«Μετάλλια δεν πήραμε», μου είπε ο φίλος μου, αναφερόμενος στο παγκόσμιο πρωτάθλημα κολύμβησης, θεωρώντας ότι η ελληνική αποστολή απέτυχε. Είναι, όμως, έτσι; Μπορεί να θεωρηθεί αποτυχία η συμμετοχή σε τρεις τελικούς και σε άλλους πέντε ημιτελικούς και η κατάρριψη πέντε ελληνικών ρεκόρ της κατηγορίας ανδρών – γυναικών; Κατά την ταπεινή άποψή μου, όχι.
Η εκπληκτική συγκομιδή μεταλλίων (5 χρυσά, 8 ασημένια, 4 χάλκινα) στο πρωτάθλημα Ευρώπης του 2024 μπορεί να εντυπωσιάζει, αλλά έκανε κι ένα «κακό»: άνοιξε την όρεξη για μετάλλια σε όσους παρακολουθούν επιδερμικά τα τεκταινόμενα στο άθλημα. Διότι πιθανότατα αγνοούν ότι πέρυσι δεν πήραν μέρος Ιταλοί, Γάλλοι, Ρώσοι, Ολλανδοί και Ισπανοί, ενώ οι Μ. Βρετανία, Γερμανία και Σουηδία είχαν στείλει νεαρούς και νεαρές. Και, βεβαίως, στην Ευρώπη δεν αγωνίζονται Αμερικανοί, Αυστραλοί, Κινέζοι, Καναδοί, Ιάπωνες και τόσοι άλλοι.
Αλλά και οι επιτυχίες στο περυσινό εμβόλιμο πρωτάθλημα κόσμου δεν έχουν τη βαρύτητα που θα είχαν άλλες φορές, καθόσον απουσίαζαν πολλοί από τους κορυφαίους, διότι ετοιμάζονταν για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Παρισιού. Πρέπει, δε, να συνυπολογίσουμε το αγωνιστικό επίπεδο. Ενεοί παρακολουθήσαμε τους χρόνους που σημειώθηκαν εφέτος σε πολλά αγωνίσματα. Μεταλλιούχοι των περυσινών Ολυμπιακών, με τις επιδόσεις που πέτυχαν στο Παρίσι, μετά βίας θα προκρίνονταν στους τελικούς. Κοντολογίς, η αποστολή ήταν επιτυχημένη. Αλλά τούτο δεν πρέπει να καθησυχάσει τους αρμοδίους. Αντιθέτως πρέπει ν’ αποτελέσει το έναυσμα για περαιτέρω εργώδη προσπάθεια από όλους: προπονητές, αθλητές, Ομοσπονδία. Και, φυσικά, με τη στήριξη της πολιτείας. «Οι καιροί ου μενετοί». Οι Ολυμπιακοί Αγώνες του 2028 μοιάζουν μακρινοί. Αλλά είναι τόσο κοντά…
