Υπάρχουν ποδοσφαιριστές που παίζουν για τα τρόπαια. Υπάρχουν εκείνοι που αγωνίζονται για τα χρήματα. Υπάρχουν άλλοι που παίζουν για τη φανέλα. Και υπάρχουν και αυτοί, οι λίγοι, που παίζουν για την αγάπη του παιχνιδιού, με την καρδιά τους. Ο Ιβάν Ράκιτιτς ήταν ένας από αυτούς. Ενας «εργάτης» της μπάλας, ένας ηγέτης χωρίς κραυγές, ένας καλλιτέχνης του γηπέδου που κέρδισε τον σεβασμό με την ταπεινότητά του και την αφοσίωσή του.
Το 2025, ο Ράκιτιτς αποφάσισε να αποχαιρετήσει το επαγγελματικό ποδόσφαιρο. Σε ηλικία 37 ετών, μετά από δύο δεκαετίες στα μεγαλύτερα γήπεδα της Ευρώπης, ο Κροάτης μέσος είπε «αντίο» με αξιοπρέπεια, αφήνοντας πίσω του μια σπουδαία καριέρα, γεμάτη επιτυχίες, στιγμές συγκίνησης, αλλά και ανθρώπινη αλήθεια.
Από την Ελβετία με αγάπη
Ο Ιβάν Ράκιτιτς γεννήθηκε στις 10 Μαρτίου 1988 στο Μέρσβιλ της Ελβετίας, σε μια οικογένεια Κροατών μεταναστών. Ο πατέρας του, Λούκα, είχε κι εκείνος ποδοσφαιρικό παρελθόν, και ο μικρός Ιβάν μεγάλωσε μέσα σε μια κουλτούρα αγάπης για το άθλημα. Από μικρός έδειξε πως είχε κάτι ιδιαίτερο.
What a journey it’s been. ✨
Thank you for the beautiful memories, @ivanrakitic 💙❤️ pic.twitter.com/yWgyCenA3S— FC Barcelona (@FCBarcelona) July 7, 2025
Στα 16 του έκανε ντεμπούτο με τη φανέλα της Βασιλείας, κερδίζοντας το βλέμμα των μεγάλων ευρωπαϊκών συλλόγων. Η πρώτη μεγάλη του μεταγραφή έγινε το 2007, όταν υπέγραψε στη Σάλκε. Εκεί καθιερώθηκε ως ένας από τους πιο ελπιδοφόρους μέσους της Ευρώπης. Αλλά ο πραγματικός του ποδοσφαιρικός έρωτας δεν άργησε να έρθει.
Το 2011, ο Ράκιτιτς μετακόμισε στην Ισπανία για λογαριασμό της Σεβίλλης. Εκεί δεν βρήκε μόνο ποδόσφαιρο υψηλού επιπέδου, βρήκε την ψυχή του. Εγινε αρχηγός, έγινε ηγέτης, έγινε κομμάτι της ταυτότητας του συλλόγου. Το 2014, οδήγησε την ομάδα στην κατάκτηση του Europa League, αφήνοντας ανεξίτηλο το στίγμα του στον σύλλογο της Ανδαλουσίας.
Ηταν εκεί, στη Σεβίλλη, που γνώρισε και τη γυναίκα της ζωής του, τη Ρακέλ Μαουρί. Ο γάμος τους, η οικογένειά τους και η ζωή τους στην Ισπανία έγιναν βασικά κομμάτια της ύπαρξής του. Ο Ράκιτιτς δεν έπαιζε απλώς ποδόσφαιρο στη Σεβίλλη. Ζούσε, δημιουργούσε, αγαπούσε.
View this post on Instagram
Η απογείωση στην Μπαρτσελόνα
Η μεταγραφή του στην Μπαρτσελόνα το καλοκαίρι του 2014 ήταν το επόμενο φυσικό βήμα. Εκεί, δίπλα σε ποδοσφαιριστές όπως ο Μέσι, ο Ινιέστα και ο Σουάρες, ο Ράκιτιτς δεν πνίγηκε από το βάρος του ονόματος του συλλόγου. Αντιθέτως, έλαμψε. Στην πρώτη του σεζόν, κατέκτησε το ιστορικό τρεμπλ: Πρωτάθλημα, Κύπελλο και Champions League. Ο ίδιος σκόραρε στον τελικό του Champions League εναντίον της Γιουβέντους, γράφοντας το όνομά του στην Ιστορία της Μπάρτσα με χρυσά γράμματα.
