Η μεγάλη στιγμή για το παγκόσμιο μπάσκετ έφτασε. Για πρώτη φορά στην Ιστορία, το ΝΒΑ θα επιχειρήσει ως οργανισμός πλέον, να διασχίσει τον Ατλαντικό και να κάνει την «απόβαση» -που εδώ και δεκαετίες σχεδιάζονταν επί χάρτου- πραγματικό γεγονός.
Οι επόμενες δέκα μέρες ίσως αλλάξουν για πάντα το μέλλον του ευρωπαϊκού μπάσκετ. Η πολυαναμενόμενη συζήτηση του Ανταμ Σίλβερ με τους μετόχους των ομάδων του ΝΒΑ, την οποία είχε προαναγγείλει ο ίδιος ο κομισάριος στη συνέντευξη Τύπου στο Παρίσι στο τέλος του Ιανουαρίου, θα διεξαχθεί την ερχόμενη εβδομάδα.
Ο Σίλβερ θα απευθύνει σε αυτό που ονομάζεται Board of Governors του ΝΒΑ, στο οποίο συμμετέχουν όλοι οι ιδιοκτήτες των ομάδων του καλύτερου πρωταθλήματος στον κόσμο, με σκοπό να λάβει την έγκρισή τους για το μεγάλο βήμα: την εμπλοκή του αμερικανικού μπασκετικού οργανισμού στο ευρωπαϊκό γίγνεσθαι, κάτι που αν τελικά συμβεί θα προκαλέσει κοσμογονικές τομές στο άθλημα, σε διεθνές επίπεδο.
Προ ημερών, ο ιδιοκτήτης της Βιλερμπάν, Τόνι Πάρκερ, σε συνέντευξη που παραχώρησε στην Εκίπ, παραδέχθηκε ότι είχε συναντήσεις με τον κομισάριο του ΝΒΑ και τον deputy commissioner, Μαρκ Τέιτουμ, όπου συζητήθηκε το ενδεχόμενο της συνεργασίας του ΝΒΑ με τους Ευρωπαϊκούς φορείς του μπάσκετ.
Και είχε τονίσει χαρακτηριστικά: «Δεν πρέπει να κάνουμε λάθος: είτε θα φτάσουμε σε μία συμφωνία με το ΝΒΑ, είτε το ΝΒΑ θα πορευτεί μόνο του. Πρέπει να σκεφτούμε έναν τρόπο να ενωθούμε, είτε να συνεργαστούμε. Δεν μπορούμε να το κάνουμε χωρίς το ΝΒΑ. Ο στόχος είναι να ενώσουμε τις δυνάμεις μας και να δημιουργήσουμε κάτι που δεν θα έχει υπάρξει ποτέ στο παρελθόν, ενώ παράλληλα να εξασφαλίσουμε ότι καμία από τις ιστορικές ομάδες της Ευρώπης δε θα μείνει πίσω».
Λίγες εβδομάδες νωρίτερα, ο Σίλβερ σε διαδοχικές δηλώσεις του στα media είχε επαναλάβει με νόημα ότι το ΝΒΑ εξετάζει σοβαρά την επένδυση στην Ευρώπη.
Η ώρα έφτασε λοιπόν; Η απάντηση δεν είναι ένα «ναι» ή ένα «όχι» και σίγουρα ουδείς μπορεί να προβλέψει πως θα αντιδράσει το board of governors σε αυτό το ενδεχόμενο.
Το χρήμα και ο ρόλος του
Για το ΝΒΑ ο πρώτος και απαράβατος κανόνας είναι ο εξής: Money Talks! Το κέρδος είναι η απόλυτη προτεραιότητα. Ουδείς ιδιοκτήτης θα ανάψει το «πράσινο φως» αν ο Σίλβερ παρουσιάσει ένα μεγαλόπνοο πλάνο μεν, το οποίο θα έχει σημαντικές οικονομικές απώλειες δε, για τα επόμενα χρόνια, μέχρι δηλαδή να μπει το νερό στο αυλάκι.
Κάτι που σημαίνει, ότι αν τελικά οι ιδιοκτήτες συμφωνήσουν στην δημιουργία του ΝΒΑ Europe, θα έχουν πειστεί για την πιθανή κερδοφορία του πλάνου. Χωρίς χρονικούς ορίζοντες. Και ο Σίλβερ, για να πάρει την απόφαση σύγκλισης όλων των ιδιοκτητών, σημαίνει ότι έχει ζυγίσει πολύ καλά τις αποφάσεις του.
