Σε μια πολύ ιδιαίτερη συνθήκη, η κούρσα για την κατάκτηση του βελγικού πρωταθλήματος είχε σε ένα πολύ μεγάλο σημείο της διαδρομής έντονα γαλανόλευκο χρώμα. Η Γκενκ του Κωνσταντίνου Καρέτσα είχε πάρει μια τεράστια βαθμολογική διαφορά στην κανονική διάρκεια του πρωταθλήματος και η Μπριζ του Χρήστου Τζιόλη που καραδοκούσε για κάθε της λάθος, έμοιαζε δύσκολο να την καλύψει για να κόψει πρώτη το νήμα.
Οι δύο Ελληνες άσοι ήταν πρωταγωνιστές στις ομάδες τους και οι παίκτες με τη μεγαλύτερη χρηματιστηριακή αξία αναλογικά με το ταλέντο και την ηλικία τους, προσφέροντας ωραίες ιστορίες στα ΜΜΕ του Βελγίου, ειδικά όταν η συνύπαρξή τους στην εθνική μας ομάδα φούντωσε το ενδιαφέρον. Αν και δεν μένουν στην ίδια πόλη, διατηρούν εξαιρετική σχέση μεταξύ τους και βρίσκονται όσο πιο συχνά το επιτρέπουν οι υποχρεώσεις τους, με το στοίχημα κάποια στιγμή να μοιάζει προφανές: ποιος από τους δύο θα κέρδιζε το σκληρό «μπραντεφέρ» για την κατάκτηση του τίτλου;
Με τη διαφορά να φτάνει μέχρι και τους 14 βαθμούς λίγο πριν από το τέλος της κανονικής διάρκειας του πρωταθλήματος, η Γκενκ του Καρέτσα μπήκε στα πλέι-οφ 9 βαθμούς μπροστά από την Μπριζ του Τζιόλη και πρόβαλλε ακλόνητο φαβορί για τον τίτλο. Όταν έπαθε… ΑΕΚ και γνώρισε μια απίστευτη καθίζηση με συνεχόμενες ήττες στο μίνι πρωτάθλημα που θα έκρινε τον τελικό νικητή, φαβορί έγινε η πολύπειρη Μπριζ. Ήταν μια ομάδα που ερχόταν με φόρα από το Champions League όπου είχε μια εξαιρετική παρουσία μέχρι τη φάση των 16 αποκλείοντας την κάτοχο του Europa League, Αταλάντα, δείχνοντας έτοιμη πάρει την κατάσταση στα χέρια της. Ήταν σαν μια κούρσα του ιπποδρόμου. Λίγο πριν την τελική ευθεία και τον τερματισμό, όλοι είχαν στραμμένα τα μάτια τους στα δύο φαβορί, χωρίς κανείς να δίνει σημασία στο αουτσάιντερ που ερχόταν με φόρα από την εξωτερική. Αυτό το άλογο κούρσας στην Jupiler Pro League του Βελγίου λεγόταν Ουνιόν Σεν Ζιλουάζ και προς έκπληξη όλων, ήταν τελικά αυτό που έκοψε πρώτο το νήμα!
Η ομάδα που ερχόταν από τα (πολύ) βάθη της ιστορίας και εκπροσωπεί ένα μεγάλο και παραδοσιακό κομμάτι των γαλλόφωνων κατοίκων των Βρυξελλών, κατέκτησε το πρώτο πρωτάθλημα της σύγχρονης εποχής της, κάνοντας μια απίστευτη ανατροπή που σπάνια την απαντά κανείς. Όταν τελείωσε η κανονική περίοδος ήταν 3η στη βαθμολογία, στο -13 από την Γκενκ και στο -4 από την Μπριζ, έχοντας πίσω της 4 βαθμούς την Αντερλεχτ, τη μεγάλη ποδοσφαιρική δύναμη της πρωτεύουσας και γενικά του Βελγίου εδώ και πολλές δεκαετίες. Τίποτα δεν προδίκαζε αυτή την συναρπαστική εξέλιξη, που είχε ευτυχές τέλος για την ξεχασμένη Πριγκίπισσα του Βελγίου, η οποία είχε χαθεί από τον ποδοσφαιρικό χάρτη εδώ και σχεδόν 5 δεκαετίες, για να επιστρέψει στην κορυφή με ένα κινηματογραφικό τρόπο, κόντρα σε κάθε λογική και πιθανότητα.