Επί έξι σεζόν αποτέλεσε αναντικατάστατο κομμάτι της μεσαίας γραμμής των Καταλανών. Η σταθερότητά του, η τακτική του νοημοσύνη και η αστείρευτη εργατικότητα τον έκαναν έναν από τους πιο αξιόπιστους ποδοσφαιριστές της εποχής.
Ο Ράκιτιτς δεν ήταν ποδοσφαιριστής των εξώφυλλων. Δεν είχε τη λάμψη του Νεϊμάρ, ούτε τα πρωτοσέλιδα του Ρονάλντο. Αλλά είχε κάτι πιο σπάνιο: τον απόλυτο σεβασμό των συμπαικτών, των προπονητών και των φιλάθλων. Ηταν ο παίκτης που θα κάλυπτε τον χώρο, θα έκανε το τάκλιν και θα έδινε την κάθετη πάσα χωρίς να ζητά χειροκρότημα. Επαιξε ποδόσφαιρο όπως έζησε: με ησυχία, με σεμνότητα, με ακεραιότητα. Ηταν ένας ποδοσφαιρικός «καθρέφτης χαρακτήρα».
Το ασημένιο θαύμα
Παρόλο που γεννήθηκε στην Ελβετία, ο Ράκιτιτς διάλεξε να εκπροσωπήσει την πατρίδα της καρδιάς του: την Κροατία. Το αποκορύφωμα της διεθνούς του καριέρας ήρθε στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2018, όταν οδήγησε –μαζί με τον φίλο του, Λούκα Μόντριτς– την Κροατία στον τελικό της διοργάνωσης. Ο ίδιος ήταν καθοριστικός σε όλα τα νοκ άουτ παιχνίδια, ευστοχώντας δύο φορές σε κρίσιμα πέναλτι: μία φορά απέναντι στη Δανία και μία στον ιστορικό προημιτελικό με τη Ρωσία. Η εικόνα του να πανηγυρίζει, δακρυσμένος, με το χέρι στην καρδιά, έγινε σύμβολο πίστης και συγκίνησης για κάθε συμπατριώτη του. Αν και οι Κροάτες ηττήθηκαν στον τελικό από τη Γαλλία, η ομάδα του 2018 έγραψε ιστορία και ο ίδιος έγινε εθνικός ήρωας.
Η επιστροφή στη Σεβίλλη
Το 2020, ο Ράκιτιτς αποφάσισε να επιστρέψει στο «σπίτι» του, στη Σεβίλλη. Δεν ήταν πια ο παίκτης των 90 λεπτών ούτε ο ταχύς μέσος των νεανικών του χρόνων. Αλλά ήταν εκείνος που έδινε στους νεότερους τη γνώση, το παράδειγμα, την ηρεμία. Το 2023 κατέκτησε ξανά το Europa League με τη Σεβίλλη, κλείνοντας έναν υπέροχο κύκλο με τον πιο γλυκό τρόπο. Οι φίλαθλοι της ομάδας τον λάτρεψαν σαν θρύλο. Γιατί ποτέ δεν τους πρόδωσε. Πάντα επέστρεφε. Το 2024 μετακόμισε για λίγους μήνες στη Σαουδική Αραβία για μια τελευταία ποδοσφαιρική εμπειρία με την Αλ Σαμπάμπ. Δεν έψαχνε χρήματα, έψαχνε εμπειρίες. Και όταν ένιωσε ότι το σώμα του δεν μπορούσε να ακολουθήσει την ψυχή του, αποφάσισε να αποσυρθεί, κλείνοντας την καριέρα του έχοντας επιστρέψει στη Χάιντουκ Σπλιτ, σε μια προσπάθεια να τη βοηθήσει να φτάσει στην κατάκτηση του πρωταθλήματος, χωρίς μάλιστα να απαιτήσει συμβόλαιο ή μισθό.
Ivan Rakitic: ejemplo de sevillanía ❤️
🏆🖼️🏆 pic.twitter.com/ypFwtIXMfa
— Sevilla Fútbol Club (@SevillaFC) July 7, 2025
Ο Κροάτης διεθνής (106 συμμετοχές), ο οποίος προηγουμένως είχε αρνηθεί ότι θέλει να αποσυρθεί, θα ολοκληρώσει μια πλούσια καριέρα σχεδόν 20 ετών γεμάτη επιτυχίες, συμπεριλαμβανομένου ενός Champions League με την Μπαρτσελόνα το 2015 και δύο Europa League με τη Σεβίλλη (2014, 2023). Σύμφωνα με τον ισπανικό Τύπο, ο Ράκιτιτς θα μπορούσε να γίνει αθλητικός διευθυντής στη Χάιντουκ, αλλά ο κροατικός σύλλογος δεν έχει ακόμη ανακοινώσει τίποτα.