Τι γίνεται όμως, στην Ευρώπη, και πως η Παγκόσμια Ομοσπονδία (FIBA) και η Ευρωλίγκα προσεγγίζουν το ζήτημα;
Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι ο πιο στενός συνεργάτης του ΝΒΑ είναι η FIBA και αυτό έχει καταστεί σαφές με όλους τους τρόπους από τον Σίλβερ στις δηλώσεις που έχει κάνει κατά καιρούς. Μάλιστα η FIBA ήταν αυτή που προ δύο ετών είχε αναλάβει την πρωτοβουλία να φέρει και τους τρεις φορείς σε ένα τραπέζι προκειμένου να συζητηθεί το μέλλον του ευρωπαϊκού μπάσκετ σε συνεργασία με τους Αμερικάνους.
Τότε, η Ευρωλίγκα είχε αποφασίσει να μη συνεχίσει το διάλογο θεωρώντας ότι το ΝΒΑ είχε σκοπό να υποσκελίσει την διοικητική υπόσταση της ECA. Το ΝΒΑ, όμως, δεν έκανε πίσω και φυσικά η FIBA, ως ένας μη κερδοσκοπικός οργανισμός που ενδιαφέρεται για την ανάπτυξη του αθλήματος παγκοσμίως, έμενε παρούσα προκειμένου να διαπραγματευτεί και να μελετήσει το πλάνο του ΝΒΑ.
Υπάρχουν πολλοί που ισχυρίζονται ότι το ΝΒΑ και η FIBA επιδιώκουν να διαλύσουν την Ευρωλίγκα στα εξ ων συνετέθη, αλλά αυτό μοιάζει με μια βιαστική «ανάγνωση» των εξελίξεων.
Η Διεθνής Ομοσπονδία έχει αποδείξει με την πορεία της ότι ενδιαφέρεται μόνο για την ενότητα και τη δημιουργία ενός προϊόντος που δεν θα έχει αποκλεισμούς, που θα σέβεται το ευρωπαϊκό μοντέλο αθλητισμού και τις εθνικές ομάδες, κάτι που για το κλειστό κλαμπ της Ευρωλίγκας δεν ισχύει.
Υπό αυτή την έννοια, η FIBA θα ήταν παντελώς ανακόλουθη, αν στις συζητήσεις της με το ΝΒΑ επέβαλε αποκλεισμούς στην Ευρωλίγκα και στις ομάδες της. Η κορυφαία διοργάνωση στην Ευρώπη και οι ομάδες της πρέπει και αναμένεται να είναι παρούσες στις συζητήσεις με το ΝΒΑ αν και όταν αυτές αποφασίσουν ότι θέλουν.
Το καυτό ζήτημα είναι ότι η διοίκηση της ECA και κάποιες από τις ομάδες δε θέλουν να ακούσουν καν για ένα τέτοιοι ενδεχόμενο. Κάτι, φυσικά, που ουδόλως απασχολεί το ΝΒΑ που έχει καταστρώσει ήδη το δικό του σχέδιο και το οποίο θα επιδιώξει να εφαρμόσει με ή χωρίς τις ομάδες της Ευρωλίγκας.
Από τη δική της πλευρά, η FIBA διαπιστώνει, λόγω του ενδιαφέροντος που έχει εκφραστεί από το ΝΒΑ, μία πρωτοφανή ευκαιρία ανάπτυξης και στην οποία οι παραδοσιακές αρχές του ευρωπαϊκού μοντέλου αθλητισμού θα συνδυαστούν με την εμπειρία και την τεχνογνωσία ενός από τους πιο κερδοφόρους αθλητικούς οργανισμούς στον πλανήτη.
Και έχει χρέος να μην αφήσει αυτή την ευκαιρία να πάει χαμένη. Το ιδανικό θα είναι μαζί με τις περισσότερες ομάδες της Ευρωλίγκας. Ομως αν αυτές αποφασίσουν ότι δεν θέλουν, θα προχωρήσει έστω με λίγες από αυτές που έχουν εκδηλώσει ενδιαφέρον. Ειδικά από τη στιγμή που το οικονομοτεχνικό πλάνο του ΝΒΑ δεν θέτει τέτοιου είδους προαπαιτούμενα.
