Ηταν αργά το βράδυ της περασμένης Παρασκευής, όταν οι «Holmesdale Fanatics», οι οργανωμένοι οπαδοί της Κρίσταλ Πάλας, ανέβασαν μια φωτογραφία στο «X».
Τους έδειχνε ντυμένους με τις συνηθισμένες μαύρες μπλούζες τους, αλλά με θολά πρόσωπα, να ποζάρει μπροστά από ένα άδειο «Γουέμπλεϊ». Τους είχε επιτραπεί η είσοδος για να στήσουν το κορεό για τη δημιουργία του οποίου είχαν συμβάλει οικονομικά οι φίλαθλοι του λονδρέζικου συλλόγου συγκεντρώνοντας συνολικά 45.000 λίρες. Η εικόνα που δημοσίευσαν μέσω των κοινωνικών δικτύων συνοδευόταν με ένα απλό μήνυμα: «Ας τελειώσουμε αυτό που ξεκινήσαμε».
Το τι ακριβώς είχε προετοιμάσει τόσες ώρες η ομάδα έγινε σαφές μόνο το επόμενο απόγευμα, λίγα λεπτά πριν από τη σέντρα του τελικού του Κυπέλλου Αγγλίας εναντίον της Μάντσεστερ Σίτι. Καθώς ο καπνός από τα κόκκινα και μπλε καπνογόνα απομακρύνθηκε, η όλη εικόνα εμφανίστηκε και ήταν συναρπαστικά συγκινητική. Πάνω από ένα πανό που έγραφε «Το Γουέμπλεϊ θα τρέμει και αυτό θα είναι ωραίο», οι οπαδοί της Κρίσταλ Πάλας είχαν δημιουργήσει ένα κορεό, που έδειχνε έναν άνδρα να αγκαλιάζει σφιχτά τους δύο γιους του.
Σε πρώτη φάση έμοιαζε με ένα μήνυμα που έδειχνε πόσα σημαίνει να αγαπάς μια ομάδα και παράλληλα να καταδείξει τον δεσμό μεταξύ πατέρα και γιου. Η εικόνα δεν ήταν τυχαία, καθώς έδειχνε τους πανηγυρισμούς του Μαρκ Γουίλιανς και των γιων του, Ντόμινικ και Νέιθαν στον προημιτελικό της Πάλας εναντίον της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Ο Μαρκ πέθανε από καρκίνο το 2017 και οι φίλοι της ομάδας θέλησαν να αποδώσουν έναν ξεχωριστό φόρο τιμής.
Οι δύο γιοί του ήταν στο «Γουέμπλεϊ» και όταν είδαν το κορεό ξαφνιάστηκαν. «Λόγω των σημαιών και του καπνού, δεν μπορούσαμε καν να δούμε τίποτα», δήλωσε ο Ντόμινικ. «Οταν το είδα, απλά λύγισα. Ελεγα “Θεέ μου”. Δεν είχα ιδέα, δεν το περίμενα καθόλου. Ολες οι αναμνήσεις από την Πάλας όταν ήμουν παιδί πέρασαν αμέσως από το μυαλό μου. Είχα το κεφάλι μου στα χέρια μου κλαίγοντας και εγώ και ο Νέιθαν αγκαλιαστήκαμε για πολλή ώρα. Ο μπαμπάς μου έλεγε στη μαμά μου: “Εγώ δεν θα δω ποτέ την Πάλας να κερδίζει ένα τρόπαιο, αλλά τα αγόρια μου θα το δουν”. Δεν το ήξερε, αλλά το Σάββατο βρισκόταν κι αυτός στο “Γουέμπλεϊ”. Είναι σαν να νιώσαμε τη νίκη γι’ αυτόν».