Η Ουνιόν Σεν Ζιλουάζ ήταν η πιο σημαντική ποδοσφαιρική ομάδα του Βελγίου μέχρι το ξέσπασμα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Ήταν ένας σύλλογος που εκπροσωπούσε την ελίτ των Βρυξελλών και κυριαρχούσε σε μια εποχή που οι τωρινές μεγάλες δυνάμεις του βελγικού ποδοσφαίρου καλά – καλά δεν υπήρχαν στον χάρτη. Η Ουνιόν είχε ιδρυθεί το 1897 και μέχρι το ξέσπασμα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου το 1939, είχε κατακτήσει 11 πρωταθλήματα και 2 Κύπελλα, χτίζοντας πολλά ρεκόρ που έχουν μείνει ανέγγιχτα έως τώρα. Το πιο σημαντικό απ’ αυτά είναι το σερί των 60 αήττητων αγώνων στο πρωτάθλημα Βελγίου από το 1933 έως το 1935, ρεκόρ που σε μια διαδρομή 90 χρόνων, κανείς δεν μπόρεσε έστω να το απειλήσει. Γι’ αυτήν την αήττητη επίδοση την αποκαλούσαν «Ουνιόν 60», σε μια εποχή όπου από τα τωρινά μεγάλα κλαμπ του Βελγίου (Μπριζ, Αντερλεχτ, Σταντάρ Λιέγης, Γκενκ) μόνο η πρώτη είχε πάρει ένα όλο κι όλο πρωτάθλημα.
Μετά το τέλος του πολέμου, η Ουνιόν Σεν Ζιλουάζ έμεινε για περίπου 20 χρόνια ανταγωνιστική, χωρίς να κατακτά τίτλους. Παρέμενε όμως η πιο αναγνωρίσιμη βελγική ομάδα και για πολλά χρόνια ήταν η πρώτη επιλογή ξένων συλλόγων για τουρνουά ή μεμονωμένα φιλικά παιχνίδια. Είχε κάνει, μάλιστα, μια αξιοσημείωτη πορεία στο Κύπελλο Εκθέσεων (μετέπειτα ΟΥΕΦΑ) φτάνοντας μέχρι τα ημιτελικά, όπου αποκλείστηκε από την Μπέρμιγχαμ. Αυτή ήταν η τελευταία της προσπάθεια να παραμείνει στον αφρό. Με το πέρασμα των χρόνων έχασε την αίγλη της και όταν υποβιβάστηκε το 1973, έκανε σχεδόν 5 δεκαετίες για να ξανασηκώσει κεφάλι. Ξέπεσε μέχρι την 4η κατηγορία του βελγικού ποδοσφαίρου και κάποια στιγμή απειλήθηκε άμεσα με διάλυση λόγω οικονομικών προβλημάτων, που ξεπεράστηκαν με τη βοήθεια των οπαδών.
Ξεχασμένη για δεκαετίες, η Ουνιόν πήρε με ένα απρόσμενο τρόπο το φιλί της ζωής και ξαναμπήκε στον ποδοσφαιρικό χάρτη μετά από μια αμφιλεγόμενη επιχειρηματική κίνηση ενός ανθρώπου που δεν είχε καμία σχέση με το βέλγικο ποδόσφαιρο. Ο Τόνι Μπλουμ ήταν γνωστός ως επαγγελματίας παίκτης του πόκερ και διακρινόταν για την έφεσή του στον τζόγο. Από μικρή ηλικία στοιχημάτιζε στα πάντα κι όταν κατάφερε να φτιάξει ένα καλό κουμπαρά περίπου 3,5 εκατ. ευρώ, είχε την έμπνευση να επενδύσει σε ακίνητα. Οι επιλογές του αποδείχθηκαν άκρως επιτυχημένες και είδε ξαφνικά το οικονομικό του εκτόπισμα να μεγεθύνεται, σε σημείο να αγοράσει το 2009 την Μπράιτον, σε ηλικία μόλις 34 ετών! Τόσα ακριβώς ήταν τα χρόνια που οι «γλάροι» απουσίαζαν από την Premier League, μέχρι να επιστρέψουν εκεί υπό την ηγεσία του Μπλουμ ο οποίος αποδείχθηκε εξαιρετικός στη διαχείριση των ποδοσφαιρικών θεμάτων, αν και δεν είχε καμία σχετική εμπειρία.
