Είναι μία από τις λίγες φορές που η κατάκτηση ενός πρωταθλήματος από μια ομάδα χαρακτηρίζεται δίκαιη και από τους αντιπάλους της. Συνέβη φέτος με τον Ολυμπιακό, όπως πέρυσι με τον ΠΑΟΚ. Να το θεωρήσουμε ως ένδειξη πως εκπολιτιζόμαστε ποδοσφαιρικά;
Θα μπορούσε να ήταν, αν δεν βιώναμε τα όσα έγιναν στο «Γ. Καραϊσκάκης». Για να βρούμε τέτοια, ανάλογη σύρραξη πρέπει να πάμε πολλά χρόνια πίσω.
Ελπίζοντας πως αυτή ήταν μια κακή παρένθεση, στην πράγματι ήσυχη ατμόσφαιρα της όλης διαδρομής, ας δούμε μερικές «αλήθειες»:
Οι «ερυθρόλευκοι» δεν μπορούν να κρυφτούν πίσω από το τρόπαιο. Αν δεν θέλουν να γίνουν σάκος του μποξ στο Champions League, χρειάζονται ποιοτικές ενισχύσεις. Ειδικά στα δύο άκρα της επίθεσης το πρόβλημα «κραυγάζει».
Ο δεύτερος Παναθηναϊκός θα πρέπει να αποδείξει πως η εμφάνισή του και η νίκη επί του ΠΑΟΚ δεν προήλθαν από τη «δύναμη της έδρας», αλλά από μια ανάκαμψη που συνεχίζεται. Στο επόμενο παιχνίδι στην Τούμπα είναι απαραίτητο να πείσει τους… άπιστους Θωμάδες πως τα σκαμπανεβάσματα ανήκουν στο παρελθόν. Απέναντί του ο «Δικέφαλος» έχει την τελευταία του ευκαιρία. Είναι κι αυτός μια ομάδα που δεν μπορεί να χαρακτηριστεί σταθερή στην απόδοσή της.
Οσο για την ΑΕΚ, το πρόβλημά της πηγάζει από την ψυχολογία. Η συμπεριφορά των παικτών της στο «Γ. Καραϊσκάκης», με όποιες δικαιολογίες προβάλλονται, επιβεβαιώνει τον ισχυρισμό. Ομως, έχοντας δύο συνεχόμενα παιχνίδια στην έδρα της, με τον αδιάφορο Ολυμπιακό και τον Παναθηναϊκό, μπορεί να διεκδικήσει τον τελικό στόχο της. Θα πρέπει όμως όλοι στην ομάδα να αφήσουν τις δικαιολογίες και να συγκεντρωθούν στο αγωνιστικό πρόσωπό της.
