Την προσεχή Δευτέρα, σχεδόν την ίδια ώρα που θα αναδεικνύονται οι καλύτεροι και η «Χρυσή Μπάλα» θα απονέμεται στον κορυφαίο ποδοσφαιριστή των ευρωπαϊκών γηπέδων, στη γιορτή του ΠΣΑΠΠ, οι ίδιοι οι πρωταγωνιστές των ελληνικών γηπέδων θα βραβεύσουν τους κορυφαίους της προηγούμενης σεζόν στη δική μας Λίγκα.
Οσο κaι αν οι συγκρίσεις είναι αναπόφευκτες και παρά το γεγονός πως πολλές φορές ένα βραβείο δεν αντιπροσωπεύει πλήρως την πραγματικότητα, στη συνείδηση των περισσότερων αυτοί που ξεχώρισαν είναι καταγεγραμμένοι.
Κι αν υπάρχει μια κατηγορία στην οποία το ελληνικό ποδόσφαιρο θα πρέπει να σταθεί είναι αυτή του προπονητή. Του Eλληνα προπονητή συγκεκριμένα, που μοιάζει με είδος προς εξαφάνιση. Είναι οι απαιτήσεις που πλέον έχουν μεγαλώσει; Είναι η έλλειψη προπονητικής φιλοσοφίας από τους Eλληνες; Είναι που παίρνουν πάντα τον ρόλο του εύκολου θύματος, πληρώνοντας πρώτοι το μάρμαρο; Οπως και να χει, το θέμα είναι πως όλο και λιγότεροι κάθονται πλέον σε πάγκους της Super League 1, ύστερα από μια τελευταία μικρή αναλαμπή τη σεζόν 2021-22 όπου βρέθηκαν να είναι πλειοψηφία στις ομάδες (8/14), γεγονός που αποδείχθηκε συγκυριακό.
Αν υπάρχει ωστόσο ένας που κρατά ψηλά τη σημαία και όχι μόνο αντέχει αλλά παράγει έργο, είναι ο Νίκος Παπαδόπουλος που κατάφερε μέσα σε ένα διάστημα 15 μηνών να αλλάξει επίπεδο μια επαρχιακή ομάδα όπως ο Λεβαδειακός. Εναν σύλλογο, που τις τελευταίες δεκαετίες τον μόνο ρόλο που είχε ήταν αυτός του «ασανσέρ» από την πρώτη στη δεύτερη κατηγορία και ανάποδα.
Συνεπής στο πλάνο του
Ο 53χρονος τεχνικός, μαζί με τον πρωταθλητή, Χοσέ Λουίς Μεντιλίμπαρ ήταν εκείνος που ξεχώρισε στους πάγκους την περσινή σεζόν και όπως τελείωσε, έτσι συνεχίζει και τη φετινή. Κοίταξε στα μάτια τον Παναθηναϊκό στην πρεμιέρα, συνέτριψε τον ΠΑΟΚ με 4-1 για το κύπελλο Ελλάδας αλλά το κυριότερο συνεχίζει να τηρεί ένα συγκεκριμένο αγωνιστικό πλάνο, παίζοντας ωραίο ποδόσφαιρο και αναδεικνύοντας αρκετούς νέους πρωταγωνιστές. Παίκτες όπως οι Τριαντάφυλλος Τσάπρας, Μάριος Βήχος, Γιάννης Κωστή και Παναγιώτης Λιάγκας, σε ηλικίες 23 και 25 ετών, έκαναν ένα καινούργιο ξεκίνημα στην καριέρα τους, με τη συμβολή του Παπαδόπουλου και έγιναν μεταγραφικοί στόχοι για μεγαλύτερες ομάδες.
Παράλληλα στα πρότυπα του Ζίνι που επέστρεψε στην ΑΕΚ σαφώς πιο έτοιμος, εξελίσσει δύο σπάνια ταλέντα που αγωνίζονται δανεικοί στην ομάδα. Τον 19χρονο στόπερ Γιώργο Κάτρη από τον Παναθηναϊκό και τον 20χρονο μεσοεπιθετικό Κώστα Γκούμα από τον ΠΑΟΚ.
«Κληρονόμος» του Γκέραρντ
Ο Κιλκισιώτης προπονητής που συμπλήρωσε 15 χρόνια στους πάγκους, νιώθει αλλά και είναι πιο ώριμος από ποτέ. Δεν έκανε ακόμη το πολύ μεγάλο βήμα όμως ξέρει να περιμένει, έχοντας κληρονομήσει από τον «δάσκαλό» του Ευγένιο Γκέραρντ το χάρισμα της υπομονής.
«Ο Ολλανδός μας μάθαινε πρώτα από όλα πώς να σκεφτόμαστε. Για τι είναι καλύτερο για εμάς αλλά και για το ίδιο το ποδόσφαιρο. Για όλα υπάρχει ο κατάλληλος χρόνος και τόπος», λέει.
