Γεννημένος σε μια φτωχογειτονιά της Αθήνας στα δύσκολα χρόνια της γερμανικής κατοχής, ο Μίμης Δομάζος μεγάλωσε στα αποκαΐδια του πολέμου και του Εμφυλίου που χώρισε την Ελλάδα στα δύο. Η μπάλα ήταν η προφανής διέξοδος για όσα παιδιά της εποχής δεν είχαν ανοικτό δρόμο μπροστά τους και στα μάτια του λειτουργούσε σαν μαγνήτης που τον κρατούσε για ατελείωτες ώρες στον δρόμο και στις αλάνες, μακριά από τα θρανία και τα μαθήματα.
Από τις αλάνες των Αμπελοκήπων έως το Γουέμπλεϊ, η καριέρα του ήταν γεμάτη διακρίσεις. Με 14 τίτλους, παραμένει ο πιο επιτυχημένος Ελληνας ποδοσφαιριστής.
Οι γονείς του δεν ήθελαν να ασχολείται με το ποδόσφαιρο. Η μάνα του φοβόταν μη χτυπήσει στα κακοτράχαλα γήπεδα και απέφευγε να ακούει τις ραδιοφωνικές μεταδόσεις, πόσο μάλλον να πάρει μια θέση στην εξέδρα για να τον δει. Ο πατέρας του επέλεξε να τραβήξει τον δικό του δρόμο και όταν έφυγε για την Καρδίτσα, όπου ξαναπαντρεύτηκε, τον ορμήνεψε να παρατήσει τα χασομέρια με την μπάλα και να μάθει μια τέχνη για να βοηθάει οικονομικά τη μάνα του. Πήγε στο γήπεδο για να τον δει μόνο όταν έγινε φτασμένος παίκτης και «όνομα», χωρίς η σχέση τους να αποκατασταθεί πλήρως, ούτε με τον ίδιο ούτε και με τα δύο ετεροθαλή αδέλφια του.
Η αρχή
Στα παιδικά του χρόνια, ο επαγγελματικός ορίζοντας του Δομάζου ήταν η τέχνη του τορναδόρου. Δεν τον τραβούσε το επάγγελμα και δύο μαθήματα πριν πάρει το δίπλωμά του εγκατέλειψε το Σεβαστοπούλειο για να αφοσιωθεί στην μπάλα. Και ήταν τόσο εγωιστής, που όταν μερικούς μήνες αργότερα τον κάλεσε ο διευθυντής της σχολής για παίξει σε έναν αγώνα της με αντάλλαγμα να τον «περάσει» σε αυτά τα δύο μαθήματα και να του δώσει το δίπλωμα, αρνήθηκε και δεν καταδέχθηκε να το πάρει με τέτοιον τρόπο.
Στους δρόμους γύρω από το Σεβαστοπούλειο τον είχε ανακαλύψει ο τότε προπονητής του Παναθηναϊκού, Σβέτσισλαβ Γκλίσοβιτς, που πήγαινε συχνά εκεί για να τον βλέπει να παίζει μπάλα. Με δική του σύσταση τον πήρε ο Παναθηναϊκός από την Αμυνα Αμπελοκήπων, παρά τη θέληση του ίδιου που ήθελε να παραμείνει με τους φίλους του στην ομάδα της γειτονιάς του.
Οι άνθρωποι όμως που διοικούσαν την Αμυνα είχαν το κυλικείο στη Λεωφόρο και τον πίεσαν να ντυθεί στα πράσινα με φόβητρο ένα… κοστούμι! Ηταν η εποχή που κλήθηκε στην Εθνική Νέων για ένα τουρνουά στη Βουλγαρία, με τον Γάλλο προπονητή της, Πολ Μπαρόν, να μην τον χρησιμοποιεί ούτε λεπτό στα πέντε παιχνίδια, λέγοντας το μυθικό «τι είναι ετούτος ο κοντός που μου φέρατε; Αυτός δεν ξέρει μπάλα»! Οι άνθρωποι της Αμυνας τον είχαν «απειλήσει» ότι θα επιστρέψουν το κοστούμι που φορούσε στην Εθνική εάν δεν πάει στον Παναθηναϊκό και μόνο τότε δέχθηκε να ντυθεί στα πράσινα.