Η στιγμή αυτή, πριν καν κυλήσει η μπάλα στο χορτάρι, ίσως να ήταν από τις πιο καθοριστικές στην εξέλιξη του αγώνα απέναντι στην Σίτι. Το κορεό έδωσε το σύνθημα για την πιο ένδοξη ημέρα στην 164χρονη ιστορία της Κρίσταλ Πάλας, καθώς ακολούθησε ένας θρίαμβος πνεύματος, δεξιοτεχνίας, αντοχής και ακόμη και μιας περίεργης δεισιδαιμονίας. Αυτή είναι η ιστορία του πώς τα κατάφερε…
Η προετοιμασία της ομάδας
Μπορεί να ήταν ο πιο σημαντικός αγώνας για την Πάλας από τον τελικό του Κυπέλλου Αγγλίας του 2016, αλλά ο προπονητής Ολιβερ Γκλάσνερ ήταν αποφασισμένος να μην το αισθανθεί έτσι. Είχε κρατήσει το πρόγραμμα των παικτών του όσο το δυνατόν πιο κανονικό: Μια ελαφριά προπόνηση τη Δευτέρα για όσους έπαιξαν στη νίκη με 2-0 επί της Τότεναμ την προηγούμενη ημέρα, με όσους δεν είχαν παίξει να υποβάλλονται σε μια πιο έντονη προπόνηση και στη συνέχεια να αυξάνονται κατά τη διάρκεια της εβδομάδας.
Το απόγευμα της Παρασκευής, ο Γκλάσνερ έδωσε την καθιερωμένη συνέντευξη Τύπου μαζί με τον αρχηγό Μαρκ Γκεΐ στο προπονητικό κέντρο του Μπέκεναμ.
Η μοναδική ανησυχία για τον 50χρονο Αυστριακό προπονητή ήρθε όταν μετά από τις δηλώσεις έψαξε να βρει το καθιερωμένο του -γούρικο μάλιστα- γλυκό, όταν με… τρόμο διαπίστωσε ότι δεν είχε μείνει ούτε ένα.
«Πού είναι το γλυκό;» ρώτησε, κοιτάζοντας απεγνωσμένα γύρω από την αίθουσα. Δεν ήταν μόνο η ανάγκη του να φάει κάτι εκείνη τη στιγμή, αλλά για τον Γκλάσνερ ήταν ένα «τελετουργικό» που έπρεπε να τηρηθεί χωρίς καμιά παρέκκλιση. Τελικά, για καλή τύχη όλων, είχε μείνει ένα τελευταίο κομμάτι στην καντίνα του συλλόγου…
Το απόγευμα της ίδιας μέρας τηρήθηκε ένα ακόμα γούρι, καθώς η ομάδα πήγε με πούλμαν, ακολουθώντας ακριβώς την ίδια διαδρομή, από το προπονητικό κέντρο στο ξενοδοχείο Landmark στο Μέριλμπον, στο ίδιο όπου είχε διαμείνει και πριν από τον ημιτελικό κόντρα στην Αστον Βίλα.
Δεν υπήρξαν μεγάλες ομιλίες στο ξενοδοχείο, δεν υπήρξαν μηνύματα για το πόσο σημαντικό ήταν αυτό για τον σύλλογο ή για το πώς αυτή μπορεί να είναι η ώρα των ηρώων. Αντίθετα, ήταν μια δουλειά ως συνήθως. Το γεύμα της ομάδας, οι συνηθισμένες συζητήσεις και, το πρωί του Σαββάτου, μια βόλτα στην Baker Street για να χαλαρώσουν οι παίκτες, όπως γίνεται πριν από κάθε αγώνα πρωταθλήματος.
Το γούρι του προέδρου
Ο μοναδικός που άλλαξε τις συνήθειές του, ήταν ο πρόεδρος της Κρίσταλ Πάλας, Στιβ Πάρις. Επέλεξε να μην πάει οδηγώντας ο ίδιος το αυτοκίνητο του στο Γουέμπλεϊ, όπως θα έκανε κανονικά, ούτε πήρε το μετρό του Λονδίνου, όπως έκανε πριν τον ημιτελικό επί της Αστον Βίλα. Αντ’ αυτού, επέλεξε να καθίσει στο πίσω κάθισμα και να αφήσει τον οδηγό του να κάνει τη δουλειά του οδηγώντας αυτός μέχρι το θρυλικό γήπεδο.
