Ο Γιώργος Ρουμπάνης, ο μεγαλύτερος σε ηλικία Ελληνας Ολυμπιονίκης, δεν βρίσκεται πλέον ανάμεσά μας. Ο άλτης που ανέβασε τη «γαλανόλευκη» σε ολυμπιακό ιστό σε μία «πέτρινη», για τον αθλητισμό μας, εποχή έφυγε από τη ζωή σήμερα (11/2/2025), λίγους μήνες πριν συμπληρώσει τα 96 χρόνια.
«Τα χάλκινο μετάλλιο που κατέκτησε στο επί κοντώ μάς έδωσε τόση χαρά που δεν μπορώ να σας την περιγράψω», δήλωσε στην «Καθημερινή» ο Στέλιος Μπόνας, ο τελευταίος εν ζωή Ελληνας Olympian της Μελβούρνης. Η ζωή του Γιώργου Ρουμπάνη θα μπορούσε να γίνει ταινία καθώς διαθέτει όλα τα συστατικά: δυσκολίες, δόξα αλλά και… άρωμα από Χόλιγουντ.
«Ρουμπάνη ήρωα, η Ελλάδα σε ευγνωμονεί», έλεγε το πανό με το οποίο εκατοντάδες Έλληνες υποδέχτηκαν τον Γιώργο Ρουμπάνη το 1956. Ο αθλητής του στίβου είχε χαρίσει πριν από λίγες ημέρες στη χώρα το πρώτο της μεταπολεμικό ολυμπιακό μετάλλιο. Το είχε κατακτήσει σε μία εποχή που η Ελλάδα είχε ανάγκη από ήρωες. Και αυτός ο ψηλός, όμορφος νέος συγκέντρωνε όλα τα χαρακτηριστικά για να γίνει το ίνδαλμα των κατοίκων μιας χώρας που είχαν καταφέρει να επιβιώσουν από έναν παγκόσμιο πόλεμο και από όσα επακολούθησαν.
Ο «Μπουλντόζας» και το στοίχημα με τις πάστες
Ο Γιώργος Ρουμπάνης είχα καταγωγή από τη Στεμνίτσα Αρκαδίας και μεγάλωσε σε ένα περιβάλλον που αντλούσε έμπνευση από τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1896. Ο πατέρας του, ο Σάββας, ήταν γυμναστής και ώθησε τα παιδιά του από μικρά στον αθλητισμό. Ο αδελφός του Γιώργου υπήρξε μέλος της «χρυσής» πεντάδας του Πανελληνίου, της δεκαετίας του ‘50, έπαιξε σε ομάδες της Ιταλίας και είχε το παρατσούκλι «Μπολντόζας». Είχε ασχοληθεί και αυτός με τον στίβο πετυχαίνοντας πανελλήνια ρεκόρ σε ακόντιο και σφαίρα.
Ο, μετέπειτα, Ολυμπιονίκης ασχολήθηκε από μικρός με τον αθλητισμό. Πυγμαχία, μπάσκετ και στίβος. Εξάλλου, εκείνη την εποχή η… εξειδίκευση στον αθλητισμό ανήκε στη σφαίρα της φαντασίας. Μία ημέρα ο παλαιός πρωταθλητής στο επί κοντώ Θεοδόσης Μπαλάφας τον προκάλεσε να πηδήξει πάνω από τα 2,50 με έπαθλο μία πάστα. Ο Γιώργος Ρουμπάνης είπε μία φράση που από τότε έχει μείνει στην… αθλητική ιστορία: «Αυτό το περνάω και με το καβουράκι μου». Και, πραγματικά, «πέταξε» πάνω από αυτό το ύψος και αυτό ήταν η αρχή για μία λαμπρή καριέρα.
Η ζωή του άλτη είχε τα… πάντα. Ακόμα και μία νίκη απέναντι σε, μετέπειτα, Πρόεδρο της Δημοκρατίας καθώς σε φοιτητικούς αγώνες νίκησε τον πρωταθλητή εφήβων Κάρολο Παπούλια. Η ζωή του όμως άλλαξε όταν σε διεθνείς αγώνες στο Παναθηναϊκό Στάδιο τον είδε ο Αμερικανός προπονητής Πέιτον Τζόρνταν, ο οποίος προπονούσε τον Ρόμπερτ Άλεν Γκουτόφσκι (σ.σ. κατέκτησε το ασημένιο στη Μελβούρνη). Ο Αμερικανός εντυπωσιάστηκε από τον νεαρό αθλητή και του εξασφάλισε μία υποτροφία σε κολέγιο του Λος Άντζελες.
Ο πρόεδρος του Πανελληνίου Σπύρος Σκούρας και φίλοι του από τον στρατό τον βοήθησαν οικονομικά και ο Γιώργος μπήκε στο καράβι για να κυνηγήσει το ολυμπιακό όνειρο, μέσω Αμερικής. Εκεί για να καλύψει τα έξοδα του έκανε διάφορες δουλειές… του ποδαριού ενώ, όπως είχε πει σε συνέντευξή του, η εργασία του σε έναν φούρνο τον είχε βοηθήσει στην ενδυνάμωση του σώματός του καλύτερα από τις προπονήσεις.
