Οι ώρες που απομένουν μέχρι το απόβραδο του Σαββάτου μοιάζουν με ιεροτελεστία για μια ομάδα ανθρώπων που συνέδεσαν το όνομά τους με τη σπουδαιότερη περίοδο του ΟΦΗ. Ο Νίκος Γκουλής θα βάλει τα καλά του ρούχα, θα πάρει τη σύζυγό του, τον 28χρονο γιο του και την 25χρονη κόρη του και από το Θησείο όπου μένει, θα ανηφορίσει για το Μαρούσι και το ΟΑΚΑ. Εκεί θα βρεθεί πραγματικά στη «ρωγμή του χρόνου», όπως είχε γράψει ο αγαπημένος του Μανώλης Ρασούλης. Στο μυαλό του θα ξετυλιχτεί το φιλμ της ζωής του. Στο ίδιο μέρος όπου έζησε τις μεγαλύτερες ποδοσφαιρικές στιγμές του, θα καθίσει δίπλα στους παλιόφιλους της Ομιλίτικης οικογένειας, στους άλλους «ήρωες» των τελικών του 1987 και του 1990 και θα κάνει μια ευχή: «Να σηκώσουμε το κύπελλο για ολόκληρη την Κρήτη, για τα 100 χρόνια του συλλόγου, τον Γκέραρντ και τους δύο Μανώληδες που θα παρακολουθούν από τον ουρανό. Είμαι σίγουρος πως ο ένας έχει γράψει τους στίχους για να τους τραγουδήσει ο άλλος, αν πάρουμε το κύπελλο» λέει μιλώντας με αρκετή δόση συγκίνησης στην «Κ».
Ακόμη δεν μπορεί να ξεπεράσει τον προ μηνών θάνατο του στενού του φίλου Μανώλη Λιδάκη. Του «αδελφού» του όπως τον αποκαλεί. «Ημασταν συνομήλικοι. Γνωριστήκαμε το 1983 όταν πήρα τη μεταγραφή στον ΟΦΗ και αυτός άρχιζε να γίνεται ευρύτερα γνωστός από το “Να η Ευκαιρία”. Αναπτύξαμε στενή φιλία, λόγω της αγάπης που έχω και εγώ για τη μουσική».
«Λάτρευε το ποδόσφαιρο και την ομάδα και αυτό που πρέσβευε το σωματείο και τα τρία γράμματά του. Αγαπούσε το ίδιο όλους τους παίκτες του ΟΦΗ. Από τη βεντέτα της πρώτης ομάδας, μέχρι το παιδάκι της ακαδημίας που φορούσε την ασπρόμαυρη φανέλα με το σήμα. Ποτέ του δεν την άφησε μόνη. Θα ήθελα αν κατακτήσουμε το τρόπαιο το Σάββατο, να ακουστεί από τα μεγάφωνα του σταδίου το τραγούδι που είχε γράψει για την ομάδα. Δεν ακούγεται συχνά γιατί αυτός δεν ήθελε. Μου έλεγε “έγραψα τον ύμνο του ΟΦΗ, αλλά επειδή έχει γράψει και ο Ρασούλης τον δικό του, είπα στη διοίκηση να αφήσουν τον δικό μου καβάτζα και να κρατήσουν αυτόν του Ρασούλη”».
Η παρακαταθήκη του ΟΦΗ
Ο Νίκος Γκουλής αν και με καταγωγή από τη Λιβαδειά, έγινε ένα με τον ΟΦΗ, την Κρήτη και τους ανθρώπους της. Επί σειρά ετών αρχηγός της ομάδας, αγωνίστηκε τόσο στον νικηφόρο τελικό του 1987 με τον Ηρακλή του Χατζηπαναγή στο ΟΑΚΑ όσο και σε αυτόν με τον Ολυμπιακό το 1990 στο ίδιο γήπεδο, φορώντας το περιβραχιόνιο στο μπράτσο. Συμμετείχε στην κατάκτηση του Βαλκανικού κυπέλλου το 1989 ενώ είναι ο 6ος σε συμμετοχές στην ιστορία του σωματείου με 305 παιχνίδια σε δέκα χρόνια (1983-1993), «υπηρετώντας» την ομάδα και ως προπονητής. Αγωνιζόμενος στη θέση του δεξιού μπακ, ψηφίστηκε από τους οπαδούς του ΟΦΗ ως ο καλύτερος αμυντικός του, στην 100χρονη ιστορία του συλλόγου.