Το μοναδικό αντικείμενο που επέλεξε να κρατήσει ως γούρι, δεν είχε καν το σήμα της ομάδας του, αλλά αυτό της Στόουκ! Πρόκειται για ένα ζευγάρι μανικετόκουμπα που τα είχε αγοράσει από το κατάστημα του συλλόγου πριν η Πάλας την νικήσει με 2-1 τον Δεκέμβριο του 2015, επιτυχία που έστειλε την ομάδα στην 5η θέση την υψηλότερη που είχε κατακτήσει ποτέ στην Premier League.
Το πρόσωπο του αγώνα
Βέβαια όλα τα παραπάνω από το κορεό, μέχρι και την τήρηση του πιο μικρού γουριού από την πλευρά των ανθρώπων της Κρίσταλ Πάλας, δεν θα είχε αξία αν ο Ντιν Χέντερσον δεν είχε πραγματοποιήσει στο «Γουέμπλεϊ» την καλύτερη εμφάνιση της καριέρα του. Εδώ δεν υπήρξαν τυχερά γλυκά ή μανικετόκουμπα, αλλά μια ιδιαίτερα προσεκτική προετοιμασία.
Το πρωί του τελικού, πίσω στο Landmark, ο 28χρονος Αγγλος τερματοφύλακας είχε μια τελευταία σύσκεψη με τον προπονητή τερματοφυλάκων Ντιν Κάιλι, συζητώντας για τους πιθανούς εκτελεστές πέναλτι της Σίτι, προσπαθώντας να αποθηκεύσει τις πληροφορίες στο μυαλό του. και εμφυσώντας τις πληροφορίες στο μυαλό του. Τότε, ο Ρέμι Μάθιους, ο τρίτος τερματοφύλακας της Πάλας, μπήκε στο δωμάτιο και χωρίς καν να ερωτηθεί του είπε: «Η Σίτι θα κερδίσει πέναλτι, αλλά εσύ θα το πιάσεις». Ηταν απλώς μια παρότρυνση ή ένα δυνατό προαίσθημα;
Ο,τι και να ισχύει ο Μάθιους επαληθεύτηκε όταν στο 36ο λεπτό οι «πολίτες» (και με το σκορ στο 1-0 επί της Πάλας) έστησαν την μπάλα στα 11 βήματα. Απέναντι από τον Χέντερσον βρέθηκε ο Μαρμούς, αν και ο ίδιος περίμενε τον Χάαλαντ ή τον Ντε Μπρούινε. Ο Χέντερσον παραδέχτηκε ότι στην αρχή ξαφνιάστηκε, αλλά θυμήθηκε ότι στο τελευταίο report με τους προπονητές του, ειπώθηκε ότι ο Μαρμούς στέλνει συνήθως την μπάλα στη δεξιά πλευρά του γκολκίπερ. Η μνήμη του δεν πρόδωσε τον Χέντερσον, ο οποίος έπεσε σωστά, απέκρουσε το πέναλτι, ενώ κατά τη διάρκεια του τελικού πραγματοποίησε τουλάχιστον άλλες τρεις εξαιρετικές επεμβάσεις κρατώντας το «μηδέν» για την ομάδα του. Μάλιστα σε όλη της την πορεία προς τον τελικό, η Κρίσταλ Πάλας είχε δεχτεί μόλις ένα γκολ και αυτό από την Μίλγουολ.
Με το Χέντερσον να… φυλά τις Θερμοπύλες και με σκόρερ και με το γκολ του Εμπερέτσι Εζε στο 16ο λεπτό, η Κρίσταλ Πάλας πανηγύρισε το πρώτο της τρόπαιο σε 199 χρόνια ζωής, με τους οπαδούς της να παραληρούν στις εξέδρες του «Γουέμπλεϊ».
