Γεννημένος στη «χώρα των βουνών», το Νταγκεστάν, ο Νταουρέν Κουρουγκλίεβ μυήθηκε από μικρό παιδί στο εθνικό άθλημα της περιοχής, την πάλη. Με DNA παλαιστικό και με όνομα «δανεισμένο» από έναν σπουδαίο προπονητή, πολύ γρήγορα ο μικρός Νταουρέν ξεχώρισε στις παλαίστρες. Αρχικά στις ρωσικές και αργότερα στις διεθνείς. Ο πόλεμος όμως, κατά τον Θουκυδίδη, είναι «βίαιος διδάσκαλος».
Ο παλαιστής της ελευθέρας αναζήτησε μια άλλη πατρίδα για να συνεχίσει να αγωνίζεται και η κληρονομιά της Ελλάδας στο άθλημα αποτέλεσε πρόσθετο βάρος στη ζυγαριά της επιλογής του. Τρία χρυσά ευρωπαϊκά μετάλλια και ένα χάλκινο ολυμπιακό «βάφτηκαν» γαλανόλευκα και ο 32χρονος, όπως δηλώνει στην «Κ», στοχεύει να πανηγυρίσει με την ελληνική σημαία το πρώτο του παγκόσμιο. Η χώρα μας δείχνει να έχει κερδίσει την καρδιά του και ίσως η επόμενη γενιά των Ελλήνων παλαιστών της ελευθέρας να έχουν δάσκαλο τον αυστηρό στην όψη αλλά παιδί στην ψυχή ολυμπιονίκη.
Το Νταγκεστάν, εκτός από αστεροειδής, είναι μια ρωσική δημοκρατία του Καυκάσου. Η ονομασία του είναι τουρκικής προέλευσης και εκτός από βουνά διαθέτει και μια ξεχωριστή παράδοση στην πάλη – όπως είναι το ποδόσφαιρο στη Βραζιλία. Μάλιστα το άθλημα χρησιμοποιήθηκε ως διέξοδος για τους νέους προκειμένου να μην εμπλακούν με την ισλαμική τρομοκρατία. Οι προπονητές στις παλαιστικές μεθόδους προσθέτουν και στοιχεία δανεισμένα από τον αρχέγονο παλαιστικό πολιτισμό τους. Κάποιοι δεν διστάζουν να βάλουν τους αθλητές τους να παλέψουν ακόμα και με νεαρές αρκούδες.
Η πάλη αποτελούσε οικογενειακό άθλημα και για την οικογένεια Κουρουγκλίεβ. Ο θείος του, Μαγκομέντ, είχε κατακτήσει χάλκινο μετάλλιο σε Παγκόσμιο και είχε αγωνιστεί σε τρεις ολυμπιακές διοργανώσεις, μεταξύ των οποίων και της Αθήνας. Νταουρέν ονομαζόταν ο προπονητής του Μαγκομέντ και έτσι έδωσαν το όνομά του στον μικρό Κουρουγκλίεβ, που από τη νηπιακή ηλικία μυήθηκε στις παλαίστρες της πόλης Ντερμπέντ, δίπλα στον θείο του. Ο 20χρονος ξάδελφός του Καμίλ είναι επίσης πρωταθλητής ελευθέρας.
«Θυμάμαι να παλεύω με τα άλλα παιδιά από μικρός. Σίγουρα θα ήμουν πέντε ετών. Τότε ήταν για εμένα σαν παιχνίδι. Γύρω στα δέκα ασχολήθηκα πιο συστηματικά. Δεν έπαψε όμως ποτέ το άθλημα να αποτελεί για εμένα ένα παιχνίδι που κάθε φορά μπαίνω μέσα για να παίξω και να κερδίσω», μας είπε ο 32χρονος πρωταθλητής Ευρώπης του 2025.
