Σε ηλικία μόλις 17 ετών οδήγησε την Ισπανία στην κατάκτηση του Euro 2024, ενώ τη σεζόν 2024-25 «σταμάτησε» στους ημιτελικούς του Champions League αλλά κέρδισε τη La Liga και το Copa del Rey. Με την Ισπανία έφτασε στον τελικό του Nations League, μετά μια νίκη με 5-4 στον ημιτελικό εναντίον της Γαλλίας, όπου σκόραρε δύο φορές. Με την Μπαρτσελόνα, σημείωσε συνολικά 18 γκολ και έδωσε 25 ασίστ σε 55 αγώνες σε όλες τις διοργανώσεις, κατορθώματα, πολλά εκ των οποίων με ξεχωριστό τρόπο.
Σκόραρε σε δύο εκπληκτικές εμφανίσεις στα El Clasico της La Liga με τη Ρεάλ, πετυχαίνοντας από ένα γκολ και στα δύο, αλλά οι εμφανίσεις του εναντίον της Ιντερ στα ημιτελικά του Champions League ήταν αυτές που πραγματικά έκαναν τους πάντες να παραμιλούν.
Τα όσα κάνει μέσα στο γήπεδο και η ωριμότητα με την οποία αγωνίζεται αναδεικνύουν το ταλέντο του και παραπέμπουν σε μεγαλύτερης ηλικίας παίκτη. Το σίγουρο είναι πως ακόμη και το φετινό βραβείο να μην κερδίσει, θα το πράξει στο μέλλον και όχι μόνο μια φορά, κάτι που το γνωρίζει και ο ίδιος.
«Δεν ονειρεύομαι να κερδίσω μόνο μία Χρυσή Μπάλα, αλλά πολλές από αυτές. Κάθε παίκτης θέλει να την κερδίσει. Οποιος πει το αντίθετο λέει ψέματα», δήλωσε, ξέροντας ότι έχει να κυνηγήσει τους Μέσι και Κριστιάνο Ρονάλντο, που βρίσκονται στο λυκόφως της καριέρας τους.
«Δεν ονειρεύομαι να κερδίσω μόνο μία Χρυσή Μπάλα, αλλά πολλές από αυτές. Κάθε παίκτης θέλει να την κερδίσει. Οποιος πει το αντίθετο λέει ψέματα», έχει δηλώσει ο Γιαμάλ.
Ο Γιαμάλ στην πρώτη του διεκδίκηση έχει ως βασικούς ανταγωνιστές δύο παίκτες που διαδραμάτισαν καταλυτικό ρόλο στην πορεία της Παρί Σεν Ζερμέν την προηγούμενη σεζόν. Για όσους δίνουν λιγότερη βαρύτητα στα συλλογικά επιτεύγματα και περισσότερο στις εκπληκτικές ατομικές εμφανίσεις στις μεγαλύτερες σκηνές, τότε ο νεαρός προηγείται. Σε κάθε άλλη περίπτωση, ο Ουσμάν Ντεμπελέ είναι το μεγάλο φαβορί, αφού ήταν ο καλύτερος παίκτης μιας ομάδας που κατέκτησε τα πάντα (Champions League, Ligue 1, Coupe de France). Αφότου αποκλείστηκε από την αποστολή για τον αγώνα των προκριματικών του Champions League εναντίον της Αρσεναλ τον Οκτώβριο του 2024, ο Ντεμπελέ βρήκε την αυτοπεποίθησή του μέσα σε λίγους μόνο μήνες και σάρωσε τα πάντα.
Κανένας παίκτης στα πέντε κορυφαία πρωταθλήματα της Ευρώπης δεν συμμετείχε άμεσα σε περισσότερα γκολ από αυτόν και γι’ αυτό καθοριστικό ρόλο έπαιξε η απόφαση του Λουίς Ενρίκε να τον μετακινήσει στην επίθεση.
Εφόσον πάρει στα χέρια του το τρόπαιο, θα γίνει ο δεύτερος που θα το καταφέρει μετά τον Καρίμ Μπενζεμά, που διαδέχθηκε τον Λιονέλ Μέσι. Οι πρωταθλητές Ευρώπης μονοπωλούν μια λίστα που περιλαμβάνει εννέα παίκτες (Ντεμπελέ, Νέβες, Βιτίνια, Φαμπιάν, Ντουέ, Μέντες, Ασράφ, Ντοναρούμα –αγωνίζεται στη Σίτι πλέον–, Κβαρατσκελία), μεταξύ των 30 υποψηφίων όπου βρίσκονται ακόμη οι Εμπαπέ, Χάαλαντ, Κέιν και Λεβαντόφσκι.
Και αν ο εκτελεστής (Ντεμπελέ) συγκεντρώνει τις περισσότερες προβλέψεις, ο δημιουργός (Βιτίνια) φαντάζει ως το απόλυτο αουτσάιντερ. Ο Πορτογάλος ήταν αυτός που όριζε τον ρυθμό στη μεσαία γραμμή των Παριζιάνων και στον τελικό του Champions League αυτό αποδείχθηκε με την μπαλιά του, που «ξεκλείδωσε» την άμυνα της Ιντερ για το πρώτο γκολ.