Όταν σταθεροποιήθηκε η θέση του στην Μπράιτον, ο Τόνι Μπλουμ έψαξε να βρει μια ομάδα από άλλο πρωτάθλημα για να επενδύσει. Κάποιος του πρότεινε την ξεχασμένη Ουνιόν Σεν Ζιλουάζ που κρατούσε την παραδοσιακή της αίγλη και ένα πυρήνα πιστών οπαδών παρότι ήταν 45 χρόνια μακριά από την Α’ κατηγορία του Βελγίου. Η είδηση αντιμετωπίστηκε με επιφυλακτικότητα στην αρχή, μιας και οι οπαδοί της ομάδας των Βρυξελλών πίστεψαν πως ο Μπλουμ θα τη χρησιμοποιήσει για να ξεπεράσει τα προβλήματα του διαφαινόμενου Brexit ή σαν «φυτώριο» για την Μπράιτον, για να εξελίσσονται εκεί παίκτες που δεν ήταν έτοιμοι ακόμα για μια διοργάνωση του υψηλού επιπέδου της Premier League.
Στην πορεία, αυτοί οι φόβοι διαψεύσθηκαν. Η σχέση Μπράιτον – Ουνιόν Σεν Ζιλουάζ παραμένει από το 2018 έως τώρα πολύ χαλαρή, με ελάχιστους παίκτες να έχουν κάνει τη διαδρομή από τη μία ομάδα στην άλλη. Ο Μπλουμ αντιμετώπισε την Ουνιόν ως επένδυση και από τότε που την απέκτησε, δεν έχει ενεργή εμπλοκή στην καθημερινότητά της. Παραχώρησε το 10% των μετοχών της στον Άλεξ Μούγιο, ο οποίος εκτελεί με απόλυτη επιτυχία χρέη προέδρου βασιζόμενος σε μια λογική που φαίνεται απλή αλλά δεν είναι και τόσο: «Δεν είμαι ο παραδοσιακός πρόεδρος που τα ξέρει όλα. Η ειδικότητά μου είναι η επεξεργασία των δεδομένων. Ολοι μπορούν να αναγνωρίσουν έναν καλό παίκτη και όλοι αντιλαμβάνονται πότε κάτι είναι φτηνό. Το δύσκολο είναι να συνδυάσεις αυτά τα δύο, το καλό με το φτηνό. Αυτή ακριβώς είναι η δική μου δουλειά».
Με ένα χάρισμα στις μεταγραφικές του επιλογές, ο Μούγιο έφτιαξε πολύ γρήγορα μια εξαιρετική ομάδα, με πολύ λίγα χρήματα ακόμα και για τα δεδομένα του Βελγίου, όπου οι επενδύσεις είναι λιγοστές και μετρημένες σε σχέση με την ποιότητα του πρωταθλήματος. Η διαφορά φάνηκε από την πρώτη κιόλας χρονιά. Όταν ο προπονητής της ομάδας του έφερε μια λίστα με 15 ονόματα παικτών που ήθελε να αποκτηθούν για να την ανεβάσει κατηγορία, ο Μούγιο απέρριψε και τους 15! Το να αγνοεί τον προπονητή ένας νεόκοπος πρόεδρος που δεν είναι καν ιδιοκτήτης και να βγαίνει μόνος του στην αγορά για «ψώνια», φάνηκε εντελώς παράλογο και σήκωσε μπόλικη σκόνη. Ο Μούγιο αναζητούσε αυτό ακριβώς που έλεγε το δόγμα του, καλούς παίκτες σε τιμή ευκαιρίας. Και τους βρήκε! Με ελάχιστα χρήματα σε μεταγραφικό μπάτζετ, η Ουνιόν χρειάστηκε μόλις μια τριετία για επιστρέψει από τα αλώνια στα… σαλόνια, 48 χρόνια μετά τον υποβιβασμό της, σε ένα ταξίδι που έμοιαζε δίχως επιστροφή. Τερμάτισε 1η με 18 βαθμούς διαφορά από τον 2ο και τον Ιούλιο του 2021 ήταν πλέον ξανά στην D1, με το πρώτο και ιστορικό παιχνίδι της στην Jupiler Pro League να είναι το εντυπωσιακό 3-1 στην έδρα της συμπολίτισσας Άντερλεχτ!