Ενας ολυμπιακός τελικός με διάρκεια 11 ώρες
Ο Γιώργος Ρουμπάνης, μέσα από τις καλές του εμφανίσεις, επιλέχθηκε να εκπροσωπήσει την Ελλάδα στους Ολυμπιακούς της Μελβούρνης και, μάλιστα, ήταν και ο σημαιοφόρος της αποστολής. «Θυμάμαι ότι ήρθε στην Αυστραλία κατευθείαν από την Αμερική διότι ζούσε εκεί. Δεν ταξίδεψε με την υπόλοιπη ομάδα. Επίσης, θυμάμαι ότι δεν είχε καλές σχέσεις με έναν προπονητή του στίβου, ίσως επειδή ο Γιώργος είχε μάθει να δουλεύει διαφορετικά στην Αμερική», δήλωσε στην «Καθημερινή» ο παλαιός πρωταθλητής της ιστιοπλοΐας Στέλιος Μπόνας, ο οποίος, επίσης, αγωνίστηκε στη Μελβούρνη.
Ο τελικός του αγωνίσματος, εξαιτίας του δυνατού αέρα, διήρκεσε 11 ώρες. Ο Ρουμπάνης, όπως είπε, στη συνέχεια, σε συνεντεύξεις του, δεν είχε φροντίσει να πάρει μαζί του φαγητό ή νερό, κάτι που, ίσως, να του στέρησε το χρυσό μετάλλιο. Πέρασε με την πρώτη τα 4,50 αλλά έριξε τον πήχη στα 4,53 (σ.σ. ο ίδιος έχει πει ότι τον έριξε ο αέρας). Ύστερα από αυτή την προσπάθεια σταμάτησε και αποχώρησε τραυματισμένος ενώ, εξαιτίας της εξάντλησης, λιποθύμησε στο πούλμαν που μετέφερε τους αθλητές. Το χάλκινο μετάλλιο όμως στόλισε τον λαιμό του. «Ο αθλητισμός μας τότε ήταν στα… σπάργανα και η επιτυχία του Γιώργου έφερε μεγάλη χαρά στην ομάδα», μας είπε ο κ. Μπόνας.
Η συνέχεια δεν ήταν ανάλογη για τον Ολυμπιονίκη. Μάλιστα, στους Ολυμπιακούς της Ρώμης έμεινε εκτός τελικού. Η ανάγκη για επιβίωση σε μία εποχή που ο αθλητισμός ήταν ερασιτεχνικός «κέρδισε» στη… ζυγαριά τον αθλητισμό και τα συγχαρητήρια τηλεγραφήματα που είχε λάβει από τον, τότε, Βασιλιά Παύλο και τον Πρωθυπουργό Κωνσταντίνο Καραμανλή δεν… τρώγονταν. Η μεγάλη επιτυχία του τον είχε κάνει διάσημο και τα περιοδικά εκείνης της εποχής συχνά «φιλοξενούσαν» φωτογραφίες του με διεθνείς σταρ και πολιτικούς.
Ο Γιώργος Ρουμπάνης και το Χόλιγουντ
Το 1961, ο Ολυμπιονίκης αποσύρθηκε από τους στίβους. Ψηλός με μία εντυπωσιακή εμφάνιση θα μπορούσε, ίσως, να κάνει να κάνει καριέρα ως ηθοποιός στο Χόλιγουντ αλλά ο Ρουμπάνης προτίμησε να ασχοληθεί με τη διαφήμιση και ίδρυσε μία διαφημιστική εταιρεία. Η «χρυσόσκονη» της «Πόλης των αστέρων» τον τύλιξε στη μαγεία της, συνεργάστηκε με τον Σπύρο Σκούρα (εξάδελφο του προέδρου του Πανελληνίου και πρόεδρος της 20th Century Fox από το 1942 έως και το 1962) και εξαγόρασε τη «Σκούρας Φιλμ». Στη συνέχεια, γύρισε στην Ελλάδα και ασχολήθηκε με τη διανομή κινηματογραφικών ταινιών.
Μπορεί η showbiz να αποτελούσε μέρος της ζωής του αλλά ο Γιώργος Ρουμπάνης δεν ξέχασε ποτέ τον αθλητισμό. Μέχρι τα βαθιά γεράματά του πήγαινε στον σύλλογό του, τον Πανελλήνιο, και υποστήριζε όλα τα τμήματα της ομάδας. Το 1985, μαζί με τον συντοπίτη του, τον Ολυμπιονίκη της πάλης Δημήτρη Θανόπουλο, ίδρυσαν τον Σύλλογο Ελλήνων Ολυμπιονικών.
Η κηδεία του Γιώργου Ρουμπάνη θα πραγματοποιηθεί στο Α’ Κοιμητήριο Αθηνών, στις 17 Φεβρουαρίου.
