Πέρυσι τέτοιο καιρό στον ιταλικό Νότο προσπαθούσαν να καταλάβουν αν αυτό που έζησαν τον Μάιο του 2023 ήταν πραγματικότητα ή ένα όνειρο που απλώς έφερνε στο μυαλό μνήμες από την εποχή του Ντιεγκίτο. Η Νάπολι είχε αποδεχθεί η πιο ανίκανη, η χειρότερη πρωταθλήτρια Serie A των τελευταίων 60 χρόνων. Οχι μόνο δεν υπερασπίστηκε ούτε σε ένα σημείο τον τίτλο της, αλλά έγινε έρμαιο του καθενός τερματίζοντας 41 ολόκληρους βαθμούς πίσω από την πρωταθλήτρια Ιντερ.
Ακόμη και η ομάδα του Ντιέγκο δεν κατάφερε να πάρει δεύτερο σερί σκουντέτο, αλλά η συγκεκριμένη κατρακύλα ήταν ανεξήγητη κάνοντας τους «Curva A Ultras» να τραγουδούν από την εξέδρα «Μόνο η φανέλα, αγαπάμε μόνο τη φανέλα».
Και να που την ερχόμενη Κυριακή αρκεί μια νίκη στο «Σαν Πάολο» επί της αδιάφορης Κάλιαρι, την ώρα που η Ιντερ θα φιλοξενείται από την επίσης αδιάφορη Κόμο, για να ολοκληρωθεί το πιο επικό come back πρώην πρωταθλήτριας στον «θρόνο» της.
Το έργο που εκτυλίχθηκε χθες βράδυ σε «Σαν Σίρο» και «Ενιο Ταρντίνι» έμοιαζε με αγώνα πινγκ-πονγκ. Στο τελευταίο σετ, η Νάπολι έκανε δώρο τον τίτλο στην Ιντερ και οι «νερατζούρι» τον γυρνούσαν πίσω. Οι «παρτενοπέι» είχαν τρία δοκάρια και στις καθυστερήσεις κέρδισαν πέναλτι, ωστόσο μέσω του VAR o διαιτητής άλλαξε την απόφασή του. Αν δινόταν και έμπαινε γκολ, η «Piazza del Plebiscito» θα… καιγόταν ακόμη.
Στο «Σαν Σίρο», η Ιντερ προηγήθηκε δύο φορές, αλλά λογάριασε χωρίς τον Πέδρο. Ο πρώην άσος της Μπαρτσελόνα πέρασε αλλαγή στο δεύτερο ημίχρονο και με δύο γκολ (72΄, 90΄) χάρισε στη Λάτσιο την ισοπαλία με 2-2, στερώντας την κορυφή από την Ιντερ. Ο Ιντζάγκι και οι παίκτες του πίστεψαν πως στις καθυστερήσεις «έκλεψαν» το τρίποντο, όταν ο Αρναούτοβιτς σκόραρε. Ομως, όταν μπήκαν οι γραμμές, το τέρμα ακυρώθηκε για οφσάιντ.
Αυτός ο ένας βαθμός με τον οποίο προηγείται η Νάπολι (79 έναντι 78) τής είναι αρκετός. Είναι ο «ένας και να καίει» που θα της χαρίσει τον τίτλο απέναντι στους επίδοξους πρωταθλητές Ευρώπης, εφόσον δεν υπάρξουν εκπλήξεις στο φινάλε.
Ο Κόντε θα ζήσει το τελευταίο και πιο κρίσιμο φετινό 90λεπτο από την κερκίδα, αφού «τρωγόταν» σαν το… κοκόρι με τον προπονητή της Πάρμα, Κρίστιαν Κίβου, αλλά αυτό δεν έχει και μεγάλη σημασία. Αλλωστε και οι τέσσερις προπονητές που συμμετείχαν σε αυτό το χιτσκοκικό φινάλε των δύο αναμετρήσεων αποβλήθηκαν.
Υπομονή, αυτή η άγνωστη λέξη
Η ολική επιστροφή της Νάπολι οφείλεται σε αυτόν τον τύπο που δεν ξέρει να κάνει ούτε να ζητάει υπομονή, που δεν χρειάζεται την παραμικρή προσαρμογή οπουδήποτε κι αν πάει.