Σύμβολο της εποχής
Ο Δομάζος ήταν ένα σύμβολο της εποχής, ο πρώτος «σταρ» από τον χώρο του αθλητισμού, μια γνώριμη φιγούρα σε όλο τον κόσμο, ακόμη και σε αυτούς που δεν είχαν καμία σχέση με το ποδόσφαιρο. Η θυελλώδης σχέση του με τη Βίκυ Μοσχολιού απασχόλησε την κοινή γνώμη όσο εκείνη της Αλίκης Βουγιουκλάκη με τον Δημήτρη Παπαμιχαήλ, και ο γάμος τους μάζεψε ακάλεστους στη Μητρόπολη περισσότερους από 30.000 ανθρώπους! Είχαν 7.000 μπομπονιέρες με ένα τριφύλλι και το κλειδί του σολ, σύμβολα δύο διαφορετικών αλλά όμορων κόσμων, που ήταν αδύνατον να μοιραστούν σε τόσο πολύ κόσμο. Τα κορίτσια τις πετούσαν στον αέρα και όποιος πρόλαβε, πρόλαβε, με χαρακτηριστικό ότι τις επόμενες ημέρες εμφανίστηκαν στο γιουσουρούμ στο Μοναστηράκι τραπέζια με μπομπονιέρες του γάμου τους, σε τιμές μαύρης αγοράς!
Το προσωνύμιο «στρατηγός» το κέρδισε με το σπαθί του, λόγω της ηγετικής φυσιογνωμίας του εντός και εκτός γηπέδων. Ηταν γεννημένος νικητής, άνθρωπος με τρομερό πάθος, απολύτως αφοσιωμένος στο ποδόσφαιρο και σε κάθε στόχο που έβαζε στη ζωή του. Απόλαυσε την αγάπη των φίλων του Παναθηναϊκού, όπως και τον σεβασμό και την αναγνώριση των αντιπάλων του.
Η ποδοσφαιρική διαδρομή του τον έκανε ξεχωριστό. Παραμένει πρώτος σε συμμετοχές (536) στη μεγάλη κατηγορία του ελληνικού ποδοσφαίρου και ο Ελληνας ποδοσφαιριστής με τους περισσότερους τίτλους (14). Είχε 50 συμμετοχές στην εθνική ομάδα, δεν ήταν όμως παρών στο κρίσιμο παιχνίδι με τη Ρουμανία που έκρινε την πρόκριση στο Μουντιάλ του 1970. Αρνήθηκε να σκύψει το κεφάλι σε μια επίδειξη δύναμης του ομοσπονδιακού προπονητή, Νταν Γεωργιάδη, με αφορμή μια φανέλα που δεν του την έφερε ο φροντιστής, γι’ αυτό και δεν την είχε φορέσει, με αποτέλεσμα να αποκλειστεί από τον «τελικό» και να χαθεί μια καλύτερη ευκαιρία για τη νίκη-πρόκριση.
Αποχώρηση και επιστροφή
Η κόντρα του με τη διοίκηση του Παναθηναϊκού τον οδήγησε στην πόρτα της εξόδου το 1978, όταν θεωρήθηκε ότι είχαν περάσει τα χρόνια για να ηγηθεί της ομάδας για μία ακόμη περίοδο. Επέλεξε να πάει στην ΑΕΚ γιατί είχε αναπτύξει φιλικές σχέσεις με τον (πρόεδρο) Λουκά Μπάρλο και κάποιους επιφανείς ανθρώπους της, καθώς είχαν κοντινά εξοχικά στη Σαρωνίδα όπου περνούσε τα καλοκαίρια του. Ο ομφάλιος λώρος του με τον Παναθηναϊκό δεν κόπηκε ποτέ, γι’ αυτό και ο Λουκάς Μπάρλος σεβάστηκε την επιθυμία του να επιστρέψει στους «πράσινους» για να κλείσει την καριέρα του, παρότι είχε ακόμη μισό χρόνο συμβόλαιο με την ΑΕΚ.