Είναι πολύ δύσκολο και επίπονο άθλημα. Τα νέα παιδιά καλύτερα να μην ασχοληθούν με τον πρωταθλητισμό. Η πάλη δυναμώνει το σώμα, αλλά ο πρωταθλητισμός το εξαντλεί.
Το πρώτο ευρωπαϊκό μετάλλιο του Νταουρέν ήρθε το 2017, με τα χρώματα της Ρωσίας. Λίγα χρόνια αργότερα, στη ζωή του μπήκε ο πόλεμος. Και οι απαγορεύσεις. Το 2023 άλλαξε αθλητικό διαβατήριο και όταν τον ρωτήσαμε εάν μετάνιωσε που ήρθε στην Ελλάδα, η απάντησή του ήταν άμεση: «Ούτε λεπτό. Ολοι εδώ με αγκάλιασαν από την πρώτη στιγμή και προσπάθησαν να με βοηθήσουν. Καταλαβαίνω μέσα μου ότι χαίρονται που επέλεξα να αγωνιστώ για την Ελλάδα. Και εγώ τώρα τη νιώθω σαν δεύτερη πατρίδα μου. Ο κρατικός μηχανισμός κινητοποιήθηκε άμεσα για να πάρω τα χαρτιά που έπρεπε και πολύ γρήγορα άκουσα τον ελληνικό εθνικό ύμνο από το πρώτο σκαλί του ευρωπαϊκού βάθρου, το 2023, στο Ζάγκρεμπ».
Τρία χρυσά ευρωπαϊκά μετάλλια με την Ελλάδα, με το πρόσφατο να είναι το πιο δύσκολο, καθώς ήρθε τόσο ύστερα από χειρουργική επέμβαση όσο και με αλλαγή κατηγορίας. «Για εμένα δεν αλλάζει κάτι εάν είναι το τρίτο ή το τέταρτο. Κάθε φορά μπαίνω στο ταπί για να κερδίσω. Η αλλαγή κατηγορίας βάρους δεν με επηρέασε. Τώρα, σχετικά με την επέμβαση. Κανένας δεν με ρωτάει εάν πονάω ή δεν πονάω. Αφού πήγα στους αγώνες ήταν δεδομένο ότι έπρεπε να παλέψω…».
Αμέσως μετά την κατάκτηση του Ευρωπαϊκού, ο Νταουρέν αρραβωνιάστηκε την αγαπημένη του και, όπως μας λέει γελώντας, νιώθει έτοιμος να σηκώσει τα οικογενειακά βάρη και ας μην είναι αρσιβαρίστας. Η επόμενη πρόκληση θα είναι το παγκόσμιο πρωτάθλημα του Σεπτεμβρίου. «Θέλω να πανηγυρίσω με τα ελληνικά χρώματα το πρώτο μου μετάλλιο από παγκόσμιο πρωτάθλημα. Δεν είμαι μικρός, αλλά θέλω να κατακτήσω ακόμα ένα ολυμπιακό μετάλλιο. Θα πρέπει να προσέξω την υγεία μου. Για τους περισσότερους παλαιστές η καριέρα τελειώνει πριν από τα 35. Θα προσπαθήσω να δουλέψω όπως πρέπει για να φθάσω μέχρι το Λος Αντζελες. Μετά δεν ξέρω τι θα κάνω. Ισως μείνω στην Ελλάδα για να διδάσκω στα παιδιά τις αξίες και την ομορφιά του αθλήματος».
Θα πρότεινε σε ένα νέο παιδί να ασχοληθεί με την πάλη; «Είναι πολύ δύσκολο και επίπονο άθλημα. Στο Παρίσι, τα πλευρά μου είχαν σχεδόν ραγίσει αλλά συνέχισα να παλεύω για το χάλκινο μετάλλιο. Καλύτερα να μην ασχοληθούν με τον πρωταθλητισμό. Η πάλη δυναμώνει το σώμα, αλλά ο πρωταθλητισμός το εξαντλεί».