Το 2010 ανέλαβε τη Σιένα, που είχε μόλις υποβιβαστεί στη Σέριε Β, και την οδήγησε με την πρώτη στην άνοδο. Το 2011 πήγε στη Γιουβέντους που είχε τερματίσει δύο σερί φορές 7η και κατέκτησε μαζί της τρία συνεχόμενα πρωταθλήματα, το πρώτο μάλιστα αήττητος. To 2016 μετακόμισε στο Λονδίνο και στην Τσέλσι, που είχε βγει 10η, και την οδήγησε στο πρωτάθλημα κάνοντας ρεκόρ νικών έως τότε. Το 2019 ανέλαβε την Ιντερ, που προερχόταν από πλασαρίσματα στις θέσεις 4-9, κα,ι αφού πρώτα τερμάτισε 2ος, την επόμενη σεζόν κατέκτησε μαζί της το πρώτο της πρωτάθλημα μετά από 11 χρόνια. Τον Νοέμβριο του 2021 τον κάλεσε η Τότεναμ, η οποία ήταν τότε στην 9η θέση, και στο τέλος της σεζόν την έβγαλε ξανά στο Τσάμπιονς Λιγκ έπειτα από τρία χρόνια.
Στο τελευταίο επεισόδιο αυτής της επιτυχημένης σειράς «Κόντε και πρώτη σεζόν», ο άκρως εκδηλωτικός Ιταλός πέρυσι τον Ιούνιο μετακόμισε στα νότια της χώρας για χάρη της Νάπολι. Η ομάδα είχε αλλάξει τρεις προπονητές, ο τόπος «έβραζε», ο κόσμος τα έβαζε με τη διοίκηση του Αουρέλιο ντε Λαουρέντις, που έβλεπε στο πρόσωπό του τον άνθρωπο που θα έκανε το σωτήριο «ηλεκτροσόκ».
Και το έκανε σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα. Με στοχευμένες κινήσεις το καλοκαίρι απέδειξε ότι έχει το χάρισμα της αναδόμησης.
Το καρέ της αναδόμησης
Αφού από τη διοίκηση απαίτησε και πήρε 3ετές συμβόλαιο με ετήσιες απολαβές 6 εκατ., συν 1 εκατ. bonus για την κατάκτηση του πρωταθλήματος, 1 για την έξοδο στο Champions League και 5 για την ενδεχόμενη κατάκτησή του, έκανε ένα καρέ κινήσεων: Πρώτα απέκτησε τον «πιστό» του Ρομέλου Λουκάκου, με τον οποίο είχαν κατακτήσει πρωτάθλημα και στην Ιντερ. Στη συνέχεια, ζήτησε άλλη μια υπέρβαση 30 εκατ., για να έρθει από τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ ο Σκωτσέζος Σκοτ ΜακΤομινέι. Και οι δύο τον δικαίωσαν.
Επίσης, έθεσε βέτο στο στυλ «ή εγώ ή αυτός» για την απομάκρυνση του Οσιμεν, ενώ όσον αφορά τους Κβαρατσχέλια και Ντι Λορέντσο, οι οποίοι είχαν ζητήσει να φύγουν, τους έπεισε λέγοντάς τους «δεν πάτε πουθενά». Τουλάχιστον μέχρι τον Ιανουάριο, αφού τα 70 εκατ. της Παρί για τον Γεωργιανό ήταν πάρα πολλά για να καμφθούν αντιρρήσεις και αντιστάσεις. Για άλλη μία φορά ο Κόντε βρήκε γρήγορα τον τρόπο να πάρει από τους παίκτες του το μάξιμουμ των δυνατοτήτων τους.
«Είμαι εξαντλημένος»
Μετά το διπλό στο «Σαν Σίρο» επί της Μίλαν τη 10η αγωνιστική και την κατάληψη της κορυφής στα 64α γενέθλια του «αθάνατου» Ντιέγκο, τα πρώτα σημάδια φάνηκαν.