Η αγάπη του για τον Παναθηναϊκό ξεπερνούσε και το «εγώ» του, όπως διηγείται ο (92χρονος σήμερα) Χριστόφορος Κονταξής, επί σειράν ετών ρεπόρτερ της ομάδας και προσωπικός του φίλος: «Είχα θυμώσει με τη διοίκηση που τον άφησε να φύγει και αντί να πάω στη Ριζούπολη για το παιχνίδι με τον Απόλλωνα, πήγα στη Ν. Φιλαδέλφεια για να τον δω στον αγώνα της ΑΕΚ με τον ΠΑΟΚ. Πέτυχε 2 γκολ στο 3-2 της Ενωσης και μόλις μπήκα στ’ αποδυτήρια και με είδε, γύρισε και με ρώτησε φωναχτά, μπροστά σε όλους, “τι κάναμε με τον Απόλλωνα; Νικήσαμε;”. Ποιος άλλος θα μπορούσε να πει κάτι τέτοιο και να σταθεί στ’ αποδυτήρια μιας μεγάλης ομάδας; Μόνον αυτός, ο μεγάλος Μίμης Δομάζος! Κι όταν επέστρεψε στον Παναθηναϊκό και σκόραρε στο 2-0 με τον Ολυμπιακό, έσκυψε και φίλησε το χορτάρι της Λεωφόρου. Μετά σήκωσε γονατισμένος τα χέρια του, σαν να ευχαριστεί τον Θεό που του έδωσε την ευκαιρία να ξαναβρεθεί στη μεγάλη αγάπη του…».
«Αφησε ανεξίτηλο σημάδι στην ιστορία του συλλόγου μας»
«Ο γνωστός παλαίμαχος ποδοσφαιριστής Μίμης Δομάζος, παρά την εξάντληση των θεραπευτικών παρεμβάσεων, κατέληξε σήμερα Παρασκευή 24 Ιανουαρίου 2025 και ώρα 10.20 π.μ. λόγω πολυοργανικής ανεπάρκειας. Δυστυχώς, το χρονικό διάστημα της εξωνοσοκομειακής ανακοπής έως την επαναφορά του στα εξωτερικά ιατρεία του νοσοκομείου μας, αποδείχθηκε καθοριστικό. Εκφράζουμε τα θερμά συλλυπητήριά μας στην εξαιρετική οικογένειά του, στις τρεις κόρες, στην επί 40 έτη σύζυγό του και σε όλον τον κόσμο που τον αγαπούσε», ήταν οι λέξεις με τις οποίες η διοίκηση του νοσοκομείου «Ερυθρός Σταυρός» ενημέρωσε για τη μεγάλη απώλεια του Μίμη Δομάζου, σε ηλικία 83 ετών.
Αν και αναμενόμενη έπειτα από αυτή τη μεγάλη δοκιμασία, η είδηση σκόρπισε θλίψη και προκάλεσε πανελλήνια συγκίνηση. Ακολούθησε μια ομοβροντία συλλυπητηρίων ανακοινώσεων και δηλώσεων από όλους τους χώρους της αθλητικής, πολιτικής και κοινωνικής ζωής του τόπου, ανεξαρτήτως χρωμάτων και παρατάξεων. Ακολουθούν μερικά χαρακτηριστικά αποσπάσματα.
