Το βράδυ της περασμένης Παρασκευής, ένα σύντομο βίντεο έκανε τον γύρο των μέσων κοινωνικής δικτύωσης. Ηταν ένας νεαρός άνδρας, με την κουκούλα του φούτερ του σηκωμένη ώστε να κρύβει τα χαρακτηριστικά του, καθώς έκανε βόλτες με πατίνι στην Times Square. Λίγοι αναγνώρισαν ποιος ήταν, αλλά η φιγούρα που γλιστρούσε ανάμεσα στους τουρίστες σε αυτό το εμβληματικό σημείο της Νέας Υόρκης θα κατακτούσε τη Χρυσή Μπάλα για τον καλύτερο παίκτη του Παγκοσμίου Κυπέλλου Συλλόγων, μόλις 48 ώρες αργότερα.
Ο Κόουλ Πάλμερ δεν μπορεί παρά να παραμένει ένας κανονικός 23χρονος που απλώς θέλει να παίζει ποδόσφαιρο, αλλά με τον τρόπο που κυριάρχησε στον τελικό απέναντι στην πρωταθλήτρια Ευρώπης, Παρί Σεν Ζερμέν, ίσως χρειαστεί να αποδεχτεί ότι γίνεται ταχύτατα ένας από τους σούπερ σταρ του αθλήματος.
Όποιος ήταν αρκετά τυχερός να δει κάποια συνέντευξή του μετά από αγώνα, ξέρει ότι δεν αποζητά τη δημοσιότητα με τα λόγια του – προτιμά να μιλούν τα πόδια του. Μπορεί να αποφεύγει τα φώτα της δημοσιότητας εκτός γηπέδου, αλλά το παράδοξο είναι ότι το πρόσωπό του – κάτω από την κουκούλα – ήταν παντού σε διαφημιστικές πινακίδες στο κέντρο της Νέας Υόρκης. “Τρομακτικά καλός” ήταν ο τίτλος πάνω από το όνομά του στην αφίσα και αποδείχθηκε προφητικός για την απόδοσή του στον τελικό της Κυριακής. Όπως και στο πλήθος των τουριστών με το πατίνι του, έτσι και απέναντι στην άμυνα της Παρί, ο Πάλμερ γλιστρούσε ανάμεσα στα σώματα και έβρισκε χώρους, διαλύοντας σχεδόν μόνος του τη γαλλική ομάδα πριν καν τελειώσει το πρώτο ημίχρονο.
Το τρικ του τελικού
Αφού έπαιξε αυτό το καλοκαίρι αριστερά στην επίθεση της Τσέλσι και ως ελεύθερο δεκάρι, ο Πάλμερ ξεκίνησε στον δεξιό άξονα, με τον Έντσο Μαρέσκα να προσπαθεί να εκμεταλλευτεί τις αδυναμίες στην άμυνα του Λουίς Ενρίκε. Η ανιδιοτελής κίνηση των Ζοάο Πέδρο και Μαλό Γκουστό ήταν καταλυτική για την απόδοση του Πάλμερ. Είτε τραβούσαν παίκτες για να του ανοίξουν χώρους, είτε δημιουργούσαν υπεραριθμία στην πλευρά του. «Χρησιμοποιήσαμε τον Κόουλ και τον Μαλό για να μπορούσαμε να έχουμε παίκτη παραπάνω σε εκείνη την περιοχή», είπε ο Μαρέσκα μετά τον αγώνα. «Ήταν το πλάνο μας και προσπαθούμε να βάζουμε τους παίκτες στις κατάλληλες θέσεις. Δούλεψε πολύ καλά.»
Οι κινήσεις του Γκουστό εντοπίζονταν συνεχώς από τον τερματοφύλακα Ρόμπερτ Σάντσες, με τον Πάλμερ πάντα έτοιμο να δεχτεί την τελική πάσα, όπως ακριβώς έκανε εξαιρετικά στο πρώτο γκολ της Τσέλσι. Το δεύτερο ήταν σχεδόν πανομοιότυπο, τόσο στην εκτέλεση όσο και στη φάση, όπως και το γκολ του στα προημιτελικά απέναντι στην Παλμέιρας. Αυτή τη φορά, ο ίδιος ο Πάλμερ έτρεξε στον χώρο πίσω από την άμυνα για να ολοκληρώσει την αντεπίθεση.
Το νούμερο 10 της Τσέλσι θα πάρει τα εύσημα, αλλά ας σημειωθεί και η κίνηση-θυσία του Ζοάο Πέδρο, που ανάγκασε τον Βιτίνια να διστάσει για μια στιγμή.
Αυτό το μικρό “κενό” ήταν αρκετό για να βάλει ο Πάλμερ τον στόπερ Λούκας Μπεράλδο στο έδαφος και να πλασάρει στην κάτω γωνία χωρίς καθόλου άγχος. Η δύναμη δεν έχει τόση σημασία όταν έχεις τέτοια ακρίβεια ώστε να περνάς την μπάλα από τη χαραμάδα.
Στο τρίτο γκολ της Τσέλσι, η ασίστ του Πάλμερ ήταν εξίσου εντυπωσιακή με τα δύο του γκολ – πήρε την μπάλα από το δικό του μισό και έδωσε μια τέλεια κάθετη στον Ζοάο Πέδρο.
Η εξυπνάδα του να οπισθοχωρήσει για να βρει χώρο ήταν χαρακτηριστική, αλλά οι συνδυασμένες κινήσεις με τον Γκουστό ήταν ιδανικές – ο ένας ερχόταν κοντά, ο άλλος έφευγε μπροστά. Με τον Κβαρατσχέλια της Παρί να μην ακολουθεί πίσω, ο αριστερός μπακ Νούνο Μέντες υποχρεώθηκε να καλύψει τον Γκουστό, αφήνοντας τον Πάλμερ με χώρο να επιτεθεί κατά μέτωπο.