Αλλη διάσταση
Ωστόσο, η FIBA, όσο κι αν είναι δελεαστικό το πλάνο των Αμερικάνων και όπως είπε ο Τόνι Πάρκερ «μπορεί να περάσει το ευρωπαϊκό μπάσκετ σε μία άλλη διάσταση», δεν δείχνει διατεθειμένη να συνεργαστεί αν δεν γίνουν σεβαστές οι κόκκινες γραμμές της και οι οποίες ισχύουν σε κάθε διαπραγμάτευση, με όλους τους φορείς.
H Παγκόσμια Ομοσπονδία έχει ως στόχο να αναπτύξει το μπάσκετ και ταυτόχρονα όμως, να προστατεύσει τη δομή του όπως είναι γνωστή σε ευρωπαϊκό επίπεδο (ακαδημίες, σύλλογοι, αγωνιστικά κριτήρια, υποβιβασμός, προβιβασμός κτλ) κι αυτό προτίθεται να κάνει με το ΝΒΑ.
Ποιες είναι λοιπόν, οι κόκκινες γραμμές της FIBA που συνολικά μας δίνουν και μία αρχική αχνή εικόνα για αυτά που δεν θα επιχειρήσει να επιβάλει το ΝΒΑ;
– Αρχικά είναι ο σεβασμός των εθνικών πρωταθλημάτων, κάτι που σημαίνει ότι δε θα γίνονται αγώνες τα Σαββατοκύριακα και πως οι εγχώριες λίγκες θα τροφοδοτούν το ΝΒΑ Europe ανάλογα με τα αποτελέσματα των ομάδων σε αυτές. Εν ολίγοις, το εγχώριο πρωτάθλημα και η βαθμολογία θα δίνει την ευκαιρία στις ομάδες να διεκδικήσουν τη συμμετοχή τους στη νέα Λίγκα. Κατά συνέπεια και δια της αφαιρετικής, μπορούμε να εικάσουμε ότι δε θα υπάρχει μία κλειστή Λίγκα στην Ευρώπη αν κι εφόσον το ΝΒΑ αποφασίσει να επενδύσει σε αυτή.
– Η FIBA φαίνεται πως θα παραμείνει πιστή στο να προστατεύσει το δικαίωμα των εθνικών ομάδων και της προκριματικής διαδικασίας στις μεγάλες διοργανώσεις μέσω των Παραθύρων. Το καλεντάρι της νέας μορφής του ευρωπαϊκού μπάσκετ θα προβλέπει διακοπή των λιγκών κάθε μορφής ώστε οι εθνικές ομάδες να προετοιμάζονται απρόσκοπτα για τις υποχρεώσεις τους, χωρίς να υπάρχει αυτή η καταστροφική κατάσταση που επικρατεί τόσα χρόνια με την Ευρωλίγκα να ορίζει αγώνες ταυτόχρονα με αυτούς των εθνικών ομάδων.
– Το BCL, η διασυλλογική διοργάνωση της FIBA θα είναι και αυτή τροφοδότης της νέας λίγκας με τον νικητή (τουλάχιστον) να κερδίζει το δικαίωμα αυτοδικαίως να αγωνίζεται στη μεγαλύτερη λίγκα.
Η FIBA, λοιπόν, δείχνει -κι μένει να το αποδείξει με τις πράξεις της- ότι δεν αποκλείει την Ευρωλίγκα από το πλάνο του ΝΒΑ, αλλά θα ήθελε η νέα εποχή, όταν κι αν ξεκινήσει, να περιλαμβάνει όλα τα παιδιά της οικογένειας της.
Δεν είναι όμως δική της απόφαση, αλλά αποκλειστικά και μόνο των ομάδων της ECA. Ταυτόχρονα όμως, όσο δελεαστική κι αν είναι η ιδέα μίας λίγκας ΝΒΑ στην Ευρώπη, η Διεθνής Ομοσπονδία πρέπει να παραμείνει ο θεματοφύλακας της κουλτούρας και του μοντέλου που επί πολλές δεκαετίες εφαρμόζεται στην Ευρώπη. Δυνατά πρωταθλήματα που δίνουν κίνητρο στις ομάδες για διεθνή διάκριση, σημαίνουν δυνατό άθλημα. Και ισχυρές Εθνικές ομάδες σημαίνουν ισχυρή διασύνδεση με την κοινωνία. Αυτές τις αρχές το ΝΒΑ ξέρει ότι πρέπει να τις αποδεχτεί και η FIBA πρέπει να προστατεύσει όλα αυτά με κάθε κόστος.
Την Πέμπτη θα ξέρουμε αν θα αλλάξουν τα πάντα στον παγκόσμιο χάρτη του μπάσκετ.