Αντώνης Αντωνιάδης: «Με οδύνη και συγκίνηση έμαθα για την αβάσταχτη απώλεια. Είμαι συγκλονισμένος από τον θάνατο του στενού μου φίλου σχεδόν έξι δεκαετιών, του μυθικού αθλητή και σπουδαίου ανθρώπου Μίμη Δομάζου, συμβόλου όχι μόνο του Παναθηναϊκού και του ελληνικού ποδοσφαίρου, αλλά και μιας ολόκληρης εποχής. Ολη η Ελλάδα σήμερα πενθεί. Αντίο, μοναδικέ μου φίλε».
Κυριάκος Μητσοτάκης: «Η εμβέλειά του ξεπέρασε τις οπαδικές περιχαρακώσεις, τιμώντας τις φανέλες με το τριφύλλι και το εθνόσημο. Ο Μίμης Δομάζος υπήρξε σύμβολο της ευφυΐας, της αγωνιστικότητας και του ήθους στο ποδόσφαιρο. Και έτσι θα μείνει για πάντα».
Γιάννης Αλαφούζος: «Σήμερα θρηνούμε στον Παναθηναϊκό και στο ελληνικό ποδόσφαιρο την τεράστια απώλεια του Μίμη Δομάζου. Με την αδιαμφισβήτητη ηγετική παρουσία και το πανευρωπαϊκά αναγνωρισμένο ποδοσφαιρικό ταλέντο του, άφησε ανεξίτηλο σημάδι στην ιστορία του συλλόγου μας, αλλά και συνολικά του ποδοσφαίρου της χώρας. Η οικογένεια του Παναθηναϊκού δεν θα ξεχάσει ποτέ τον “στρατηγό” της».
ΕΠΟ: «Το ελληνικό ποδόσφαιρο αποχαιρετά έναν θρύλο. Καλό ταξίδι στο φως, “στρατηγέ”».
Την είδηση του θανάτου του ακολούθησε πλήθος συλλυπητηρίων ανακοινώσεων από όλους τους χώρους της αθλητικής, πολιτικής και κοινωνικής ζωής του τόπου.
ΠΑΕ Παναθηναϊκός: «Μεγάλος στρατηγός και ηγέτης, το αστέρι του θα λάμπει για πάντα».
ΠΑΕ Ολυμπιακός: «Η οικογένεια του Ολυμπιακού εκφράζει τη βαθιά της θλίψη και τα ειλικρινή της συλλυπητήρια».
ΠΑΕ ΑΕΚ: «Ολοι θα θυμόμαστε για πάντα τις όμορφες στιγμές που μας προσέφερε για δεκαετίες με το αγωνιστικό του πάθος, τις αξίες και την αγάπη του για το ποδόσφαιρο. Σύσσωμη η ΑΕΚ πενθεί αυτή τη μεγάλη απώλεια».
ΠΑΕ ΠΑΟΚ: «Θα τον θυμόμαστε σαν έναν αντίπαλο που με το μοναδικό ταλέντο, αλλά και το εξαιρετικό του ήθος, κέρδιζε πάντα τον σεβασμό μας».
Η UEFA
Συλλυπητήρια ανακοίνωση εξέδωσε και η UEFA, αναφέροντας μεταξύ άλλων: «Το ελληνικό ποδόσφαιρο θρηνεί για τον θρυλικό μέσο Μίμη Δομάζο. Θεωρούμενος ένας από τους καλύτερους παίκτες στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου, ο Δομάζος πέρασε 20 χρόνια της καριέρας του με τον αγαπημένο του Παναθηναϊκό, στον οποίο διετέλεσε αρχηγός της ομάδας για 13 σεζόν».
Η κηδεία του Μίμη Δομάζου θα γίνει μεθαύριο, Δευτέρα 27/1, στις 3 μ.μ., στο Α΄ Νεκροταφείο Αθηνών. Θα προηγηθεί λαϊκό προσκύνημα από τις 9 π.μ., στη Μητρόπολη Αθηνών.