Η πορεία εκείνης της χρονιάς έδειξε ότι η Ουνιόν Σεν Ζιλουάζ δεν επέστρεψε απλώς για να παραμείνει, αλλά για να κατακτήσει την κορυφή! Με την πρώτη της χρονιά στην Α’ κατηγορία, άγγιξε προς έκπληξη όλων τον τίτλο του πρωταθλητή και τον έχασε μέσα από τα χέρια της εκεί που φάνηκε ότι τον είχε αγκαλιάσει! Μπήκε με πλεονέκτημα στα πλέι-οφ έχοντας τερματίσει 1η στην κανονική διάρκεια του πρωταθλήματος μετά από 34 παιχνίδια, άλλα πλήρωσε ακριβά την απειρία της. Αν και κράτησε σε μεγάλο μέρος της κούρσας το προβάδισμα, δεν άντεξε στην αντεπίθεσης της μπαρουτοκαπνισμένης Μπριζ, η οποία την νίκησε μέσα – έξω, την προσπέρασε στο τέλος και (ξανα)πήρε το πρωτάθλημα. Μετά από απουσία 48 χρόνων, η 2η θέση έμοιαζε με θαύμα, αλλά κανείς στην ομάδα των Βρυξελλών δεν την αντιμετώπισε ως επιτυχία έτσι όπως χάθηκε ο τίτλος.
Το πάθημα της επόμενης χρονιάς ήταν πολύ πιο οδυνηρό. Αν και υπήρξαν αποχωρήσεις σημαντικών παικτών και στην αρχή του νέου πρωταθλήματος η Ουνιόν έμεινε πίσω, μια θεαματική αντεπίθεση την έφερε ισόβαθμη της Γκενκ, στην 1η θέση στην κανονική διάρκεια του πρωταθλήματος. Ο τίτλος δεν εξελίχθηκε σε δική τους υπόθεση, όπως φαινόταν στην αρχή. Η Γκενκ έμεινε πίσω και η Ουνιόν Σεν Ζιλουάζ μονομάχησε στο τέλος με την Αντβερπ, με την οποία ήταν ισόβαθμη μέχρι την τελευταία αγωνιστική των πλέι οφ. Η ίδια έπαιζε στην έδρα της με την εντελώς αδιάφορη Μπριζ, ενώ η Αντβέρπ θα δοκιμαζόταν απέναντι στη Γκενκ που είχε ακόμα στόχους να διεκδικήσει. Στο ιστορικό και πολύ γραφικό «Stade Marien», η Ουνιόν ήταν μπροστά στο σκορ με 1-0 μέχρι το 88’, αλλά δέχθηκε 3 γκολ από την Μπριζ μέσα σε 5 λεπτά και ο διαφαινόμενος θρίαμβος εξελίχθηκε σε εφιάλτη! Την ίδια ώρα η Αντβέρπ περνούσε νικηφόρα από τη Γκενκ με το «σουτ του αιώνα» από τον Αντερβάιρελντ και πήρε έναν ανεπάντεχο τίτλο, αφήνοντας για 2η συνεχόμενη χρονιά την Ουνιόν σύξυλη, με την αίσθηση μιας τεράστιας χαμένης ευκαιρίας!