Φυσικά, ο ίδιος δεν περίμενε να περάσει τόσο μεγάλο διάστημα για να έρθει η επιβεβαίωση. Τις ικανότητές του τις ήξερε από τότε που αποφάσισε να κρεμάσει τα ποδοσφαιρικά του παπούτσια και να ασχοληθεί με το αντικείμενο. Οσοι τον παρακολουθούσαν από το 2010 όταν και έκανε τα πρώτα του προπονητικά βήματα ως βοηθός του Γιώργου Παράσχου στη Skoda Ξάνθη, διέβλεπαν την εμπιστοσύνη που είχε στον εαυτό του, μια εμπιστοσύνη την οποία μετέφερε στους παίκτες μαζί με τις ποδοσφαιρικές του εμπειρίες. Οι κουβέντες και οι σκέψεις του Γκέραρντ για το ποδόσφαιρο είχαν περάσει στο DNA του και αυτός ήταν έτοιμος για να τις μεταδώσει.
Ξαναγυρνώντας στο φθινόπωρο του 2010, ο τότε ιδιοκτήτης της Skoda Χρήστος Πανόπουλος βλέποντας το άσχημο ξεκίνημα της ομάδας, με μια νίκη μόλις στην 7η αγωνιστική, κατέληγε στην προσφιλή του τακτική να αλλάξει τον προπονητή.
Ωστόσο, δεν βιάστηκε να βρει τον αντικαταστάτη του Παράσχου αφού είχε διακρίνει πως ο Παπαδόπουλος μπορεί να τα βγάλει εις πέρας. Και δικαιώθηκε αφού δύο μήνες αργότερα με τον 38χρονο τότε κόουτς στο τιμόνι της η Skoda, βρέθηκε με ένα σερί έξι αγώνων χωρίς ήττα μακριά από την επικίνδυνη ζώνη της βαθμολογίας. Η λήξη της σεζόν βρήκε την ακριτική ΠΑΕ στην 9η θέση με τον πρωτοεμφανιζόμενο τεχνικό να δίνει τα πρώτα θετικά διαπιστευτήρια.
Απο κει κι έπειτα ξεκίνησε μια πορεία στην Κύπρο (Ολυμπιακός Λευκωσίας, Εθνικός Αχνας) και η επιστροφή του στην Ελλάδα όπου έκανε το «αγροτικό» του στη Β΄ Εθνική (Καβάλα, Παναχαϊκή). Ανέβασε και καθοδήγησε αξιοπρεπώς τον Ηρακλή των μυρίων οικονομικών προβλημάτων στη μεγάλη κατηγορία μέχρι να «σκάσει» το «κανόνι» ενώ το ίδιο έπραξε με τον αγαπημένο του ΟΦΗ.
Το «τίμημα» που πλήρωσε
Κι ενώ όλα έδειχναν πως ήταν θέμα χρόνου το πιο πάνω «σκαλοπάτι», μια άτυχη στιγμή αρκούσε για να τον κάνει βορά στον βωμό της αναζήτησης εξιλαστήριων θυμάτων.
Δεν είναι μόνο ότι ξανακατέβηκε το σκαλί επαγγελματικά γυρνώντας στο «χάος» της Β΄ Εθνικής, είναι πως στιγματίστηκε σαν χαρακτήρας.
Στο ημίχρονο του παιχνιδιού ΟΦΗ – Παναιτωλικού, αντέδρασε άσχημα απέναντι στον τότε υπεύθυνο του ποδοσφαιρικού τμήματος της αγρινιώτικης ομάδας, Χρήστο Κουτσοσπύρο. Ζήτησε άμεσα δημόσια συγγνώμη, όμως δύο ημέρες αργότερα η κρητική ΠΑΕ ανακοίνωνε το διαζύγιο μαζί του. Ξαφνικά, από εκεί που ήταν από τους πλέον ανερχόμενους και περιζήτητους Ελληνες τεχνικούς, είδε «πόρτες» στη μεγάλη κατηγορία να κλείνουν.
Η επιλογή της Σούπερ Λιγκ 2 ήταν μονόδρομος. «Ημουν αναγκασμένος, από κάποιο σημείο και μετά, και για βιοποριστικούς λόγους, να κάνω υποχωρήσεις. Σαφώς η αντίδρασή μου δεν ήταν σωστή. Νιώθω, όμως, πως είμαι από τους ελάχιστους ανθρώπους στο ελληνικό ποδόσφαιρο που πλήρωσε το λάθος του, και μάλιστα με ακριβό τίμημα», είχε πει στην «Κ».
Πλήρωσε το τίμημα αλλά η δουλειά του στην Εθνική ελπίδων τα επόμενα δύο χρόνια τον δικαίωσε. Ηρεμος και αφοσιωμένος στο έργο του, πίστεψε πως μπορεί να αλλάξει το προφίλ μιας μικρής ομάδας σε μια μικρή επαρχιακή πόλη και το κατάφερε. Δεν έβαλε στόχο την παραμονή αλλά μια θέση από το 5-8 έχοντας εμπιστοσύνη στις δυνατότητες τις δικές του και των παικτών του και προς τα εκεί βαδίζει με ασφάλεια.
Αυτό είναι το καλύτερο βραβείο που πήρε και το κέρδισε άξια μόνος του. Ανεξάρτητα από το αν θα ανέβει στη σκηνή για να παραλάβει τον τίτλο του καλύτερου κόουτς της προηγούμενης σεζόν, η επιστροφή του και η άξια διεκδίκηση της ευκαιρίας του ανήκουν.