«Στον ΟΦΗ πέρασα τα πιο όμορφα χρόνια της ζωής μου. Ηταν μια απίστευτη κατάσταση. Υπήρχε ένας υπέροχος άνθρωπος στη διοίκηση, ο Θόδωρος Βαρδινογιάννης, που έλυνε όλα τα προβλήματα και ένας άλλος στον πάγκο, ο Γκέραρντ που ήταν πολύ μπροστά για την εποχή του. Σπουδαίος προπονητής και άνθρωπος, εξαιρετικός διαχειριστής, είχε τις αρμοδιότητες που έχουν οι σημερινοί τεχνικοί διευθυντές στις μεγάλες ομάδες. Ηταν τα πάντα. Αισθανόσουν μια ασφάλεια που δεν την ένιωθες πουθενά αλλού. Το μόνο που είχες να κάνεις ήταν να παίξεις ποδόσφαιρο. Μέχρι και πριμ προετοιμασίας έδινε η διοίκηση σε όλους τους παίκτες. Φτιάχτηκε το αθλητικό κέντρο της ομάδας, το “Βαρδινογιάννειο” και νομίζω πως η δεκαετία του 1980 ήταν η πιο λαμπρή στην ιστορία της. Για μένα, επί 42 χρόνια, δηλαδή από τότε που μπήκε ο ΟΦΗ στη ζωή μου, είναι μαζί με την οικογένειά μου, οι δυο πιο μεγάλες παρακαταθήκες μου».
Τα τσιγάρα και το ουίσκι του Γκέραρντ
Η νοσταλγία με την οποία μιλάει ο παλαίμαχος άσος επιβεβαιώνεται και με όσα μας λέει παρακάτω. «Τα χρόνια εκείνα σίγουρα δεν θα ξανάρθουν. Ούτε για τον ΟΦΗ ούτε για καμία άλλη ομάδα. Ας φανταστεί μόνο κάποιος πως στα 15 χρόνια που κάθισε ο Γκέραρντ στον πάγκο από το 1985 έως το 2000, η ομάδα διατηρούσε την ίδια χημεία ανεξάρτητα από το ποιοι ποδοσφαιριστές έρχονταν και ποιοι έφευγαν. Και μιλάμε για τεράστιους ποδοσφαιριστές που πέρασαν. Ο Νιόπλιας, ο Τσινός, ο Βλαστός, ο Σαμαράς και μετέπειτα ο Ισις, ο Βέρα, ο Ντελγκάδο, ο Γκόμες, ο Μαρινάκης, ο Μαχλάς. Τι να πρωτοθυμηθείς».
Η λέξη διαχείριση είναι το «κλειδί» και ο «Ολλανδός» μοναδικός στον τομέα αυτό, κατά τον Γκουλή. Μια χαρακτηριστική ιστορία αρκεί. «Ηταν ανήμερα του Αγίου Νικολάου. Οι περισσότεροι παίκτες μέναμε σε διαμερίσματα στα ίδια συγκροτήματα και το βράδυ είχα κανονίσει να κάνουμε ένα μίνι πάρτι στο δικό μου, επ’ ευκαιρία της γιορτής μου, κρυφά όμως από τον Γκέραρντ γιατί ήταν Παρασκευή και την Κυριακή παίζαμε με την ΑΕΚ για το πρωτάθλημα.