Η κατάληξη ήταν ίδια και την επόμενη περίοδο. Κόντρα σε κάθε λογική, η διοίκηση της Ουνιόν πούλησε τους καλύτερους παίκτες της που είχαν γίνει περιζήτητοι, βγήκε ξανά στην αγορά με το δόγμα «καλοί παίκτες σε τιμή ευκαιρίας» και απέκτησε ταλαντούχους ποδοσφαιριστές που κράτησαν ψηλά τη δυναμική της. Προς έκπληξη όλων, όχι μόνο δεν κατέρρευσε όπως περίμεναν όλοι, αλλά έκανε τρομερή πορεία σε τρία μέτωπα: τερμάτισε 1η στην κανονική διάρκεια του πρωταθλήματος, έκανε εξαιρετική πορεία στην Ευρώπη (νίκησε ακόμα και τη Λίβερπουλ στους ομίλους του Europa League) φτάνοντας μέχρι τους 16 του Conference (απέκλεισε στα πλέι οφ την Αϊντραχτ Φρανκφούρτης), ενώ έκλεισε τη χρονιά με τον πρώτο της τίτλο μετά από το μακρινό 1935, όταν κατέκτησε το Κύπελλο Βελγίου με αντίπαλο την Αντβέρπ.
Στο πρωτάθλημα, όμως, η ίδια πικρή γεύση στο φινάλε. Αν και ξεκίνησε τα πλέι-οφ με 4 συνεχόμενες ήττες, η Ουνιόν κατάφερε να κάνει μια θεαματική αντεπίθεση και να διεκδικήσει τον τίτλο, μένοντας όμως για 3η συνεχόμενη χρονιά στην 2η θέση! Την παράσταση την έκλεψε η Μπριζ, η οποία ξεκίνησε από το… -19 και με ένα τρομερό νικηφόρο σερί, πήρε τελικά τον τίτλο με διαφορά ενός βαθμού από την Ουνιόν, η οποία έμεινε στα κρύα του λουτρού, δημιουργώντας την εικόνα μιας ομάδας «λούζερ», που φτάνει στην πηγή, αλλά νερό δεν πίνει! Για να ξετινάξει από πάνω της αυτήν την αίσθηση της ηττοπάθειας, χρειάστηκε να ντυθεί αυτή εφέτος… Μπριζ και να κάνει το αδιανόητο: αν και βρέθηκε εφέτος 3η και καταϊδρωμένη στο τέλος της κανονικής περιόδου (-13 από την Γκενκ και κάποια στιγμή στο -15), έκανε εκπληκτική πορεία στα πλέι-οφ και έφτασε 1η έως την τελευταία αγωνιστική. Με αντίπαλο στην έδρα της την εντελώς αδιάφορη και σαφώς πιο αδύναμη Σταντάρ Λιέγης, τα φαντάσματα επέστρεψαν. Η Ουνιόν Σεν Ζιλουάζ ήθελε μόνο νίκη για να μην την ενδιαφέρει τι θα κάνει η Μπριζ στο δικό της παιχνίδι και όταν προηγήθηκε νωρίς, φάνηκε ότι θα ξεμπερδέψει. Η Σταντάρ ισοφάρισε όμως σε 1-1 και το β’ ημίχρονο εξελίχθηκε σε θρίλερ, με το τέλος μα είναι αίσιο αυτή τη φορά για τους γηπεδούχους.
Πέτυχαν άλλα δύο γκολ, ξεκάρφωσαν το Νο2 από την πλάτη τους και πανηγύρισαν ένα ιστορικό πρωτάθλημα, ακριβώς 90 χρόνια μετά το τελευταίο που πήραν την εποχή που μεσουρανούσαν! Ήταν μια πολύ θεματική επιστροφή μιας εντελώς ξεχασμένης ομάδας, που κρατήθηκε στη ζωή με μηχανική υποστήριξη για δεκαετίες, μέχρι να εμφανιστεί ξανά στο προσκήνιο, έτοιμη να τα σαρώσει όλα!