Δεν ήταν μόνο οι τέσσερις βαθμοί διαφορά που είχε πάρει από την Ιντερ, ήταν πως η Νάπολι είχε αρχίσει και πάλι να λειτουργεί ως ομάδα.
«Θα μπορούμε να δούμε πού μπορούμε να φτάσουμε μετά από 10 αγώνες. Πάντως, αυτό που κάνουμε τώρα είναι κάτι απίστευτο που ούτε ο πιο τρελός ανάμεσά μας δεν θα περίμενε», είχε πει ο τότε ο 56χρονος τεχνικός. Τι κι αν τον Γενάρη έχασε το πιο μεγάλο της αστέρι, τον Κβαρατσχέλια, τι κι αν η Ιντερ ανέβασε στροφές, αυτή τη στιγμή η Νάπολι είναι αυτή που κρατάει την τύχη στα χέρια της. «Εδωσα τα πάντα, ξεπέρασα τα όριά μου. Ξέρω επίσης ότι είμαι εξαντλημένος, φτάνοντας στο τέλος της σεζόν. Ηταν η πιο δύσκολη σεζόν της καριέρας μου και ο τίτλος θα μου ανταμείψει όλα όσα έχω καταβάλει φέτος», παραδέχθηκε μετά το ματς με την Πάρμα.
Και συνέχισε: «Πετύχαμε να είμαστε στην κορυφή για πολύ καιρό, παρότι ήταν μια σεζόν γεμάτη δυσκολίες, αλλά ποτέ δεν παραπονεθήκαμε. Συνεχίσαμε και είμαστε εκεί για να πετύχουμε κάτι αδιανόητο και ιστορικό για τη Νάπολι. Το να νικάς στη Νάπολι είναι σίγουρα διαφορετικό από το να νικάς αλλού, σε ομάδες που έχουν συνηθίσει να συλλέγουν τίτλους και τρόπαια. Είμαστε κοντά στο σκουντέτο, αλλά πρέπει ακόμα να κάνουμε αυτό το τελευταίο βήμα. Με ενοχλεί, επειδή δουλεύεις όλη τη χρονιά και να τα παίζεις όλα σε έναν καθοριστικό αγώνα. Εμπιστεύομαι όμως τους παίκτες μου και τους οπαδούς μας που θα πάνε στο στάδιο Μαραντόνα».
Σε μεγάλο βαθμό ο Κόντε δεν είναι και τόσο υπερβολικός, αφού έχανε συνεχώς παίκτες λόγω τραυματισμών, αναγκαζόμενος να μην μπορεί να χρησιμοποιεί όπως ήθελε το αγαπημένο του 3-5-2, τροποποιώντας το με τετράδες στην άμυνα και κάνοντας αρκετές αγωνιστικές αλχημείες σε πρόσωπα.
Υπάρχουν προπονητές που μένουν για μεγάλο διάστημα σε έναν σύλλογο και αφήνουν έργο που μνημονεύεται για χρόνια, υπάρχουν και προπονητές που συνήθως δεν βγάζουν τη σεζόν όπου κι αν πάνε. Ο Αντόνιο Κόντε μπορεί να μην έχει αλλάξει την ιστορία κάποιου συλλόγου αφήνοντας ισχυρό το αποτύπωμά του πάνω του. Ή, πάλι, μπορεί και να έχουν δίκιο όσοι ισχυρίζονται πως τόσα χρόνια δεν έχει καταφέρει κάτι αξιόλογο στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Μπορεί όμως να καυχιέται ότι μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα κατάφερε, όπου κι αν πήγε, να αλλάξει την εικόνα μιας ομάδας και να την οδηγήσει σε εγχώριες επιτυχίες πιο γρήγορα κι απ’ όσο θα περίμεναν και οι πιο αισιόδοξοι οπαδοί της. Με κάποιο τρόπο, η πρώτη του χρονιά σε κάθε δουλειά καταλήγει με κάποια επιτυχία. Στην περίπτωση των «παρτενοπέι» η επιτυχία του ξεπέρασε το αναμενόμενο.