»Σε προχωρημένη ώρα χτυπάει το κουδούνι και εμφανίζεται ο “Ολλανδός”, προφανώς το είχε μάθει. Το σπίτι μέσα ντουμάνι από τα τσιγάρα, ήμουν εγώ, ο Σαμαράς, ο Τσινός και κάποια άλλα παιδιά, δεν θυμάμαι καλά. Μπαίνει μέσα, κάθεται στον καναπέ, ζητάει ένα ουίσκι, μου λέει ένα “και πάλι χρόνια πολλά Νίκο”, μένει περίπου μισή ώρα και φεύγει χωρίς να μας κάνει καμία παρατήρηση, ούτε να μας απειλήσει με πρόστιμο. Το ίδιο και την άλλη μέρα στην προπόνηση. Δεν είπε τίποτα. Είχαμε καταλάβει γιατί το κάνει. Με τον τρόπο του ήταν σαν να μας έλεγε νικήστε την ΑΕΚ και όλα παραγράφονται. Ηθελε να μας κεντρίσει τον εγωισμό και το φιλότιμό μας. Πριν αρχίσει το ματς, ο Τσινός που ήταν αρχηγός τότε, μας μάζεψε όλους και μας είπε “δεν πρέπει να δώσουμε άλλα δικαιώματα, αυτό το ματς θα το πάρουμε μόνο για τον μίστερ”. Κάναμε ένα εκπληκτικό ματς, νικήσαμε με 3-1».
«Θα μιλήσει το DNA του συλλόγου»
Ο μεθαυριανός τελικός είναι για τον ΟΦΗ ορόσημο στη σύγχρονη ιστορία του. Για τους χιλιάδες οπαδούς του είναι το οριστικό πέρασμα από τη δραματική εποχή των τελευταίων ετών, όπου η ομάδα έφτασε στα πρόθυρα της διάλυσης, στην επιστροφή της στις κορυφαίες ελληνικές ομάδες. «Αναμφίβολα ο Ολυμπιακός είναι το φαβορί. Είναι ο φετινός πρωταθλητής, ήταν και με διαφορά η καλύτερη ομάδα, όμως το κύπελλο θα το σηκώσει ο ΟΦΗ. Πες το διαίσθηση, πες το ό,τι θες, γνωρίζω καλά πως σε κάτι τέτοια μεγάλα παιχνίδια, μιλάει το DNA του συλλόγου. Ακούω πολλούς που λένε πως ο ΟΦΗ θα παίξει προσπαθώντας να “κλέψει” το αποτέλεσμα. Εγώ, αντίθετα, πιστεύω πως θα παίξει κυριαρχικό ποδόσφαιρο γιατί έχει ποιοτικούς ποδοσφαιριστές και θα κοντράρει στα ίσα τον αντίπαλο. Είναι ένα ματς, το κύπελλο είναι εντελώς διαφορετικό, όλα είναι πιθανά. Η ομάδα εδώ και μήνες έχει κεντράρει στο κύπελλο. Και γι’ αυτό στα τελευταία παιχνίδια του πρωταθλήματος, δεν έδωσε τόσο βάση. Ολος ο οργανισμός του ΟΦΗ αλλά και οι οπαδοί του ζουν και αναπνέουν για αυτό το ματς. Παρακολουθώ από κοντά την προσπάθεια που γίνεται με τον κ. Μπούση, με τον Ηλία Πουρσανίδη, τον Μηνά Λυσσάνδρου και τα υπόλοιπα στελέχη. Εχουν καταφέρει να δημιουργήσουν μια σταθερή διοίκηση, που λαμβάνει σωστές αποφάσεις και που έχουν επανδρώσει το ποδοσφαιρικό τμήμα με καλό τεχνικό τιμ και εξαιρετικούς ποδοσφαιριστές. Λειτουργούν σαν οικογένεια, γίνεται πολύ καλή διαχείριση του υλικού».
Ο πρώην αρχηγός του ΟΦΗ και τι δεν θα έδινε για να πατήσει ξανά σε λίγες ώρες το χορτάρι του ΟΑΚΑ. Ξέρει όμως πως δεν γίνεται. Αυτός και όλοι οι πρώην συμπαίκτες του από την εξέδρα θα παίζουν νοερά. Θα μεταδίδουν όλη τη θετική τους ενέργεια στους παίκτες του Μίλαν Ράσταβατς. Και ποιος ξέρει; Η φωνή του Λιδάκη μπορεί να ακουστεί, όπως πάντα στεντόρεια, από τα μεγάφωνα του Σταδίου.
Κεντρική φωτογραφία: Ο Νίκος Γκουλής / INTIME News
