Η λαϊκή παροιμία και ο νόμος της βαρύτητας θέλουν το μήλο να πέφτει κάτω από τη μηλιά και στο ελληνικό γυναικείο πόλο, αυτό, αποτελεί… κανόνα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η «χρυσή» ομάδα της Σιγκαπούρης όπου πέντε από τις πολίστριες της «μυήθηκαν» στο άθλημα και στο χλώριο πριν γεννηθούν. Δύο εξ αυτών, η Ελενα Ξενάκη και η Μαρία Πάτρα, μίλησαν στην «Κ» για το χρυσό μετάλλιο, την κληρονομιά του αθλήματος αλλά και για τα προβλήματα που υπάρχουν στον χώρο καθώς το άθλημα «πονάει» στις υποδομές διότι δεν το επιλέγουν αρκετά νέα κορίτσια.
Τόσο για την Ελενα Ξενάκη όσο και για τη Μαρία Πάτρα η χαρά της πρωτιάς είναι πρωτόγνωρη. Εξάλλου, όπως μας είπαν, είναι κάτι που τους συμβαίνει πρώτη φορά και ακόμα δεν το έχουν συνειδητοποιήσει. Η μητέρα της Ελενας Ξενάκη, η Μαρία Βούλγαρη, υπήρξε μία από τις πρώτες αθλήτριες της ελληνικής υδατοσφαίρισης, σε μία εποχή όπου ακόμα και η λέξη «πέτρινα χρόνια» δεν μπορεί να περιγράψει τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπιζόταν το γυναικείο πόλο στη χώρα μας. Η μητέρα της παγκόσμιας πρωταθλήτριας, μαζί με την Αλεξία Καμμένου, τις αδελφές Ρούπακα, τη Βούλα Βάσσου κ.α., έβαλαν τις βάσεις για να χτιστεί το άθλημα. Η Μαρία είναι κόρη του Βαγγέλη Πάτρα, του θρυλικού τερματοφύλακα της εθνικής με συμμετοχές στους Ολυμπιακούς του 1988, του 1992 και του 1996. Οι γονείς έριξαν τον «σπόρο» της αγάπης για τον αθλητισμό και οι αθλήτριες, με το ταλέντο και τη σκληρή δουλειά, τον καλλιέργησαν και τον μετέτρεψαν σε… δέντρο διακρίσεων.
«Στην αρχή δε μου άρεσε το πόλο. Ασχολήθηκε με την κολύμβηση, με το μπάσκετ, δοκίμασα διάφορα αθλήματα. Οταν ήμουν δέκα ετών μού είπαν να ξαναδοκιμάσουμε με την υδατοσφαίριση. Πήγα στον Πανιώνιο και… κόλλησα. Ακολούθησαν και οι αδελφές μου αλλά, τώρα, έχουν σταματήσει», μας είπε η Μαρία Πάτρα και όταν τη ρωτήσαμε γιατί της αρέσει το πόλο, απάντησε: «Το αγαπάω. Από τη μία δουλεύεις πολύ αλλά από την άλλη σου προσφέρει χαρές και σε ωθεί να ξεπερνάς τα όριά σου. Με έχει κάνει δυνατή. Επίσης, επειδή είναι ομαδικό άθλημα, δημιουργεί σχέσεις ανάμεσα στους ανθρώπους. Όπως κάθε άθλημα έχει και λύπες. Εσύ θα πρέπει να σηκώσεις το κεφάλι, να τις ξεπεράσεις και να προχωρήσεις».
Και κάπως έτσι οι διεθνείς μας σήκωσαν το κεφάλι στη Σιγκαπούρη, «κλείδωσαν» στο χρονοντούλαπο τις δύσκολες στιγμές και έφτασαν στην κορυφή του κόσμου. «Είχαμε κάποιες κακές εμφανίσεις αλλά σηκώσαμε το κεφάλι ψηλά και είπαμε ότι θα κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε. Αυτό έφερε αυτοπεποίθηση στην ομάδα και άλλο αέρα. Δεν μπορούσε να μας νικήσει κανένας. Ο πιο ψυχοφθόρος αγώνας ήταν αυτός με την Αυστραλία. Μας είχε μείνει και η πίκρα από τους Ολυμπιακούς και θέλαμε να πάρουμε «εκδίκηση». Το καταφέραμε με τον καλύτερο τρόπο. Όταν νικήσαμε την Αυστραλία πίστεψα ότι μπορούμε να πετύχουμε το όνειρό μας», υπογράμμισε η Μαρία Πάτρα.
«Χάνονται ταλέντα επειδή δεν υπάρχουν πισίνες»
Η πρωτιά στο παγκόσμιο πρωτάθλημα αποτελεί έναν από τους καλύτερους τρόπους για να προβληθεί το άθλημα. Η εθνική μας βρίσκεται στην κορυφή του κόσμου, όμως, σε κάποιους τομείς η «βασίλισσα» είναι… γυμνή. «Θέλουμε να φέρουμε και άλλα παιδιά στις πισίνες. Προσπαθούμε να εκμεταλλευτούμε την προβολή για να βοηθήσουμε το άθλημα. Εχουμε λίγες πισίνες για προπονήσεις και σε κάποιες από αυτές δεν μας αφήνουν και θα πρέπει να πληρώσουμε. Η εθνική ομάδα δεν θα έπρεπε να πληρώνει. Θα έπρεπε να έχει το κολυμβητήριό της. Μακάρι να αλλάξει κάτι και να έρθουν χορηγοί στο άθλημα. Οι συνθήκες προπόνησης που έχουν οι άλλες ομάδες στο εξωτερικό είναι πολύ καλές. Εμείς πηγαίνουμε από πισίνα σε πισίνα», τόνισε η Ελενα Ξενάκη.
Με τη συναθλήτριά της συμφωνεί και η Μαρία Πάτρα: «Στις υποδομές δεν υπάρχουν πάρα πολλά κορίτσια. Ελπίζουμε αυτό το χρυσό μετάλλιο να αποτελέσει ένα είδους «κράχτη» για να έρθουν. Αυτό θα βοηθήσει το ελληνικό γυναικείο πόλο να αναπτυχθεί. Η υδατοσφαίριση ταιριάζει στους Έλληνες. Είμαστε θαλασσινή χώρα και μας ταιριάζουν τα υδάτινα σπορ. Μπορεί να μην έχουμε τις συνθήκες προπόνησης και τα προπονητήρια που υπάρχουν στο εξωτερικό αλλά συνεχίζουμε με πείσμα και επειδή υπάρχει ταλέντο πρωταγωνιστούμε σε διεθνές επίπεδο».