Τα επακόλουθα
Μετά την απονομή και αφού οι πανηγυρισμοί εντός του γηπέδου είχαν σταματήσει, οι παίκτες της Πάλας συγκεντρώθηκαν στα αποδυτήρια, όπου ο καθένας τραγουδούσε κρατώντας ένα μπουκάλι μπύρα και σαμπάνια.
Ο Γκλάσνερ είπε στους ποδοσφαιριστές του ότι όλη τη χρονιά δούλευαν για αυτή τη στιγμή. Τους υπενθύμισε ότι είχε πει κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας στα μέσα της σεζόν στη Μαρμπέγια ότι είχαν την ευκαιρία να κάνουν κάτι ξεχωριστό, ότι είχε την αίσθηση ότι θα μπορούσαν να κατακτήσουν το Κύπελλο, και τους μίλησε για την υπερηφάνεια του για το επίτευγμά τους.
Ο Τζόελ Γουόρντ, ο οποίος πανηγύρισε την άνοδο στην Premier League με την Πάλας στο «Γουέμπλεϊ» το 2013 και θα αποχωρήσει από τον σύλλογο μετά από 13 χρόνια αυτό το καλοκαίρι, είπε στους συμπαίκτες του ότι αυτό δεν είναι το ταβάνι τους, ότι έχουν περισσότερα να δώσουν, περισσότερα να πετύχουν. «Αυτή η ομάδα δεν θα ξεχαστεί ποτέ. Ολα τελειώνουν κάποτε και ο χρόνος μου ήταν πολύ ιδιαίτερος σε αυτόν τον σύλλογο, κάτι που θα εκτιμήσω και θα είμαι μαζί με αυτά τα παιδιά σε κάθε βήμα της διαδρομής. Αυτή η ομάδα είναι ξεχωριστή», τόνισε.
Μετά τους πανηγυρισμούς οι παίκτες συνάντησαν τις οικογένειές τους στις κερκίδες. Ο Χέντερσον πήγε στα αδέρφια του Κάλουμ και Κάι για να μοιραστούν μια συγκινητική στιγμή στη μνήμη του πατέρα τους, ο οποίος πέθανε από καρκίνο πέρυσι.
Οι οπαδοί
Το όνομα του Ολιβερ Γκλάσνερ ήταν αυτό που ακούστηκε περισσότερο στα τραγούδια των οπαδών στις εξέδρες του «Γουέμπλεϊ», αλλά και στα στέκια τους στο Σάουθ Νόργουντ. Ο Αυστριακός τεχνικός περιέβαλε τους παίκτες του με εμπιστοσύνη ακόμα και στις δύσκολες στιγμές της σεζόν, χωρίς να χάσει ποτέ την πίστη του σε αυτούς. Αν όμως για τους παίκτες ο Γκλάσνερ λειτούργησε ως ασπίδα, οι φίλοι της Πάλας ήταν το… σπαθί με το οποίο νίκησαν την Μάντσεστερ Σίτι.
Το Κύπελλο αυτό αφιερώθηκε σε εκείνους, που έχουν ζήσει τις πιο δύσκολες ημέρες στην ιστορία του συλλόγου. Αλλαγές διοικήσεων, ήττες σε προηγούμενους τελικούς, αποφυγή υποβιβασμού από τη 2η κατηγορία στην 3η την τελευταία αγωνιστική, όταν η πτώση θα έθετε σε σοβαρό κίνδυνο το μέλλον του συλλόγου.
Αυτό ήταν ένα Κύπελλο για όσους δεν ήταν εκεί για να το ζήσουν όπως ο Μαρκ Γουίλιανς, ο οποίος «έφυγε», έχοντας όμως περάσει το πάθος και την αγάπη για την Πάλας στους γιους του. Από εποχή σε εποχή, από γενιά σε γενιά.
Μετά από τόσα χρόνια, αυτή ήταν η ένδοξη ανταμοιβή τους: Ενα πρώτο μεγάλο τρόπαιο και η ευκαιρία να αγωνιστούν για πρώτη φορά στο Europa League.
Οντως έκαναν το Γουέμπλεϊ να τρέμει. Και ήταν πανέμορφο…
