«Η Ελλάδα είναι η πρώτη χώρα στον κόσμο στη χυδαιολογία σε αθλητικούς χώρους και τέταρτη στη βία. Γι’ αυτό η ΕΟΑ συγκρότησε Επιτροπή Αθλητικού Πνεύματος, που κύριο στόχο έχει να προωθηθεί το αθλητικό πνεύμα στα σχολεία» («Η Καθημερινή», 3 Μαρτίου… 1995). Η ΕΟΑ (νυν ΕΟΕ, δηλαδή Ελληνική Ολυμπιακή Επιτροπή) συγκρότησε μεν την Επιτροπή, αλλά η αθλητική παιδεία ουδέποτε εισήχθη ως μάθημα στα σχολεία. Ηταν τ’ όνειρο του τότε πρόεδρου της, του αείμνηστου Αντώνη (Νίνου) Τζίκα, το οποίο, δυστυχώς, δεν υλοποιήθηκε. Και το αθλητικό πνεύμα έμεινε εκτός σχολείων, οικογενειών και κερκίδων.
Αλλά, χρόνια πριν, είχα αναδείξει εδώ το θέμα της βίας και της χυδαιολογίας, υποβάλλοντας και προτάσεις. Διότι η βία δεν είναι μόνο σωματική. Είναι και λεκτική. Και αν η Πολιτεία δεν αποφασίσει να την τιμωρεί και αυτήν αυστηρά, το κακό δεν θ’ αντιμετωπιστεί.
Οι κυβερνήσεις μας, διαχρονικά, έχουν τεράστιες ευθύνες για την εξάπλωση αυτής της αθλιότητας. Διότι επέτρεψαν να ξεφύγει η κατάσταση με τα χυδαία συνθήματα. Αν, μόλις ακούγονταν από τις εξέδρες οι χυδαιότητες για μητέρες, συζύγους, κόρες, γιους παικτών, προπονητών, παραγόντων και για τους ίδιους, αλλά και πόλεων, ο αγώνας διακοπτόταν με αυστηρή προειδοποίηση και στην επανάληψη εκκενώνονταν οι εξέδρες και η επόμενη εντός έδρας αναμέτρηση της ομάδας διεξαγόταν «κεκλεισμένων των θυρών», η δε υποτροπή επέσυρε βαρύτερες ποινές, θεωρώ σχεδόν βέβαιο ότι η αθλιότητα θα είχε αντιμετωπιστεί. Και τούτο διότι οι ιδιοκτήτες των αθλητικών εταιρειών και οι παράγοντες των σωματείων θα είχαν κάθε λόγο να… πείσουν τους φανατικούς να συμμορφωθούν.
Η ελπίδα βρίσκεται στα… συμφέροντα. Το να μιλήσουμε ξανά για εισαγωγή μαθήματος Αθλητικής Αγωγής και Παιδείας στα σχολεία, χαμένος κόπος είναι.