Η εμφάνιση του Πάλμερ θύμισε τον τελικό του Europa Conference League κόντρα στην Μπέτις, όπου ανέλαβε προσωπικά την κατάσταση και μοίρασε δύο ασίστ στο δεύτερο ημίχρονο, κερδίζοντας ξανά το βραβείο του πολυτιμότερου παίκτη.
Αυτό τον ανεβάζει σε επτά συμμετοχές σε γκολ (γκολ ή ασίστ) σε έξι τελικούς, αλλά η απόδοσή του ξεπέρασε τα στατιστικά. Σύμφωνα με τα νούμερα κανείς δεν έκανε περισσότερες προωθημένες μεταφορές της μπάλας, ούτε συμμετείχε σε περισσότερες επιθετικές ενέργειες από τον Πάλμερ εκείνη την ημέρα. Ήταν πραγματικά αντάξιος του τίτλου του MVP.
Παραμένει παιδί
Ο 23χρονος άσος της Τσέλσι, πανηγύρισε τον τίτλο μαζί με τους συμπαίκτες του, αλλά μετά από λίγο προτίμησε να γίνει ξανά παιδί. Δε πήρε αυτή τη φορά πατίνι, αλλά έγινε ένα παίζοντας πασούλες με τα παιδιά των συμπαικτών του στο χορτάρι γεμάτο κομφετί. Είτε είναι ο Νούνο Μέντες είτε κάποιο πιτσιρίκι φίλου του, δεν έχει σημασία. Για τον Πάλμερ, όταν έχει την μπάλα στα πόδια, όλα είναι παιχνίδι και διασκέδαση. Η απόδοσή του, τόσο στον τελικό του Conference League πριν από λίγους μήνες, όσο και σε αυτόν του Παγκοσμίου Κυπέλλου Συλλόγων, μοιάζει και με μια προσωπική λύτρωση, ιδίως αφότου είχε παραδεχτεί ότι πέρασε δύσκολους μήνες, εντός και εκτός γηπέδου.
Μετρώντας 18 αγώνες χωρίς γκολ για σύλλογο ή εθνική μέσα στο έτος, η πίεση μεγάλωνε, κυρίως λόγω των απίστευτων αριθμών που είχε από την άφιξή του στην Τσέλσι. Ωστόσο, αν κοιτούσε κανείς τα στατιστικά σε βάθος, θα έβλεπε ότι όλα πήγαιναν καλά. Στην Premier League, κανείς δεν συμμετείχε περισσότερο σε επιθετικές φάσεις της Τσέλσι (είτε με τελικές, ή σε ασίστ) από τον Πάλμερ τη σεζόν 2024-25. Παρά τη φαινομενική κάμψη στην απόδοσή του, τα αναμενόμενα γκολ του χωρίς πέναλτι (0.38 xG ανά 90 λεπτά) παρέμειναν ίδια με την προηγούμενη σεζόν. Καμιά φορά, η απόδοση δεν αντικατοπτρίζει τη διαδικασία – αλλά η προοπτική είναι κρίσιμη, όπως είπε και ο ίδιος στο Sky Sports τον Μάιο: «Στην αρχή της σεζόν, νομίζω ότι είχα σκοράρει 14 γκολ στα πρώτα 21 παιχνίδια. Και μετά απλώς είχα ένα διάστημα χωρίς γκολ. Αλλά πιστεύω ότι μπορούσα να σκοράρω το ίδιο φέτος όπως και πέρυσι, απλώς έχασα κάποιες ευκαιρίες. Ήξερα ότι θα επανέλθω. Δεν το παίρνω κατάκαρδα.»
Μιλώντας για προοπτική, αν κοιτάξουμε τους βασικούς αριθμούς, μόνο οι Έρλινγκ Χάαλαντ (57) και Μοχάμεντ Σαλάχ (75) έχουν περισσότερα συνολικά γκολ και ασίστ στην Premier League από την αρχή της σεζόν 2023-24 (ο Πάλμερ έχει 56). Η εμφάνισή του απέναντι στην Παρί ήταν μικρογραφία του διπλού κινδύνου που αποτελεί για κάθε αντίπαλη άμυνα.
Το «brand Palmer»
Στην εποχή των social media, ένας εμβληματικός πανηγυρισμός βοηθά στην αναγνωρισιμότητα, αλλά το «brand Palmer» φαίνεται πως έφτασε νέα ύψη αυτή την εβδομάδα. Με το προφίλ του να αναπτύσσεται συνεχώς στις ΗΠΑ, ίσως έδωσε στους Αμερικανούς φιλάθλους μια πρόγευση του τι θα ακολουθήσει το επόμενο καλοκαίρι, όταν – χωρίς αμφιβολία – θα επιστρέψει με τη φανέλα της Αγγλίας για το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2026. Δεν έχει γίνει ακόμα ο ηγέτης της εθνικής ομάδας, όπως είναι στην Τσέλσι, αλλά ο προπονητής Τόμας Τούχελ θα ήταν φαινόταν ανόητος αν δεν του έβρισκε θέση στην ενδεκάδα, δίπλα στον Τζουντ Μπέλινγχαμ, ως κύριους εκφραστές του αγγλικού παιχνιδιού.
Αν συνεχίσει σε ανάλογο ρυθμό και στη νέα σεζόν στην Premier League, μπορεί να χρειαστεί κάτι περισσότερο από ένα φούτερ και μια κουκούλα για να κρυφτεί από τους θαυμαστές του όταν επιστρέψει στις Ηνωμένες Πολιτείες.
