Την ημέρα της Γιορτής της Γυναίκας, στις 8 Μαρτίου, γεννήθηκε η πρώτη γυναίκα που κατέκτησε τέσσερα χρυσά μετάλλια σε μία ολυμπιακή διοργάνωση Χειμερινών Αγώνων. Ένα μικρό ατίθασο κορίτσι από τα Ουράλια Όρη, η Λίντια Παύλοβα Σκομπλίκοβα, «έγραψε» το 1964 στον πάγο του Ίνσμπρουκ με χρυσά γράμματα το όνομά της. Είχαν προηγηθεί τα δύο χρυσά ολυμπιακά μετάλλια του 1960 και μία ζωή που θυμίζει παραμύθι με πρωταγωνιστές ανθρώπους του αθλητισμού.
Η Λίντια Σκομπλίκοβα γεννήθηκε στις 8 Μαρτίου 1939. Ο πατέρας της ήταν εργάτης σε εργοστάσιο και η μητέρα της ασχολείτο με το νοικοκυριό και την ανατροφή των πέντε παιδιών της. Η, μετέπειτα, Ολυμπιονίκης ξεχώριζε από τα παιδιά της οικογένειας Σκομπλίκοβ. Υπερδραστήρια και κάθε άλλο παρά υπάκουη, τα καλοκαίρια τριγυρνούσε ξυπόλητη στα δάση του Ζλατοούστ (πόλη γνωστή για το εργοστάσιο σιδηροκατασκευών στο οποίο κατασκευάστηκαν τα περίφημα σπαθιά με σχέδια των Μπουσούγιεφ και Μπογιάρσινοφ αλλά και γενέτειρα των παγκόσμιου πρωταθλητή στο σκάκι Ανατόλι Καρπόφ και της Σβετλάνα Ισμουράτοβα (χρυσή ολυμπιονίκης στο δίαθλο το 2006). Το χειμώνα, η Λίντια εξερευνούσε τις πίστες σκι που υπήρχαν τριγύρω από την πόλη της. Δεν γνώριζε όμως τι είναι αθλητισμός.
Το 1949, στο σχολείο της Λίντια ήρθε ένας νέος καθηγητής γυμναστικής, ο Μπόρις Νικολάγιεβιτς Μίσκιν, με καριέρα στον στίβο, το μπάσκετ, το βόλεϊ κλπ. Ο νεαρός γυμναστής μύησε τη 10χρονη στον αθλητισμό και η μικρή Λίντια, γρήγορα, άρχισε να ασχολείται με τον στίβο. Παράλληλα έκανε και σκι. Μάλιστα, σε αγώνα του σχολικού πρωταθλήματος, όταν 500 μέτρα πριν από τον τερματισμό έσπασε η δέστρα, τερμάτισε με το ένα σκι και αναδείχθηκε πρωταθλήτρια. Σημαντικές ήταν και οι επιδόσεις της στα αγωνίσματα ταχυτήτων του στίβου. Και, κάπου εκεί, μπήκε στη ζωή της το πατινάζ.
Ενα «αστέρι» γεννήθηκε
Από μικρό παιδί η Λίντια υπήρξε ανήσυχο πνεύμα. Πάντα ήθελε να δοκιμάζει κάτι καινούριο. Έτσι, μία ημέρα, μαζί με μία φίλη της, πήγαν για πατινάζ ταχύτητας. Από τα πρώτα μαθήματα φάνηκε το ταλέντο και η μαχητικότητά της. Γρήγορα άρχισε να παίρνει μέρος σε αγώνες και να συλλέγει μετάλλια.
Το 1956, η Λίντια ξεκίνησε να σπουδάζει στο Παιδαγωγικό Ινστιτούτο. Με συμφοιτητές καταξιωμένους αθλητές, το «κορίτσι από την πόλη των σπαθιών» γρήγορα ξεχώρισε με τις επιδόσεις της στον αθλητισμό. Μετάλλια στη «Σπαρτακιάδα» και βελτιώσεις των ρεκόρ της ΕΣΣΔ της έδωσαν μία θέση στην εθνική ομάδα και το νέα «αστέρι» του πάγου ανέτειλε σε διεθνές επίπεδο.