Η επιτυχία εντός των αγγλικών συνόρων με τη Λίβερπουλ αλλά και οι ατομικές επιδόσεις του δεν αποτελούν εχέγγυο πρωτιάς για τον Μοχάμεντ Σαλάχ και ο 32χρονος Αιγύπτιος το ξέρει καλά αυτό. Και το 2017-18, όταν έφτασε πιο κοντά στην Ballon d’ Or, σκόραρε 44 γκολ σε 52 αγώνες σε όλες τις διοργανώσεις, όμως στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ τραυματίστηκε στο πρώτο ημίχρονο, οι «κόκκινοι» ηττήθηκαν με 3-1 από τη Ρεάλ Μαδρίτης και το τρόπαιο πήγε στον Μόντριτς. Πόσο μάλλον φέτος, που η Λίβερπουλ αποκλείστηκε από τη φάση των «16»…
Ο ανταγωνισμός της Παρί με την Μπαρτσελόνα αποτυπώνεται και στην υποψηφιότητα του Ραφίνια, πρώτου σκόρερ του Champions League με 13 γκολ. Ο Βραζιλιάνος εξτρέμ σκόραρε σχεδόν σε κάθε σημαντικό αγώνα, οδήγησε τους «μπλαουγκράνα» στους εγχώριους τίτλους, αλλά το γεγονός πως η «λάμψη» του συμπαίκτη του Γιαμάλ είναι εκτυφλωτική έχει μειώσει αισθητά τις πιθανότητές του.
Η περυσινή ένταση
Το γαλλικό περιοδικό France Football, διοργανωτής της ετήσιας εκδήλωσης, προσπάθησε φέτος να αποφύγει διαρροές. Πέρυσι αυτό δεν είχε γίνει κατορθωτό, καθώς είχαν διαρρεύσει τα νέα για την απροσδόκητη νίκη του Ρόδρι απέναντι στο φαβορί Βινίσιους, προκαλώντας την οργή της Ρεάλ Μαδρίτης, η οποία είχε συγκεντρώσει μια αποστολή σχεδόν 50 ατόμων για να γιορτάσει τη στέψη του ή, σε περίπτωση έκπληξης, του Μπέλιγχαμ ή του Καρβαχάλ. Η «Βασίλισσα» ένιωσε αδικημένη και δεν παρέστη στην τελετή, κάτι που θα πράξει και φέτος όπως ενημέρωσε, κάνοντας φανερό ότι το «ρήγμα» που έχει προκληθεί με το France Football είναι οριστικό.
«Σκιές» στη λάμψη του θεσμού
Από το 1956 οπότε θεσπίστηκε το βραβείο, οι τελικές επιλογές αμφισβητήθηκαν ουκ ολίγες φορές. Στη 15ετία 2008-2023, στην οποία κυριάρχησαν ο πολυνίκης με οκτώ κατακτήσεις Μέσι και ο Κριστιάνο Ρονάλντο (πέντε κατακτήσεις), υπήρξαν χρονιές που οι γκρίνιες ήταν έντονες για το αν όντως άξιζαν τη διάκριση ή αν οι πρωτιές τους είχαν να κάνουν με αυτό που είναι. Υποσκέλισαν ποδοσφαιριστές που τις συγκεκριμένες σεζόν είχαν συνδυάσει ομαδική και ατομική επιτυχία, όπως ο Φρανκ Ριμπερί το 2013, ο Μάνουελ Νόιερ το 2014, ο Βίρτζιλ φαν Ντάικ το 2019, ο Ρόμπερτ Λεβαντόφσκι το 2021 και ο Ερλινγκ Χάαλαντ το 2023.
Ακόμη πιο τρανταχτό παράδειγμα είναι το βραβείο του 2000, που δόθηκε στον Λουίς Φίγκο και όχι στον Ζινεντίν Ζιντάν λόγω της μεταγραφής του από την Μπαρτσελόνα στη Ρεάλ και χωρίς να έχει πάρει κάποιο τρόπαιο.
Τα ερωτήματα για τα τελικά κριτήρια σε πολλές περιπτώσεις θα εξακολουθήσουν να παραμένουν αναπάντητα. Τι μετράει πιο πολύ; Τα ατομικά στατιστικά, η πορεία στις μεγάλες διοργανώσεις (Μουντιάλ, Euro, Copa America) με τις εθνικές ομάδες, η κατάκτηση του Champions League ή ακόμη και μια τρανταχτή μεταγραφή; Στην επιλογή, ένας τερματοφύλακας, ένας αθόρυβος «εργάτης» του κέντρου ή ένας «ογκόλιθος» στην άμυνα μπορεί να έχει τύχη κλέβοντας τη δόξα από τον επιθετικό που πετυχαίνει τα γκολ; Οι 100 δημοσιογράφοι που θα έχουν δικαίωμα ψήφου, θα κληθούν να αποφασίσουν σύμφωνα με τον μπούσουλα της διοργάνωσης για μεγαλύτερη βαρύτητα στην «ατομική και αποφασιστική απόδοση» του κάθε παίκτη. Διατύπωση, αν μη τι άλλο, διπλωματική και ασαφής.
