Θα μπορούσε ένα τουρνουά τένις να χαρακτηριστεί… Silicon Valley; Και όμως ναι. Αυτόν τον χαρακτηρισμό θα μπορούσε να το διεκδικήσει το αυστραλιανό όπεν. Ο,τι είναι η Silicon Valley της Β. Καλιφόρνιας για την υψηλή τεχνολογία και την καινοτομία, είναι και το τουρνουά της Αυστραλίας για το τένις.
Νέοι κανονισμοί, καινούργιες τεχνολογίες, διαφορετικοί τόποι προβολής δοκιμάζονται σε αυτή τη διοργάνωση και, στη συνέχεια, εφαρμόζονται και σε άλλους αγώνες αντισφαίρισης.
Το αυστραλιανό όπεν δεν είναι το τουρνουά των βασιλιάδων. Δεν φημίζεται για τις φράουλες και τη σαμπάνια και οι θεατές του δεν φοράνε εντυπωσιακά καπέλα. Είναι μια διοργάνωση όπου ο ήλιος λάμπει και οι διοργανωτές του έχουν κάθε διάθεση να πειραματιστούν για να εξελίξουν το άθλημα.
Και πόσες καινοτομίες δεν έχουν εφαρμοστεί σε αυτό. Τάι μπρέικ των δέκα πόντων, κάμερες στους χώρους που κινούνται οι παίκτες, προβολή αθλητών που θυμίζει κινούμενα σχέδια. Οι Αυστραλοί είναι πάντα πρόθυμοι να τσαλακωθούν αλλά και να… τσαλακώσουν το ευγενές άθλημα προκειμένου να το βγάλουν από τη… φορμόλη και να το οδηγήσουν στο μέλλον.
Ετσι και αυτήν τη χρονιά υπήρξαν αρκετές καινοτομίες. Οι προπονητές κάθονταν στα τρία βασικά γήπεδα μπροστά τους υπολογιστές τους και είχαν στη διάθεσή τους στατιστικά των παιχνιδιών καθώς, όπως έχουμε γράψει, η τεχνητή νοημοσύνη αποτελεί μέρος της προπονητικής. Επίσης, είχαν τη δυνατότητα να μιλήσουν από πιο κοντά με τους αθλητές τους αντί να κρεμαστούν από τα κάγκελα προκειμένου να ακούσουν τους τενίστες.
Η διοργάνωση της Μελβούρνης ήταν η πρώτη που χρησιμοποίησε αναδιπλούμενες οροφές. Τοποθέτησε κάμερες στα τούνελ προς τα αποδυτήρια και οι θεατές είχαν τη δυνατότητα να δουν σε αυτά τα τούνελ φωτογραφίες των παλαιών πρωταθλητών. Οι κάμερες είναι σχεδόν παντού. Σαν ένα Big Brother του αθλητισμού. Βέβαια αυτό δεν αρέσει σε όλους τους αθλητές και ο Ζβέρεφ έσπευσε να το χαρακτηρίσει «γελοίο».
Το Οπεν της Αυστραλίας όμως διαφέρει και σε άλλα από τα υπόλοιπα τουρνουά Grand Slam. Πρώτα από όλα παρακολουθείς τους αγώνες, μέσα στον χειμώνα, φορώντας καλοκαιρινά ρούχα, κάτι που από μόνο του αλλάζει τη διάθεση στους φανατικούς φίλους του αθλήματος που ταξιδεύουν μέχρι την Αυστραλία για να δουν τα ινδάλματά τους. Στη Μελβούρνη δεν είναι μόνο οι αγώνες τένις. Ακολουθούν και τα μουσικά φεστιβάλ. Κάθε απόγευμα και μέχρι αργά το βράδυ ανάμεσα στα γήπεδα υπάρχουν μουσικοί που διασκεδάζουν τους θαμώνες, οι οποίοι μετά τα παιχνίδια θα καθίσουν στα μεγάλα μαξιλάρια της πλατείας και θα απολαύσουν όχι σαμπάνια με φράουλες αλλά ένα ουίσκι.
Οι κανόνες δεν είναι τόσο αυστηροί και η ατμόσφαιρα στις κερκίδες δεν θυμίζει… εκκλησία, όπως σε άλλες διοργανώσεις. «Εχουμε μείνει πίσω από άλλα αθλήματα και πρέπει να συμβαδίσουμε την εξέλιξη της κοινωνίας. Η νέα γενιά θέλει να κινείται. Πρέπει να προσπαθήσουμε να έρθουμε πιο κοντά στο κοινό και να μην έχουμε τόσο αυστηρούς κανονισμούς», δήλωσε ο Τζόκοβιτς, κατά τη διάρκεια μιας από τις συνεντεύξεις Τύπου.
Ενας εκκολαπτόμενος θρύλος με σκάνδαλο στο βιογραφικό
Ο Γιανίκ Σίνερ έφυγε από τη Μελβούρνη έχοντας κάνει νταμπλ στους τίτλους από τη διοργάνωση. Εχει γεννηθεί το 2001 και είναι ο νεότερος παίκτης που βρίσκεται μέσα στην πρώτη δεκάδα της παγκόσμιας κατάταξης και. Μάλιστα, το όνομά του φιγουράρει στην πρώτη. Στόχος είναι να καθιερωθεί ως ο κορυφαίος τενίστας στην, μετά τους Φέντερερ, Ναδάλ και Τζόκοβιτς, εποχή. Ομως, για να το καταφέρει αυτό, θα πρέπει πρώτα να καθαρίσει το όνομά του από το σκάνδαλο των απαγορευμένων ουσιών.
Τον περασμένο Μάρτιο βρέθηκε θετικός στο στεροειδές clostebol αλλά απαλλάχθηκε καθώς δήλωσε ότι η ουσία είχε μπει στο σώμα του από έναν συνθετικό παράγοντα (από σπρέι που είχε χρησιμοποιήσει ο φυσικοθεραπευτής του). Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Αντιντόπινγκ (WADA) όμως προσέφυγε στο Διαιτητικό Αθλητικό Δικαστήριο (CAS) και ζήτησε ποινή αποκλεισμού έως και δύο ετών. Ο Ιταλός, ο οποίος αρνείται ότι υπάρχει εκ προθέσεως ντόπινγκ, θα παραστεί σε ακρόαση, στις 16 και 17 Απριλίου, μόλις ένα μήνα πριν από την έναρξη του δεύτερου Grand Slam της σεζόν, του Γαλλικού Οπεν.