Το αποχαιρετιστήριο γράμμα
Η ανακοίνωση της αποχώρησής του ήταν λιτή και συγκινητική: «Το ποδόσφαιρο μου έδωσε περισσότερα απ’ ό,τι θα μπορούσα να ονειρευτώ. Ευχαριστώ τις ομάδες μου, τους προπονητές, τους συμπαίκτες, και πάνω απ’ όλα την οικογένειά μου. Ηρθε η ώρα να κλείσω αυτό το υπέροχο κεφάλαιο και να ανοίξω ένα καινούργιο, με την ίδια αγάπη και πάθος», ενώ σε μια ανάρτηση στο instagram πρόσθεσε: «Αγαπητό ποδόσφαιρο, μου έδωσες περισσότερα από όσα θα μπορούσα ποτέ να ονειρευτώ. Φίλους, συναισθήματα, χαρές και δάκρυα (…) Τώρα είναι η ώρα να σου πω αντίο. Γιατί, ακόμα κι αν απομακρυνθώ από εσένα, εσύ δεν θα απομακρυνθείς ποτέ από μένα. Σε ευχαριστώ, ποδόσφαιρο».
View this post on Instagram
Χιλιάδες φίλαθλοι από την Κροατία, τη Σεβίλλη, τη Βαρκελώνη και όλο τον κόσμο τον αποχαιρέτησαν με δάκρυα στα μάτια. Γιατί ένιωσαν πως δεν χάνουν απλώς έναν παίκτη· χάνουν έναν φίλο, έναν αδελφό μέσα στο γήπεδο.
Περισσότερο από ένας παίκτης
Ο Ιβάν Ράκιτιτς δεν ήταν ο πιο διάσημος, ούτε ο πιο ταλαντούχος παίκτης της γενιάς του. Ηταν όμως ο πιο ανθρώπινος. Με το χαμόγελο, με την ευγένεια, με τη βαθιά του αγάπη για καθετί που έκανε. Αφησε πίσω του ένα ποδοσφαιρικό αποτύπωμα που δεν μετριέται μόνο με τίτλους, αλλά με το χειροκρότημα που κέρδισε, ακόμα και από αντιπάλους. Και ίσως αυτό είναι τελικά η μεγαλύτερη νίκη.
Ανάλογη με την εικόνα του εντός γηπέδων είναι και η ζωή του έξω από αυτά. Με τη σύζυγό του Ρακέλ έχουν αποκτήσει δύο κόρες, τις οποίες προσπαθεί να κρατήσει, όσο είναι εφικτό, μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας. Είναι ο ιδιοκτήτης και υποστηρικτής της ερασιτεχνικής ομάδας NK Pajde στην Ελβετία, όπου συμμετέχουν φίλοι και συγγενείς.
Συχνά οργανώνει φιλικούς αγώνες με παλιούς διεθνείς ποδοσφαιριστές και συνεισφέρει οικονομικά στη λειτουργία της. Από τον Φεβρουάριο του 2021, είναι ο πρώτος επίσημος πρέσβης του οργανισμού UEFA Foundation for Children, ο οποίος επικεντρώνεται σε δράσεις για παιδιά σε δυσμενείς συνθήκες σε όλο τον κόσμο, ενώ πολλές φορές έχει παροτρύνει και άλλους ποδοσφαιριστές να συμμετάσχουν.
Εχει ειπωθεί, χωρίς να το επιβεβαιώσει, ότι στήριξε προσωπικά παιδικά προγράμματα σε προσφυγικούς καταυλισμούς (όπως ο Za’atari στην Ιορδανία) και έχει συναντηθεί με παιδιά με ειδικές ανάγκες από πολλές χώρες, συμπεριλαμβανομένων της Ελλάδας στον τελικό του Super Cup της UEFA στο «Καραϊσκάκης», όταν η Σεβίλλη έπαιξε με την Μάντσεστερ Σίτι το καλοκαίρι του 2023.
Αν υπήρχε τρόπος να περιγράψει κανείς τον Ράκιτιτς με μία λέξη, αυτή θα ήταν σεβασμός. Και αν μπορούσαμε να του πούμε μόνο μία φράση τώρα που φεύγει, αυτή θα ήταν: «Σε ευχαριστούμε για όλα όσα προσέφερες στο ποδόσφαιρο…».