Το 1959 αγωνίστηκε στο παγκόσμιο πρωτάθλημα και επέστρεψε από το Σβερντλόφσκ με το χάλκινο μετάλλιο στο σύνθετο ατομικό. Στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1960, το πατινάζ ταχύτητας γυναικών εντάχθηκε στο πρόγραμμα και η Λίντια βρέθηκε να προπονείται στην ολυμπιακή ομάδα της ΕΣΣΔ με σπουδαίους αθλητές της ΕΣΣΔ, όπως Μπόρις Σίλκοβ, Ίνγκα Αρταμόνοβα, Ταμάρα Ρίλοβα κ.α. Κανένας από αυτούς δεν έδωσε, στην αρχή, σημασία στη νεαρή πατινέρ αλλά, γρήγορα, άλλαξαν γνώμη. Στο μεταξύ, η Σκονπλίκοβα είχε παντρευτεί με τον πρωταθλητή της ΕΣΣΔ στο βάδην Αλεξάντρ Πολοζκόβ, ο οποίος, στη συνέχεια, έγινε και προπονητής της.
Στους χειμερινούς Ολυμπιακούς του 1960 (Σκουάου Βάλεϊ), η Λίντια συμμετείχε σε τρία αγωνίσματα. Στα 1500 μ. κατέρριψε το παγκόσμιο ρεκόρ και ανέβηκε στην πρώτη θέση του βάθρου και στα 3.000 μ. μπορεί να έχασε το παγκόσμιο ρεκόρ για μισό δευτερόλεπτο αλλά κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο. Στα 1000 μ. ήρθε 4η. Σειρά είχε ο τίτλος της πρωταθλήτριας κόσμου. Αφού συνέλλεξε ένα χάλκινο και ένα ασημένιο, το 1963 ξεχώρισε και στα τέσσερα αγωνίσματα και πρώτευσε. Αξίζει να αναφέρουμε ότι, μία εβδομάδα πριν από τους αγώνες, η αθλήτρια είχε αρρωστήσει αλλά τα λόγια του γιατρού της ομάδας της έδωσαν δύναμη να αγωνιστεί. «Μου είπε «πετάς σαν χελιδόνι δεν έχω δει κάτι παρόμοιο» και με έκανε να πιστέψω στον εαυτό μου και να αναδειχθώ παγκόσμια πρωταθλήτρια», έχει πει σε συνέντευξή της.
Και φτάνουν οι Ολυμπιακοί του 1964… Η πρωταθλήτρια της ΕΣΣΔ προκρίθηκε και στα τέσσερα αγωνίσματα και στο Ίνσμπρουκ ήταν η… απόλυτη σταρ. Όταν οι δημοσιογράφοι της ρώτησαν πόσα μετάλλια πιστεύει ότι θα κατακτήσει, αυτή απάντησε: «Όσα μου επιτρέψουν οι αντίπαλές μου». Και το «κορίτσι από τα Ουράλια» θριάμβευσε. Πρώτευσε στα 500 μ., τα 1000 μ., τα 1500 μ. και τα 3000 μ.
Το αμερικανικό περιοδικό «Sports Illustrated» την αποκάλεσε «το ελκυστικό κορίτσι με την ατσάλινη θέληση» και άλλο δημοσιογράφοι έγραψαν για «τη λεπτή αρμονία στις κινήσεις της». Μετά τους Ολυμπιακούς η Λίντια πήρε μέρος στο παγκόσμιο πρωτάθλημα και πρόσθεσε στο βιογραφικό της ακόμα έναν θρίαμβο με την πρωτιά στο σύνθετο ατομικό. Στη συνέχεια, η αθλήτρια αποσύρθηκε από την ενεργό δράση. Επέστρεψε το 1967 πέτυχε νέο παγκόσμιο ρεκόρ στα 3.000 μ. αλλά δεν ανέβηκε στο βάθρο του παγκοσμίου πρωταθλήματος στο σύνθετο. Στους Ολυμπιακούς του 1968 ήρθε 6η στα 3.000 μ.
Τόσο η χώρα της όσο και η Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή τίμησαν την Σκομπλίκοβα με παράσημα και βραβεία. Ο, τότε, πρόεδρος της ΔΟΕ Χουάν Αντόνιο Σάμαρανκ την αποκάλεσε «βασίλισσα του πάγου». Στη συνέχεια, η Λίντια έγινε προπονήτρια στην εθνική ομάδα ενώ, σήμερα, σε ηλικία 85 ετών, είναι μία ευτυχισμένη γιαγιά.
